ซ่อนรักหัวใจมาเฟีย บทนำ

ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าหนักทั้งสองข้างของมาเฟียหนุ่มที่ก้าวเท้าเดินเข้ามาภายในห้องใต้ดินของท่าเรือทำให้ลูกน้องทุกคนที่ยืนกันอยู่ภายในบริเวณนั้นถึงกับขนลุกซูและเสียวสันหลังกันเป็นแถบๆรวมถึงชายฉกรรจ์ที่กำลังถูกจับมัดไว้บนเก้าอี้อยู่กลางห้องใต้ดินด้วย

สิบทิศมาเฟียหนุ่มปรายตามองไปยังชายฉกรรจ์ที่ถูกจับมัดไว้บนเก้าอี้ด้วยสายตาเรียบนิ่งก่อนที่จะลากเก้าอี้อีกตัวที่อยู่แถวนั้นมานั่งลงตรงหน้าของชายฉกรรจ์

"มาเผาท่าเรือกูทำไม?"สิบทิศเอ่ยถามกับชายฉกรรจ์ตรงหน้าที่แอบลอบเข้ามาเผาท่าเรือของเขาจนได้รับความเสียหายถึงจะไม่ได้มากแต่มันก็เสียหายซึ่งมันไม่สมควรที่จะเกิดขึ้นและเรื่องนี้มันต้องมีคนรับผิดชอบ

"..."ชายฉกรรจ์ได้แต่กลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอด้วยความกลัวไม่ยอมพูดอะไรออกมาและเอาแต่นั่งจ้องหน้ามาเฟียหนุ่มกลับโดยที่ไม่มีความเกรงกลัวใดๆเลย

"ไม่พูดสินะ อืม...นั้นเรามาดูกันว่ามึงจะพูดไหม?"สิบทิศหันไปพยักหน้าให้กับโชนที่ยืนอยู่

"ครับนาย"โชนลูกน้องคนสนิทของสิบทิศพยักหน้ารับอย่างเข้าใจก่อนที่จะหมุนตัวเดินออกไปจากห้อง

"รอแป๊บนะ"สิบทิศหันมายกยิ้มให้ชายฉกรรจ์ที่นั่งนิ่งอยู่เพียงเล็กน้อยแต่เพียงแค่นั้นก็ทำให้ชายฉกรรจ์ถึงกับขนลุกไปทั้งตัวและไม่นานโชนก็เดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมกับถือแท่งเหล็กร้อนๆสีส้มแดงมาด้วย

"นายครับ"โชนยื่นแท่งเหล็กร้อนๆให้กับมาเฟียหนุ่ม

"กำลังร้อนๆเลย"สิบทิศหันไปยิ้มให้กับชายฉกรรจ์ที่นั่งอยู่ด้วยรอยยิ้มที่แสนเย็นเยือกและหันมามองแท่งเหล็กร้อนๆที่ถือไว้

"..."ชายฉกรรจ์ตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าถือเเท่งเหล็กร้อนๆอยู่

"อ๊ากกกกก!!!"เสียงร้องโหยหวนของชายฉกรรจ์ดังไปทั่วห้องใต้ดินเมื่อสิบทิศใช้เหล็กร้อนๆที่ถืออยู่นาบลงไปบนใบหน้าซีกซ้ายของชายฉกรรจ์

"บอกได้หรือยัง?"สิบทิศถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นแต่มือหนายังคงถือแท่งเหล็กนาบไว้ที่ใบหน้าของชายฉกรรจ์อย่างแรง

"อ๊ากกกกก!!!"ชายฉกรรจ์ดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับร้องออกมาอย่างสุดเสียงเพื่อหวังจะระบายความเจ็บปวดกับสิ่งที่ได้รับอยู่

"หึ...ก็ยังไม่บอกสินะ..."สิบทิศถอยห่างออกมาจากชายฉกรรจ์ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้กับลูกน้องที่ยืนอยู่ ลูกน้องของสิบทิศไม่รอช้าและรับรู้ได้ทันทีว่าเจ้านายของเขาต้องการจะให้ทำอะไร

"พะ...พวกมึงจะทำอะไรกู!"ชายฉกรรจ์เอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเนื้อตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวจนแทบจะหยุดหายใจก่อนที่ดวงตาทั้งสองข้างจะเบิกโพลงขึ้นเมื่อลูกน้องของมาเฟียหนุ่มมาจับปากของเขาให้อ้าออกจากนั้นก็ดึงลิ้นหนาออกมาจากปากชายฉกรรจ์

"อือ....อ่อยอู....อ่อยอู!!(อือ...ปล่อยกู...ปล่อยกู)"ชายฉกรรจ์ส่ายหน้าไปมาอย่างตื่นตระหนกเมื่อรู้ว่าอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าต้องเจอกับอะไร

"หึ..."สิบทิศกระตุกยิ้มขึ้นอย่างชอบใจเมื่อเห็นสีหน้าที่ตื่นตระหนกและหวาดกลัวของชายฉกรรจ์

"อะ...อูออมแอ้ว...อือ...อูออมออกแอ้ว(กะ...กูยอมแล้ว...อือ...กูยอมบอกแล้ว")ชายฉกรรจ์เอ่ยบอกออกมาอย่างหวาดกลัว

"มึงว่าอะไรนะกูฟังไม่รู้เรื่อง"สิบทิศพูดขึ้นและเอาแต่จ้องหน้าชายฉกรรจ์นิ่ง

"อะ...อู...ออมออกแอ้ว...อ่อยอู(กะ...กู...ยอมบอกแล้ว...ปล่อยกู!"

