บทที่ 5

ณ ลานเกียร์ห้องเชียร์วิศวะ

"เอาละค่ะทุกคน ที่พี่เรียกน้องมาวันนี้ เพราะพวกพี่มีเรื่องแจ้งนะคะ ก็อย่างที่น้อง ๆ ทราบกันไปแล้วคร่าว ๆ ปีนี้คณะวิศวะของเราก็รับน้องรวมกับคณะบริหาร ซึ่งคณะอื่น ๆ ก็รับรวมเหมือนกัน มันจึงมีการประกวดที่เราต้องคัดเลือกน้องที่มีความสามารถออกไปประกวดในครั้งนี้ ซึ่งพี่ก็ได้ให้พวกน้อง ๆ เลือกกันเองมาแล้วว่าเราควรจะส่งใครเข้าประกวด แต่น้อง ๆ ไม่ต้องห่วงว่าคณะตัวเองจะไม่มีดาวหรือเดือนคณะนะคะ เพราะเดือนดาวคณะประจำรุ่นประจำปีของแต่ละรุ่นก็จะมีเหมือนเดิมค่ะ โดยการคัดเลือกของน้องและพวกพี่เอง ส่วนใครจะได้เป็นเดือนดาวประจำคณะ และคนที่ต้องเข้าประกวดเดี๋ยวพี่ปีสามจะเข้ามาแจ้งเองค่ะ" ฉันฟังพี่ปีสองอธิบายคร่าว ๆ อย่างตั้งใจ และแอบคิดว่าคงไม่มีชื่อฉัน

"เอาละครับน้อง ๆ จัดแถวนั่งให้เรียบร้อยนะครับ พวกพี่ปีสามจะลงแล้วนะครับ" ทันที่ที่พี่ก้องพี่ว้ากปีสองพูดจบ รุ่นพี่ปีสามก็ทยอยเดินเข้ามาทันที

"สวัสดีครับปีหนึ่ง" พวกพี่เขาพูดพร้อมกัน แต่นายนั่นหน้านิ่ง นิ่งมาก แถมไม่มองฉันเลยด้วยซ้ำ เป็นไรวะ หรือจะโกรธฉัน แต่ก็ดีฉันจะได้ไม่เดือดร้อน

"สวัสดีค่ะ/ครับ" พวกเราพูดขึ้นพร้อมกัน

"ที่พวกผมมาวันนี้ ผมมีเรื่องจะแจ้งให้ทราบ" พี่มันพูด ก่อนอื่นขอเรียกพี่มันว่าพี่ก่อนละกัน อืม... พี่ทอร์นาโด น่าจะเข้ากันดี ดูแล้วอารมณ์แปรปรวนง่ายชะมัด

"ก่อนอื่นพวกผมต้องแนะนำตัวก่อน ผมพายุเฮดว้ากปีสาม" โอ้โหอะไรจะแม่นเยี่ยงนั้นหรือออเจ้า ข้าตั้งชื่อเฉพาะให้ท่านได้เหมาะสมคล้องจองกับชื่อท่านพี่เยี่ยงนัก คำพูดแม่เกศสุรางค์เข้าสิงฉันแล้ว

"ผมดิน" พี่หน้าหล่อสเปกยัยหวานพูด

"ผมวิน" โอ๊ยสุภาพบุรุษของน้อง ไม่สินี่มันสเปกยัยพิ้งค์นี่

"ผมเหนือ"

อ่า พี่ที่ชอบกวนตีนชื่อเหนือนี้เอง สเปกยัยทิพย์ชัด ๆ หวังว่าเพื่อน ๆ ฉันคงไม่หลงคารมกับหน้าตาพี่พวกนี้หรอกนะ

