จุติสิงห์ร้ายดินแดนมืด

พระอาทิตย์ยามอัสดงดุจดังโลหิต ทรายสีเหลืองฟุ้งกระจายทั่วท้องฟ้า!

ดินแดนตะวันตก สถานที่ซึ่งลึกเข้าไปหนึ่งร้อยกว่ากิโลเมตรในเส้นชายแดนประเทศศัตรู

ยุทธการสะเทือนฟ้าที่กินเวลาสามเดือนจวนจะถึงจุดจบ สนามรบราวกับนรกบนดิน ส่วนของแขนขาที่ขาด ซากศพเกลื่อนกลาด เลือดสด ๆ อาบส่วนหนึ่งของท้องฟ้าจนแดงฉาน

ชายหนุ่มสามัญชนที่กุมดาบเซวี่ยอิ๋งอยู่คนหนึ่งนั่งอยู่กับพื้น ข้าง ๆ เขาไม่ไกลคือศพไร้หัวศพหนึ่ง

หนุ่มสามัญชนมีชื่อว่าหลิงห้าว ราชาแดนตะวันตก ผู้บัญชาการสูงสุดของหน่วยรบเซวี่ยอิ๋ง!

ศพไร้หัวศพนั้นก็คือเทพนักรบปีศาจ ผู้บัญชาการอันดับหนึ่งของทหารศัตรู!

ฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ!

ฉับพลัน เงาร่างห้าร่างจากทิศทางที่แตกต่างกันก็เข้ามาปรากฏตัวภายในชั่วพริบตา เวลาเพียงชั่วพริบตาก็มาคุกเข่าหนึ่งอยู่ที่ข้างหายของชายหนุ่มแล้ว

ทั้งห้าคนสวมชุดออกรบกันทั้งตัว ท่าทางน่ายำเกรง ทั้งร่างกายกระจายกลิ่นคาวเลือดที่ทำให้ผู้คนเหมือนจะหายใจไม่ออก

“รายงานท่านผู้บังคับบัญชา สังหารกองกำลังทหารศัตรูทั้งหมดแล้วครับ” ผู้ชายสวมชุดออกศึกที่เป็นผู้นำกล่าวอย่างเคารพ

ชื่อของเขาคือลู่เยว่ เป็นรองแม่ทัพของหลิงห้าว!

ที่เหลือสี่คนคือมังกรเขียว เสือขาว หงส์แดงและเต่าดำ หัวหน้ากองพลใหญ่ทั้งสี่ของหน่วยรบเซวี่ยอิ๋ง

“ลุกขึ้นเถอะ พักผ่อนกันสักครู่ แล้วนำชัยชนะกลับสู่ราชสำนัก!” หลิงห้าวจุดบุหรี่หนึ่งม้วนขึ้นมาสูบไปหนึ่งที

“ขอบคุณครับท่านผู้บังคับบัญชา!” ห้าคนลุกขึ้นยืนพร้อมกัน

ติ๊ด ๆ!

ในตอนนี้เอง เสียงแจ้งเตือนข้อความของโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น หลิงห้าวล้วงโทรศัพท์ออกมาดู มีการฝากข้อความเสียงทิ้งเอาไว้สองข้อความ

“คุณพ่อขา พ่อ... ทำไมพ่อถึงไม่สนใจหนู หนู... หนูคือหรุ่ยหรุ่ย... หนูส่งข้อความไปให้พ่อตั้งเยอะ... ทำไม... ทำไมพ่อถึงไม่ตอบข้อความหนูเลยล่ะคะ...”

“หนู... หนูกลัวมากเลยค่ะ หนูถูกคนเลวขังเอาไว้... หนูหาคุณแม่ไม่เจอแล้วค่ะ...”

ข้อความนั้นเป็นข้อความเสียงที่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งส่งมา ฟังออกว่าตอนนี้กำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าหวาดกลัวสุดขีด

“หนูน้อย หนูส่งข้อความผิดแล้วล่ะ ฉันไม่ใช่พ่อของหนู หนูเจอคนเลวอย่างนั้นหรือ?”

