ตอนที่ 2-2

เดือนนาราเดินด้วยฝีเท้าเงียบกริบ ยามกลางคืนภายในสวนแห่งนี้เงียบมากแต่ยังมีแสงไฟจากหลอดไฟฟ้าที่ติดไว้ทั่ว นั่นเป็นปัญหาที่ทำให้เดือนนาราต้องพยายามหาที่มืดๆ เดินเพื่อหลบเลี่ยงจากสายตาคนงานที่อาจมองเห็น

บ้านหลังใหญ่ที่อยู่ไม่ไกล ประมาณจากสายตาก็ราวๆ สองร้อยเมตรทำให้เดือนนาราละล้าละลังจะหลบออกจากสวนแอปเปิลที่เพิ่งเดินมาซ่อนตัวดีหรือไม่ นั่นคงเป็นบ้านของเจ้าของสวน เธอจะบุกเข้าไปหาเขาตอนนี้ดีไหม หรือว่ารอให้ถึงพรุ่งนี้เช้าดี เดือนนาราครุ่นคิด ถึงจะไม่แน่ใจว่าการได้คุยกับเจ้าของสวนนี้แล้วจะทำให้เธอได้สิ่งที่ต้องการกลับไปหรือไม่ แต่อย่างน้อยก็ได้ลองคุยดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย

ขณะกำลังคิดอยู่นั้น เดือนนาราก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังสวบๆ เข้ามาใกล้ๆ เธอเงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นสายตาหื่นกระหายสะท้อนแสงไฟมองตรงมา

“พระเจ้าช่วย นางฟ้าที่ไหนหลงมาวะเนี่ย” เสียงหื่นกระหายมากับกลิ่นเหล้าคละคลุ้ง ไม่พูดเปล่าแต่มันเอื้อมมือมาจับ เดือนนารารีบปัดมือมันออกแล้วยืดกายเต็มความสูง

“อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ”

“หวงตัวซะด้วย สาวน้อยเธอเป็นใครกัน พี่ไม่เคยเห็นหน้า แต่สวยบาดตาพี่มาก” แจ๊คเป็นคนงานใหม่ของสวนแห่งนี้ เขามาทำงานได้หนึ่งเดือนแล้ว มีหน้าที่คอยเก็บแอปเปิลและคืนนี้เขาต้องอยู่เวรเฝ้าสวนแอปเปิล แต่คืนนี้ดวงดีมีนางฟ้ามาอยู่เป็นเพื่อน

“แล้วนายเป็นใคร ฉันรู้จักกับเจ้าของสวนนะ” เดือนนาราอ้าง

“ฮ่าๆ อย่ามาหลอกกันให้ยาก ถ้าเป็นคู่ขาคุณเดวิดจริงๆ เธอต้องไปอยู่บนห้องนั้นแล้ว” ไอ้คนเมาชี้มือไปที่บ้านหลังใหญ่ที่เวลานี้ไฟปิดสนิทไปแล้ว “คืนนี้คุณเดวิดคงมีสาวไปสนุกบนเตียงด้วยแล้ว แต่ถ้าน้องสาวเหงาก็มาสนุกกับพี่ได้”

แจ๊คกินเหล้าเข้าไปแล้วพูดห่ามโดยไม่ยั้งคิด หากยังสติดีเขาคงไม่พูดแบบนี้ออกมาเพราะรู้ดีว่าคุณเดวิดห้ามคนงานชายหิ้วผู้หญิงขายบริการเข้ามาในไร่ เขาเป็นลูกของคนงานเก่าแก่เลยมาทำงานโดยไม่ได้ผ่านการสัมภาษณ์จากเจ้าของสวน บางครั้งจึงชอบวางท่า

เดือนนารายกมือปิดจมูกเพราะเหม็นกลิ่นเหล้า ยิ่งเห็นสายตาหื่นห่ามบวกกับกลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งยิ่งทำให้เบ้หน้า “ใครจะไปสนุกกับแกไอ้บ้า ถอยไปนะ” เดือนนาราตวาดใส่ ที่สวนนี้มันเป็นสวนคนเถื่อนหรือยังไง

“ปากเก่งแบบนี้พี่ชอบ ตื่นเต้นดี มามะ มาสนุกกัน” ไม่พูดเปล่าแต่มันโถมร่างเข้าใส่เดือนนาราทันที แต่คนตัวเล็กไวกว่ารีบวิ่งหนีสุดฝีเท้าทันที

“ไอ้บ้า สนุกไปคนเดียวเถอะ” เดือนนาราด่า ขณะที่สองเท้าก็ออกวิ่ง ร่างเล็กวิ่งเข้าไปตามแนวของต้นแอปเปิลที่ปลูกเรียงไว้แต่เพราะไม่ชินทางเท่ากับเจ้าของพื้นที่ พอวิ่งมาได้สักพัก ร่างท้วมใหญ่ของไอ้คนเมาจัดก็มายืนจังก้า

“ว้าย”

“ฮ่าๆ น้องสาวหนีพี่ไม่พ้นหรอก ชอบเล่นไล่จับก็ไม่บอก แต่ว่าพอแล้วนะ พี่เหนื่อย”

