พิสูจน์

คิมหันต์....

ผมยืนมองคนที่นอนเพ้ออยู่ที่พื้น ยัยนี่เป็นอะไรหรือจะไม่สบายแต่ดูจากสภาพแล้วน่าจะใช่หน้าแดงปากแดงเหงื่อโชกแม่งทำไมต้องมาไม่สบายที่ห้องผมด้วยวะ แล้วผมจะต้องทำยังไง  ตอนแรกผมคิดว่าจะปล่อยไว้อย่างนั้นแต่พอมาคิดอีกทีถ้ายัยนี่ตายผมไม่ซวยเหรอวะ 

ผมตัดสินใจเดินออกมาจากห้องนอนแล้วเดินลงไปข้างล่างเพื่อใช้โทรศัพท์ในบ้านโทรตามให้แม่บ้านคนอื่นมาช่วยดูแต่พอมองดูเวลาตอนนี้มันก็ดึกมากแล้วกว่าจะโทรตามและกว่าจะมาคงใช้เวลานานเพราะระยะทางจากตึกใหญ่กับตึกแม่บ้านมันก็ไกลเป็นกิโลเหมือนกัน ผมก็เลยคิดว่าไม่โทรแม่งละ ผมเดินไปหยิบยาแก้ไข้ในตู้ยากับขวดน้ำดื่มกลับมาที่ห้องเพื่อให้ยัยนี่กินที่ผมทำแบบนี้ไม่ใช่เพราะห่วงหรอกนะแต่ผมกลัวยัยนี่จะมาตายในห้องของผม 

"คิมยังไม่นอนเหรอคะหรือว่ารอแอนนี่" แอนนี่เดินเข้าบ้านมาในสภาพเมา

"เปล่า" ผมตอบแอนนี่ไปสั้นๆ

"คิมรอแอนนี่ก็สารภาพมาเถอะค่ะคิม แอนนี่รู้น๊าว่าคุณน่ะยังรักแอนนี่อยู่แต่ที่คุณทำเป็นไม่สนใจแอนนี่ก็เพราะคุณประชดแอนนี่เท่านั้นคุณอยากให้แอนนี่รู้สึกเจ็บใช่มั้ยคะแอนนี่ยอมรับว่าเจ็บมากที่คิมทำเป็นไม่สนใจทั้งที่คุณยังรักแอนนี่เหมือนเดิม" ผมแม่งสุดกับความคิดของแอนนี่ผู้หญฺิงอะไรมโนเข้าข้างตัวเองได้ขนาดนี้เชื่อเลยจริงๆ แอนนี่เดินมากอดผมจากทางด้านหลังเอาหน้าอกถูไปมาเพื่อให้ผมเกิดอารมณ์แต่ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์กับแอนนี่เพราะคิดถึงสิ่งที่แอนนี่เคยทำกับผม ผมเอามือข้างที่ว่างจับแขนแอนนี่ออกแล้วขยับตัวออกมาอย่างนึกรังเกียจ

"เธออย่าคิดเข้าข้างตัวเองแบบนี้สิแอนนี่ถ้าฉันยังอาลัยอาวรณ์ยังรักเธออยู่ฉันคงไม่แต่งงานแล้วพาเมียเข้ามานอนในห้องเดียวกันหรอก"

"แอนนี่ไม่เชื่อหรอกค่ะว่าคุณจะกล้ามีอะไรกับแม่นั่นถึงมันจะได้ชื่อว่าเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายแต่แอนนี่มั่นใจว่าคุณไม่มีทางมีอะไรกับมันแน่เพราะแอนนี่รู้จักคุณดีกว่าใคร" ผมยอมรับว่าแอนนี่รู้ใจผมที่สุดแต่แล้วไงผมต้องยอมรับกับคนตรงหน้าเหรอว่าที่พูดมามันคือเรื่องจริง

"คนเราอะไรก็เปลี่ยนแปลงกันได้ไหมแอนนี่ ดูเธอสิเมื่อก่อนเธอบอกว่ารักฉันมากขาดฉันไม่ได้แต่สุดท้ายเป็นไงเธอก็ทิ้งฉันไปแต่งงานกับผัวแก่คราวพ่อพอมันตายก็จะกลับมาหาฉันเธอคิดว่าฉันโง่พอที่จะเอาของเก่าอย่างเธอมากินงั้นเหรอ"