หลังจากที่หลิงห้าวปรับอารมณ์ของตัวเองแล้วก็ตอบกลับไปหนึ่งข้อความ

เมื่อวานหมายเลขโทรศัพท์นี้ก็ได้ส่งข้อความมาหาเขาแล้วสองข้อความ เนื้อหาไม่ได้ต่างจากข้อความนี้มากนัก

เพียงแต่ว่าคนที่ทำสงครามนองเลือดมาตลอดอย่างเขาไม่มีเวลาไปจัดการกับข้อความที่ส่งมาผิดข้อความนี้โดยสิ้นเชิง

ติ๊ด ๆ ๆ!

ข้อความถูกส่งมาอีกครั้ง เด็กหญิงร้องไห้หนักเสียแล้ว

“คุณพ่อโกหก คุณแม่บอกว่า... เบอร์นี้เป็นเบอร์ของคุณพ่อ หรือเป็นเพราะหรุ่ยหรุ่ยดื้อหรือคะ คุณพ่อเลยไม่ต้องการหรุ่ยหรุ่ย?”

“หรุ่ยหรุ่ยกลัวมากจริง ๆ นะคะ ได้... ได้ยินคนเลวพวกนั้นพูดว่า หลัง... หลังจากวันนี้ หรุ่ยหรุ่ยจะไม่ได้เจอกับคุณพ่อคุณแม่อีกแล้ว... หนูกลัวจริง ๆ นะคะ...”

“คุณพ่อน่าจะยังไม่รู้ว่าหนูหน้าตาเป็นแบบไหนใช่ไหมคะ หนู... เดือนที่แล้วหนูถ่ายรูปเอาไว้ตอนฉลองวันเกิด หนูจะส่งให้คุณพ่อเดี๋ยวนี้เลย คุณพ่อจะต้องจำหรุ่ยหรุ่ยได้แน่ ๆ...”

หลังจากข้อความเสียงก็มีรูปภาพรูปหนึ่งส่งเข้ามา เป็นเด็กหญิงที่ผิวขาวเนียนสะอาดคนหนึ่ง

อายุสี่ห้าขวบ ดวงตาโตที่ดูราวกับจะพูดอะไรออกมาได้คู่หนึ่ง ลักยิ้มหนึ่งคู่ที่ดูน่ารักเป็นอย่างยิ่ง

บึ้ม!

หลังจากที่เห็นรูปถ่ายนี้แล้ว รังสีสังหารที่สูงเทียมฟ้าก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของหลิงห้าวราวกับสายน้ำหลาก!

ทำลายทั้งฟ้าดิน พุ่งขึ้นไปยังท้องฟ้าโดยตรง!

นาทีนี้ อุณหภูมิของอากาศรอบ ๆ กำลังจะถึงจุดเยือกแข็งในชั่วพริบตา ความว่างเปล่านั้นราวกับเมฆดำบุกเข้ามาจนทำให้ผู้คนต่างหายใจไม่ออก

ชายหนุ่มฟ้าคนที่อยู่ข้าง ๆ สั่นสะท้านด้วยความเหน็บหนาวอย่างอดกลั้นเอาไว้ไม่ได้ ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดผวา

พวกเขาติดตามผู้บังคับบัญชามานานขนาดนี้ ยังไม่เคยสัมผัสได้ถึงรังสีสังหารในระดับนี้มาก่อนเลย!

“ท่านผู้บังคับบัญชาครับ เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือครับ?” หลังจากที่ลู่เยว่สูดหายใจเข้าลึก ๆ ทีหนึ่งแล้วเขาก็เอ่ยปากถามขึ้นมา

หลิงห้าวไม่ได้ตอบรับคำของเขา เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรออกไปหมายเลขของเด็กหญิง

เพียงแต่ว่ากลับมีเสียงสัญญาณตอบรับว่าไม่สามารถติดต่อเลขหมายปลายทางได้ในขณะนี้ดังออกมา

หลิงห้าวไม่ยอม เขาต่อสายออกไปอีกครั้ง สถานการณ์ยังคงเหมือนเดิม

“ลู่เยว่ ไม่ว่านายจะใช้วิธีการแบบไหน ฉันจะต้องรีบไปให้ถึงตงโจวเดี๋ยวนี้!” หลิงห้าวหันไปร้องตะโกนใส่ลู่เยว่เสียงต่ำ ร่างทั้งร่างตลบอบอวลไปด้วยรังสีสังหาร

