บทที่1. เจ้าชายบนหอคอยกับสาวน้อยต่ำศักดิ์ 3/3

ทิชายุ่งๆ กับการเสิร์ฟจนลืมเรื่องติดค้างในหัว เธอเหนื่อยเกินกว่าจะไปใส่ใจเรื่องหยุมหยิมกวนใจ หลังเสร็จงาน เธอก็ต้องรีบเร่งไปเรียนให้ทันเวลา ใช้เวลา24ชั่วโมงคุ้มค่าที่สุด เมื่อเธอไม่ใช่คนร่ำรวยที่จะได้เรียนอย่างเดียวเหมือนเช่นลอร่า นักเรียนทุนที่ต้องหาค่ากิน ค่าที่อยู่อาศัยเอง ทิชาเลยจำเป็นต้องดิ้นรนอย่างหนัก เหนื่อยแทบขาดใจแต่นั่นคือสิ่งที่เธอต้องทำ หากอยากคว้าความสำเร็จกลับไปสร้างความภาคภูมิใจให้ครอบครัว

นาฬิการาคาถูกบอกเวลาตรงพอๆ กับนาฬิการาคาเรือนแสน หญิงสาวพลิกนาฬิกาบนข้อมือดูเวลา หลังจบวิชาเรียนคาบสุดท้าย เธอรวบหนังสือเรียนกับโน๊ตบุ๊คเครื่องเก่ายัดลงในกระเป๋าเป้ใบเก่ง กำลังจะขยับตัวออกจากที่นั่ง ก็มีเสียงเรียกดังๆ หยุดความตั้งใจของเธอเสียก่อน

“ทีร่าๆ เดี๋ยวสิ!!”

ทิชาหมุนตัวมองหาคนเรียกเธอ จึงเห็นว่าลอร่านั่งเด่นกลางคนกลุ่มนั้น เจ้าหล่อนเชิดหน้า ปลายตามองเธออยู่พอดี

“มีอะไรหรือ? ฉันต้องรีบไปแล้วล่ะ... เดี๋ยวจะไปทำงานสาย”

เธอไม่อยากเอาเปรียบเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ดังนั้นการตรงต่อเวลาคือสิ่งที่ทิชาทำมาตลอด

“มีสิ ถ้าไม่มีฉันจะรั้งเธอไว้ทำไมล่ะ” เจสสิก้า เพื่อนคนสนิทของลอร่าเป็นคนพูด

เมื่อไม่อยากสร้างปัญหาชวนปวดหัวเพิ่มขึ้น ทิชาจึงจำใจเดินเข้าไปหาคนกลุ่มนั้น

“เธอรู้ใช่มั้ยว่าลอร่ากำลังควงกับใครอยู่?” เจ้าหล่อนเกริ่นนำเหมือนเป็นการอวดในที

“อืม” หญิงสาวจำใจพยักหน้ารับ ข่าวดังออกขนาดนั้น ทำไมคนอื่นๆ จะไม่รู้ล่ะ นั่นคือสิ่งที่เธอคิดในใจ ไม่กล้าพูดออกมา เพราะหากมีคำพูดเล็ดลอดออกมาสักนิดเดียว เธอคงถูกกระแหนะกระแหนอีกนาน

“แม็กเค้าเป็นเจ้าของร้านอาหารดังๆ หลายแห่งเลย หากเธอสนใจอยากทำงานที่นั่น ฉันก็พอจะคุยให้ได้นะ”

ลอร่าเป็นคนพูด ความหวังดีนั่น ทิชาไม่กล้ารับ เธอกลัวใจเจ้าหล่อนเหลือเกิน กลัวว่าลอร่าจะมีแผนการทำให้เธอขายขี้หน้าอีก

