12.ข่าวใหญ่

บารอนโอทีสยื่นเอกสารมากมายที่เขาเตรียมมาให้กับองค์จักรพรรดิ

“ฝ่าบาทต้องเป็นพยานให้กระหม่อมด้วยพ่ะย่ะค่ะ ไม่ว่าหลานของกระหม่อมจะเกิดมามีเส้นผมสีอะไรก็ตาม เขาจะใช้ชื่อตระกูลของเรเซเดนตลอดไป..”

องค์จักรพรรดิวางแก้วชาลงบนโต๊ะ พระองค์ยกมือขึ้นมานวดขมับเบาๆ

“โอทีส เรารู้ว่าเจ้ารักและหวงลูกสาวมากแค่ไหน แต่ว่านี่มันเรื่องของเด็กพวกนั้น ให้พวกเขาตัดสินใจกันเอง..”

“ไม่พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมไม่ต้องการให้มีปัญหาเรื่องการแย่งชิงหลานของกระหม่อมในภายหลัง ใครก็พาหลานของกระหม่อมไปจากเรเซเดนไม่ได้ทั้งนั้น!!”

นั่นสินะ เขาลืมไปได้ยังไงว่าในช่วงเวลาที่สหายรักของเขาได้เป็นพ่อคนในครั้งแรกนั้น โอทีสดีใจและปลาบปลื้มมาแค่ไหนที่แมดดี้คลอดออกมาได้อย่างปลอดภัย

“ก็ได้โอทีส ข้าจะเป็นพยานให้ว่าไม่ว่าใครหน้าไหน ก็มาแย่งชิงหลานของเจ้าไปจากเจ้าไม่ได้ทั้งนั้น”

โอทีสก้มหน้าลงเพื่อขอบคุณองค์จักรพรรดิ

“เช่นนั้นจะเอาอย่างไรกับชื่อเสียงของเรเซเดน”

“เรื่องนั้นกระหม่อมไม่สนใจอะไรอยู่แล้ว กระหม่อมจะประกาศอย่างเป็นทางการถึงเรื่องที่บุตรีของกระหม่อมตั้งครรภ์..กระหม่อมไม่คิดว่านี่คือเรื่องราวน่าเสื่อมเสีย มันคือเรื่องน่ายินดีพ่ะย่ะค่ะ”

องค์จักรพรรดิส่งยิ้มให้กับโอทีส

“เช่นนั้นก็..ยินดีล่วงหน้านะบารอนโอทีส เจ้าจะได้เป็นท่านตาก่อนข้าซะอีก ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ”

บารอนโอทีสส่งยิ้มให้กับองค์จักรพรรดิ เราทั้งคู่คือสหายรักที่เติบโตมาด้วยกัน ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเพียงขุนนางเล็กๆ แต่ทว่าความเป็นเพื่อนของเรายังคงแน่นแฟ้นไม่จางหายไปไหน

...................

เมื่อตระกูลเรเซเดนประกาศออกมาว่าเลดี้เรเซเดนกำลังตั้งครรภ์ เหล่าชนชั้นสูงต่างก็กำลังคาดเดาไปต่างๆ นาๆ ว่าคนรักของเลดี้ผู้งดงามท่านนั้นคือผู้ใดกัน

เพราะบุรุษที่จะทำให้เลดี้เรเซเดนตั้งครรภ์นั้นมีด้วยกันสามคน

คนแรกคือท่านดยุควีไซร์ คนที่สองคือท่านเคาน์แบล็คและคนสุดท้ายคือเซอร์กรีน นามว่าอาดาล

และแน่นอนรายชื่อที่ทุกคนคาดเดามากที่สุดคือเซอร์อาดาล

“ไปยอมรับซะอาดาล เป็นลูกผู้ชายกล้าทำต้องกล้ารับสิ!!”

