บทนำ 2

ทันใดนั้นกลับเป็นเขาเองที่ถอนจูบกลับมา เขาสูญเสียความควบคุม เขารู้ว่าถ้าไม่หยุดทั้งแต่ตอนนี้ เขาจะควบคุมมันไม่ได้อีกต่อไป อะไรอะไรของเขามันตื่นตัวและรวดร้าวไปหมดตั้งแต่แรกเริ่มที่ริมฝีปากของทั้งคู่ได้สัมผัสกันไปแล้ว

ทันทีที่เขาผละออก เธอรีบสูดอากาศหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ แต่เธอยังต้องยืนพิงเขาเพื่อที่จะใช้เขาเป็นหลักยึดไม่ให้เธอล้มลงไปกองบนพื้น ขาแข้งของเธอนั้นอ่อนแรงไปหมดจนยืนแทบไม่ไหวอยู่แล้ว เธอก้มหน้า ศีรษะพิงอยู่ที่หน้าอกของเขา เธอสัมผัสได้ว่าหัวใจของเขาก็เต้นแรงไม่ต่างจากเธอเท่าไหร่ ทั้งคู่ยืนนิ่งอยู่ในท่านั้นนานหลายนาที ไม่มีใครเอ่ยคำใดๆ ออกมาจนกระทั่งประโยคแรกออกมาจากของทั้งคู่พร้อมกัน

“เอ่อ...”

เป็นเพียงคำเกริ่นสั้นๆเท่านั้น แต่เขาพยักหน้าเป็นสัญญาณว่าให้เธอพูดก่อน

“ฉันขอตัวนะคะ”

หัวใจเธอเต้นแรงจนแทบระเบิดออกมาข้างนอกอยู่แล้ว เธอพยายามควบคุมไม่ให้เสียงสั่น เอ่ยขอตัวและไขกุญแจเข้าห้องไปโดยที่ไม่แม้แต่จะมองหน้าเขา ส่วนเขายืนอยู่ตรงนั้นมองเธอเดินเข้าห้องของเธอไปก่อนจะเข้าห้องของตัวเองไปบ้าง