35 เข้าใจผิด

และแล้วการรอคอยของท่านประธานหนุ่มก็สิ้นสุดลงเมื่อสายหมอกได้กลับมาถึงที่บ้านแล้ว อติรุจยิ้มออกมาทันทีเมื่อเห็นว่ามีรถมอเตอร์ไซต์มาจอดที่หน้ารั้วบ้านของตัวเอง

"กว่าจะกลับมาได้นะ นี่ก็เกือบเที่ยงคืนละ ผู้หญิงตัวคนเดียวนั่งแท็กซี่นั่งรถประจำทางไม่รู้จักเป็นห่วงตัวเองบ้างเลยกลับดึกๆดื่นๆ"

เขาบ่นแต่ก็ดีใจที่เธอกลับมาด้วยความปลอดภัยท่านประธานอมยิ้มทันทีด้วยความดีใจที่เห็นว่ามีรถมาจอดหน้าบ้าน นั่นแสดงว่าสายหมอกกลับมาแล้วนั่นเอง อติรุจรู้สึกผ่อนคลายลงทันที เมื่อเห็นว่าหญิงสาวได้กลับบ้านมาแล้ว

เค้าเดินมาหาสายหมอกเพราะหวังว่าจะเดินมารับเธอแล้วกลับเข้าไปในตัวบ้านด้วยกัน ชายหนุ่มเดินผิวปากมาด้วยท่าทางอารมณ์ดีเป็นที่สุด

ท่านประธานได้มองเห็นว่าสายหมอกกลับมาโดยที่ไม่ได้ใช้บริการรถแท็กซี่หรือว่ามอเตอร์ไซค์วิน แต่กลับเป็นมอเตอร์ไซด์ของเด็กหนุ่มที่ไหนก็ไม่รู้มาส่งเธอที่หน้าประตูรั้วใหญ่ของคฤหาสน์หลังนี้

อติรุจ จึงได้เดินไปหลบที่พุ่มไม้ไม่ห่างจากประตูรั้วหน้าบ้านไมไกลสักเท่าไหร่ เขาพยายามเงี่ยหูฟังแต่ก็ได้ยินไม่ถนัด

" ขับรถกลับบ้านดีๆนะจ๊ะน้องชายที่รัก"

" ฮึ มีคำว่าที่รักลงท้ายด้วย ผู้หญิงแพศยา " (แต่คำว่าน้องชายกลับไม่ได้ยิน หูหาเรื่อง)

" กลับดีอยู่แล้วครับพี่ว่าแต่บ้านหลังใหญ่โตมโหฬารดีแท้ วันหลังผมขอเข้าไปกับพี่ได้ป่าว " .......... ตอนนี้สายลมกำลังมองเข้าไปที่คฤหาสน์หลังใหญ่โตและสวยงาม เด็กหนุ่มอย่างเค้าก็อยากจะเข้าไปเดินชมสักครั้ง ตอนนี้ได้แต่มองด้วยความยิ่งใหญ่ของคำว่าบ้าน

" ไม่ได้เดี๋ยวเจ้านายของพี่ดุเอา "

"บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ขอแค่ได้เดินเข้าไปหรือเป็นคนใช้ก็ยังดีเนอะ"

" ไปกลับไปได้แล้ว เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าพี่จะเดือดร้อน....." หญิงสาวพูดพร้อมกับมองเข้าไปที่ด้านใน เธอกลัวว่าเขาจะเห็นน้องชายเธอไม่อยากให้เขาได้รู้จักกับครอบครัวของเธอ กลัวว่าที่บ้านรู้ว่าเธอมาทำงานแบบนี้แล้วที่บ้านจะเสียใจ

" บ้านสวยๆขอมองให้ชื่นใจหน่อสิครับ ไล่จังเลยพี่หมอกอะ"

"พรุ่งนี้ต้องมีสอบอีกพรุ่งนี้วิชาสุดท้ายใช่ไหม"

"ใช่ครับพี่สายหมอกตั้งจัยนะพี่รู้ว่านายเก่งอยู่แล้ว "

"ครับพี่ ผมจะทำมันให้เต็มที่และดีที่สุด "

" กลับบ้านไปได้แล้ว" ..........สายหมอกได้บอกกับน้องชาย

ซึ่งตอนนี้อติรุจได้มองอยู่จากพุ่มไม้ได้เห็นว่าสายหมอกโบกไม้โบกมือให้กับชายหนุ่ม ตอนนี้เค้ากำลังโมโหเป็นอย่างมาก

"บอกเราว่าจะไปหาพ่อแม่ที่โรงพยาบาล ขนาดเราขับรถกลับมาที่หลังเรายังถึงบ้านก่อน แสดงว่าพวกเธอทั้งสองคนต้องแอบแวะที่ไหนอย่างแน่นอน"

ตอนนี้ภายในใจของอติรุจได้แต่คิดว่าสายหมอกต้องมีอะไรกับเด็กหนุ่มคนนี้แน่นอน อติรุจคิดว่าสายหมอกต้องอยู่กับผู้ชายคนนี้ก่อนที่จะเข้าบ้านอย่างแน่นอน

"เธอโกหกฉันว่าเลิกกับแฟนก่อนที่จะมาเป็นนางบำเรอฉัน แต่เธอกับมันยังคบกันอยู่ สวมเขาให้ฉันใช่ไหม รับรองเธอได้เจอดีแน่"

ตอนนี้อติรุจกำมือแน่นด้วยความโมโห เขาได้แต่คิดว่าเธอผิดสัญญาเพราะในสัญญาระบุไว้ว่าตลอดเวลาที่เธอทำงานให้กับเขาเธอต้องไม่นอกใจเขา ไม่สามารถไปมีความสัมพัธ์กับผู้ชายคนอื่นได้

ตอนนี้อติรุจได้แต่กำหมัดแน่นด้วยความโมโห จนมือของเขาเส้นเลือดปูดออกมา อติรุจทุบไปที่ต้นไม้เเรงๆด้วยความเจ็บใจ

เมื่อสายลมขับรถออกไปแล้วสายหมอกจึงเปิดประตูรั้วเล็กแล้วเดินเข้าบ้านเธอก็ยังไม่ลืมที่จะยกมือไหว้ศาลพระภูมิที่หน้าบ้านของท่านประธาน

แล้วเธอก็ได้มองซ้ายมองขวาแอบมองว่าตอนนี้มีใครเห็นเธอกับน้องชายหรือเปล่า เพราะเธอไม่ต้องการให้ใครเห็นน้องชายของเธอ แต่การกระทำของสายหมอกกลับยิ่งทำให้คิดว่าเธอกลัวว่าคนอื่นจะจับได้ว่าเธอแอบไปมีสัมพันธ์กับหนุ่มรุ่นน้องคนนี้

เมื่อสายหมอกเดินเข้ามาเกือบถึงประตูใหญ่ของตัวบ้านตัวเธอก็ต้องปลิวตามแรงกระชากของอติรุจ ไฟในอกของอติรุจสามารถเผาเธอได้เลยในตอนนี้

" ว้ายยยยยยย "