9.งานเต้นรำ2/รวบรัดขั้นตอน

เพลงถูกบรรเลงขึ้นมาพร้อมกับท่านเคาน์และคิร่าที่เดินเข้าไปเต้นรำเปิดฟอล์อตามธรรมเนียม

สองพี่น้องตระกูลเคนเนดี้นั้นตรึงตาตรึงใจผู้คนในห้องนี้ได้เป็นอย่างดี ความหล่อเหลาและความงดงามของทั้งสองคนทำเอาบรรดาบุรุษและสตรีในห้องจัดเลี้ยงหน้าแดงไปตามๆ กัน

เลโอกอบกุมมือของเบลล่าเอาไว้ เขารู้สึกไม่พอใจเลยที่เธอกำลังยิ้มเมื่อมองดูสองพี่น้องนั่นเต้นรำ

เธอชอบเคาน์เคนเนดี้รึไง!! หมอนั่นมีอะไรดีกัน!!

เลโอคิดว่าเขาอาจจะต้องทบทวนเรื่องการทำงานของเธอในครั้งนี้ใหม่เสียแล้ว หรือไม่เขาก็ควรจะปฏิเสธค่าจ้างของดยุคแม็คซิมัสออกไปซะ เธอจะได้ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับเคาน์เคนเนดี้อีก!!

พอเพลงแรกจบก็ถึงคราวที่ผู้คนในห้องจัดเลี้ยงจะจูงมือคู่เต้นรำเข้าไปที่ฟอล์อ

เบลล่าส่งยิ้มให้ท่านดยุคพอเป็นพิธีก่อนที่เขาจะเข้ามาโอบเอวเธอเอาไว้อย่างรวดเร็ว เราใกล้กันจนเธอได้กลิ่นน้ำหอมยี่ห้อดังของเขา ใบหน้าของท่านดยุคในตอนนี้ช่างดูโดดเด่นกว่าทุกวัน สารภาพในใจว่าตอนที่พบเจอกันเธอตกใจจนลืมมองไปเลยว่าเขาในวันนี้ช่างหล่อเหลากว่าทุกครั้งที่เจอ..

ดวงตาดุจพญาเหยี่ยวของเขาจับจ้องมองที่เธอราวกับว่าเธอนั้นเป็นเพียงเหยื่อตัวน้อยๆ ของเขาเท่านั้น

เบลล่าพยายามหันมองท่านอื่นเพื่อไม่ให้หัวใจของเธอเต้นแรงไปกว่านี้ แต่ทว่าด้วยระยะที่ต้องใกล้ชิดกันตลอดมันทำให้เธอนั้นหลีกเลี่ยงที่จะมองหน้าเขาได้ยากมากทีเดียว

“ท่านพี่ปล่อยให้เบลเต้นรำกับคนน่ากลัวเช่นนั้นได้ยังไงกันคะ?”

คิร่าเอ่ยถามโคลด์ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“ท่านดยุคโอเว่นเป็นเจ้านายเก่าของเบล นางอาจจะเอ่ยปฏิเสธได้ยากก็เลยยอมเต้นรำกับเขา”

“อ๊า!!..เช่นนั้นเบลที่น่ารักของข้ากำลังถูกบังคับงั้นหรือ!!”

“คงไม่ถึงกับถูกบังคับหรอกน่า นางเต้นรำกับท่านดยุคไปตามมารยาท…”

“เช่นนั้นจบเพลงนี้ท่านพี่จะต้องไปขอเบลเต้นรำให้ได้นะคะ!!”

โคลด์ส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนให้น้องสาว

“เข้าใจแล้วน่า..เจ้าเองก็เลือกคนที่จะเต้นรำด้วยหน่อยนะ..พี่เป็นห่วง!”

“วางใจเถอะค่ะ เบลสอนข้าแล้วว่าให้เลือกคนที่หน้าตาดีที่สุดก่อน!”

โคลด์หัวเราะเบาๆ

“ตามใจเจ้าเลย..วันนี้เป็นวันของเจ้านี่นา”

คิร่ายกยิ้มให้ท่านพี่ของเธออย่างมีความสุข

เบลล่ากำลังคิดว่าเพลงนี้มันช่างยาวนาน…สายตาที่ท่านดยุคมองมามันก็ช่าง ชวนให้หัวใจของเธอสั่นไหว

“เจ้า..งดงามกว่าทุกครั้งที่เจอ”

เบลล่าส่งยิ้มให้ท่านดยุค ก่อนที่เขาจะจับเธอหมุน แล้วดึงตัวของเธอเข้าไปในอ้อมกอดของเขา

“ทะ..ท่านดยุค!”

“ก็แค่ท่าเต้น..เหตุใดต้องตกใจเช่นนั้น?”