"สวัสดีค่ะ เจ๊ริชชี่เองนะคะ ไม่ต้องเกร็งเด็ก ๆ เอาละ เดี๋ยวเรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า" ทันทีที่เจ๊ริชชี่พูดจบ บรรดาพี่ว้ากก็ถอยไปอยู่ข้างหลัง หลังจากนั้นก็เข้าสู่การบรรยายโดยเจ๊ริชชี่ทั้งเรื่องที่ต้องส่งและกฎกติกาที่ต้องทำตาม รวมถึงการแข่งขันกีฬาอีกด้วย ซึ่งอันสุดท้ายฉันสนใจเป็นพิเศษ มีทั้งวอลเล่ย์บอล ฟุตบอล ตะกร้อ ปิงปอง เปตอง โอ๊ย คือดี มีแต่สิ่งที่ฉันชอบ ฉันล่ะอยากจะลงให้หมดเลย แต่ผู้หญิงลงได้แค่วอลเล่ย์บอลนี่สิ เพราะเขาต้องการผู้หญิงมาเป็นเชียร์กับขึ้นสแตนด์แน่นอนทุกอย่างก็แข่งรวมกับวิศวะเช่นเคย และเราก็ต้องทำกิจกรรมร่วมกันถึงจบเทอม

"ต่อไปคือดาวเดือนประจำคณะนะคะน้อง ๆ คนที่พี่เรียกชื่อเดินออกมาข้างหน้านะคะ เริ่มจากวิศวะก่อนนะคะ น้องแดน น้องปลา น้องก้อยค่ะ ต่อไปคณะบริหารนะคะ น้องหิน น้องหวาน น้องทิพย์ น้องพิ้งค์และน้องมนต์ค่ะ นี่คือรายชื่อที่ถูกโหวตจากพี่ ๆ และเพื่อนน้องนะคะ น้องที่มีชื่อเชิญค่ะ"

What!!! คืออะไร ทำไมมีชื่อฉัน ฮือ ไม่นะอิสระของฉัน ฉันกับยัยทิพย์มองหน้ากันทันที เอาแล้วไง ความซวยมาเยือนแล้ว

"ค่ะ นี่คือโฉมหน้าที่น้อง ๆ เลือกมานะคะ ซึ่งผู้ชายก็ถือว่าเป็นเดือนของวิศวะกับบริหารไปไม่ต้องประกวดหรือแย่งตำแหน่งจากใคร เพราะมีชื่อมาชนิดละคน เป็นเอกฉันท์ว่าน้องสมควรและเหมาะสมกับตำแหน่งค่ะ" เจ๊ริชชี่พูด

"ต่อไปเป็นคำถามพี่จะถามคำถามเดียวตอบทุกคนนะคะ" เจ๊รันนี่ปีสองพูดขึ้น

"อะไรคือหน้าที่ของดาวคณะคะ" คำถามง่ายแต่ตอบอยากแฮะ

พี่เขาก็ให้ก้อยกับปลาตอบก่อน ซึ่งทั้งสองตอบได้ดีมาก แถมเธอทั้งสองยังยิ้มให้กำลังใจพวกฉันอีกด้วย สงสัยละสิว่าเราทั้งสองคณะไม่เขม่นกันมั่งเหรอ ไม่ล่ะค่ะ เราเป็นเพื่อนกัน แถมก่อนที่พวกพี่จะลงเชียร์เราต้องมาปรับพื้นฐานด้วยกันเป็นอาทิตย์ทำให้กลุ่มฉันมีฉายาด้วยล่ะ แต่ไม่บอกหรอกปล่อยให้งง

