1/2 เธอมันร้าย

เมื่อรู้ว่าชีวิตที่ใกล้ความตายเป็นอย่างไรกัน มาตาก็เปลี่ยนน้ำเสียง ให้ดูนุ่มนวลเพื่อหวังให้ชายหนุ่มใจเย็นลงบ้าง

“ใช่ เพียงใจเขามีชู้ แต่ผมก็มีส่วนผิด ผมพร้อมจะให้อภัยและเริ่มต้นใหม่กับเขาเสมอ ถ้าคุณไม่เข้ามาเกี่ยวเรื่องนี้”

ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดหรืออธิบายอะไรตอนนี้ เพราะไมค์พกแต่ความแค้น ชิงชัง และตัดสินแล้ว ว่าเรื่องนี้คนที่ผิดคือมาตา

“ตอนนี้คุณพาฉันมาที่ไหน”

เมื่อพูดเรื่องใครถูกใครผิด ดูแล้วชีวิตของเธอจะเสี่ยงมาก หญิงสาวจึงเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องพูดก่อน

“คุณไม่ต้องรู้หรอก คุณรู้แค่เพียงข้างนอกมีแต่ป่า ที่ที่ปลอดภัยที่สุดก็คือในบ้านหลังนี้เท่านั้น อย่าได้พยายามคิดหนี เพราะข้างนอกมีอันตรายรอคุณอยู่ทุกที่”

เมื่อพูดจบชายหนุ่มก็เดินออกจากประตูห้องนอนไป ทิ้งให้หญิงสาวรู้สึกกลัวกลับภาพที่เขาสร้างไว้ให้เธอ

เมื่อถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว มาตาก็พยายามดันตัวเองลุกจากที่นอน เพราะเขามัดเธอไว้แค่เพียงมือทั้งสองข้างเท่านั้น

คำพูดของเขาทำให้เธออยากเห็นว่าข้างนอกจะน่ากลัว เหมือนอย่างที่เขาบอกจริงไหม เธอจึงค่อยๆใช้มือที่ถูกมัดไว้เปิดม่านที่บังหน้าต่างอยู่

ภาพข้างนอกมีแต่ต้นไม้เต็มไปหมด แต่รอบๆบ้านมีรั้วที่ไม่สูงมากนักกั้นอยู่อีกที แสงไฟจากด้านนอกแทบจะไม่มี มีแต่แสงของพระจันทร์ที่พอจะทำให้หญิงสาวพอมองเห็นภาพข้างนอกได้

“เชื่อหรือยัง ว่ารอบๆมีแต่ป่า บ้านหลังนี้ผมซื้อต่อเขามาอีกที เจ้าของเก่าเขาโดนฆ่าตาย ลูกสาวเลยขายให้ผมถูกๆ”

นอกจากจะให้กลัวเรื่องป่า เขายังจะมาทำให้เธอต้องกลัวเรื่องผีอีก มาตารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอยู่กับคนโรคจิต

“ยื่นมือมา” ไมค์แก้มัดที่มือ

“คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม” หญิงสาวอยากรู้ว่าเขาต้องการอะไรจากเธอ

“กินข้าวไป แล้วยังไม่ต้องอยากรู้อะไรทั้งนั้น ถ้ายังอยากหายใจต่อ”

ก่อนจะยื่นจานข้าวให้ ชายหนุ่มก็ขู่จะฆ่าต่ออีก มาตาอยากจะกรี๊ดให้ลั่นบ้าน เพราะไม่เคยต้องยอมเงียบอะไรแบบนี้เลยตั้งแต่เกิดมา แต่รู้ว่าตอนนี้ เธอยังไม่มีสิทธิ์ทำ จึงได้แต่เก็บกดไว้ในใจ