“ข้าไม่เห็นมีใครจะเต้นท่านี้เลย!!”

“แล้วทำไมถึงต้องเต้นตามคนอื่น”

“มันไม่เหมาะสม!!..ท่านโอบกอดข้าเอาไว้เช่นนี้แล้วคนอื่นจะคิดเช่นไร จะมีใครกล้ามาขอข้าเต้นรำอีกไหมคะ!!”

เลโอมองเบลล่าก่อนจะปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด

“ทำไมถึงต้องเต้นรำกับคนอื่นอีก ข้าบอกให้เจ้ากลับบ้านพร้อมข้า…”

เบลล่ารู้สึกว่าหัวของเธอมันกำลังจะระเบิดออกมา!! เธอกำลังทำงานให้เขาไม่ใช่เรอะ!!

แล้วเหตุใดเขาจะต้องมาขัดขวางงานของเธอที่เขาเป็นคนสั่งให้เธอทำด้วยฟะ!!

“ข้ากำลังทำงานให้ท่านดยุคนะคะ แล้วสิ่งที่ท่านกำลังทำตอนนี้มันกำลังทำให้แผนการที่ข้าวางมาทั้งหมดพังทลายลง…”

เลโอหันมองไปทางอื่น

“ข้าไม่เห็นว่าแค่เจ้ากลับเร็ว…มันจะทำให้เสียแผนตรงไหน..”

เพลงจบลงพอดี เบลล่าก็เลยถือโอกาสเดินหนีออกมาจากเขาซะเลย เธอยกมือขึ้นมากุมหัวใจเอาไว้

ให้ตายเถอะ!! การใกล้ชิดที่มันเกินพอดีนี้ ทำเอาหัวใจของเธอมันจะระเบิดออกมาเลยทีเดียว!!

“เบล…เต้นรำกับท่านพี่สักเพลงสิ”

คิร่าเดินมาหาเธอพร้อมทั้งจูงมือของท่านเคาน์มาด้วย…

เบลล่าในตอนนี้รู้สึกว่า…เธอน่าจะกลับบ้านไปอย่างที่ท่านดยุคกล่าว แต่ทว่าเธอนั้นก็ทำได้เพียงยกยิ้มและส่งมือให้ท่านเคาน์เท่านั้น พอเธอและท่านเคาน์เดินจากมา ก็มีบุรุษเดินมาขอคิร่าเต้นรำ

“ท่านเคาน์ไม่หวงคิร่าเหรอคะ?”

โคลด์ยกมือขึ้นมาโอบเอวของเบลล่าเอาไว้

“หวงทำไมกัน…วันนี้วันของนางนะ อีกทั้งคิร่าเข้าพิธีบรรลุนิติภาวะแล้ว ต่อจากนี้คงจะมีจดหมายขอแต่งงานมาอย่างไม่ขาดสายแน่นอน…”

อืม..ที่ท่านเคาน์กล่าวก็ถูกต้อง ตอนนี้เธอก็จะต้องทำให้คิร่าตกลงแต่งงานกับดยุคแม็กซิมัส งานของเธอก็จะจบลง รับหนึ่งแสนเหรียญกลับไปนอนกอดที่บ้าน

เบลล่ามองไปที่คิร่า เธอกำลังยกยิ้มให้ชายผู้หนึ่งที่กำลังเต้นรำกับเธอ….

ดยุคแม็คซิมัสเป็นคนยังไงนะ เขาจะดูแลเธอดีรึเปล่า อีกอย่างคิร่าพึ่งจะเปิดใจรับการเข้าสังคม ชายผู้นั้นจะเข้าใจคิร่าไหมนะ….

ไม่ได้เบลล่า!!! เธอไม่ใช่เพื่อนของคิร่าจริงๆ สักหน่อย!! เธอแค่มาทำงานเท่านั้น พอจบงานเธอก็จะเดินออกไปจากที่นี่!! เธอทำเพื่อเงินหนึ่งแสนเหรียญทองต่างหาก!!

ห้ามใส่ความรู้สึกลงไปโดยเด็ดขาด

ลืมเป้าหมายที่จะเป็นคนร่ำรวยที่สุดในจักรวรรดิไปแล้วรึไง!!

เบลล่าถอนหายใจก่อนจะยกยิ้มให้ท่านเคาน์

“ใบหน้าของเจ้ามันราวกับว่าเจ้ากำลังมีเรื่องที่หนักใจ…”

“อ๊ะ..อื้ม!..ค่ะ ส่งสัยจะเป็นเช่นนั้น ท่านแม่ของข้าพึ่งเปิดร้านตัดเสื้อข้าก็เลย…กังวลกับกิจการของท่านแม่นิดหน่อย…”

“เบลของข้า ช่างเป็นลูกที่ดีจังเลยนะ”

“ท่านเคาน์ก็เช่นกันค่ะ ท่านเองก็เป็นพี่ชายที่ดีเช่นกัน….”