"แต่ของเก่าแบบแอนนี่ก็เคยทำให้คุณหลงหัวปักหัวปำมาแล้วหรือคิมจะปฏิเสธคะว่าไม่ชอบเวลาที่เรามีอะไรกันบนตียงแอนนี่น่ะทำได้ทุกท่าทุกเวลาที่คิมต้องการไม่ว่าจะในห้องนอนหรือแม้แต่บนรถเราก็เอากันมานับครั้งไม่ถ้วน แอนนี่จำเสียงครางเวลาคิมมีความสุขได้เป็นอย่างดี แอนนี่ว่า..เรามารื้อฟื้นความหลังกันดีมั้ยคะคิมขาาา" เธอคอยขุดเรื่องเก่ามาพูดเพื่อยั่วอารมณ์ผมให้อยากผมยอมรับอีกก็ได้ว่าเมื่อก่อนผมหลงแอนนี่มากโดยเฉพาะบทรักที่เร่าร้อนเธอตอบสนองความต้องการผมได้เป็นอย่างดี แต่แล้วไงผมสามารถหาที่เด็ดกว่าเธอได้ไม่ยากไม่ใช่เหรอ ผมยืนนิ่งเมื่อแอนนี่ที่ยังไม่ยอมถอยเธอเดินมายืนตรงหน้าผมแล้วค่อยๆปลดชุดของเธอออกอย่างช้าๆทั้งๆที่ตรงนี้มันคือกลางบ้าน ผมยืนมองอยู่แบบนั้นแต่ไม่ได้รู้สึกอะไรมองเหมือนมองผู้หญิงในบาร์ที่เต้นยั่วแขกก็แค่นั้น ผมรอจนแอนนี่ถอดชุดออกจนตอนนี้เธอเปลือยเปล่า ผมมองร่างกายที่ผมเคยหลงไหลแต่ตอนนี้ไม่มีความรู้สึกนั้นอีกแล้ว ผมคิดอะไรบางอย่างแล้วยิ้มในใจก่อนจะพูดออกไปว่า...

"ฉันเริ่มมีอารมณ์แล้วดิ เธอแม่งยั่วเก่งไม่เปลี่ยนเลยนะแอนนี่" 

"ถ้าอย่างงั้นเรามาเริ่มกันเลยดีมั้ยคะคิมที่ห้องแอนนี่ก็ได้" แอนนี่เอามือมาคล้องคอผมและพยายามจะโน้มขึ้นมาจูบแต่ผมหันหน้าหนีแล้วพูดให้ความหวังต่อ

"อืมก็ดีเหมือนกันงั้นเธอก็ไปรอฉันที่ห้องนะเดี๋ยวฉันตามไป" พอได้ยินผมพูดแบบนั้นแอนนี่ก็ยิ้มอย่างพอใจ

"จริงนะคะคิม แอนนี่สัญญาว่าจะหนักจัดเต็มจนคิมลืมทางกลับห้องเลยล่ะค่ะ" ผมยิ้มให้แล้วยืนมองแอนนี่ที่เดินกลับไปที่ห้องของเธอด้วยความหวังว่าผมจะเข้าไปหาเธอที่ห้องแต่ถามว่าผมจะทำอย่างที่พูดไหมไม่หรอกผมแค่หลอกให้แอนนี่กลับเข้าห้องไปก็แค่นั้นผมคงไม่โง่ซ้ำสอง แค่นี่ผมก็เจ็บมากพอแล้ว

ผมกลับเข้ามาในห้องนอนของตัวเองแล้วจัดการล็อคประตูอย่างแน่นหนาเพราะผมเชื่อว่าเดี๋ยวแอนนี่ต้องมาตาม

"ฮือออ ฮืออ หนาว หนาวเหลือเกิน พ่อจ๋าพ่ออยู่ไหนมารับลิลไปอยู่ด้วยนะคะพ่อ ฮึก ฮึกลิลคิดถึงพ่อ" ยัยนี่แม่งยังเพ้อไม่หยุดจริงๆ ผมยืนทำใจถอนหายใจก่อนจะก้มลงไปแล้วเอามือแตะไปที่หน้าผากเพื่อเช็คว่ายัยนี่ตัวร้อนหรือเปล่า 

"แม่งร้อนชิบหาย" ผมสถบออกมาด้วยความตกใจเพราะตัวยัยนี่ร้อนยังกับไฟถ้าปล่อยทิ้งไว้มีหวังช็อคแน่ ผมไม่รู้จะทำยังไงเพราะไม่เคยดูแลใครแบบนี้ ผมตัดสินใจอุ้มยัยเมียจอมปลอมไปนอนที่โซฟากลางห้อง ก่อนจะปลุกยัยนี่ให้ตื่นขึ้นมากินยาแต่ดูเหมือนจะเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ได้ยินผมก็เลยจับยากรอกปากแล้วบังคับให้ดื่มน้ำผลปรากฏว่ายัยนี่อาเจียนออกมาหมดทั้งยาทั้งน้ำ เสื้อผ้าเปียกหมดแล้วยังไงต่อล่ะทีนี่ ผมยืนใช้ความคิดอยู่นานถ้าปล่อยไว้แบบนี้มีหวังยัยนี่เป็นปอดบวมตายแน่เพราะในผมเปิดแอร์นอนทุกคืน