"น้องหวานคิดว่าอะไรคือหน้าที่ของดาวคณะคะ" เจ๊ริชชี่เป็นคนถาม

"ค่ะ ดาวคณะ ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าดาว แสดงว่าต้องเป็นหน้าตาให้กับคณะได้ นอกจากความสวยแล้วเนี่ย ต้องมีความรู้ความสามารถเหมาะกับการเป็นดาว ทั้งยังต้องดำรงตนเป็นแบบอย่างที่ดี แต่ก็ไม่ต้องตามระเบียบของคณะมาก เพียงแค่มีความจริงใจ เสียสละ ซื่อตรงมีน้ำใจต่อเพื่อนในคณะและต่างคณะ ที่สำคัญต้องเป็นตัวของตัวเองไม่เฟคค่ะ คนเราถ้าเฟควันหนึ่งนิสัยที่แท้จริงก็ต้องออกมาแน่นอนค่ะ สรุปง่าย ๆ เลยคือ มีความรู้ความสามารถและจริงใจไม่เสแสร้งต่อคนอื่น ก็ถือว่าทำหน้าที่ดาวได้อย่างดีแล้วค่ะ" โอ้โห ยัยหวานตอบได้ดีมาก เหมาะสมกับตำแหน่งนี้มาก ซึ่งพวกฉันสามคนก็มองหน้ากันก่อนจะยิ้มอย่างมีเลศนัยไหน ๆ ตอนอยู่โรงเรียนแกก็เคยเป็นดาว นี่ก็เป็นดาวมหาลัยไปอีกละกันเนอะ

"ตอบได้ดีมากเลยนะคะเนี่ย อิอิ" เจ๊ริชชี่หัวเราะ

"แล้วน้องพิ้งค์ล่ะคะ คิดยังไงกับตำแหน่งดาว"

"อืม ก็คงเหมือนกับน้ำหวานค่ะ แต่หนูไม่สนใจตำแหน่งนี้ขอไม่พูดแล้วกันนะคะ" ยัยพิ้งค์พูดจบเจ๊ริชชี่และเจ๊รันนี่หน้าเหวอไปเลยรวมถึงคนอื่น ๆ ด้วย นี่แค่คนแรก เดี๋ยวเจอยัยทิพย์กับฉันจะหนาว

"ค่ะ ตอบได้ง่ายดีแล้วน้องทิพย์ล่ะคะ"

"สำหรับหนู ก็คล้าย ๆ หวานกับพิ้งค์ค่ะ แต่หน้าตาอย่างหนูไม่เหมาะกับตำแหน่งนี้หรอกค่ะ หน้าหนูเหมาะเป็นดาวตบมากกว่า ขอบคุณค่ะ" ยัยทิพย์พูดจบพี่เขานิ่งไปทันที นั่นแค่ยัยทิพย์เอง จะหงายแล้วเหรอคะ

"อื้มค่ะ น้องตอบชัดเจนดี แล้วน้องมนต์ล่ะคะ" พี่เขาถามอย่างมีความหวัง ฉันกระตุกยิ้มให้ทีหนึ่ง ก่อนจะพูดว่า

"อะไรคือดาวคะ ดาวคืออะไร หนูไม่เห็นจะสนใจเลย ในเมื่อเจ๊ถามหนูก็จะตอบ ง่าย ๆ เลยค่ะ น้ำหวานเหมาะเป็นดาวประจำคณะบริหาร เพราะหน้าตาสวย ใสซื่อเหมือนไม่ทันคน แต่นางเก่งมีความสามารถ ถ้าถามว่าหน้าที่ดาวคืออะไร เจ๊เลือกเพื่อนหนูเถอะค่ะ เพราะหวานตอบโจทย์เจ๊ทุกทาง อย่ามาถามคำถามเพื่อคำตอบที่ไร้สาระจากพวกหนูเลยค่ะ" ฉันพูดจบเจ๊ ๆ และคนอื่น ๆ รวมถึงพี่ว้ากมองฉันตาค้าง ฉันหันไปยิ้มกับยัยทิพย์และพิ้งค์ก่อนจะหันไปหายัยหวาน ที่ทำหน้างอนใส่ฉันอยู่

"โอเคค่ะ เจ๊เข้าใจแล้ว สรุปดาวประจำคณะวิศวะคือน้องก้อยนะคะส่วนดาวประจำคณะบริหารคือน้องหวานค่ะ" ทันทีที่เจ๊ริชชี่พูดจบ พวกฉันก็ยิ้มทันที