โคลด์เริ่มกระชับอ้อมกอดเพื่อให้ระยะห่างของเขาและเบลล่าน้อยลง

“เมื่อไหร่จะเรียกข้าว่าท่านพี่….?”

เบลล่าส่งยิ้มแห้งๆ ให้ท่านเคาน์

“ข้าไม่กล้าจะเรียกท่านเคาน์เช่นนั้นหรอกค่ะ…ด้วยอะไรหลายๆ อย่างมันทำให้ข้าต้องเจียมตัว…”

“ข้าไม่ได้สนใจเรื่องฐานะหรอกนะ ข้าชอบเจ้า…ในฐานะน้องสาวก็คือชอบแค่นั้น”

เบลล่ารู้สึกว่าหัวใจของเธอมันหล่นไปที่ตาตุ่มตอนที่เขาบอกว่าชอบเธอ ละคือจะต้องเว้นวรรคอะไรนานขนาดนั้น!!

“ขอบคุณท่านเคาน์ที่เมตตา”

เพลงจบลง เบลล่าก้มหน้าเพื่อทำความเคารพคู่เต้นรำ ก่อนที่เธอจะเดินไปหาคิร่า

“เลดี้ผู้งดงามนี้ ให้เกียรติเต้นรำกับข้าสักเพลงนะครับ…”

อ่า..พ่อหนุ่มหล่อบาดใจผู้นี้กล่าวพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอ เบลล่ามองไปที่คิร่า ทางนั้นก็ถูกขอเต้นรำไม่หยุดไม่หย่นเช่นเดียวกัน เธอจึงยื่นมือไปวางบนมือของเขา

“ข้าไม่เคยพบเจ้าหน้าเลดี้มาก่อนเลย…”

“ข้าพึ่งย้ายมาค่ะ”

ชายผู้นั้นส่งยิ้มให้เบลล่าอย่างอ่อนโยน และก็เป็นเช่นนี้ราวอีกห้าเพลง เธอถูกขอเต้นรำไม่หยุดจนต้องปลีกตัวออกมานั่งเล่นในส่วน

เบลลาถอดรองเท้าส้นสูงออกเพราะเธอรู้สึกเจ็บที่ส้นเท้าและตรงนิ้ว เธอมองที่รองเท้าคู่สวยเงียบๆ ก่อนจะยกยิ้มให้ตัวเอง

ไม่ไหว!! มันคาใจ เธอจะต้องรู้ให้ได้ว่าดยุคแม็คซิมัสเป็นคนยังไง!!

“เจ็บเท้าหรือครับ?”

เบลล่ามองไปที่เจ้าของเสียง ทว่ามันทำให้เธอตกอยู่ในภวังค์ เธอพึ่งพบเจอใบหน้าของชายที่งดงามเช่นนี้ ผิวของเขานั้นขาวเนียนราวกับหิมะ ดวงตาหวานล้ำและริมฝีปากกระจับสีชมพู สิ่งที่ช่วยเสริมให้ใบหน้านั้นดูโดดเด่นมากๆ คงจะเป็นผมสีเงินที่แสนจะงดงามนั่น

“…ท่านเป็นเทวดาเหรอคะ?”

ชายผู้นั้นตกใจกับคำพูดของเธอ จนกลายเป็นว่าเขาหัวเราะเบาๆ อย่างขบขัน

“หากว่าข้าเป็นเทวดา เลดี้ก็คือนางฟ้าใช่ไหมครับ?”

ใบหน้าของเบลล่านั้นขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ

พระเจ้า! เธอไม่ใช่คนที่จะหวั่นไหวเพียงเพราะหน้าตาที่หล่อเหลา แต่กับบุรุษผู้นี้มันเกินไปจริงๆ

ออร่าความหล่อของเขามันช่างจ้าซะเหลือเกิน!

เขานั่งลงก่อนจะจับที่เท้าของเบลล่า

“อ๊ะ!!..ไม่เป็นไรค่ะ”

ชายผู้นั้นหยิบยาออกมาจากกระเป๋าเสื้อเพื่อทารอยแผลที่เกิดจากการถูกรองเท้ากัด

“ข้าไม่อยากให้ร่างกายที่งดงามของเลดี้ต้องเป็นแผล…นี่ครับยาทา”

“ท่านเป็นหมอเหรอคะ?”

