บทที่1.เด็กสาวไม้ขีดไฟ 1/3

1/3

นีรนาทเดินกลับบ้าน เธอลากขาผ่านอากาศหนาวจัด เดินลัดเลาะตามตรอกซอกซอย จนถึงซอยเล็กๆ ที่เป็นแหล่งชุมชนแออัด ของคนยากจนหาเช้ากินค่ำ และเป็นบ้านที่เธอเกิดและเติบโตขึ้นมา ‘ประเทศไทย’ บ้านเกิดของแม่ เธออยากไปเห็นและสัมผัสด้วยตัวเอง เมื่อเรื่องเล่าก่อนนอนที่แม่พูดให้ฟังเหมือนเป็นนิทานกล่อมเด็ก เธอมโนภาพในหัวสมอง มันชั่งอบอุ่นและมีแต่ความสุข ภาพทุ่งนาที่แม่บรรยายให้ฟังเรื่องความเขียวชอุ่ม สายลมเย็นๆ และธารน้ำ มันเป็นความฝันที่เธออยากเห็น แต่มันคงเป็นได้แค่ความฝัน เมื่อมารดาสิ้นใจ เธอต้องแบกรับภาระทั้งหมดไว้บนสองบ่าแทนแม่ เมื่อพ่อของเธอยังทำตัวเหมือนเดิม เธอรู้ดีว่าอีวานบิดาไม่ได้รักชมนาดผู้เป็นแม่สักนิด เขาต้องการ ‘เมีย’ เพื่อมาช่วยเขาทำงาน แม่เป็นผู้หญิงสาวที่ลักลอบมาทำงานในรัสเซียแบบไม่ค่อยถูกฎหมายเท่าไร เธอจำใจแต่งงานกับอีวานเพราะมันเป็นทางเดียวที่เธอจะได้ทำงานโดยไม่ต้องกลัวเจ้าหน้าที่ แต่...มันเป็นการคิดผิด ชมนาดเหมือนตกนรกทั้งเป็น เมื่อผู้ชายที่เธอฝากชีวิตไว้ในอุ้งมือเขา ช่างเป็นอสูรร้ายที่หวังแค่เพียงร่างกาย เขาเปลี่ยนไปหลังจากแต่งงานจดทะเบียนกันแล้ว คราบต่างๆ ที่ปกปิดไว้ค่อยๆ โผล่ออกมาทีละเปราะๆ ชายขี้เมาที่แสนขี้เกียจ เอาเปรียบแม่ของเธอทุกวิถีทาง จนชมนาดทนไม่ไหว เธอจบชีวิตในตอนที่นีรนาทอายุแค่เพียง16 ปี ตอนนี้หญิงสาวอายุ 20 ปี เธอผ่านความลำบากมาทุกรูปแบบต้องหาเงินเลี้ยงพ่อขี้เมา ที่วันๆ เอาแต่ดื่มเหล้าและด่าทอ โชคดีที่ทุกคนในชุมชนให้ความเมตตา เด็กผู้หญิงคนหนึ่งจึงรอดปากเหยี่ยวปากกา มีชีวิตรอดอยู่จนถึงทุกวันนี้

หญิงสาวถอดถุงมือเก่าๆ ออก แม้มันจะเก่าแต่มันก็ช่วยให้เธอไม่ต้องมือแข็งจนเป็นเหน็บ เพราะอากาศเย็นๆ ที่กัดกินผิว เธอถอดโค๊ดตัวใหญ่ที่ใช้งานมากว่า 5ปี แขวนไว้ที่ตะปูตัวหนึ่งข้างฝาบ้าน ฮีตเตอร์เก่าแสนเก่า แต่มันก็ยังทำงานดีมาตลอด และช่วยให้เธอไม่ต้องหนาวตายเวลากลางคืน แต่ตัวเองก็ต้องขยันทำงานมากเป็นพิเศษเพื่อหาเงินมาจ่ายค่าไฟฟ้า