อดัมกล่าวกับหลานชายของเขาเสียงแข็งเพื่อกดดันให้อาดาลไปที่คฤหาสน์เรเซเดน

“ให้ตายเถอะท่านอา ไม่ใช่ข้าจริงๆ นะ ข้าไม่เคยแตะต้องเลดี้ผู้นั้นแม้แต่ปลายเล็บ ข้าเห็นนางครั้งแรกเมื่อวาน แล้วข้าจะไปทำนางตั้งครรภ์ได้อย่างไรกัน”

เพราะภาพลักษณ์บุรุษเจ้าสำราญเช่นอาดาล จึงทำให้ชื่อของเขาถูกคาดเดาเป็นรายชื่อแรกในบรรดาของบุรุษผู้อื่นที่กล่าวมา

ท่านเคาน์แบล็ค..ลุควิคนั้นตัดทิ้งไปได้เลย เพราะเขามีความเป็นสุภาพบุรุษมาเกินกว่าจะล่วงเกินสตรีที่ยังไม่ได้แต่งงานกัน

ส่วนท่านดยุควีไซร์ ก็ไม่น่าใช่ คนอย่างท่านดยุคและเลดี้เรเซเดนนั้นไม่น่าจะทำเรื่องเสื่อมเสียเกียรติเช่นนั้นเลย

เพราะแบบนั้นมันเหลืออยู่คนเดียวนี่แหละที่พอจะเป็นไปได้ นั่นก็คือหลานชายจอมสร้างเรื่องของเขานั่นเอง

“อาดาล ข้าขอเตือนเจ้าอีกครั้ง การที่เจ้าได้เป็นพ่อคนนั้นมันคือเรื่องที่น่ายินดีที่สุดแล้ว เจ้าควรจะมีจิตสำนึกมากกว่านี้อีกหน่อย”

อาดาลหลับตาลงช้าๆ อย่างเหลืออด

“ท่านอา..ไม่ใช่ข้าจริงๆ ให้ตายสิ ท่านไม่เชื่อข้าบ้างเลยรึไง!!”

อดัมหรี่ตามองหน้าหลานชายจอมสร้างเรื่อง

“หากไม่ใช่เจ้าแล้วจะเป็นใคร? แลนดรีอย่างนั้นหรือ”

แลนดรีที่ถูกกล่าวถึง รีบส่ายหน้าในทันที

“ข้าไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับสตรีเลยนะครับ ในชีวิตของข้านั้นข้าตั้งใจว่าจะจับดาบเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ชีวิตตลอดทั้งวันของข้า แทบไม่ได้ก้าวขาออกจากลานฝึกเลยด้วยซ้ำ..”

ก็นั่นนะสิ แลนดรีไม่มีทางทำเรื่องเช่นนั้นได้หรอก

อันที่จริงหากเป็นอาดาลที่ทำเรื่องเช่นนั้น นั่นคือเรื่องที่น่ายินดีแบบสุดๆ ไปเลย เพราะว่าเขาจะได้ลงจากตำแหน่งผู้นำตระกูลกรีนนี่สักที

“ไม่ได้การ! ข้าจะต้องไปพูดคุยกับท่านบารอนเรเซเดนสักหน่อย อาดาลไปเตรียมตัว เจ้าจะต้องไปกับข้าเดี๋ยวนี้”

“ท่านอา ข้าไม่ไป!!”

.................

ท่านหญิงไดอาน่าใช้นิ้วเคาะโต๊ะอย่างใช้ความคิด

“หรือว่า..เด็กในท้องของเลดี้เรเซเดน จะเป็นสายเลือดของเอส”

เธอกล่าวถามสาวใช้ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวัง การที่มีสตรีของสายเลือดศักดิ์สิทธิ์ตั้งครรภ์ขึ้นมานั้นมันคือเรื่องดีมากทีเดียว เพราะนั่นหมายความว่าพ่อของเด็กในท้องอาจจะเป็นลูกชายจอมดื้อดึงของเธอก็เป็นได้

“ข้าคิดว่ามีโอกาสที่จะเป็นไปได้นะคะท่านหญิง เพราะท่านดยุคเองก็ออกจากคฤหาสน์แทบทุกคืน ในบางทีท่านอาจจะไปนัดพบกับเลดี้เรเซเดนก็เป็นได้”

ท่านหญิงไดอาน่าดีดนิ้วเสียงดัง เธอเองก็คิดว่าเด็กในท้องของเลดี้ผู้นั้น อาจจะเป็นหลานของเธอ

“เช่นนั้นพาข้าไปหาเอสทีสิ ข้าต้องการคำยืนยันจากเขาสักหน่อย!”

