3.งานแรกที่ต้องทำ

คฤหาสน์เมบิลเป็นคฤหาสน์หลังเล็กๆ ที่มีสองชั้น สามห้องนอน ส่วนด้านล่างเป็นห้องโถงรับแขกและห้องรับรอง ด้านหลังคือห้องครัวและห้องคนรับใช้ขนาดเล็กสามห้อง

ในใจของเบลล่ารู้สึกถูกใจมากๆ เพราะสถานการณ์เรื่องการเงินของเธอในตอนนี้ยังไม่มั่นคงพอที่จะจ่ายให้กับค่าดูแลคฤหาสน์ที่ใหญ่เกินไป

เธอมีเงินเก็บราวสองพันเหรียญทองจากการทำงานนอกสถานที่

เบลล่านั้นคือคนที่ฉลาดเรื่องการเรียนมากๆ เธอจึงรับจ้างสอนหนังสือตั้งแต่ชนชั้นสูงยันชาวบ้านที่มีคนจ้าง ทำให้มีเงินจำนวนนี้ให้เก็บเอาไว้ใช้ในยามจำเป็น ส่วนท่านแม่มีเงินเก็บในธนาคารราวห้าหมื่นเหรียญทอง เงินจำนวนนี้คือเงินที่ท่านยายให้ไว้ตั้งแต่สิบหกปีที่แล้ว ท่านแม่ไม่เคยนำมันออกมาใช้เลย และท่านแม่ก็ซุกซ่อนบัญชีนี้เอาไว้ไม่ให้ท่านพ่อรู้เรื่อง

ส่วนที่ตัวของท่านแม่มีเงินราวห้าพันเหรียญทอง

เราสองแม่ลูกเริ่มชีวิตในบ้านหลังใหม่ด้วยการไปตลาดเพื่อซื้อของมาเลี้ยงฉลองให้แก่ชีวิตใหม่

“ข้าคิดว่าจะไปที่ตลาดค้าทาสค่ะ เราอาจจะต้องการคนงานสองถึงสามคนในการดูแลคฤหาสน์”

“แม่คิดว่าเพียงงานดูแลคฤหาสน์ แม่สามารถทำงานทั้งหมดได้…”

เบลล่ายื่นมือไปจับมือของท่านแม่เอาไว้

“ข้าบอกแล้วไงคะ ว่าท่านแม่ในตอนนี้คือเคาน์เตสเมบิล..ท่านมิใช่บารอนเนสแลนเดอร์ที่ต้องทำงานหนักเช่นเดิมอีกแล้ว”

“หากว่าการที่แม่สบาย ทำให้ลูกลำบาก…”

เบลล่าส่ายหน้า

“ท่านแม่คะ เป้าหมายของข้าในตอนนี้คือการที่ข้าจะพาท่านแม่กลับไปคืนสู่ยศแกรนด์ดัชเชส ถึงมันอาจจะไม่ยิ่งใหญ่เท่ากับการเป็นแกรนด์ดัชเชสเมเบโล่ แต่ข้าจะพาท่านแม่ไปยืนในจุดที่ท่านแม่จะไม่อับอายใครอีกแล้ว ข้าจะพาท่านแม่กลับไปหาท่านปู่ท่านย่า เราจะยืนในเมเบโล่อย่างสมเกียรติ และไม่มีใครมาดูถูกเราได้อีก…”

น้ำตารินไหลลงมาจากใบหน้าที่งดงามของฮันน่าเธอยกมือขึ้นมาลูบใบหน้าของเบลล่า

ลูกสาวที่เป็นดุจนางฟ้าตัวน้อยๆ ของเธอ ลูกสาวที่เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของเธอให้ต่อสู้กับความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ในวันนี้เด็กน้อยคนนั้นเติบโตและกางแขนปกป้องเธอได้แล้ว

ฮันน่ารู้ดีว่าการที่แกริคยอมหย่าง่ายดายเช่นนั้นมันจะต้องเป็นแผนการของเบลล่าแน่นอน

ขอบคุณสวรรค์ ขอบคุณที่ส่งนางฟ้าตัวน้อยมาให้เธอ

เบลล่ายกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้ท่านแม่

“กินเนื้อย่างกันเถอะค่ะ!! ท่านแม่ชอบกินเนื้อย่างมากๆ เช่นนั้นต่อไปนี้ข้าจะซื้อเนื้อย่างให้ท่านแม่ทานทุกวันเลยดีไหมคะ!!”

