บทที่ 5 ที่มาของชี่มหาโหด

บทที่ 5 ที่มาของชี่มหาโหด

หลังจากที่เย่เซิงหมิงดึงเข็มเงินที่จุดจงเหรินออกจากตัวชายหนุ่ม จู่ๆดวงตาของชายหนุ่มก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำและกัดลงบนแขนของเย่เซิ่งหมิงทันที

“อ๊าก! ปล่อย ปล่อย เจ็บจะตาย...โอ๊ย!”

ชายหนุ่มกัดลงอย่างแรง เย่เซิ่งหมิงสลัดไม่ออก หากเขาฝืนดึงออกมา เกรงว่าเนื้อจะต้องถูกกัดหลุดแน่

“หยวนเป่า หยวนเป่ารีบปล่อยเร็วเข้า!W หลิวลี่ร้องไห้อย่างร้อนใจ

“เป็นไปได้ยังไง?” แม้แต่จินซื่อหรงที่ผ่านร้อนผ่านหนาวสร้างห้างสรรพสินค้ามานานหลายสิบปี ฆ่าคนไม่กระพริบตาก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรในตอนนี้

“หมอน้อยเย่!”เซี่ยหยู่เวยร้องออกมาอย่างกังวล

ผู้อำนวยการโจวยังคงใจเย็นกว่าอยู่บ้าง เขารีบหันไปหาหลินหยุน “น้องชาย ได้โปรดยื่นมือเข้าช่วยด้วยเถอะ!”

จินซื่อหรงเป็นคนที่สองที่มีปฏิกิริยากลับมา เมื่อครู่เป็นหลินหยุนที่รักษาลูกชายของเขา

“เมื่อครู่เป็นความผิดของผมเอง ได้โปรดหมอเทพยื่นมือเข้าช่วยลูกชายของผมด้วย!”

หลิวลี่คุกเข่าให้หลินหยุนทันที “หมอเทพ ได้โปรดช่วยลูกชายของฉันด้วย!”

“น้องชาย!” โจวชิงเหอเอ่ยเสียงหนักและโค้งคำนับหลินหยุน

หลินหยุนรีบประคองโจวชิงเหอขึ้นมาและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "ผู้อำนวยการโจวโปรดลุกขึ้น!”

จากนั้น หลินหยุนก็เดินเข้าไปหยิบเข็มเงินคืนจากมือของที่เย่เซิงหมิงด้วยสีหน้าเรียบเฉย จากนั้นจึงฝังเข็มลงบนขุดจงเหรินของชายหนุ่มอีกครั้ง

ชายหนุ่มปล่อยปากออกทันที แขนของเย่เซิงหมิงมีชิ้นเนื้อตกลงมาโดยตรง

“นี่ นี่...” เมื่อมองไปที่บาดแผลบนแขนของตน เย่เซิงหมิงก็ตกตะลึง

เขาเห็นแค่ว่าเนื้อและเลือดบริเวณรอบ ๆ บาดแผลแปรเปลี่ยนไปเป็นสีดำ

โจวชิงเหอตกตะลึงอย่างยิ่ง เขาเอ่ยถาม “น้องชาย บาดแผลของหมอเย่น้อยคืออะไรกัน?”

หลินหยุนเอ่ยด้วยสีหน้าราบเรียบ “ก็แค่ชี่มหาโหดบุกกินเลือดเนื้อเท่านั้น ถ้าหากไม่ได้รับการจัดการให้ทันเวลาแขนทั้งสองข้างก็จะพิการ”

“หึ ขู่ให้กลัวล่ะสิ!” เย่เซิ่งหมิงยังคงปากแข็ง แต่คนกลับรีบออกไปทันที คาดว่าไปจัดการกับบาดแผลของตน

ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาอีกครั้ง “พ่อ ผมเป็นอะไรไป?”

“หยวนเป่า ลูกรู้สึกยังไงบ้าง?” จินซื่อหรงถามอย่างกังวล

“ผมรู้สึกอ่อนแรง ต้องการพักผ่อน” สีหน้าของชายหนุ่มดูทรุดโทรมและเหนื่อยล้า

จินซื่อหรงไม่สงสัยในคำพูดของหลินหยุนอีกต่อไป เขาถามด้วยความเคารพ “หมอเทพ เมื่อครู่ลูกชายของผมมีสติดีไม่น้อย ทำไมตอนนี้จู่ๆถึงได้เหนื่อยล้าขึ้นมา?”

หลินหยุนแค่นเสียง “ถ้ายังปล่อยให้เขาถูกชี่มหาโหดเข้าโจมตีซ้ำ ๆ เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน!”

เสียงตุ๊บดังขึ้น จินซื่อหรงคุกเข่าให้กับหลินหยุนทันที “หมอเทพ ได้โปรดช่วยลูกชายของผม เงินเท่าไหร่ขอแค่คุณเอ่ยปาก!”