“รับคำสั่งครับ!” ลู่เยว่ไม่เปลืองคำพูดใด ๆ เขาล้วงโทรศัพท์มือถือออกมาโทรออกไป

“เต่าดำ ใช้ทรัพยากรทั้งหมด ให้คนหาตำแหน่งของเบอร์โทรศัพท์นี้เดี๋ยวนี้!” จากนั้นหลิงห้าวก็มองไปยังคนอื่น ๆ อีกสี่คนแล้วประกาศเบอร์โทรศัพท์ของเด็กหญิงออกไป

“ครับ!” ทั้งสี่คนลุกขึ้นทำความเคารพ จากนั้นก็รีบร้อนไปปฏิบัติงานกันทันที

ห้านาทีผ่านไป รถวิบากคันหนึ่งก็พุ่งออกไปทางเส้นชายแดนด้วยความเร็วสูงสุดราวกับลมกรด

“ท่านผู้บังคับบัญชาครับ ตกลงเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ครับ?” บนรถ ลู่เยว่มองไปยังหลิงห้าวที่ยังคงมีรังสีสังหารพันอยู่รอบตัวที่ตำแหน่งข้างคนขับพลางเอ่ยถามขึ้น

“เธอเป็นลูกสาวของฉันจริง ๆ!” เสียงของหลิงห้าวหนาวเสียดกระดูก ดวงตาทั้งคู่แดงฉาน

ในเวลาเดียวกันกับที่เขาพูด เรื่องราวในอดีตก็ผุดเข้ามาในสมองของเขาทีละฉาก ๆ

ชะตาชีวิตที่ล้มลุกคลุกคลาน จากบ้านตั้งแต่ยังเยาว์วัย เร่ร่อนอยู่ในตงโจว ถูกเจ้าบ้านตระกูลเจิ้งรับอุปการะเอาไว้

คืนหนึ่งเมื่อห้าปีก่อน ครอบครัวของพ่อบุญธรรมถูกคนฆ่าทั้งตระกูล เขาเคราะห์ดีหนีออกมาได้โดยที่ร่างกายโดนฟันไปหลายแผล และได้ถูกฉินหยู่ซินคุณหนูใหญ่ตระกูลฉินช่วยชีวิตเอาไว้

หลังจากที่ฉินหยู่ซินพาเขาไปถึงห้องหนึ่งในโรงแรมได้ไม่นาน เขาก็สลบไปเพราะยืนหยัดต่อไปไม่ไหวแล้ว

ฉินหยู่ซินซื้อยาและรักษาอาการบาดเจ็บให้เขา จนกระทั่งถึงตอนกลางคืนหลังจากนั้นสองวัน เขาถึงจะฟื้นสติขึ้นมาได้นิดหน่อย

หลังจากที่ฟื้นขึ้นมาแล้ว เขาที่ทั้งเศร้าใจและโกรธแค้นในเวลาเดียวกันก็กอดฉินหยู่ซินร้องไห้โฮเหมือนเป็นเด็ก ๆ

ใจของฉินหยู่ซินก็อยู่ในอาการเห็นอกเห็นใจเขา ยอมให้เขาโอบอยู่ในอ้อมอกอย่างแน่นหนา เธอรู้ว่าหลิงห้าวต้องการที่ระบาย

หลิงห้าวในตอนนั้นไม่ค่อยได้สติ เกิดเรื่องอะไรขึ้นหลังจากนั้น เขาก็ไม่หลงเหลือความทรงจำอยู่เลย

วันต่อมาเขาตื่นขึ้นมาฉินหยู่ซินก็ได้จากไปแล้ว ทิ้งไว้เพียงกระดาษแผ่นเดียว

บอกเขาว่าคนที่ทำร้ายพ่อบุญธรรมของเขาอาจจะพบที่นี่ในเร็ว ๆ นี้ ให้เขารีบหนีไปจากตงโจว แล้วอย่ากลับมาอีก