"อยากบอกแล้วเหรอ?"สิบทิศถาม

"อือ"ชายฉกรรจ์พยักหน้าหงึดๆเป็นเชิงว่าเขาจะบอกจะบอกกับชายตรงหน้าให้หมดเลย

"แต่กูไม่อยากรู้แล้ว"สิบทิศพูดจบก็เอาแท่งเหล็กร้อนๆจี้ลงไปที่ลิ้นหนาของฉกรรจ์ด้วยสีหน้าเรียบเฉยไร้ความรู้สึก

"อ๊ากกกกก!!!"ชายฉกรรจ์ร้องโหยหวนออกมาด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้างขึ้น

"ถ้ามึงไม่อยากพูดนักกูก็จะทำให้มึงไม่ต้องพูดอีก!"สิบทิศเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบแต่แฝงถึงความเย็นเยือกก่อนจะถอยห่างออกมาจากชายฉกรรจ์พร้อมกับทิ้งแท่งเหล็กลงพื้น

เคร้ง!

"จัดการมันให้เรียบร้อย"เสียงเข้มเอ่ยสั่งลูกน้องที่ยืนอยู่

"ได้ครับนาย"ลูกน้องพยักหน้ารับก่อนที่สิบทิศจะเดินออกจากห้องไปใต้ดินไปพร้อมกับโชน

"โชนสืบมาให้ได้ว่าใครเป็นคนส่งมันมา"สิบทิศเอ่ยสั่งกับโชนทันทีเมื่อเดินออกมาจากห้องใต้ดิน

"ได้ครับนายผมจะรีบหาตัวมันให้เร็วที่สุดแล้ว...นายจะไปไหนต่อหรือเปล่าครับ?"โชนพยักหน้าก่อนจะเอ่ยถาม

"ไปที่เดิม"สิบทิศเอ่ยบอกและเดินออกไปในทันทีส่วนโชนที่ยืนอยู่พยักหน้ารับอย่างเข้าใจจากนั้นจึงเดินตามผู้เป็นเจ้านายออกไปเช่นกัน

โชนเลี้ยวรถเข้ามาในซอยๆหนึ่งก่อนจะขับไปจอดยังที่ประจำที่เดิมอย่างที่เคยจอดเช่นทุกครั้ง

"นายครับ"โชนเอ่ยเรียกเจ้านาย

"อือ"สิบทิศรับคำในลำคอแต่สายตายังคงจดจ้องออกไปมองที่นอกหน้าต่างรถอย่างไม่ละสายตา

"ผมขอถามอะไรนายหน่อยได้ไหมครับ?"

"มึงอยากรู้อะไร?"

"นายไม่อึดอัดเหรอครับ?"

"เรื่องอะไร?"สิบทิศถาม

"เรื่องที่นายคอยเอาแต่ตามดูคุณลูกเกดอยู่แบบนี้ไงครับ"โชนพูดขึ้นอย่างเห็นใจเจ้านายเมื่อเห็นสิบทิศเอาแต่คอยตามดูลูกเกดแบบนี้มานานแล้วแอบมาจอดรถอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามกับร้านอาหารของเธอแทบจะทุกวันเพื่อแค่ให้เห็นว่าเธอทำอะไรแค่นั้นแล้วก็ให้เขาขับรถกลับ ถ้าถามว่าเจ้านายของเขารู้สึกอย่างไงกับหญิงสาวกันแน่ถึงได้ตามมาคอยเฝ้าดูคำตอบมันก็ชัดเจนอยู่แล้วคงไม่ต้องพูดเยอะ

"...."สิบทิศได้แต่เงียบไม่ได้พูดอะไรสายตายังคงจ้องมองไปหาคนที่อยู่ในร้านอย่างไม่วางตา

"ทำไมนายไม่บอกเธอไปตรงๆล่ะครับว่ารู้สึกอย่างไงกับคุณลูกเกด...ผมขอโทษนะครับนายที่ละลาบละล้วงแต่ผมก็แค่ไม่อยากเห็นนายคอยเอาแต่มองเขาอยู่แบบนี้"โชนเอ่ยบอกอย่างหวังดี

"กลับเถอะ"สิบทิศไม่ได้ตอบคำถามโชนและละสายตาจากการมองเข้าไปในร้านอาหารของลูกเกดกลับมามองที่โชนแทน

"ครับนาย"โชนพยักหน้ารับอย่างเข้าใจก่อนจะขับรถออกไปทันที