จินซื่อหรงดูเหมือนจะสังเกตเห็นว่าหลินหยุนให้ความสำคัญกับโจวชิงเหอ เขารีบร้องขอความช่วยเหลือจากโจวชิงเหอ “ผู้อำนวยการโจว คุณช่วยผมขอร้องหมอเทพหน่อย!"

จินซื่อหรงยังเป็นหนึ่งในสามผู้มีอิทธิพลของเมืองหลินโจว แน่นอนว่าโจวชิงเหอย่อมต้องไว้หน้า

“น้องชาย หมอย่อมต้องมีเมตตา หวังว่านายจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือ!”

หลินหยุนพยักหน้า ทันใดนั้นก็มองไปที่จินซื่อหรงและเอ่ย “ตอนนี้ขอแค่พบต้นตอของชี่มหาโหด และกำจัดมันออกไป จากนั้นก็ฟื้นฟูตัวสักระยะก็จะกลับมาเป็นปกติ”

จินซื่อหรงมีสีหน้างุนงง “แต่ว่าชี่มหาโหดอยู่ที่ไหน? ผมไม่รู้เลยสักนิด!”

หลินหยุนมองไปที่เขา และมองไปที่ผมของจินซื่อหรง “ที่มาของชี่มหาโหดอยู่ในบ้านของคุณ นั่นเพราะคุณเองก็ถูกชี่มหาโหดเข้าครอบงำด้วยเช่นกัน”

“อะไรนะ!” จินซื่อหรงตกใจจนสีหน้าเปลี่ยนไปทันที

“ไม่น่า เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันถึงมักจะรู้สึกหงุดหงิดกระวนกระวายใจ ไปโรงพยาบาลกลับตรวจไม่พบโรคอะไร”

“หมอเทพ ได้โปรดช่วยหาต้นตอของชี่มหาโหดให้ผมเถอะ ผมยินดีจ่ายห้าล้านหยวน!”

โจวชิงเหอเองก็โค้งมืออย่างรวดเร็วและกล่าว “ใช่น้องชาย ส่งพระพุทธเจ้าไปย่อมต้องส่งไปถึงตะวันตก ได้โปรดช่วยคุณจินจนถึงที่สุดด้วยเถอะ!W

แม้ว่าหลินหยุนจะไม่สนใจเรื่องเงิน แต่ในเมื่อเขายังต้องข้ามผ่านโลกมนุษย์ไปอีกครั้ง ถ้าไม่มีเงินก็คงจะไม่ดี

“นำทางไปเถอะ!”หลินหยุนเอ่ย

“หมอเทพเชิญ!” จินซื่อหรงดีใจอย่างยิ่ง

เมื่อตระกูลจินจากไป โจวชิงเหอเองก็ติดตามพวกเขาไปเพื่อชมความตื่นเต้นด้วย เซี่ยหยู่เวยเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ในห้องผู้ป่วย

เมื่อมองไปที่ร่างที่กำลังจากไปของหลินหยุน ใบหน้างดงามของเซี่ยหยู่เวยก็แสดงให้เห็นถึงความโกรธ

“หึ หลินหยุน ถือว่านายโชคดีไป อะไรก็เดาถูกเสียหมด จินซื่อหรงและผู้อำนวยการโจวยังเชื่อคำโกหกของนาย แต่นายหลอกฉันไม่ได้!”

วิลล่าตระกูลจิน เป็นตึกสไตล์ยุโรป หรูหราอย่างยิ่ง

“หมอเทพเชิญ!” จินซื่อหรงปลดล็อคลายนิ้วมือที่ประตูแล้วเอ่ยขึ้น

ตอนที่หลินหยุนเข้ามาใกล้วิลล่า เขาก็รู้สึกได้ถึงชี่มหาโหดอันเข้มข้นแล้ว เดิมทีเขาแค่คาดเดาเอาไว้เท่านั้น แต่ตอนนี้ก็ได้รับการยืนยันในที่สุด

แหล่งที่มาของชี่มหาโหดอยู่ที่ตระกูลจิน

เมื่อผู้คนเข้าไปในบ้าน หลินหยุนเดินช้าอย่างยิ่ง คนอื่นๆก็เดินช้าลงมาด้วยเช่นกันด้วยท่าทีระมัดระวังๆ

จินหยวนเป่าเป็นลูกเศรษฐี คุณชายเจ้าสำราญ เมื่อเห็นว่าคนที่ทั้งฉลาดและมีอำนาจมาตลอดอย่างจินซื่อหรงกำลังมีท่าทีเหมือนโจรยิ่งเบาไม่ปานเขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“พ่อ พ่อเชื่อจริงๆหรือว่าบ้านเรามีชี่มหาโหด?”

