บทที่ 8.

ดวงใจชีค

บทที่8.

"จะหายกันได้ยังไงคุณชีค ฉันทับคุณไว้ไม่ให้คุณออกไปตามฮาน่าได้ แต่ที่คุณกำลังทำอยู่ตอนนี้น่ะมันเรียกว่าลวนลามกันชัดๆ เอามือออกไปจากก้นฉันนะชีคบ้าจอมหื่นกาม!"

"ก็เพราะไอ้ปากแบบนี้ไงเธอถึงได้ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนนี้ อยากจะรู้นักว่าปากที่กำลังต่อว่าฉันฉอดๆอยู่ตอนนี้มันจะดีและหวานฉ่ำสักแค่ไหน!"

พูดจบริมฝีปากอุ่นร้อนก็ฉกวูบลงมาปิดริมฝีปากอิ่ม ก่อนจะบดขยี้เคล้าคลึงอย่างลงโทษที่กล้ามาตีฝีปากกับเขา

ไม่ตอนเเรกอัสมาลแค่ต้องการจะลงโทษคนอวดดีเท่านั้น แต่ความหวานล้ำของริมฝีปากนุ่มกลับทำให้ชีคหนุ่มรู้าึกเคลิบเคลิ้มอย่างไม่เคยเป็น ในขณะที่หญิงสาวตัวชาไปทั้งร่าง หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนแทบทะลุออกมานอกอก ณัชชาพยายามดิ้นหนีออกจากอ้อมแขนแกร่ง แต่ยิ่งดิ้นอัสมาลก็ยิ่งกอดรัดร่างบางแน่นจนขยับตัวไม่ได้

ลิ้นสากพยายามดุนดันเข้าไปสำรวจความหวานที่ซ่อนอยู่ในโพรงปากชื้น แต่เจ้าของก็เม้มปากแน่นอย่างดื้อดึง และพยายามส่ายหน้าหนีริมฝีปากร้อนไปมา มือหนาจึงเคลื่อนไปรั้งศีรษะได้รูปของเธอให้แหงนเงยขึ้นก่อนจะบดเบียดริมฝีปากเข้าหา ดื่มด่ำความหอมหวานให้อิ่มเอม กลิ่นกายสาวแสนหอมกรุ่นทำให้เลือดหนุ่มในกายชีคอัสมาลเดือดพล่านไปทั่วทั้งร่าง

"อื้อ!"

เมื่อหลบไม่ได้ หนีไม่พ้น ณัชชาก็ส่งเสียงประท้วงอู้อี้ในลำคอ มือบางทุบตีสะเปะสะปะไปทั่วไหล่หนาและอกกว้าง แต่ริมฝีปากร้อนก็ยังรุกรานเธอไม่หยุดหย่อน

อัสมาลบดขยี้ริมฝีปากอิ่มแรงขึ้นจนณัชชาต้องส่งเสียงร้องครางประท้วงออกมาด้วยความเจ็บ ลิ้นสากที่รอจังหวะอยู่แล้วจึงฉวยโอกาสอดลิ้นรุกล้ำเข้าไปสัมผัสความหวานภายในโครงปากนุ่มได้อย่างที่ตั้งใจ

หญิงสาวชาวาบไปทั้งร่าง ความรู้สึกวาบหวาบถาโถมเข้าหาจนยากจะบรรยาย ลิ้นสากตวัดรัดวนค้นหาความหวานล้ำอย่างเว้าวอนอ่อนหวาน สร้างความรู้สึกปั่นป่วนชวนวาบหวิวให้ก่อตัวขึ้นในร่างกายของเธออย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว

"อืม...หวาน..."