เดือนนาราฟังแล้วตัวสั่นด้วยความรังเกียจ เธอหันหลังวิ่งหนีต่อแต่มันก็วิ่งตามมาคว้าข้อมือไว้ได้ทัน เดือนนาราหวีดร้องสุดเสียง ล้มลงกับพื้น ทำให้มันยิ่งตื่นตัวหื่นหัวเราะด้วยความย่ามใจรีบคร่อมกายมาทับ

“ชอบตรงนี้หรือจ๊ะ ก็ได้ พี่ตามใจคนสวย”

ร่างหนาใหญ่กำลังทาบทับลงมา เดือนนารารีบหาทางเอาตัวรอด สมองคิดอย่างเดียวว่าต้องมีสติ แล้วทันใดนั้น ดวงตาก็ลุกวาบเมื่อมือที่กวาดไปมาสะเปะสะปะไปสัมผัสกับก้อนหิน

เดือนนาราหยิบขึ้นมาแล้วทุบลงไปบนศีรษะของคนที่กำลังก้มหน้าลงมาเต็มแรง

ตุบ

“โอ๊ย เล่นแรงเลยหรือ นังตัวดี” แจ๊คยกมือลูบหน้าผาก เห็นเลือดซึมออกมาก็ดวงตาลุกวาว ยิ่งเห็นเหยื่อสาวกำลังจะวิ่งก็รีบจับข้อเท้าไว้ทำให้เดือนนาราสะดุดล้มลงอีกครั้ง

“โอ๊ย”

“ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก จะได้เจอของจริงแน่” มันบอกแล้วเตรียมก้มหน้าลงไปเพื่อซุกไซ้ความหอมหวานจากซอกคอสาว แต่เสียงกรีดร้องดังของคนที่ถูกมันตรึงไว้ก็ทำให้มันต้องใช้มืออีกข้างปิดปาก “ถ้าไม่อยากเจ็บตัว อย่าร้อง” มันขู่เสียงเหี้ยม เมื่อเดือนนาราเงียบเสียงและกำลังใช้สมองคิดหาทางรอด มันจึงยิ้มกริ่ม เตรียมจะกระชากเสื้อผ้าของเดือนนาราออกแต่ไม่ทันได้ทำตามที่ใจคิด เสียงปืนก็ดังสนั่นขึ้น

เปรี้ยง

แจ๊คเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงแล้วต้องหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นว่าร่างสูงกำยำที่ยืนจังก้าตรงหน้าคือใคร

“คุณเดวิด!”

เดวิดลดปืนในมือลงถามเสียงเฉียบขาด “ใช่ มึงกำลังทำระยำอะไรอยู่วะ ปล่อยผู้หญิงไปซะ”

แจ๊คถูกคนสนิทอีกสองคนของเดวิดล็อกตัวไว้ มันรีบส่ายหน้าปฏิเสธด้วยความกลัว “เธอให้ท่าผมเองครับ คุณเดวิด เธอหลอกให้ผมตามมา อาจมีคนส่งนังนี่มาทำอะไรไม่ดีที่นี่ก็ได้ครับ” แจ๊ครีบป้ายสีเพราะกลัวความผิด เขารู้ดีว่าเดวิดเป็นคนระแวง ระวังตัวเสมอ เพราะมีคู่แข่งเคยคิดร้ายด้วยการปล่อยแมลงเข้ามาในสวน

“ไม่จริง มันโกหก มันจะข่มขืนฉัน” เดือนนาราปฏิเสธ

เดวิดหรี่ตามองแม่สาวปริศนา คืนนี้เธอทำเรื่องยุ่งให้เขาสองครั้งแล้ว เดวิดเดินไปหาแจ๊ค เขามองแผลที่หัวของมัน

“แผลของนายเกิดจากการป้องกันตัวของผู้หญิงคนนั้น ถ้าเธอหลอกนายมาจริงคงไม่ทำร้ายนายจนหัวแตกแบบนี้ นายกล้าโยนความผิดให้ผู้หญิงเชียวหรือ”

“แต่นังนั่นให้ท่าผมจริงๆ นะครับ”

เดวิดยิ้มเย็น “ฉันให้นายพูดใหม่ได้อีกครั้ง สวนของฉันไม่เลี้ยงคนโกหก ผู้หญิงคนนั้นให้ท่านายจริงเหรอ”

เดือนนารารอฟังด้วยหัวใจลุ้นระทึก เธอมองคนที่ไอ้โจรหื่นเรียกว่าเดวิดอย่างคาดหวัง เขาจะให้ความยุติธรรมกับเธอ ไม่หลงเชื่อไอ้โจรหื่นนั่น

“นังนั่นให้ท่าผมจริงๆ ครับ”

พูดจบหมัดลุ่นๆ ก็กระแทกปากแจ๊คจนฟันหลุด มันร้องออกมาเสียงดังด้วยความเจ็บ มองเดวิดที่กำหมัดดังกร๊อบ เตรียมจะซ้ำอีกรอบ

“ผมพูดความจริงแล้วครับ ผมเห็นเธอหลบๆ ซ่อนๆ อยู่ในสวน ผมเลยคิดว่าเธอคงเป็นผู้หญิงอย่างว่าก็เลย...”

“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่านะ” เดือนนาราโผเข้าไปตบหน้าคนร้ายจนหน้าหัน “ฉันถูกใส่ร้าย ฉันไม่ใช่ขโมยแล้วก็ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่า”