Chapter 1 เพราะจูบ 70% NC

ดังนั้นขากลับเข้าบ้าน ไทม์จึงต้องเดินขาถ่างกว่าขาออกมาตามหาเธอ... ชายหนุ่มใช้มือข้างที่ประคองแผ่นหลังของเธอดึงประตูปิด เขาเดินเข้ามาในบ้านพร้อมรอยหยดน้ำจากร่างกายของทั้งสองคน จนกลัวว่าจะลื่นตรงบันได ถ้ายังอุ้มเธอขึ้นไปทั้งเปียก ๆ แบบนี้

“โซ เดี๋ยวนั่งรอเราตรงนี้ก่อนได้มั้ย?”

เขาพยายามวางตัวเธอลงบนเก้าอี้หนังหน้าเปียโน แต่หญิงสาวกลับสะดุ้งยกมือขึ้นโอบรอบคอเขา อื้อฮือ... นม... นิ่มฉิบหาย ที่เบียดแผงอกเขาอยู่เนี่ย!

“ทะ ไทม์จะไปไหน?”

“จะไปเอาผ้าขนหนูกับชุดใหม่มาให้ ขึ้นไปเปียก ๆ แบบนี้กลัวทำเธอตกบันไดน่ะ”

โซมีมองเขาด้วยประกายตาที่แสดงให้เห็นว่าเธอมีเพียงเขาเป็นที่พึ่งหนึ่งเดียวในตอนนี้ สองมือจับกันไว้แน่นอยู่ด้านหลังลำคอแกร่ง ทำให้ใบหน้าของเขาก้มลงมาเกือบชิดใบหน้าหวานละมุน ริมฝีปากที่สั่นเทาของเธออวบอิ่ม สีชมพูซีด ๆ อาจเพราะเธอหนาวและเปียกฝน

ไทม์แอบมองริมฝีปากของเธอบ่อย ๆ เขาจำได้ว่าเวลาปกติ มันชมพูสวยกว่านี้...

“ตะ แต่”

“.....”

“เรากลัว...”

โซมีสะอื้นจนตัวโยน เธอถามตะกุกตะกัก

“ไทม์... รำคาญเรามั้ย?”

“โซ...”

“เรา...” เธอหลับตา สะอื้นฮัก ๆ “เป็นภาระของไทม์มาตลอดเลย”

ชายหนุ่มพยายามจะบอกเธอว่าไม่ใช่แบบนั้น แต่ดูเหมือนโซมีจะเอาแต่ก้มหน้าก้มตาร้องไห้ ถึงเขาพูดอะไรไป เธอก็คงไม่ได้ยิน ไทม์จึงปล่อยให้เธอร้องไห้อยู่พักใหญ่ จนโซมีเริ่มคลายสะอื้น และค่อย ๆ ปล่อยมือจากรอบลำคอของเขา เธอเงยหน้ามองมาอีกครั้ง ปลายจมูกเธอแดงจัด

น่ารักเป็นบ้า...

ตอนที่คิดแบบนั้น ก็ไม่ทันคิดว่าหญิงสาวจะเลื่อนใบหน้าขึ้นมา ก่อนจะแนบริมฝีปากของเธอกับริมฝีปากของเขาแผ่วเบา

ไทม์สะดุ้ง สมองเขาบอกให้ผลัก แต่ร่างกายกลับแพ้แรงต้านจากหัวใจ เขากดจูบเธอดูดดื่ม ใช้ลิ้นแยกริมฝีปากของเธอออกจากกัน แล้วควานลิ้นเข้าไปในโพรงปากหอมหวาน จนเจอลิ้นเล็ก ๆ ของเธอ

“อึก! อื้อ...”

โซมีมือสั่น เธอทำตุ๊กตาร่วงลงพื้น ปลายนิ้วสั่นเทาเกาะบ่ากว้างของเขาที่เป็นที่พึ่งพิงให้เธอเสมอ ใบหน้าสวยน่ารักเงยขึ้นเพื่อรับจูบของเขาอย่างไร้เดียงสา และเธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า จูบ... คือการที่ริมฝีปากบดกันรุนแรงขนาดนี้ จนเกิดเสียงจุ๊บ จ๊วบ ดังอยู่ตลอดเวลา

ไม่รู้เลยว่าลิ้นของเขาจะรุกรานเธอขนาดนี้ จนเธอต้องขยับลิ้นเล็ก ๆ ตามเขาด้วยความรู้สึกสุขซ่านปนทรมานและหายใจลำบาก

และไม่รู้เลยว่า...