ชีคอัสมาลครางเบาๆอย่างถูกใจกับความหวานล้ำที่ได้สัมผัส และเชื่อว่าคนในอ้อมแขนนั้นไร้เดียงสาในเรื่องของจูบหรือจุมพิตระหว่างหญิงกับชาย อัสมาลจูบจนพอใจอยู่เป็นนานจึงได้ยอมถอนริมฝีปากออกจากเรียวปากบางที่ตอนนี้แดงก่ำเพราะพิษจูบของเขา

"ปากหวานขนาดนี้ ทำไมไม่รู้จะจักใช้ให้มันถูกทาง..."

อัสมาลเอ่ยยั่วคนตัวเล็กในอ้อมแขน ริมฝีปากหนายิ้มใส่ตากลมโตที่จ้องมองอยู่ ไม่มีคำตอบใดถูกเอ่ยออกมาจากริมฝีปากบาง หากแต่มือเล็กกลับยกขึ้นฟาดลงบนใบหน้าคมเข้มของชีคอัสมาลเต็มแรง!

เพี๊ยะ!

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นลั่นเปรี๊ยะถึงแก้วหู ใบหน้าคมสะบัดหันไปตามแรง และเมื่ออัสมาลหันกลับมาณัชชาก็ถึงกับหน้าซีด หดเหลือแค่สองนิ้ว

ดวงตาคมแดงก่ำดุดันเต็มไปด้วยเพลิงแห่งโทสะจ้องมองหญิงสาวเขม็ง ก่อนจะยกมือขึ้นลูบใบหน้าข้างที่ถูกณัชชาทำร้ายเพื่อคลายความเจ็บและเริ่มมีอาการชาร่วมด้วยเบาๆ

"ปากร้ายอวดดียังไม่พอ มือยังไวเป็นลิงอีกนะ รู้ไหมว่าคนที่กล้าทำร้ายฉันจะเจอกับอะไร?"

ชีคอัสมาลกล่าวยิ้มๆ แต่เป็นรอยยิ้มที่ทำให้ณัชชาเสียวสันหลังวาบ ร่างบางคิดหาทางขยับหนีแต่ติดร่างสูงใหญ่ที่คร่อมทับร่างกักกันตัวเธอเอาไว้ ก่อนที่มือหนาจะรั้งเอวบางเข้าไปชิด

"จะทำอะไรน่ะคุณชีค ปล่อยฉันนะ"

ณัชชาดิ้นหนี เธอทั้งหยิกทั้งข่วน ทั้งทุบตีอัสมาลสารพัด แต่อ้อมแขนแข็งแรงก็ไม่แม้แต่จะคลายออก หนำซ้ำจมูกโด่งคมยังก้มลงมาซุกไซ้คลอเคลียสองข้างแก้มทำให้ณัชชาต้องคอยเบี่ยงหน้าหนีให้วุ่นวายไปหมด

"เธอต้องถูกลงโทษ ที่นี่คือฟาร์ซิส ฉันเป็นเจ้าชีวิตของทุกคน คนที่ทำร้ายฉันโทษคือตายสถานเดียว แต่จะเห็นแก่ที่เธอที่เป็นคนไทย จะลงโทษแค่พอประมาณก็แล้วกัน"

คำพูดสุดท้ายจบลง ปากร้อนก็แนบลงกับกลีบปากนุ่มอีกครั้ง และบทจูบดุดันอย่างจาบจ้วงเอาแต่ใจจนปากนุ่มแดงช้ำ ณัชชาดิ้นจนเหนื่อยหอบ สำลักลมหายใจของตัวเองไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครััง สติของหญิงสาวค่อยๆเลือนหายไปจากร่าง เมื่อจูบดุดันแปรเปลี่ยนเป็นหยอกเย้าหากแต่แฝงไปด้วยความเร่าร้อนปนอ่อนหวาน

อัสมาลเพลิดเพลินไปกับความหอมหวานสั่นใจชายที่ผู้ชายหลายคนมองข้าม เห็นภายนอกห้าวๆเเบบนี้ แต่ภายในกลับอ่อนหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า ไม่รู้ว่าแม่คุณรอดพ้นจากสายตาของหนุ่มๆมาได้ยังไงจนป่านนี้