“ใจคอลูกจะให้แม่คนนี้กินแต่เนื้อย่างรึไง!!…ร่างกายจะดีเราต้องทานผักด้วย อย่าคิดว่าแม่ไม่รู้ว่าวันนี้เจ้าตั้งใจซื้อผักมาน้อยๆ เพราะเจ้าไม่ชอบทานผักนะ!!!”

“เอาน่า!! ไหนๆ วันนี้ก็ถือเป็นการเริ่มต้นใหม่ของเรา ข้าขอไม่กินผักสักวันนะคะ ท่านแม่”

ค่ำคืนที่เงียบสงบมีเพียงเสียงหัวเราะของสองแม่ลูกที่ดังออกมาจากคฤหาสน์เมบิลเท่านั้น

“นางไปที่ตลาดเพื่อซื้อเนื้อย่างไปฉลองกับเคาน์เตสเมบิลแล้วครับ”

เลโอพยักหน้า เขาแทบไม่ได้ลงมือช่วยเรื่องการหย่าของบารอนแลนเดอร์เลยด้วยซ้ำ ที่ทุกอย่างมันสำเร็จก็เพราะแผนการที่เธอวางเอาไว้อย่างดีต่างหาก

เบลล่าถือเป็นคนฉลาดที่จะมีประโยชน์ต่อเขามากๆ ในวันข้างหน้า

การลงทุนมองคฤหาสน์เมบิลให้เธอไปถือว่าคุ้มค่าสุดๆ ไปเลย หากจะเทียบกับสิ่งที่เขาจะได้จากเธอในอนาคต

รอคอยวันพรุ่งนี้ไม่ไหวแล้วละสิ!!!

……

เบลล่าเดินทางมาที่คฤหาสน์โอเว่นตั้งแต่เช้าตรู่ เธอเข้ามานั่งรอเลโอในห้องทำงานของเขา

“สวัสดีครับ ข้าชื่อเซ็ดดริก อะ..เอ่อ คิดว่าท่านคงจะรู้อยู่แล้ว”

เบลล่าส่งยิ้มให้ชายร่างยักษ์ผิวสีแทนที่ดูน่ากลัว แต่เธอรับรู้ได้เลยว่าจิตใจของเขามันไม่ได้เลวร้ายเช่นหน้าตาที่น่ากลัวของเขา

“จำได้สิ ที่บอกว่าอยากทานข้าวกับท่านสักมื้อนั้นข้ามิได้โกหกเลยนะคะ”

“..คะ..ครับ!!”

เบลล่าหัวเราะเสียงใส ซึ่งเพียงแค่เสียงหัวเราะของเธอมันดันไปตราตรึงในใจของเซ็ดดริกจนหัวใจของเขาเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก

เลโอที่เดินเข้ามาได้ยินเสียงหัวเราะของเบลล่าเขามองไปที่เซ็ดดริกก็พบว่าอัศวินข้างขายของเขานั้นกำลังหน้าแดงด้วยความเขินอาย

ทว่าพอเบลล่าเห็นท่านดยุคเดินเข้ามาเธอก็รีบลุกขึ้นเพื่อทำความเคารพ

“รู้จักกันแล้วสินะ ต่อจากนี้เซ็ดดริกจะเป็นคนปกป้องเจ้าจากการทำภารกิจต่างๆ…งานแรกของเจ้าก็คือเจ้าจะต้องเข้าไปในงานบรรลุนิติภาวะของคฤหาสน์เคนเนดี้ พยายามเข้าถึงตัวของคิร่า เจ้าของงานวันนั้น”

“เรื่องเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของข้า?”