“ขอบใจจ้ะ พอดีฉันได้งานประจำแล้วน่ะ” ทิชายิ้มรับ บอกปัดความหวังดีนั่นด้วยรอยยิ้ม

“ร้านอาหารกระจอกๆ ค่าจ้างชั่วโมงละ10US สู้ร้านดังอย่าง Little jones restaurants.ได้ยังไง!” เจสสิก้าพูดแทรก มีรอยยิ้มแปลกๆ บนเรียวปากอิ่มของหล่อน จนทิชาเริ่มระแวง

เธอเคยได้ยินชื่อเสียงร้านอาหารหรูแห่งนั้นมาบ้าง ครั้งหนึ่งเธอเคยไปสมัครงานที่นั่น แต่ภัตตาคารระดับนั่นไม่รับเด็กพาร์ทไทม์ เธอเลยชวดไปตามระเบียบ แต่คนไม่ท้ออย่างทิชาในที่สุดก็หางานได้ แม้จะเป็นแค่เด็กเสิร์ฟต่ำต้อย แต่เป็นอาชีพสุจริตที่เธอใช้เลี้ยงชีพตนเอง

“ฉันว่า ค่าแรงมันต่างกันเยอะนะทีร่า!” เจสสิก้าพยายามท้วง

“ขอบใจอีกครั้งนะ แต่ฉันเกรงใจพี่เจ้าของร้านน่ะ เพิ่งเริ่มงานได้ไม่กี่วันเอง หากลาออกไปตอนนี้ ที่ร้านเขาก็คงเดือดร้อนเหมือนกัน”

การหาลูกจ้างไม่ใช่เรื่องยาก สำหรับร้านอาหารที่จ่ายค่าแรงครบ มีเด็กวัยรุ่นอีกเยอะที่หาเงินเอง ทิชาเสียดายนิดๆ กับค่าแรงที่เคยได้ยินผ่านหู ที่ Little jones จ่ายค่าแรงพนักงานมากกว่าร้านอาหารทั่วไปถึง3เท่า แต่ก็เข้มงวดเรื่องกฏระเบียบมากด้วยเช่นกัน ทิชาคิดง่ายๆ เธอมีเวลาไม่แน่นอน หากไปทำงานที่ร้านใหญ่ๆ เกรงว่าจะมีผลกระทบกับการเรียน

“ถ้าเธอเปลี่ยนใจ บอกฉันได้เลยนะทีร่า”

ลอร่ากล่าวอย่างใจเย็น ความต้องการของเธอคือการอวดคู่ควงคนล่าสุด แต่เมื่อคู่ปรับไม่เดินตามเกม เธอก็ทำได้แค่รอ

“ฉันไปนะ ใกล้เวลาทำงานแล้วล่ะ”

ทิชาไม่เคยอายที่ตนเองต้องทำงานไปพร้อมๆ กับการเรียน เธอไม่ได้มีฐานะร่ำรวยเหมือนคนอื่นๆ การเอาตัวรอดเพื่ออนาคตจึงเป็นสิ่งจำเป็น

“ทำไมเธอใจดีกับแม่นั่นล่ะลอร่า?” เจสสิก้าเอ่ยปากถามหลังเพื่อนสาวชาวไทยคล้อยหลังไป

สาวโสภายิ้มมุมปาก “เห็นแม่นั่นวิ่งทำงานหัวซุกหัวซุนฉันเลยอดไม่ได้ที่จะเวทนาน่ะ”

เป็นการเหยียดหยามแบบเปิดเผย แค่พูดให้ดูเป็นคนดี เมื่อใครๆ ก็รู้ระหว่างลอร่ากับทิชา เป็นคู่อริที่แข่งขันกันมาตลอด

“หยุดพูดเรื่องแม่นั่นเถอะ ฉันว่าเรามีเรื่องสำคัญให้เม้าท์กันมากกว่าเรื่องไร้สาระของพวกนักศึกษายากจนเสียอีกนะ”

