พยัคฆ์ร้ายพ่ายเล่ห์ บทที่1.จอมพยัคฆ์ 2/3

ขนาดมองเห็นไกลๆ เจ้าหล่อนยังสวยสะดุดตา ผมยาวสลวยแผ่เต็มกลางหลังผมสีดำขลับแม้จะเห็นไกลแสนไกล ใบหน้าสวยคมถูกซ่อนไว้เกือบครึ่งด้วยแว่นตาดำทึบอันใหญ่ แต่ก็ยังมองเห็นว่าเธอสวยไม่ใช่เล่น!!

“ที่มาที่ไปล่ะมีไหม? เฟยหลงคิดจะส่งผู้หญิงมาทำอะไรล่ะ สิ้นลายถึงขนาดนี้เชียวรึ!!”

ลูกน้องคู่ใจอยากจะแย้งเจ้านายด้วยซ้ำ มีมานักต่อนักที่ผู้ยิ่งใหญ่พ่ายแพ้ให้กับความอ่อนหวานยั่วเย้า ที่มาในรูปแบบ ‘ผู้หญิง’ ซูสีไทเฮา ยังสามารถครองบัลลังก์มังกรได้ ผู้หญิงน่ากลัวกว่าที่เราๆ คิดเพราะเธอมีเสน่ห์ของเรือนกายเป็นคุณสมบัติเด่น และผู้ชายร้อยทั้งร้อย อ่อนปวกเปียกหากหลงใหลเข้าไปเต็มๆ ใจ

“รู้แค่ว่าเธอเป็นลูกเมียเก็บคนไทย ที่ไม่ได้ติดต่อกันมานาน จู่ๆ ก็โผล่มาพบเฮียเฟยหลง มันต้องมีมากกว่าที่เราเห็นครับ”

“อืม...น่าคิด ตามสืบมา หากเป็นไปได้ฉันอยากเจอหล่อนเป็นๆ สักครั้ง อยากรู้เหมือนกันว่าเหลี่ยมลายจะสู้คนเป็นพ่อได้ไหม? คิดจะมาแก้แค้นงั้นหรือ? ไม่ตลกนะที่เอาผู้หญิงมาเล่นเกม...เพราะเธอจะไม่เหลืออะไรกลับไปเลย...” ชายหนุ่มพูดเสียงนิ่งๆ มุมปากบางเฉียบกดโค้ง ทั้งหมิ่นและดูแคลนฝ่ายตรงข้าม ที่หมดสิ้นหนทางจนต้องงั้นวิธีอ่อนด้อยขึ้นมาสู้ ‘ผู้หญิง’

“ครับ” ฉางอี้รับคำเสียงหนัก เขาถอยหลังกลับไปปล่อยให้เจ้านายหนุ่มคิดอะไรเงียบๆ ในห้องทำงาน

“ลิลลี่เข้าไปได้หรือยังเอ่ย...หมดธุระแล้วใช่ไหมคะ” เสียงหวานแหลมของสาวสะคราญโฉม เธอโผล่หน้าเข้าไปถามและส่งสายตาหวานฉ่ำให้กับแดเนียล ชายหนุ่มคลี่ยิ้ม รีบสลัดเรื่องราวกวนใจทิ้งไป มีสิ่งที่น่าสนใจมากกว่าอยู่ตรงหน้า แล้วจะไปใส่ใจเรื่องหยุมหยิมไปทำไม

“เข้ามาได้เลยคนสวย จวนได้เวลากลับแล้วนี่นา ฉันยังไม่ได้ชื่นใจเธอสักหน่อย อย่าเสียเวลาเปล่าเลยลิลลี่” ชายหนุ่มพูดเสียงแตกพร่า ร่างสูงใหญ่หยัดกายลุกขึ้นยืนพอดีกับที่หญิงสาวถลาเข้ามาซบอก มือเรียวบางลูบไล้แผงอกแน่นตึงและช้อนสายตาหวานฉ่ำขึ้นสบนัยน์ตาด้วย

พญามังกรที่ขึ้นชื่อในฮ่องกง ทั้งงานบุ๋นงานบู้ เวลานี้ไม่มีใครเกิน แดเนียล เฉิง รูปงามประหนึ่งพระถังซันจั๋งบวกกับวิน ดีเซล เพราะใบหน้าคมคายกระเดียดไปทางฝรั่งมากกว่าสัญชาติเดิม รูปร่างกำยำบึกบึนแลเป็นถึงหัวหอกคนสำคัญก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำของเฉิง ทันทีที่เรียนจบ!!

ปลายจมูกโด่งซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่น เขาดันเรือนกายอวบอุ่นให้เดินถอยหลังเพื่อหาที่เงียบสงบ ในการสำรวจความงดงามโดยไม่ไม่มีใครมองเห็น ห้องนอนเล็กๆ มุมห้องทำงาน ชายหนุ่มมักจะใช้เมื่อมีเวลาจำกัดในการเริงสวาทกับคู่ขาที่แวะเวียนมาให้เขามอบความสำราญให้ ลิลลี่เบี่ยงใบหน้าหลบ เธอแอ่นลำตัวแนบชิดและปล่อยให้ชายหนุ่มได้สำรวจเรือนกายตัวเองได้เต็มที่ เสียงครางกระเส่ารอดริมฝีปากอิ่ม เมื่ออารมณ์กระสันสุกงอมเต็มที่

เสียงครางระงมเมื่อพายุใหญ่พัดกระหน่ำ ร่างอวบอิ่มไหวโยกร่างกายสะเทือนเลือนลั่น เธอกางนิ้วขยุ้มแผ่นหลังแน่นตึงเพื่อลดทอนความเสียวซ่าน ยามเมื่อตัวตนของแดเนียลฝังรากลึกในร่างกาย เสียงสูดปากครางระงม มันเสียดเสียวซ่านสยิว แม้จะผ่านผู้ชายมาร้อยแปดพันเก้า แต่รสวาทหวานแหลมเช่นนี้ไม่มีใครเทียบมังกรหนุ่มนามแดเนียลได้สักคน เขาดุเด็ดเผ็ดร้อน แกร่งกล้า...บทรุกห้าวหาญดุดัน ยามรับก็หนักหน่วงลึกล้ำไม่แพ้กัน แล้วแบบนี้จะไม่ให้เธอหลงเสน่ห์เขาได้อย่างไร ทั้งๆ ที่รู้ว่าชายหนุ่มแค่ระบายความรุ่มร้อนในร่างกาย เขาไม่ได้จริงจังอะไรด้วย แค่ความเมตตาที่เขาหยิบยื่นให้เธอก็เปี่ยมสุขจนไม่หวังถึงอนาคต ขอแค่ไร้รับรสรักเช่นนี้ไปเรื่อยๆ ถึงจะเป็นแค่นางบำเรอชั่วคราวก็ยอม...แบบเต็มใจ

ชายหนุ่มกดมุมปากโค้งลง เขาเหยียดยิ้มหมิ่นๆ มองผู้หญิงสาวที่นอนทอดกายอ่อนระทวยกลางเตียงด้วยสายตาเฉยชา...