“ข้าคิดว่าเจ้าเปิดเผยตัวตนก็ได้นะหากว่าเจ้าสะดวกใจ เพราะงานนี้อาจจะใช้เวลาค่อนข้างนาน เจ้าจะต้องทำยังไงก็ได้ให้เลดี้คิร่าแต่งงานกับดยุคแม็คซิมัส”

หือ!! มันยากเกินไปมั๊ย!! สำหรับงานแรก!!

“ค่าตอบแทนงานนี้คือหนึ่งแสนเหรียญทอง…มารับไปได้ทันทีที่เคนเนดี้ตอบรับจดหมายขอแต่งงานของแม็คซิมัส”

อืม!!..อันที่จริงก็มองดูไม่ค่อยยากเท่าไหร่ เธอทำได้อยู่แล้วน่า!!

“ข้าได้จัดการสร้างสถานะของเมบิลขึ้นมานานแล้ว เจ้าแค่บอกเพียงเจ้าคือเลดี้ที่มาจากเมบิลเท่านั้น ทุกคนก็จะไม่สงสัย ส่วนเรื่องบัตรงานเลี้ยงหรือค่าใช้จ่ายเรื่องชุดเครื่องประดับ รถม้า คนรับใช้ รายจ่ายทุกอย่างที่เกี่ยวกับการสร้างตัวตนของเมบิล เจ้าสามารถให้เซ็ดดริกมาเบิกที่พ่อบ้านได้เลย”

อ่า..นั่นมันดีสุดๆ เลยไม่ใช่รึไง!! นี่มันเท่ากับรายจ่ายทั้งหมดที่คฤหาสน์เมบิลสามารถมาเก็บที่เขาได้เลย!!

รู้สึกว่าได้กลิ่นหอมของเงินหนึ่งแสนเหรียญทองขึ้นมาเลยแฮะ

“นี่เป็นบัตรเชิญ…จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยภายในสามวัน ข้อมูลของเลดี้คาร่าจะถูกส่งไปที่เมบิลในวันพรุ่งนี้”

“เข้าใจแล้วค่ะ”

“มันอาจจะดูง่าย แต่เจ้ามีโอกาสทำความรู้จักกับเลดี้คาร่าเพียงแค่ในงานบรรลุนิติภาวะครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น เพราะนางไม่ชอบออกงานสังคมใดๆ อีกทั้งนางยังเป็นสตรีที่มีโลกส่วนตัวสูงมาก…ข้าคาดหวังกับการทำงานครั้งแรกของเจ้ามากนะเบลล่า ทำให้มันสำเร็จให้คุ้มค่ากับเงินที่ข้ายอมจ่ายให้เจ้าด้วย!”

เบลล่ากลืนน้ำลายลงคอก่อนจะมองไปที่ท่านดยุค

“ข้าจะทำให้เต็มที่ให้สมกับที่ท่านดยุคคาดหวังค่ะ!!”

“ดี!!..ออกไปได้แล้ว!!”

เบลล่าเดินออกมาพร้อมกับเซ็ดดริก

“ท่านเซ็ดดริกมีงานอะไรที่ต้องไปทำอีกรึเปล่าคะ?”

“ไม่มีแล้วครับ..งานของข้าต่อไปนี้คือตามปกป้องท่าน….”

“อ่า..ดีเลยข้าตั้งใจว่าจะไปที่ตลาดค้าทาส หากมีท่านไปด้วยก็คงจะดี!!”

“ครับ ข้าจะไปเตรียมรถม้า”

เบลล่าส่งยิ้มให้เซ็ดดริกก่อนที่เธอจะเดินตามเขาออกไป

“ได้พบกันอีกครั้งแล้วสาวน้อย”

เบลล่าส่งยิ้มให้ท่านแกรนด์ดัชเชส เธอก้มหน้าทำความเคารพก่อนจะเดินไปหาสตรีสูงวัย

“ท่านแกรนด์ดัชเชสกำลังทำอะไรอยู่งั้นหรือคะ?”