“หุบปาก!” จินซื่อหรงถลึงตาใส่เขาอย่างดุดัน จนจินหยวนเป่าเงียบไปด้วยความกลัวทันที

“หมอเทพ พบต้นตอของชี่มหาโหดแล้วหรือยัง?” จินซื่อหรงถามด้วยความเคารพ

“ยัง” หลินหยุนตอบอย่างแผ่วเบา

ตระกูลจินถูกชี่มหาโหดเข้าครอบงำมานาน ทั้งอาคารเต็มไปด้วยกลิ่นอายของมัน ราวกับอ่างน้ำที่ดำคล้ำไปด้วยน้ำหมึก คิดจะหาหยดหมึกแรกในน้ำดำไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

“แต่เดิมก็ไม่มีอยู่แล้วนี่ จะหาเจอได้ยังไง!” จินหยวนเป่ากระซิบ เขาคิดว่าหลินหยุนน่าจะเป็นพวกมิจฉาชีพเจ้าเล่ห์ที่มาที่บ้านเขาเพื่อหลอกเอาเงิน

ทันใดนั้น สายตาของหลินหยุนก็จับจ้องไปที่พระกษิติครรภ์มหาโพธิสัตว์หยกบนหิ้ง

“เจอแล้ว!”

หลินหยุนเดินไปอย่างรวดเร็วและสังเกตรูปปั้นอย่างระมัดระวัง

“นี่คือที่มาของชี่มหาโหด”

จินซื่อหรงพูดอย่างงงงวย "นี่คือพระกษิติครรภ์มหาโพธิสัตว์ จำเป็นที่มาของชี่มหาโหดได้ยังไงกัน?”

“นั่นสิ ผมว่าเด็กคนนี้คิดจะมาหลอกเอาเงินจากตระกูลเรามากกว่า”จินหยวนเป่ารีบกล่าวอย่างรวดเร็ว

สีหน้าของหลินหยุนสงบลงและเขากลับ “พระกษิติครรภ์มหาโพธิสัตว์ อาศัยอยู่ที่ไหน?”

สีหน้าของจินซื่อหรงเปลี่ยนไปและพูดขึ้น “ผมเข้าใจแล้ว!”

หลินหยุนเอ่ย “ยิ่งไปกว่านั้นรูปปั้นของพระกษิติครรภ์มหาโพธิสัตว์คล้ายยังแฝงความความแค้นล้ำลึกเอาไว้ ถ้าฉันเดาไม่ผิด เจ้าของเดิมของรูปปั้นพระกษิติครรภ์มหาโพธิสัตว์นี้น่าจะตายอย่างสลดหดหู่”

จินซื่อหรงร้องอุทาน “หมอเทพ คุณเดาถูก ผมประมูลรูปปั้นปั้นพระกษิติครรภ์มหาโพธิสัตว์มาในราคาสูง เจ้าของเดิมเป็นนักวิชาการตกอับน่าสงสาร"

"แม้ว่านักวิชาการคนนั้นจะเต็มไปด้วยความสามารถและความรู้ แต่ในเวลานั้น รัฐมนตรีใจคดกำลังเข้ารับหน้าที่ส่งผลให้เส้นทางนักวิชาการของเขาก็มืดมนไปด้วย นักวิชาการผู้นี้ชั่วทั้งชีวิตไม่เคยได้มีผลงานโดดเด่นขึ้นมา ดังนั้นจึงเหลือไว้แค่เพียงความแค้นฝังลึก”

หลินหยุนพยักหน้า “ไม่ผิด ยิ่งมีความแค้นสะสมมากขึ้นเรื่อย ๆ ในที่สุดก็จะกลายเป็นชี่มหาโหด คนที่อยู่ใกล้กับมัน แล้วถูกชี่มหาโหดเข้าครอบงำ!”

“เริ่มจากอารมณ์หงุดหงิดกระวนกระวาย หนักเข้าจะมีอาการเหมือนคนบ้าคลั่ง เห็นใครเข้าก็เข้าไปกัด!”

จินซื่อหรงเอ่ย “ผมจะหาเอามันไปฝังมันให้ไกล ๆ”

หลินหยุนยกมือขึ้นห้าม “เอามันให้ฉัน ถือเป็นค่าตอบแทน”

“นี่...หมอเทพไม่กลัวว่าจะถูกชี่มหาโหดทำร้ายหรือ?”

หลินหยุนยิ้มจาง ๆ เผยให้เห็นความมั่นใจในความแข็งแกร่งของตน "ชี่มหาโหด? ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก!”

“ในเมื่อหมอเทพต้องการ ผมก็จะมอบให้ แต่นี้ค่าตอบแทนที่ผมสัญญาว่าจะให้หมอเทพจะไม่ลดไปแม้แต่แดงเดียว!”

จินซื่อหรงฉลาดอย่างยิ่ง เขารู้สึกว่าหลินหยุนไม่ใช่คนธรรมดา บางทีเขาอาจจะเป็นลูกศิษย์ของผู้สูงส่งเหนือโลกคนใดคนหนึ่ง ทำความรู้จักเอาไว้ล่วงหน้าย่อมเป็นเรื่องที่ดี

จินหยวนเป่ามีใบหน้างงงวย เขาถามหลิวลี่ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “แม่ พวกเขากำลังพูดถึงอะไรกัน?​ พระกษิติครรภ์มหาโพธิสัตว์อาศัยอยู่ที่ไหน?