ซูเหมยฮวาชายาอ๋องปีศาจ

แคว้นเฟิงเทียนเป็นแคว้นที่มีอาณาเขตที่กว้างใหญ่ที่สุดในบรรดาสี่แคว้นที่ล้อมรอบสี่ทั้งสี่ทิศ

ประชากรในแคว้นต่างทำไร่ ทำนาและค้าขายเป็นงานประจำ ทรัพยากรอุดมสมบูรณ์ ภายใต้การปกครองของฮ่องเต้ตงฟางเทียนเฉิน

การค้าขาย การเมือง การปกครองและการรบ พระองค์ทรงดูแลจัดการได้อย่างดีเยี่ยม โดยความร่วมมือจากเหล่าขุนนางและราชวงศ์

ฮ่องเต้ตงฟางเทียนเฉินมีพระอนุชาร่วมอุทรอีกสองพระองค์นั่นคือองค์ชายรองเฉินอ๋องตงฟางไห่เฉิน และองค์ชายห้าเหวินอ๋อง ตงฟางเหวินเหย้า และมีพระอนุชาที่เกิดจากไท่เฟยอีกหนึ่งพระองค์ นั่นคือองค์ชายสาม ฉู่อ๋องตงฟางหลินฉู่

โดยพระอนุชาทั้งสองต่างสมรสและมีชายารองกันออกไปหมดแล้ว แต่ก็ยังมีเพียงองค์ชายห้าหรือเหวินอ๋องตงฟางเหวินเหย้า ที่ยังไม่มีแม้แต่สนมในพระตำหนักเลยสักคนนั่นเป็นเพราะว่า เมื่อสามปีก่อน เหวินอ๋องได้รับอุบัติเหตุจากการปะทะกับโจรภูเขาจนทำให้พระองค์นั้นเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด

แต่สุดท้ายพระองค์ก็สามารถปราบโจรภูเขาเหล่านั้นได้แต่ก็แลกมากับร่างกายที่พิการจนทำให้พระองค์ปิดวังเหวินเหย้า ไม่ต้อนรับผุ้ใดอีกเลย

ฮ่องเต้ตงฟางเทียนเฉินอภิเษกกับบุตรสาวของท่านแม่ทัพหลินจื่อแม่ทัพใหญ่ของแคว้นเฟิงเทียนและแต่งตั้งนางให้เป็นฮองเฮาของพระองค์ตั้งแต่นั้นมา

โดยทั้งสองพระองค์มีบุตรด้วยกันสองพระองค์นั่นคือองค์หญิงตงฟางเซวี่ยหลิน กับ องค์ชายรัชทายาท ตงฟางเจ๋อห้าวในวัยสิบแปดปีและได้หมั้นหมายกับบุตรสาวคนโตของจวนเฉินเซี่ยงไว้เมื่อครั้งพระเยาว์ นั่นคือซูเหมยฮวานั่นเอง

แต่เมื่อสี่วันก่อนองค์ชายรัชทายาทตงฟางเจ๋อห้าวได้มายื่นเรื่องการขอถอดถอนหมั้นกับบุตรสาวคนโตของเฉินเซี่ยงด้วยเพราะนางนั้นไม่เหมาะสมที่จะเป็นพระชายาของเขา เมื่อพิจารณาอย่างถี่ถ้วน บุตรสาวคนโตของเฉิงเซี่ยงนั้นเป็นสตรีที่ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง เจ็บป่วยบ่อยครั้งและที่สำคัญนางสติไม่สมประกอบ

เพียงเท่านั้นก็เพียงพอต่อการถอนหมั้นได้แล้ว และเมื่อราชโองการถอนหมั้นได้ประกาศลงมา ผู้คนต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าพวกเขาเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง เพราะแม่ของแผ่นดินในอนาคตสมควรที่จะเป็นสตรีที่เพียบพร้อมมิใช่สตีปัญญาอ่อนเช่นนาง

ราชโองการถอนหมั้นประกาศลงมาได้ไม่นานก็มีราชโองการหมั้นหมายตามมา นั่นเป็นที่กล่าวขานและเป็นเรื่องสนุกสำหรับคนทั่วเมืองก็ว่าได้เมื่อ ราชโองการนี้ประกาศให้เหวินอ๋องและคุณหนูใหญ่ซูหมั้นหมายกัน

ใครๆต่างก็รู้ว่าเหวินอ๋องนั้นพิการมาสามปีแล้วและบุตรสาวคนโตของซูเฉิงเสี้ยงก็ปัญญาอ่อนอีกด้วย งานแต่งงานของคนพิการ กับคนปัญญาอ่อน ทำให้ผู้คนต่างหัวเราะฮือฮาขึ้นมา

แต่สำหรับซูเหมยฮวาแล้วนั้น...

