4

Chapter 4

“อื้อ...” เธอครางไม่เป็นส่ำเมื่อเขากระแทกจนร่างน้อยแสนอวบอิ่มจมหายไปกับเตียงนอนกว้าง เรือนกายยาวเหยียดแข็งแกร่งไม่เคยทำให้เธอผิดหวัง มันก่อเกิดความเสียวซ่านจับขั้วหัวใจ พร้อมๆ กับเนื้อกายที่เสียดสีกันและกันให้ความรู้สึกกระสันซ่านอย่างที่สุด

“ถ้าเพชรหนีเที่ยวอีก จะโดนอาทำโทษแบบนี้เหรอคะ” เธอเอ่ยถาม เสียงสั่นพร่า ลูบไล้ใบหน้าของเขาอย่างยั่วเย้า เขาซอยกายช้าลง หรี่ตามองคนใต้ร่าง

“นี่เป็นแผนการเหรอ”

“ใช้ได้ผลเสียด้วยสิคะ สงสัยผู้หญิงพวกนั้นไม่มีน้ำยา ทำอาปราชญ์หมดแรงไม่ได้”

“แล้วเราล่ะ เคยทำอาหมดแรงเหรอ”

“เคยค่ะ ทำอาปราชญ์แทบลุกไม่ขึ้นมาแล้ว” เธอพูดอย่างท้าทาย ดวงตาแพรวพราวสดใสเปล่งปลั่ง

“ใครกันแน่ที่ลุกไม่ขึ้น”

“บางทีอาปราชญ์ก็ขี้โม้”

“อย่างนั้นเหรอ” เขายกขาของเธอขึ้นพาดบ่า น้ำเพชรครางลั่นเมื่อเขา รัวสะโพกลงมาหาการท้าทายเขาไม่ใช่เรื่องดี มีแต่เรื่อง... เสียวล้วนๆ

เธอก็รู้ แต่การมีเซ็กซ์มันต้องสุดๆ กันไปเลย จะอารมณ์ค้างๆ คาๆ ได้อย่างไรกัน

เธอไม่ได้คิดว่าเสียเปรียบกับการเรียกร้องให้ตัวเองค้นพบจุดหมายปลายทางที่สุขซ่านและสุดเสียว น้ำเพชรหอบหายใจตัวสั่นระริกเมื่อเขากระแทกกายเข้ามาหาเป็นลำนำสุดท้าย ก่อนจะปลดปล่อยในกายเธอจนหมดสิ้น ปราชญ์พลิกกายลงจากร่างของน้ำเพชร เขาหอบเล็กน้อยก่อนเดินไปหยิบน้ำมาดื่ม มองคนบนเตียงที่สิ้นฤทธิ์ไม่วางตา เธอกำลังมองเขาตาปรือปรอย

“อาปราชญ์ปล่อยเพชรก่อน” เธอร้องขอ เขาส่ายหน้าไปมา ดื่มน้ำจนหมดขวด เธอกลืนน้ำลายด้วยความกระหาย ลำคอแห้งผากเกิดจากการคราง ที่ต่อเนื่อง กายเปลือยเปล่าที่บิดส่ายไปมาทำให้ปราชญ์มองไม่วาง

“เพชรหิวน้ำ เมื่อยด้วย”

“เมื่อกี้ไม่เห็นบอกว่าเมื่อยตอนโดน...” เขาหัวเราะอย่างชอบใจที่เธอ แพ้ราบคาบ พูดไม่จบประโยคให้เธอคิดเอาเอง

“หิวน้ำ” น้ำเพชรทำเสียงอ่อน เธอเคยแข็งข้อกับเขามาแล้ว ปรากฏว่านอกจากจะไม่ชนะแล้ว เธอยังเหมือนคนโง่ด้วย

ปราชญ์เป็นคนไม่เคยยอมใคร เขามีลูกน้องเยอะ ค่อนข้างจะเด็ดขาด อาจจะยกเว้นเรื่องของเธอที่เขาพูดอีกอย่างทำอีกอย่างในบางครั้ง แต่เขาก็ ไม่เคยอ่อนให้เธอตามที่เรียกร้อง เขาชอบให้เธอยอมเขา ทำตามความต้องการของเขา นั่นแหละเขาถึงจะพึงพอใจ

“พูดเพราะๆ หน่อยสิ อาฟังแล้วขัดหู” เขานั่งลงที่ขอบเตียง มองร่างเปลือยด้วยสายตาเป็นประกาย กวาดมองแบบลูบโลม คนถูกมองหน้าร้อน ไม่ใช่อาย แต่มันทำให้ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมดสายตาของปราชญ์ร้อนแรง แทบแผดเผา ให้ความรู้สึกล้ำลึกรุนแรงทางเพศ