ทั้งยังบอกว่าเธอได้เอาหยกพกรูปมังกรที่อยู่กับตัวของเขาไปด้วย ไว้เป็นที่ระลึกชั่วคราว

เดิมทีเขานึกว่าฉินหยู่ซินเป็นเพียงผู้สูงศักดิ์คนหนึ่งที่เขาได้พบเจอในชีวิตก็เท่านั้น ในใจก็คิดว่าวันข้างหน้าหากมีโอกาส เขาจะต้องตอบแทนบุญคุณที่เธอช่วยชีวิตเอาไว้อย่างแน่นอน

แต่หลังจากที่เขามองเห็นหยกพกที่เด็กหญิงถือเอาไว้ในมือเมื่อครู่ เขาก็เข้าใจได้ทั้งหมด

คืนนั้นของเมื่อห้าปีก่อนเขาได้ทำเรื่องที่ต่ำช้ายิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานเอาไว้ ไม่เพียงแต่ทำร้ายฉินหยู่ซิน เขายังทำให้เธอตั้งครรภ์อีกด้วย!

สิ่งที่ทำให้เขาเสียใจและโกรธในสิ่งที่ตัวเองได้ทำลงไปไม่หยุดก็คือ ตั้งแต่เมื่อวานลูกสาวของตนก็ได้เริ่มขอความช่วยเหลือจากเขาแล้ว แต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะคิดว่าเป็นข้อความที่ส่งมาผิดอีก!

“หรุ่ยหรุ่ยกลัวมากจริง ๆ นะคะ ได้... ได้ยินคนเลวพวกนั้นพูดว่า หลัง... หลังจากวันนี้ หรุ่ยหรุ่ยจะไม่ได้เจอกับคุณพ่อคุณแม่อีกแล้ว... หนูกลัวจริง ๆ นะคะ...”

คิดถึงน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังของลูกสาวแล้ว ในใจของเขาก็หลั่งเลือดออกมา เจ็บจุกไม่มีที่สิ้นสุด แทบอยากจะตบหน้าตัวเองหลาย ๆ ที!

ตนเองไม่เพียงแต่ไม่ได้เป็นสามีที่ดี ยิ่งไม่ใช่พ่อที่ดีอีกด้วย!

ราชาแดนตะวันตกอะไรกัน เจ้าสำนักอิ๋งอะไรกัน เหลวไหลทั้งนั้น!

แม้แต่ลูกสาวตัวเองยังปกป้องไม่ได้ เป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่อง!

“ท่านผู้บังคับบัญชาครับ กระผมห้าคนขอติดตามท่านผู้บังคับบัญชาไปตงโจวด้วยครับ!”

ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น รถวิบากก็พุ่งเข้าไปในท่าอากาศยานทหารแห่งหนึ่ง ลู่เยว่นำนักรบใหญ่ทั้งสี่ตะโกนเสียงดังขึ้นมาพร้อมกัน

ระหว่างทางพวกเขาได้ทำความเข้าใจเรื่องราวโดยอย่างคร่าว ๆ แล้ว บนร่างของทุกคนล้วนแต่มีรังสีสังหารเทียมฟ้าเช่นเดียวกัน

นึกไม่ถึงว่าจะมีคนกล้าลงมือกับลูกสาวของท่านผู้บังคับบัญชา อยากโดนสังหารเก้าชั่วโคตรงั้นหรือ!?

“ลู่เยว่ติดตามไปกับฉัน พวกนายสี่คนอยู่รักษาการณ์แดนตะวันตก จัดการงานศพ หากมีการต่อต้านและฝ่าฝืนให้ลงโทษตามวินัยทหาร!”

หลังจากที่หลิงห้าวพูดจบด้วยเสียงหนักแน่นแล้วก็หันหลังมุ่งหน้าเข้าไปในอากาศยาน ลู่เยว่ตามหลังเขาเข้าไปติด ๆ

สองนาทีผ่านไป

เครื่องบินรบของทหารลำหนึ่งก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าทันที แล้วพุ่งเข้าไปทางตงโจวราวกับฟ้าแลบที่พุ่งเข้าไปในท้องฟ้าอันกว้างใหญ่