สุดท้ายผมก็ต้องทำอะไรบางอย่างที่มันฝืนใจตัวเองนั่นก็คือถอดเสื้อผ้ายัยนี่ออก ผมแม่งถอดไปก็บ่นตัวเองไปว่าไม่น่าใช้ให้ยัยนี่มานอนที่ห้องเลย

"แม่งทำไมขาวแบบนี้วะนมก็ใหญ่ฉิบหาย" ผมบ่นกับตัวเองแต่สายตาก็มองหน้าอกคนที่นอนอยู่เกิดมาผมไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนมีที่มีหน้าอกสวยขนาดนี้ของแท้แม่ให้มาแน่นอนแค่มองด้วยตาผมก็เดาออก ผู้ชายที่เอาผู้หญฺิงมาเป็นร้อยอย่างผมทำไมจะดูไม่ออกล่ะ แต่เพื่อความแน่ใจว่าตัวเองไม่ได้มองพลาดผมก็เลยเอามือไปลองจับดูของจริงอย่างที่ผมคิดไว้นั่นแล่ะ ผมบีบเคล้นเบาๆทั้งสองเต้า

"อื้อออ อื้อออออ" เสียงครางยัยนี่ทำสติผมกระเจิงผมรีบชักมือกลับแต่ก่อนที่สติผมจะเตลิดมากไปกว่านี้ ผมรีบเดินไปหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวคนไม่ได้สติแล้วก็เดินกลับมานอนที่เตียงเพื่อระงับความต้องการอะไรบางอย่าง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก 

"คิมขาาา แอนนี่รอนานแล้วนะค๊าาา" เสียงออดอ้อนของแอนนี่ดังเข้ามาในห้อง แม่งผมลืมไปเลยด้วยซ้ำเรื่องแอนนี่

"คิมขาาา อ๊าาา คิม แอนนี่จะทนไม่ไหวแล้วนะคะคิม แอนนี่ต้องการคิม" เสียงแหบพร่ายั่วอารมณ์ดังเข้ามาไม่ขาดสาย แต่เสียงของแอนนี่ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกมีอารมณ์เท่ากับคนที่นอนอยู่เฉยๆในห้อง 

สุดท้ายผมก็ทนความต้องการของตัวเองไม่ไหว เอาวะถ้าผมจะลองทำอะไรกับคนที่ผมเกลียดผมอยากรู้ว่าผมจะรู้สึกยังไงบ้าง ไม่นับกับเมื่อคืนที่ผมทำเพราะอันนั้นผมไม่ได้สติแต่คราวนี้สติผมเต็มร้อย เรื่องของเรื่องคือผมอยากพิสูจน์ตัวเองว่าผมจะมีอารมณ์กับลลิลได้ไหมก็เท่านั้น

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ แผล่บ แผล่บ ผมละเลงลิ้นไปทั่วหน้าอกคู่โตที่ยังมีรอยช้ำจ้ำแดงอยู่ผ่วกายของลลิลทั้งนุ่มทั้งเนียนกลิ่นตัวก็หอมเหมือนแป้งเด็ก

"อื้ออออ อย่าา ฮือออ อย่า" เสียงครางของยัยนี่ทำให้ผมเกิดความรู้สึกอะไรบางอย่างผมก้มมองลงไปมองที่เป้ากางเกงของตัวเองบางอย่างเริ่มแข็งตัวแล้วมันก็แข็งไวมากมากจนผมตกใจ ผมแม่งไม่คิดว่าตัวเองจะมีอารมณ์กับคนอย่างยัยนี่ได้มากขนาดนี้ แต่ตอนนี้ยัยนี่ป่วยอยู่ผมจะทำยังไงต่อดีวะผมไม่ชอบลักหลับใครแต่ตอนนี้ผมไม่ไหวแล้วตอนนี้มันปวดไปหมด นี่ขนาดแค่ดูดนมนะผมไม่อยากคิดไปถึงอย่างอื่นที่อยู่ภายใต้ชุดที่ยัยนี่สวมใส่อยู่ แต่ผมลืมไปว่าผมไม่ใช่คนดีแล้วอีกอย่างตอนนี้ยัยนี่ก็ได้ชื่อว่าเป็นเมียของผมแม้ตอนนี้จะเป็นแค่เมียในนามก็เถอะแต่ถ้าผมจะเอาจริงๆมันคงไม่ผิดใช่ไหม