ริมฝีปากร้อนเคล้าคลึงกลีบปากอิ่ม จมูกโด่งจูบซับความหอมกรุ่นไปตามดวงหน้านวลเนียน ก่อนจะวกกลับมาจุมพิตริมฝีปากนุ่มอีกครั้งอย่างเว้าวอน

ณัชชาเริ่มตาพร่าลาย ลมหายใจขาดหายเป็นช่วงๆคล้ายคนเหนื่อยหอบ ไม่นานร่างบางก็หยุดนิ่งไม่ไหวติง คอพับคออ่อนจนอัสมาลต้องหยุดรุกรานและก้มมองร่างบางที่ซุกซบอยู่กับอกแกร่ง ชีคหนุ่มมองแก้มสองข้างแก้มพี่แดงปลั่งยิ้มๆ พร้อมกับยกปลายนิ้วขึ้นไล้เบาๆ ในขณะที่ณัชชาหลับตานิ่งหัวใจเต้นระรัว

'ไอ้ชีคบ้าตัณหา คอยดูนะจะเอาคืนให้สาสมเลย!'

ณัชชาคาดโทษชีคหนุ่มในใจขณะหลับตานิ่งหากแต่ร่างกายกลับแข็งทื่อ จนคนที่โอบกอดอยู่รู้สึกได้

'ฉลาดนักนะยัยตัวดี แกล้งเป็นลมได้หน้าตาเฉย แบบนี้ยิ่งต้องแกล้ง!'

อัสมาลคิดอย่างนึกครึ้มใจ

"เป็นลมไปซะแล้ว แต่ก็ดีไปอย่าง จะได้ทำอะไรๆได้สะดวก"

อัสมาลแกล้งพูดเสียงดัง ก่อนจะเคลื่อนฝ่ามือมาวางแหม่ะที่ทรวงอกสาวแผ่วเบา เมื่อเห็นว่าคนที่แกล้งเป็นลมยังนิ่งเฉยมือหนาก็ทำท่าจะเลื่อนหายเข้าไปใต้เสื้อคลุมช้าๆ ในขณะที่ณัชชากลั้นหายใจ ร่างกายแข็งเกร็ง!

แต่ก่อนที่ทุกอย่างจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ ประตูบานใหญ่ก็ถูกเคาะจากภายนอกรัวๆ และยังไม่ทันที่อัสมาลจะได้เอ่ยตอบโต้หรือกล่าวถามว่าเป็นใคร ประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาอย่างรีบร้อน ก่อนที่ร่างสูงของคามีนจะก้าวเข้ามาด้วยทีท่าร้อนใจ

"เกิดเรื่องแล้วอัสมาล ฮาน่าบอกกับฉันว่าคุณหญิงณัชชาเธอหายตัว..."

คำพูดของคามินหยุดอยู่แค่นั้น เมื่อเห็นภาพตรงหน้าชัดถนัดตา

ก่อนหน้านั้นคามีนได้เจอกับฮาน่าหญิงวัยกลางคนผู้มีหน้าที่เูแลความเรียบร้อยในฮาเร็ม และฮาน่าก็ได้รายงานกับเขาว่าคุณหญิงชาวไทยที่ชีคอัสมาลพามาได้หายตัวไป เขาจึงออกคำสั่งให้ทหารทุกนายที่อยู่บริเวณนั้นช่วยกันค้นหา แต่ไม่ว่าจะค้นหาจนทั่วทั้งวังยังไง ก็ไม่มีใครพบเจอหญิงสาวสักคน สุดท้ายแล้วคามีนจึงต้องเข้ามาบอกข่าวนี้ให้ชีคอัสมาลรู้

แล้วใครมันจะไปคิดล่ะว่าคนที่กำลังตามหากันให้วุ่นวายทั้งวัง สุดท้ายแล้วจะมานอนเล่นอยู่ใต้ร่างของชีคอัสมาลซะอย่างนั้น แถมยังบนพื้นอีกต่างหาก

ก่อนหน้าที่เขาจะเข้ามาในห้องนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

"มีอะไรคามีน?"