เธอรีบเดินไปที่เรือนหลักเพื่อไปหาลูกชาย ทว่าทหารที่เฝ้าอยู่ด้านหน้ากลับบอกว่าท่านดยุคไม่ได้กลับมาตั้งแต่เมื่อคืน เอสเตบันมัวแต่ไปที่งานเลี้ยงของวิหารศักดิ์สิทธิ์จนไม่ได้กลับมาที่นี่

“ให้ตายสิเจ้าลูกคนนี้”

รอคอยไปก็ไม่ได้อะไร เพราะแบบนั้นไดอาน่าจึงเดินกลับมาที่เรือนเล็กของเธอ

“แต่งตัวให้ข้าหน่อยสิ ข้าจะไปที่คฤหาสน์ เรเซเดน สั่งให้สาวใช้ไปจัดเตรียมของฝากด้วย”

สาวใช้ผู้นั้นส่งยิ้มให้ท่านหญิงของเธอ

“ไปที่นั่นเลยจะดีอย่างนั้นหรือคะท่านหญิง หากว่าไม่ใช่ลูกของท่านดยุค..”

“ข้ามั่นใจว่านั่นจะต้องเป็นหลานของข้าอย่างแน่นอน ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมข้าถึงได้มั่นใจขนาดนั้น ในอนาคตเด็กคนนั้นจะใช่หรือไม่ใช่หลานของข้า แต่ข้ารู้สึกอยากจะเห็นหน้าเขามากทีเดียว”

อาการตื่นเต้นของท่านหญิงนี่มันคืออะไรกันนะ อีกทั้งทางคฤหาสน์เรเซเดนนั้นประกาศออกมาว่าเลดี้ตั้งครรภ์ แต่ไม่ได้ประกาศว่าผู้ใดกันที่เป็นพ่อเด็ก

“รีบหน่อยสิ ข้าไม่อยากไปถึงคฤหาสน์ เรเซเดนหลังตระกูลแบล็คหรือกรีนหรอกนะ!”

สาวใช้คนสนิทก้มหน้าลงอีกครั้ง

“ค่ะท่านหญิง”

หากปาฏิหาริย์มีจริง ของให้บรรพบุรุษของวีไซร์ช่วยทำให้เด็กในท้องของสตรีผู้นั้นเป็นสายเลือดที่แสนศักดิ์สิทธิ์ของวีไซร์ด้วยเถิด ขอให้พวกท่านเมตตาประทานทายาทสืบสกุลให้แก่เอสเตบัน ให้เขาได้เป็นท่านดยุคที่สง่างามและเป็นบิดาที่แสนอบอุ่น..

ขอให้คำอธิฐานของเธอนั้นส่งไปให้ถึงบรรพบุรุษที่คอยปกป้องและคุ้มครองวีไซร์ด้วยเถิด

ไดอาน่าขอภาวนาด้วยหัวใจทั้งหมดที่มี

เอสเตบันลืมตาขึ้นมาในช่วงบ่าย เขาปวดหัวไม่น้อยเลยเพราะว่าเมื่อคืนเขานอนไม่หลับ..หลังจากแยกจากเลดี้แมเดอลีน เขาก็ข่มตานอนไม่ได้ ต้องดื่มสุรามากมายเพื่อช่วยให้เขาหลับได้

“ท่านดยุคครับมีข่าวใหญ่ ทางคฤหาสน์ เรเซเดนประกาศออกมาว่าเลดี้แมเดอลีน กำลังตั้งครรภ์ และท่านหญิงต้องการให้ท่านดยุคไปที่คฤหาสน์เรเซเดนให้เร็วมากที่สุด”

“....เจ้าว่ายังไงนะ?”