เบนจี้มองสร้อยเพชรที่ห้อยอยู่บนลำคอเรียวของลอร่าตาไม่กะพริบ ภาพช็อตเด็ดที่พาดหัวข่าวหน้ากลาง เรื่องซุบซิบในสังคมไฮโซที่คนทั่วไปอยากรู้รายละเอียดที่สุด เมื่อสิ่งที่หนังสือพิมพ์เจ้าดังพาดหัวไว้ แต่รายละเอียดต่างๆ แทบไม่มีให้เห็น

“ฉันก็ว่างั้นแหละ” เจสสิก้ารับลูก เหลือบมองสร้อยเส้นงามบนลำคอเรียวของลอร่าเช่นกัน

“สารภาพมาเสียดีๆ ลอร่า เมื่อคืนเธอไปเดทกับมิสเตอร์แม็กซิมัสมาใช่มั้ยจ้ะ?” คำถามกึ่งกระเซ้า เมื่อข่าวที่เล็ดลอดออกมานั้น ทางฝ่ายลอร่าเป็นคนปล่อย การสร้างข่าวฉาวๆ คือการบีบบังคับให้แม็กซิมัสตกลงแบบอ้อมๆ

ลอร่ายกมือป้องปาก ยืดคอสูงขึ้นอีกนิด เป็นการยืนยันคำถามด้วยหลักฐานชิ้นสำคัญ แสร้งทำเป็นเอียงอาย เพิ่มจริตให้ตนเองกลายเป็นคนสำคัญ

“แหมๆ ขนาดการ์ดของแม็กป้องกันอย่างดี ข่าวยังรั่วออกมาจนได้นะจ้ะ”

ลอร่ากล่าวเสียงแผ่ว หลุบเปลือกตาลงปิดความสมใจที่ผุดขึ้นมากลางหน่วยตา

“ฉันว่าแล้ว...ถึงขนาดมีของกำนัล แสดงว่าขานั้นคงไม่ได้ควงเธอเล่นๆ แล้วล่ะ”

หลายเสียงให้ความเห็น แม็กซิมัสเข้าถึงยาก เขาไม่ค่อยมีข่าว เนื่องจากการ์ดของเขาแต่ละคนฝีมือดี คัดมาเป็นอย่างดี แต่ใครๆ ก็รู้ แม็กซิมัสเป็นคาสโนว่าตัวเอ้! เมื่อเขาเป็นหนุ่มวัยฉกรรจ์ พร้อมด้วยรูปทรัพย์ และสมบัติมากมี ไม่แปลกหรอกหากผู้หญิงสาวๆ จะวิ่งชนเขาแบบไม่คิดกลัว เพราะหากจับผู้ชายอย่างเขาอยู่หมัด มันหมายถึงความมั่งคั่งที่เจ้าหล่อนจะได้รับ...มันคุ้มค่าที่จะเสี่ยง

แต่หลายปีมานี่ แม็กซิมัสก็ยังครองตัวเป็นโสด เขากอดความโสดไว้ได้อย่างเหนียวแน่น ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ทำให้ผู้ชายเย็นชาคนนั้นสะดุด ลอร่าจึงเป็นผู้หญิงคนแรกที่เข้าข่ายที่จะครองว่าที่มาดามโจนส์ เมื่อหญิงสาวเองก็ไม่ใช่คนโนเนม ลอร่ามีบาร์วหนุนหลัง และครอบครัวเป็นผู้ทรงอิทธิพลเช่นกัน

ดังนั้นแม็กซิมัสจะมาควงหล่อนเล่นๆ คงไม่ได้ ยิ่งมีข่าวแว่วๆ เล็ดลอดออกมาการชักจูงแม็กซิมัสให้มาเดินบนเส้นทางการเมือง เขามีเงิน มีชื่อเสียงเป็นทุนเดิม มันไม่ใช่เรื่องยากเลยหากจะดันให้ชายหนุ่มเข้ามามีบทบาทในฐานะนักการเมืองรุ่นใหม่ แต่นั้นก็เป็นเพียงแค่ข่าวลือ อาจจะเป็นจริง หรือไม่จริงก็ได้