หญิงชรายกยิ้ม

“นี่เป็นแป้งสำหรับทำคุกกี้…ข้าตั้งใจจะอบให้ทุกคนในคฤหาสน์เพราะใกล้จะสิ้นปีแล้ว”

“อ่า..น่าเสียดายนะคะที่ข้าไม่ใช้คนในคฤหาสน์ก็เลยอดชิมฝีมือของท่านแกรนด์ดัชเชสเลย”

“เจ้ามาทำงานให้เลโอก็เหมือนเป็นคนในคฤหาสน์นั่นแหละ!!..เดี๋ยวข้าจะฝากเซ็ดดริกไปให้นะ”

เบลล่าส่งยิ้มให้ท่านแกรนด์ดัชเชส

“ขอบคุณมากนะคะ ท่าทางมันจะต้องอร่อยมากแน่ๆ เลยค่ะ”

แกรนด์ดัชเชสยกมือขึ้นมาลูบผมของเบลล่าอย่างเอ็นดู

“เจ้าช่างเป็นเด็กหญิงที่งดงามเจิดจ้า จนสามารถสะกดสายตาได้เลยทีเดียว ข้าพอจะรู้เรื่องราวของตระกูลแลนเดอร์มาบ้าง ได้แต่ขอบคุณพระเจ้าที่เด็กหญิงงดงามเช่นเจ้าเดินออกมาจากตระกูลที่เลวร้ายเช่นนั้นได้…”

“หากว่าท่านแกรนด์ดัชเชสรู้สึกสงสารข้า ท่านก็เพิ่มคุกกี้ให้ข้าสักสองกล่องนะคะ”

หญิงชราหัวเราะ เธอนั้นรู้สึกถูกใจเด็กคนนี้จริงๆ

“รถม้าพร้อมแล้วครับ”

เบลล่าส่งยิ้มพร้อมทั้งโบกมือลาให้แกรนด์ดัชเชส

“ทั้งๆ ที่ท่านแกรนด์ดัชเชสก็ดูอ่อนโยนและใจดีเช่นนั้น เหตุใดท่านดยุคถึงได้ทำตัวน่ากลัวจังคะ?”

เซ็ดดริกส่งยิ้มให้เบลล่า

“เดิมทีท่านดยุคก็เป็นคนอ่อนโยนครับ แต่สถานการณ์รอบๆ ข้างมันบีบบังคับให้ท่านต้องแข็งแกร่งเพื่อจะได้ปกป้องรอยยิ้มของท่านแกรนด์ดัชเชส ท่านดยุคอาจจะเห็นดวงตาของท่านเบลล่าที่ต้องการปกป้องแม่ของตัวเอง ว่าเหมือนกับดวงตาของตัวเองในตอนนั้น ก็เลยยื่นมือเข้าช่วยท่านเบลล่ายังไงล่ะครับ”

เบลล่ายกยิ้มจางๆ ในหนังสือที่เธออ่านไม่ได้บรรยายเรื่องของร้ายละเอียดมากนักหรือว่าเธอยังอ่านไม่ถึงก็ไม่รู้เพราะเธอดันอ่านนิยายไม่จบนี่แหละ!!

แต่ช่างมันเถอะ เธอตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะทำงานให้ท่านดยุคแค่พอมีเงินในการซื้อที่ดินบนภูเขาเออร์เกร์เท่านั้น เพราะที่นั่นจะขุดเจอเพชรในอีกสามปีหลังจากนี้

แต่เธอได้ลักลอบเข้าไปขุดที่แห่งนั้นดูเธอก็พบเพชรจำนวนมากอยู่ในดิน….นั่นหมายความว่าหากเธอซื้อที่ดินตรงนั้นเธอก็จะได้เป็นเจ้าของเหมืองเพชรแทนพระเอก ถึงจะดูเลวร้ายไปหน่อยแต่ว่านี่ก็นิยายดราม่าอยู่แล้วไม่ใช่เรอะ!!

