พยัคฆ์ร้ายพ่ายเล่ห์ บทที่2.อลิน... 3/3

“อยากดูตัวจริงเป็นๆ ไหมล่ะ? ฉันยินดีเปลือยให้เธอดูคนเดียว แบบสองต่อสองเลยนะ” เสียงกระซิบเย็นๆ ข้างหู ลมหายใจร้อนๆ เป่ารดกกหูเธอจนอลินสะดุ้งเฮือก เธอเบี่ยงกายหนี และเบิกตามองเขา...ผู้ชายที่รวดเร็วปานลมพัด และอันตรายสุดๆ

“อุ้ย!!”

“ว่ายังไงคนสวย สนใจอยากเห็นแบบเต็มๆ ไหม? ฉันไม่เคยเสนอให้ใครนะ แต่เห็นว่าเธอพยายามติดตามฉันมาเกือบ3 ชั่วโมง แสดงว่าเธออยาก...เห็นจริงๆ”

‘หลงตัวเอง’ ความคิดแรกที่อลินคิดถึงผู้ชายลักษณะเช่นนี้ หากเป็นไปได้ในความจริง เธออยากจะอยู่ให้ไกลเขาที่สุด... แต่เมื่อเป็นไปไม่ได้เพราะเธอต้องเข้าใกล้เขา ก็ต้องระวังตัวเองให้ดีที่สุด

“คุณแน่ใจเหรอคะว่าลินตามคุณ...อาจจะเป็นการเข้าใจผิดก็ได้ค่ะ” เสียงเอียงตัวหนี ขยับถอยหลังหนึ่งก้าวเพื่อไม่ให้น่าเกลียดเกินไป มันจะเหมือนกับว่าเธอรังเกียจชายหนุ่ม ดวงตาหวานฉ่ำช้อนขึ้นมองใบหน้าของแดเนียล ริมฝีปากอิ่มเต็มขยับบอกกล่าว เสียงหวานปานระฆังแก้วเนื้อดี

“ฉันไม่เคยปรักปรำใคร? ฉันแน่ใจว่าเธอตามฉันมาแน่ๆ ไม่อย่างนั้นฉันจะเข้ามาหาเธอทำไม?”

“เหรอคะ? ...อะไรทำให้คุณนึกว่าลินตามคุณมา นี่เหรอ? ลินก็แค่อยากอ่านข้างใน ไม่คิดสนใจหน้าปกด้วยซ้ำ” เธอชูหนังสือแมกาซีนในมือขึ้นชู เธอยิ้มหวานส่งให้ชายหนุ่ม ภายในดวงตามีแสงกะพริบวิบวาวเปล่งแสงดั่งกับว่ามีดวงดาวนับล้านดวงอยู่ข้างในนั้น

“อืม...ฉันอาจจะเข้าใจผิด...แต่หากเธอสนใจ บอกฉันมาคำเดียวคนสวย เดี๋ยวฉันจัดให้” ชายหนุ่มพูดเสียงกรุ้มกริ่มดวงตาคมแวววาวพริบพราว

รอยยิ้มหวานฉ่ำแต้มมุมปาก ก่อนที่เธอจะหมุนตัวถอยหลังหนี โดยหนีบแมกาซีนไว้ที่ช่วงแขน ค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมายาวเหยียด เกือบไปแล้วไหมล่ะ แดเนียลเกือบจับได้เสียแล้ว ต่อไปเธอจะเข้าใกล้เขาอย่างไร ไม่ให้เขาผิดสังเกต เมื่อเขาเริ่มรู้ตัวเสียแล้ว

“เดี๋ยว!! สนใจจะไปดื่มกาแฟกับฉันสักแก้วไหม...ฉันไม่มีเพื่อนกิน ร้านข้างหน้าโน้นเป็นไง แอร์เย็นๆ บรรยากาศดีๆ”

เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยปากถามหลังจากเธอหมุนตัวเดินหนี อลินกระตุกยิ้ม ลงล็อกพอดี!! จะได้ไม่เสียเที่ยวที่อุตส่าห์ลงแรงไปไม่น้อยอีกอย่างเธอจะได้ลุยเดินหน้าเต็มที่ เมื่อมังกรติดกับ มันเสี่ยงสุดๆ แต่ก็คุ้มเธอมีแค่ช่องทางนี้ เพราะแดเนียลเป็นผู้ชายเจ้าชู้ขึ้นชื่อ...เห็นผู้หญิงเป็นไม่ได้ต้องหลีไว้ก่อน

‘ให้ตายเถอะค่ะ!! ทำไมหมอนี่ถึงได้หื่น และติดกับง่ายขนาดนี้’ อลินคิดในใจขณะเดินตามชายหนุ่มไป

แดเนียลยกยิ้มมุมปาก เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้ต้องมีอะไรแอบแฝงเธอต้องการอะไร? นั่นต่างหากที่เขาอยากรู้

บรรยากาศเงียบสงบภายในร้าน อากาศเย็นสบายและดูโรแมนติค ในขณะที่ด้านนอกวุ่นวาย คนเดินไปเดินมาสวนกันมองดูจนตาลาย อลินพยายามโฟกัสแค่เบื้องหน้าตัวเอง เธอพยายามไม่สนใจคนด้านข้างช่างเป็นบุคคลอันตรายจนน่าหวั่นวิตก เขาเป็นคนมีเสน่ห์ จนน่าใจหาย ประกายสายตาของเขาทำให้เธอวูบวาบ ทุกอิริยาบถดูดีมีเสน่ห์ หากเผลอตัวไม่แน่จะเป็นเธอเองที่เพลี่ยงพล้ำ โอ๊ยตาย!! เธอจะรอดไหมนี่...

“ดูเหมือนเธอไม่ใช่คนที่นี่ เพราะลักษณะเธอไม่เห็นเหมือนสาวๆ ในเกาะเท่าไร” ชายหนุ่มกวาดสายตามองอลิน เขาวิเคราะห์จากสิ่งที่มองเห็น...

“ค่ะ...ลินแค่มาเที่ยว และยินดีมากที่ได้เจอคุณ คุณเป็นดารานักร้อง หรือนายแบบคะ...”

“อะไรทำให้เธอคิดว่าฉันควรทำอาชีพนั้นล่ะ?”

“ก็คุณขึ้นหน้าปกแมกาซีน ไม่มีใครกล้าจ้างคนไม่มีชื่อเสียงมาขึ้นหน้าปกหรอกค่ะมันเสี่ยง...” เธอเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ จ้องมองเขาตรงๆ พยายามปรับสายตาให้ปรกติที่สุด!!

“อืม...ฉันน่าจะดังกว่าดาราอีกนะ มีสาวๆ วิ่งตามฉันเป็นพรวน เหมือนกับว่าฉันเป็นคนสำคัญ ทั้งๆ ที่ฉันมันก็แค่คนธรรมดา ไม่ได้ยืนอยู่หน้ากล้อง หรือหลังไมล์”

“งั้นคุณก็ต้องเป็นคนรวย!! เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบผู้ชายรวยๆ อาจจะเป็นเพราะคุณยังหนุ่มอยู่ด้วย...ก็เลยได้รับความสนใจเป็นพิเศษ...ใช่ไหมคะ?” เธอแสร้งทำเป็นเดาทำเหมือนไม่รู้จักเขาดี