“อาปราชญ์คะ เพชรหิวน้ำ” เสียงเธออ่อนลง คอยดูเถอะ เธอจะเอาชนะเขาให้ได้ สักวันเขาจะต้องบอกว่า “ยอม” เธอ

ปราชญ์เดินไปหยิบน้ำอีกขวดมาถือเอาไว้ ก่อนเปิดฝา แล้วมองเธอ ไม่วางตา น้ำเพชรกลืนน้ำลายด้วยความหิว เธอจะกินน้ำก็ต้องเอ่ยขอ

ดูสิ... เป็นเบี้ยล่างเขาขนาดไหน

“ปล่อยเพชรก่อนนะคะ จะกินน้ำได้ยังไง โดนมัดเอาไว้แบบนี้”

“เดี๋ยวอาป้อนให้”

“ถึงป้อนก็ไม่ถนัดหรอกค่ะ”

“ถนัดสิ”

“น้ำหกหมด” เธอบ่นอุบ

“รับรองว่าไม่หกเลอะเทอะแน่นอน” เขาทำอย่างที่บอกจริงๆ ป้อนน้ำเธอด้วยปาก เธออ้าปากรับอย่างไม่ทันตั้งตัว

“เอาอีกไหม”

“ไม่เอาแล้วค่ะ” เธอว่าอย่างงอนๆ

“นึกว่าจะให้เอาอีก” เขาว่า... เธอมองเขาตาโต ท่าทีแสนงอน

“อาปราชญ์ปล่อยเพชรก่อน มันเมื่อยนะรู้ไหม”

“ไม่ดีกว่า”

“ทำไมคะ”

“มัดเอาไว้แบบนี้แหละ จะได้กลับมาเอา... เอาอีกหลายๆ รอบ”

“อาปราชญ์ คนบ้า กลับมาก่อนนะ” น้ำเพชรกรีดร้อง ในขณะที่ปราชญ์ มีความสุขกับการแกล้งเธอ

“เกลียดที่สุดคนวางอำนาจ”

“อาจะนับคำว่าเกลียดมีกี่คำ ถ้ายิ่งพูดจะยิ่งเอาให้ขาถ่างเลยยายเด็กดื้อ สิบคำสิบยก”

“อาปราชญ์! บ้าๆๆ” น้ำเพชรกรีดร้องอาละวาดนอนจะหอบอยู่บนเตียง สุดท้ายก็ทำอะไรเขาไม่ได้

“ทำโทษที่หนีออกไปเที่ยว อาไม่ชอบให้เราบ้าผู้ชาย”

“บ้าผู้ชาย!” เหลือเชื่อ เธอทวนคำเขา เธอนี่นะบ้าผู้ชาย เขาคนเดียวนั่นแหละที่ได้ทำอะไรกับเธอแบบนี้ เธอเคยทำอะไรแบบนี้กับผู้ชายที่ไหนกันล่ะ

“อายังไม่อิ่ม บอกแล้วไงว่าเดี๋ยวจะกลับมา... เอาต่อ” เขาเน้นย้ำว่า “เอา” จนคนฟังใจเต้นระทึก แก้มร้อนซู่

ปราชญ์เดินเข้าห้องน้ำ เขาอาบน้ำเพียงไม่นานก็กลับออกมาโดยการนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว หยดน้ำเกาะพราวไปทั้งเนื้อทั้งตัว

“อาปราชญ์ เพชรเมื่อยนะคะ ปล่อยกันก่อน”

“สำนึกหรือยังว่าตัวเองผิด” เขาเช็ดตัวก่อนจะหยิบเสื้อคลุมมาสวม มองเธอด้วยสายตาเข้มข้น

ในสายตาของน้ำเพชร ปราชญ์เป็นผู้ชายหล่อเข้มที่หาตัวจับยาก ใบหน้าของเขามีเสน่ห์ ดวงตาของเขาเหมือนมีพลังบางอย่างสะกดให้คนสบกริ่งเกรง

เขาเป็นผู้ชายอายุเกือบสี่สิบปีที่เร้าใจ และดูไม่แก่เลย แต่แข็งแรง กร้าวแกร่งและเฉียบขาด มีความเป็นผู้นำสูง อยู่กับเขาแล้วรู้สึกถึงการปกป้องและมั่นคงปลอดภัย แม้เขาจะใจร้ายกับเธอ แต่เขาก็ไม่เคยยอมให้คนอื่นมาใจร้ายกับเธอ