เธอไปสืบราคาที่ดินทั้งหมดจำนวนห้าร้อยไร่ ราคา สามสิบล้านเหรียญ และเธอมีเวลาราวสองปีกับอีกหกเดือนในการเก็บเงินสามสิบล้านเหรียญ

หากว่าเธอเป็นเจ้าของที่ดินนั้นและสร้างเหมืองเพชรได้ ชีวิตของเบลล่าก็จะคอมพลีททันที เธอจะร่ำรวยที่สุดในราชอาณาจักรนี้

เธอและท่านแม่จะไม่ต้องทำงานและใช้ชีวิตอย่างสุขสบายไปทั้งชาติ!!!

“กำลังคิดเรื่องอะไรอยู่งั้นหรือครับ?”

เบลล่าหัวเราะเบาๆ ให้กับเซ็ดดริก

“ข้าเพียงคิดว่าชีวิตของข้ามันกำลังจะต้องดีขึ้นแน่นอนค่ะ”

เราใช้เวลาเดินทางไม่นานก็มาถึงตลาดค้าทาส

“ท่านเบลล่าอยากได้ทาสแบบไหนครับ?”

“อืม..ข้าอยากได้แม่บ้านสักคนสอง ส่วนอีกสองคนอยากได้เป็นคนสวนและพ่อบ้านค่ะ”

เซ็ดดริกหายไปสักพักก็กลับมาพร้อมกับทาสผู้หญิงสี่คน และทาสผู้ชายสามคน

“เชิญท่านเบลล่าเลือกได้เลยครับ”

เธอมองไปที่ทาสผู้หญิงสามคนที่ดูท่าทางหวาดกลัว…อาจจะเป็นเพราะใบหน้าของเซ็ดดริกที่ทำให้ทุกคนหวั่นใจ

เบลล่าเดินไปที่สตรีร่างท้วมผู้หนึ่ง

“เจ้าทำงานบ้านได้รึเปล่า?”

“ทำได้ค่ะ…ข้า น้องสาวและท่านลุงถูกขายมาจากคฤหาสน์เทอร์กรีสที่ล่มสลาย พวกเราเคยรับใช้ท่านดยุคมากก่อนเราจะรับใช้เลดี้อย่างสุดความสามารถเลยค่ะ ขอเพียงเลดี้พาท่านลุงคนนั้นไปด้วย ข้าจะทำงานเพิ่มเป็นสองเท่าในส่วนของเขาเอง..”

เบลล่ามองไปที่ยังชายชราที่สตรีร่างท้วมชี้มา เธอเดินตรงไปหาชายชราที่นั่งหายใจหอบเหนื่อย ตลาดค้าทาสนั้นดูจะโหดร้ายมากทีเดียว หน้าตาของชายชราผู้นี้นั้นดูราวกับขาดน้ำอย่างรุนแรง

“ท่านรู้หนังสือไหมคะ?”

“…ครับ ข้าเคยเป็นพ่อบ้านมาก่อน..สามารถอ่านออกและเขียนได้”

“อืม!!..เซ็ดดริกพาสามคนนี้ไปจ่ายเงินที่ด้านนั้นเลย เดี๋ยวอีกคนข้าจะเลือกเอง!!”

“การซื้อทาสที่ชราไม่ใช่ความคิดที่ดีสักเท่าไหร่นะครับ”

“พาพวกเขาไปเถอะน่า..แล้วอย่าลืมหาน้ำและอาหารให้พวกเขาด้วยนะ..”

เซ็ดดริกถอนหายใจ แต่ทว่าเขาก็รีบพาทาสทั้งสามไปจ่ายเงินให้กับนายหน้าทาส