"ส่วนตัวแทนห้าคนที่ต้องเป็นตัวแทนไปแข่งกับคณะอื่น เป็นพวกพี่ต้องเลือกนะคะ และพวกพี่ตัดสินใจเลือกกันไว้ก่อนหน้านี่แล้ว ผู้ชายเดือนที่จะลงแข่งพี่ขอส่งแดนจากวิศวะนะคะ ส่วนดาวพี่ขอส่งหวานจากบริหารค่ะ ส่วนตัวแทนสามคนที่ต้องแข่งเต้นร้องเซ็กซี่คือ น้องพิ้งค์น้องทิพย์และน้องมนต์ค่ะ น้องคนอื่นคิดว่าไงคะ ไม่ต้องกลัวนะคะว่าจะไม่ยุติธรรมเพราะพี่คัดจากรายชื่อที่เพื่อนน้องเขียนส่งมาให้พวกพี่ช่วงเช้า ซึ่งชื่อน้องทั้งสามปรากฏเหมาะสมเป็นตัวแทนแปดสิบเปอร์เซ็นต์ค่ะ

หวังว่าน้องที่ถูกเลือกจากเพื่อน ๆ และพี่จะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดนะคะ และพรุ่งนี้ตัวแทนทั้งห้ามาพบพี่ที่ห้องประชุมหนึ่งด้วยนะคะ น้อง ๆ เชิญกลับไปนั่งที่ได้ เชิญพี่ว้ากทำหน้าที่ต่อได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ" อะไรนะ นี่มันมัดมือชกกันชัด ๆ อุตส่าห์รอดจากดาวมาได้ ยังต้องมาเกี่ยวกับพวกร้องเต้นอีกเหรอ งานหนักกว่าดาวอีกนะ จะเถียงก็ขัดไม่ได้ เจ๊ริชชี่เล่นรวบรัดซะขนาดนั้นแถมพูดยาวยิ่งกว่าอาจารย์อธิบายข้อสอบซะอีก งือ มนต์เครียด มนต์ไม่อยากเป็นจุดเด่น ใครก็ได้ช่วยมนต์ด้วย...

"พวกคุณคงได้ยินกันแล้ว ใครได้รับความไว้วางใจเป็นตัวแทน ก็ขอให้ตั้งใจและทำให้เต็มที่ อย่าปีกกล้าขาแข็งกับพี่เด็ดขาด" พี่ทอร์นาโดพูด เหมือนฉันจะโดนเขาว่ากระทบเลยอะ

"เอาละ ส่วนคนที่ไม่ถูกเลือกก็ขอให้เชียร์เพื่อนอย่างจริงใจ และอย่าลืมทุกอย่างในที่นี้เป็นความลับ หากข่าวนี้รั่วไหลจากคุณคนใดคนหนึ่ง ผมไม่รับประกันความปลอดภัยกับการรับรุ่นของคุณนะครับ" พี่มันยังพูดต่อ

"และอย่าลืม อย่าพยายามสร้างปัญหาให้พี่พวกคุณอีก อย่าลืมนะครับ พวกผมจับตาดูพฤติกรรมของพวกคุณอยู่" พี่มันยังพูดต่อเมื่อไหร่จะพูดจบ เบื่อ! คนยิ่งเซ็ง ๆ อยู่

"คุณน้ำมนต์เลิกเชียร์แล้วมาพบผมที่ห้องเฮดว้ากด้วย เชิญปีสองทำหน้าที่ครับ" พี่มันพูดจบก็เดินออกไป ว่าแต่อะไรนะ ให้ฉันไปพบเหรอ

o_o

ให้ฉันไปพบ เขาจะฆ่าฉันเปล่าวะ สายตาที่มองมาขนลุกแปลก ๆ เว้ย