“เห้อ!!” เสียงถอนใจหนักๆ เมื่อสภาพบ้านไม่ต่างอะไรกับรังหนู เมื่อมันเต็มไปด้วยความรก เพราะอีวานเมามายรื้อค้นของภายในบ้านจนกระจัดกระจายเกลื่อนไปหมด เธอลงมือเก็บของใช้ที่หล่นเกลื่อนบนพื้น พยายามทำแบบเบามือที่สุด เพราะอย่างนั้นเธออาจจะทำให้บิดาตื่นขึ้นมา และจะต้องทนฟังเสียงบ่นที่น่าเบื่ออีกนาน จนกว่าเขาจะหลับไปอีกครั้ง

ขนาดอากาศเย็นจนติดลบ เธอยังรู้สึกเหมือนเหงื่อซึมเต็มแผ่นหลัง เพราะการออกแรงเก็บของที่หล่นบนพื้น เธอตักน้ำใส่กระป๋องใบเล็กๆ ก่อนจะหิ้วกลับเข้าไปในห้องตัวเอง อยากอาบน้ำอุ่นๆ เหมือนคนทั่วไปแต่ค่าน้ำแพงมหาโหดเธอจึงทำได้แค่ใช้น้ำลูบเนื้อลูบตัวล้างคราบเหงื่อจากการทำงาน ชีวิตหลังมารดาลาโลก เธอตื่นขึ้นมาทำงานแต่เช้าตรู่จนเกือบถึงเที่ยงคืน ไม่เช่นนั้นเธอคงไม่มีแม้แต่เงินจะซื้ออาหาร เพราะบิดาที่เป็นเสาหลักของบ้านเอาแต่กินเหล้า เขาไม่รับผิดชอบอะไรเลย นีรนาทเลยต้องออกจากโรงเรียน หันมาทำงานเต็มตัว แต่...การเรียนที่รักเธอก็ไม่ได้ทิ้ง เสียงแม่พร่ำบ่นกรอกหูมาตลอด หากไร้ความรู้ต่อให้ประสบสำเร็จ มันก็จะใช้เวลานานกว่าคนที่มีความรู้ เมื่อมันคือใบเบิกทางให้เธอมีโอกาสหางานที่ดีกว่าทำ หญิงสาวจึงแอบเจียดเงินบางส่วนร่ำเรียน แต่ต้องใช้ความพากเพียนมากกว่าคนอื่นๆ เมื่อเธอต้องทำงานหนักตั้งแต่เช้าจรดค่ำ บางครั้งท้อแท้จนน้ำตาไหลอาบหน้า ต่อว่าพระผู้เป็นเจ้าที่กำหนดทางเดินชีวิตของเธอให้ลำบากยากเข็ญเสียเหลือเกิน เหลืออีกแค่ไม่กี่วัน เธอก็จะเรียนจบ...มันเป็นความภาคภูมิใจ ถึงจะเป็นแค่การศึกษานอกโรงเรียนแต่มันก็ทำให้เธอหางานได้มากขึ้น ดีกว่าเป็นเด็กรับจ้างทั่วไปตามร้านขายเครปข้างทางที่ได้เงินเดือนหยิบมือเดียว

“แม่จ๋านีชาเรียนใกล้จบแล้ว...เสียดายจังแม่ไม่อยู่ในวันที่นีชาประสบความสำเร็จ...แม่รอดูนีชานะจ้ะ นีชาจะหางานดีๆ ทำและจะพาแม่กลับไประเทศไทย” ความฝันสูงสุดในวันที่ชมนาดสิ้นใจเธออยากกลับบ้านเกิด และนีรนาทรับปากว่าจะต้องทำให้ได้!!

เด็กหญิงไม้ขีดไฟมีชีวิตแสนรันทด นีรนาทเองก็เช่นกันไม่ต่างอะไรกับเด็กหญิงที่ต้องขายไม้ขีดไฟเพื่อหาเงินค่าอาหารสักนิด เธอต่อสู้ดิ้นรนมาตั้งแต่มารดาเสียชีวิต เพื่อหาอาหารเลี้ยงปากท้องตัวเองและบิดา!!