ชีคอัสมาลเอ่ยถามเสียงเรียบ แกล้งกระแอมกระไอในลำคอเบาๆแก้เก้อ พร้อมกับลุกขึ้นจากร่างบางที่ยังนอนนิ่งอยู่ทันที

จนป่านนี้ณัชชาก็ยังคงแกล้งเป็นลม เธออายเกินกว่าที่จะลืมตาขึ้นมาสู้หน้าใครๆ แค่ชีคอัสมาลคนเดียวเธอก็อายแสนอายจะแย่แล้ว แล้วนี่มีคามีนโผล่มาอีกคน แถมยังมาเห็นเธอกับชีคอัสมาลในสภาพล่อแหลมอีก ไม่มีหน้าไปสู้ใครได้อีกแล้วณัชชาเอ๊ย...

"ตอนแรกก็ว่าจะมาบอกเรื่องที่คุณหญิงเธอหายไป แต่ตอนนี้คงไม่ต้องแล้ว"

คามีนตอบด้วยสีหน้ายิ้มกริ่ม ทำให้อัสมาลอยากจะปล่อยหมัดใส่หน้าหล่อๆของไอ้หมอนี่สักทีหรือสักสองทีก็ได้โทษฐานหมั่นไส้

"นายไม่ต้องยิ้มแบบนั้นเลยนะ มันไม่ใช่อย่างที่นายคิด"

อัสมาลแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ

"ฉันคิดอะไร ฉันยังไม่ได้คิดอะไรเลย ฉันเห็นต่างหาก เห็นเต็มสองตาของตัวเองเลย"

คามีนลอยหน้าลอยตาพูด รู้อยู่หรอกว่าคำพูดของเขาอาจจะทำให้ชีคอัสมาลโกรธจนควันออกหู แต่มันอดได้ที่ไหนกันล่ะ

"ไม่คิดก็ดี และก็ลืมสิ่งที่นายเห็นด้วย สิ่งที่เห็นบางทีมันก็ไม่ใช่ความจริงเสมอไปหรอก ไปตามฮาน่ามาพาตัวผู้หญิงคนนี้ออกไปจากห้องฉันซะ"

อัสมาลแก้ต่างให้ตัวเอง แล้วรีบเปลี่ยนเรื่องส่วนคามีนมันจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็เรื่องของมันเถอะ

แล้วมีหรือที่คามีนจะยอมจบง่ายๆ

"นายจะบอกว่าที่นายจับหน้าอกคุณหญิงไม่ใช่เรื่องจริงอย่างนั้นเหรอท่านชีค?"

"คามีน!''

อัสมาลคำรามลั่น อยากจะหาอะไรเขวี้ยงสหายรักนัก ทำไมไอ้หมอนี่มันถึงได้ตาไวนัก ทั้งที่เขาคิดว่าเขาชักมือกลับทันแล้วเชียว

"หยุดพล่ามสักที ฉันจะออกไปข้างนอก และหวังว่าเมื่อกลับมาฉันคงจะไม่เห็นผู้หญิงคนนี้ในห้องฉันอีก"

เมื่อพูดแก้ตัวยังไงก็ไม่สามารถเอาชนะสหายรักได้ ชีคอัสมาลก็ใช้วิธีเดินหนีไปดื้อๆ ในขณะที่คามีนมองตามหลังท่านชีคของเขาไปด้วยความขบขัน

'ปากแข็งจริงนะท่านชีค สงสัยคามีนคนนี้จะต้องคิดหาวิธีง้างปากให้ซะแล้ว'

โปรดติดตามตอนต่อไป...

Ranadda : เขียน

แอบต่อว่าคามีนได้ไหม?

เข้ามาขัดจังหวะทำม๊ายย เขากำลังเข้าได้เข้าเข็ม