“เพชรไม่ได้ทำอะไรผิด” เธอกล้าเถียงเพราะเห็นเขาอารมณ์เย็นลง

“ยังไม่สำนึกความผิดของตัวเองว่างั้น” เขาเดินเข้าหา มองร่างเย้ายวนตรงหน้า เธอมองเขาไม่วาง ก่อนที่เขาจะแก้เชือกที่มัดข้อมือบางออก

น้ำเพชรพลิกร่างขึ้นคร่อมทับเขาในทันที ท่าทางอยากเอาชนะสุดฤทธิ์

“จะทำอะไร”

“อาปราชญ์ลองถูกมัดดูบ้างสิคะ จะได้รู้ว่าเป็นยังไง” น้ำเพชรมีความสุขที่กำลังจะชนะเขา เธอใช้เนกไทรวบมือเขาเอาไว้ ก่อนจะโดนพลิกร่างลงด้านล่าง แต่เขากลับพันธนาการเธอเอาไว้ได้สำเร็จอีกครั้งด้วยร่างสูงเพรียวแข็งแรง

“อาปราชญ์!” คนพ่ายแพ้เรียกเสียงหลงเมื่อโดนพลิกลงด้านล่าง เธอดิ้นเร่าๆ อยากเอาชนะเขาบ้าง

เขาดึงคิ้วของเธอที่ขมวดเข้าหากัน หัวเราะชอบใจเมื่อเห็นใบหน้างอง้ำนั้น

“อาปราชญ์ ปล่อยเพชรนะ”

“กระโดดเข้ามาหานี่นึกว่าอยากโดน... เอา”

“อาปราชญ์ลามก”

“อย่ามาทำเป็นพูดดีไป” เขาเคล้นคลึงทรวงอกอวบอิ่ม เธอปัดมือเขาออก ปราชญ์กดมือเด็กสาวกับพื้นเตียง เธอดิ้นอย่างขัดใจ

ปราชญ์ก้มลงบดจูบปากอิ่มสวย เธอจูบตอบเขา ก่อนที่เขาจะร้อง เสียงหลง

“โอ๊ย!” ปราชญ์ถอนปากหนีในขณะที่คนกัดยิ้มสะใจ

“นี่แน่ะ!” เธอพลิกร่างขึ้นคร่อมทับเขาอีก ความอยากเอาชนะมีมากล้น สายตาแห่งชัยชนะของน้ำเพชรมองคนใต้ร่างไม่วางตา

ปราชญ์นอนนิ่งให้เด็กสาวประทุษร้ายร่างกายของเขา

“โอ๊ย!” เขาร้องเสียงหลงเมื่อโดนข่วนเข้าให้

“ทำบ้าอะไร ยายเด็กแสบ”

“ว่าเพชรเป็นเด็กแสบเหรอคะ ได้เลย” เธอรูดรัดแก่นกายของเขาดูดรวบแรงๆ ปราชญ์ผลักศีรษะของเธอออก ก่อนจะร้องเสียงหลงอีกรอบเมื่อเธอทำให้เขาเสียวสุดใจ

“มันตื่นแล้วล่ะ อาปราชญ์ทรมานก็บอกมาสิ” เธอพูดอย่างเป็นต่อก่อนจะขึ้นคร่อมทับ เขาไม่ได้ผลักเธอออกในขณะที่ร่างสาวสวมสอดโอบอุ้มแก่นกายของเขาอย่างหนักหน่วง

“อ๊า....” เธอนั่งทาบทับแก่นกายของเขา วางมือบนหน้าท้องแกร่ง

“เด็กบ้า!”

“อาปราชญ์ต้องการและชอบด้วย อย่าปฏิเสธเลยค่ะ” เธอเริ่มขยับ บนแก่นกายชายที่แข็งขืนอยู่ในซอกรักของตัวเอง

เขาบีบสะโพกผายของเธอหนักๆ กระแทกกายขึ้นไปหาในจังหวะที่เธอกดกายลงมาหา ทั้งสองครางพร้อมกันอย่างเสียวซ่านรัญจวนจิต

ปราชญ์พลิกร่างน้อยลงด้านล่าง เขาโย้ขาข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่า ก่อนจะกระแทกเข้าหาซอกรักฉ่ำเยิ้ม เธอจิกมือกับเตียงแน่น มองเขาไม่วาง

“เด็กดื้อ”

“อาปราชญ์ชอบ ถึงได้ทำไม่หยุด”

“เด็กหื่น” เขาขยับสะโพกสอบไม่หยุดหย่อนเหมือนเครื่องกลประสิทธิภาพสูง แทบนับจังหวะการขับเคลื่อนไม่ถูก