"คุณหนูเจ้าขา เกิดเรื่องขึ้นแล้วเจ้าค่ะ"

ที่เรือนต้นไผ่ท้ายจวนตระกูลซู เสียงสาวใช้ดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงเหนื่อยหอบหายใจ  "คุณหนูเจ้าขา คนจากจวนเหวินอ๋องมาเจ้าค่ะ " อินเอ๋อสาวใช้ข้างกายของซูเหมยฮวาเอ่ยขึ้นด้วยความตื่นตกใจ

ผ่านไปครู่หนึ่งหญิงสาวที่กำลังนั่งพรวนดินสมุนไพรอยู่เงียบๆนั้นก็เงยหน้าขึ้นมามองสาวใช้ของตน คิ้วเรียวโค้งขมวดเข้าหากัน พลางริมฝีปากบางอิ่มน้ำก็พูด

"อินเอ๋อ เจ้าควรจะสำรวมให้มากกว่านี้มิใช่หรือ?" น้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยของหญิงสาวดังมาจากสวนสมุนไพรทางด้านหลังห้องโถงของเรือน ทันทีที่สาวใช้โผล่เข้ามานางก็ทรุดลงหอบหายใจ พลางกลืนน้ำลายสายตาจับจ้องไปยังผู้เป็นนายที่กำลังนั่งรถน้ำต้นสมุนไพรอยู่

ท่าทางของนางไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไม่ตื่นตระหนกตกใจกับเรื่องใดๆ จนทำให้ผู้เป็นบ่าวที่รับใช้กันมาตั้งแต่เล็กจนโตนั้นรู้สึกแปลกใจ คุณหนูของนางกลายเป็นคนสุขุมเยือกเย็น จากที่ไม่สนใจอะไรเลยก็หันมาปลูกสมุนไพรมากมาย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการพูดจา จากเมื่อก่อนพูดคุยไม่รู้เรื่องแต่เวลานี้กลับกลายเป็นสตรีที่พูดคุยด้วยสติเฉกเช่นสตรีที่ได้รับการอบรมสั่งสอนมาเป็นอย่างดีซึ่งต่างจากคุณหนูของนางคนก่อนหน้านี้มากมายนัก

"คุณหนู คุณหนูได้ยินที่อินเอ๋อพูดหรือไม่เจ้าคะ" อินเอ๋อเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดเล็กน้อย อาทิตย์กว่าแล้วที่คุณหนูของนางนั้นเปลี่ยนไป เรื่องทั้งหมดนี้ก็เกิดจากเมื่อหลายวันก่อน

ที่จวนเฉิงเสี้ยงได้รับพระราชโองการจากฝ่าบาท เป็นการถอดถอนหมั้นของนางและองค์ชายรัชทายาท ที่ได้ทรงหมั้นหมายกันเอาไว้ตั้งแต่ทรงเยาว์วัย

คุณหนูที่เป็นสาวรอการออกเรือนแต่ก็ถูกถอนหมั้นอย่างโจ่งแจ้งในยุคสมัยของราชวงศ์นี้สตรีที่ถูกถอนหมั้นนั้นเป็นเรื่องที่น่าอับอายยิ่งนัก คุณหนูของนางเมื่อรับราชโองการถอนหมั้นนั้นแล้วก็ถึงกับกรีดร้องและวิ่งออกไปกระโดดบึงบัวท้ายจวนในทันที

ดีที่เวลานั้นมีคนสวนทำงานอยู่จึงช่วยเอาไว้ได้ทัน ถึงแม้ว่านางจะไม่เป็นอันใดมาก แต่พอฟื้นขึ้นมานางก็ไม่เหมือนเดิม โดยปกติทั่วไปคุณหนูของนางนั้นชอบดอกไม้ ดูแลต้นไม้ประดับเป็นพิเศษแต่พอนางฟื้นขึ้นมา ต้นไม้ดอกไม้สวยงามเหล่านั้นนางก็รื้อถอนทิ้งโดยไม่เสียดาย

จากนั้นนางก็พรวนดินขุดดินทำแปลง หาพืชสมุนไพรชนิดต่างๆมาปลูก นั่นทำให้คนในจวนต่างซุบซิบนินทาไม่น้อยเลย

"อืม ข้ากำลังฟังอยู่" น้ำเสียงนุ่มนวลเอื่อยเฉื่อยดังขึ้น จากนั้นใบหน้างามดวงตาหงส์ของนางก็ช้อนมองบ่าวรับใช้ นางเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งว่า

"เมื่อครู่นี้เจ้าว่าอันใดนะ?"

อินเอ๋อเห็นท่าทางไม่สนใจอันใดของผู้เป็นนาย นางก็พลันหงุดหงิดใจ อินเอ๋อกลอกตามองบนขึ้นอีกครั้งนางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงขุ่นเคืองว่า

"คุณหนู ท่านโดนถอนหมั้นอีกแล้ว เจ้าค่ะ"

.......