เขาส่งยิ้มให้เธอ

“ข้าเป็นเพียงคนที่ชอบหกล้มเท่านั้นครับ ก็เลยพกยาติดตัวเอาไว้ หวังว่าเจอกันครั้งหน้าข้าจะได้เต้นรำกับเลดี้บ้างนะครับ”

เบลล่าส่งยิ้มเขินๆ ให้เขา นี่เขาคงจะเห็นเธอเต้นรำกับคนอื่นจนขาขวิดสินะ…

พอพูดจบเขาก็ส่งผ้าเช็ดหน้าให้เธอก่อนจะเดินจากไป..

เบลล่ายังคงนั่งถอดรองเท้าเช่นนั้น เพราะเธอคิดว่าจะรอจนยาที่ทาซึมเข้าไปในแผลก่อนค่อยใส่รองเท้า

ตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะมืดแล้ว แต่ในห้องจัดเลี้ยงยังคงบรรเลงเพลงอย่างต่อเนื่องให้บุรุษและสตรีไปเต้นรำด้วยกัน

ดยุคโอเว่นเดินมาพร้อมแก้วไวน์ เขาส่งแก้วไวน์ในมือให้เบลล่า

“ข้าคิดว่าท่านดยุคกลับไปแล้ว…”

“…ข้ารอกลับพร้อมเจ้า”

“เราไม่ได้มาพร้อมกัน หากท่านดยุคอยากจะกลับ ก็เชิญกลับไปก่อนได้เลยค่ะ”

เบลล่ากล่าวพร้อมกับยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม

เลโอนั่งลงข้างเบลล่า

“กลับกันเถอะน่า…”

อยู่ๆ ภาพรอบๆ ข้างของเบลล่าก็พร่ามัว เธอพยายามจะลืมตาขึ้นมาแต่เปลือกตาของเธอมันกำลังหนักจนเธอยกไม่ขึ้น

ภาพสุดท้ายที่เบลล่าเห็นก็คือรอยยิ้มของท่านดยุค

เลโออุ้มเบลล่าออกมาจากงาน เขาพาเธอไปขึ้นรถม้าของโอเว่นอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ทุกคนมัวแต่วุ่นอยู่กับงานเต้นรำจึงไม่มีใครมาสนใจเขาเท่าไหร่

เขากอดเบลล่าที่กำลังหลับพริ้มด้วยหัวใจที่เต้นแรง เขาเฝ้ามองเธอเต้นรำกับบุรุษคนอื่นคนแล้วคนเล่า จนความอดทนของเขามันใกล้จะหมดลง แต่โชคดีที่เธอเดินออกไปในสวนก่อน มิเช่นนั้นเขาอาจจะเดินไปซัดหน้าใครสักคนที่มาของเธอเต้นรำ

เราเดินทางไม่นานก็ถึงคฤหาสน์โอเว่น เลโออุ้มเบลล่าขึ้นไปที่ห้องนอนของเขา

“ไปเตรียมชุดนอนมาให้นาง สั่งพ่อครัวให้เตรียมอาหารเอาไว้ด้วยนางตื่นมาอาจจะหิว…”

อับบาสมองท่านดยุคของเขา ก่อนจะมองไปที่สตรีงดงามที่หลับไหลไม่ได้สติอยู่บนเตียง

“ข้าให้ท่านดยุคไปขอสตรีเต้นรำ นี่อย่าบอกนะครับว่าท่านไปดักตีหัวนางมา!!”

เลโอถอนหายใจ

“รีบออกไปเตรียมของที่ข้าสั่งเถอะน่า!!”

พ่อบ้านรีบเดินออกมาจากห้องเพราะเขาสัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่คุกรุ่นของท่านดยุค

“เมื่อครู่ข้าคิดว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาด เลโออุ้มสตรีกลับมาอย่างนั้นหรือ?”

แกรนด์ดัชเชสกล่าวถามอับบาส

“ครับเป็นเช่นนั้น สตรีผู้นั้นงดงาม ทว่านางกำลังหลับไหลไม่ได้สติ…”

หญิงชราหัวเราะเบาๆ

“วางใจเถอะน่าอับบาส เลโอไม่ใช่คนที่จะฉุดสตรีตามข้างทางมาหรอกน่า เจ้าเคยเห็นเขาพาสตรีมาที่คฤหาสน์ไหมล่ะ”

พ่อบ้านส่ายหน้า

“จะว่าไปก็มีนะครับ ครั้งที่แล้วพาเลดี้มาคนหนึ่ง…”

แกรนด์ดัชเชสยกยิ้มอีกครั้ง

“เชื่อใจเลโอเถิด…เขาน่าจะกำลังหาว่าที่ดัชเชสอยู่ แต่วิธีที่เขาทำอาจจะรวบรัดขั้นตอนไปหน่อย เจ้าก็ช่วยทำเป็นไม่เห็นก็แล้วกัน…”