ปกป้องอย่างเลือดเย็น1

บุรุษลึกลับแซ่หงยังคงยืนตระหง่านนิ่งขึงอยู่กับที่ เยื้องไปเพียงนิดกับร่างระหงของเหม่ยหลิน

เขายืนด้วยท่วงท่างามสง่าไม่ต่างจากบุรุษสูงศักดิ์ แต่ทว่ากลับให้ความรู้สึกเสมือนเขาเป็นมัจจุราชจากขุมนรกกระนั้น ภายใต้รูปโฉมหล่อเหลาแผ่อำนาจและกลิ่นอายสังหารเข้มข้นฉายชัด สายตาคมเฉี่ยวคล้ายดวงตาพญาราชสีห์มองไปยังร่างไร้วิญญาณของบ่าวไพร่ทั้งหลายที่นอนแน่นิ่งแนบพื้น เขามองด้วยท่าทางเรียบเฉย แววตาของเขาเย็นเยียบ

เขาเพียงแค่ตวัดฝ่ามือชั่วอึดใจ ไยถึงได้คร่าชีวิตของเหล่าผู้คนได้ง่ายดายคล้ายผักปลา มิได้ยินกระทั่งเสียงกรีดร้องด้วยซ้ำ

เหม่ยหลินยังคงนิ่งอึ้งเงียบงันไร้เส้นเสียงไร้กระทั่งลืมหายใจ พลางเงยหน้าสวยหวานขึ้นมองบุรุษลึกลับด้านข้างอย่างตระหนกตกใจเนื้อตัวสั่นเทา

นางเห็นเขาแค่ยืนอยู่นิ่งๆ ด้วยท่าทางเคร่งขรึมเย็นชา เสี้ยวใบหน้าหล่อเหลาคมคายของเขาคล้ายดังรูปสลักงดงามแต่ทว่าน่าเกรงขามถึงสิบส่วน

หญิงสาวแหงนใบหน้ามองชายหนุ่มด้านข้างอยู่อย่างนั้น นางไม่กล้าขยับเรือนกายแม้แต่ลมหายใจยังไม่กล้าปล่อยออกมา

บุรุษแซ่หงปรายสายตาคมเฉี่ยวมองสตรีด้านข้างเพียงปราดเดียวอย่างไม่สนใจนำพาอันใดกับอาการสั่นไหวรุนแรงของนาง เขามองสำรวจพื้นที่โดยรอบเรือนกายอย่างใจเย็น พลางก้าวเท้าย่างเดินไปตามพื้นเบื้องล่างที่กำลังเจิ่งนองไปด้วยสายโลหิตคล้ายสายธาราอย่างไม่สะทกสะท้าน

คราบเลือดยังคงติดตามรองเท้าหุ้มด้วยหนังของเขาไปตามทาง ทิ้งร่องรอยสีแดงฉานเอาไว้ยามเขาเหยียบย่ำฝ่าเท้าขณะก้าวเดิน

บุรุษแซ่หงปรายสายตาคมนิ่งลึกดุดันกวาดมองไปโดยรอบพื้นที่อย่างใจเย็น เขาพยายามนึกและลำดับเหตุการณ์เกี่ยวกับตัวตนของเขาอยู่อย่างครุ่นคิดเงียบงัน แต่ทว่า...เขานึกอย่างไรก็นึกไม่ออก

เขาเป็นใคร มาจากไหน ไยถึงมาอยู่ที่นี่ และห้องข้างล่างภายในวัดแห่งนี้คืออะไร ทำไมเขาถึงจำสิ่งใดไม่ได้เลย

ร่างสูงโปร่งสง่างามของบุรุษลึกลับเดินไปด้วยท่าทางเรียบนิ่ง ปรายสายคาคมเฉี่ยวมองไปโดยรอบทิศทาง พลางระลึกถึงเรื่องราวของตนอยู่อย่างนั้น ในขณะที่ร่างบางระหงยังคงนั่งมองเขาอยู่อย่างไม่วางตาสลับกับมองมาทางร่างไร้วิญญาณของบ่าวไพร่ที่นอนจมกองเลือดอยู่อย่างพยายามข่มกลั้นความหวาดกลัว

ทันใดนั้นเสียงหนึ่งพลันดังเข้ามาจากทางด้านนอกของวัดแห่งนี้

“ข้าเห็นมีสตรีงดงามนางหนึ่งเข้ามาในนี้” เสียงทุ้มต่ำของบุรุษเพศดังขึ้นที่ด้านหน้าของสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์ที่เหม่ยหลินกำลังนั่งอยู่อย่างหมดเรี่ยวหมดแรง ใบหน้างดงามเริ่มอิดโรย ดวงตาสวยหวานเริ่มอ่อนแสง

“ข้าขอยลโฉมนางก่อน”

“ได้อย่างไร”

“เช่นนั้นใครดีใครได้”

“ย่อมได้”

และเสียงถกเถียงกันไปมาอย่างนั้นทำเอาเหม่ยหลินถึงกับตัวเกร็งแข็งทื่อนั่งนิ่งงันไม่กล้าไหวติง หญิงสาวเงยใบหน้าสวยหวานขึ้นมองไปทางต้นเสียงอย่างตระหนกเนื้อตัวเริ่มสั่นเทารุนแรงมากยิ่งขึ้น นางถึงกับต้องมองไปทางบุรุษลึกลับที่กำลังเดินและหยุดยืนอยู่ตรงมุมห้องด้านในอีกด้านหนึ่ง

บุรุษลึกลับแซ่หงเพียงยืนนิ่งงันด้วยท่าทางเรียบเฉย เขาหรี่ตามองไปทางต้นเสียงอย่างใจเย็น แต่ทว่าเรือนกายสูงใหญ่ของเขากำลังแผ่กลิ่นอายบางอย่างออกมาได้อย่างน่ากลัว

เสียงพูดคุยเมื่อครู่ขาดหายไปเหลือเพียงเสียงฝีเท้าของบุรุษไม่ต่ำกว่าสามคนกำลังเดินย่ำเข้ามาภายในสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ และเพียงไม่นานบุรุษพวกนั้นก็เดินพ้นธรณีประตูเข้ามาจนเจอเข้ากับเหม่ยหลินที่นั่งตัวสั่นอยู่กับพื้น

บุรุษพวกนั้นเป็นบรรดาโจรป่าอย่างไม่ต้องสงสัย เหม่ยหลินจำได้ บุรุษพวกนี้เข้าปล้นรถม้าของนางเมื่อครู่ใหญ่ที่ผ่านมา

“อยู่ที่นี่นั่นเอง โอ...นางช่างงดงาม ท่าทางน่าจะหวานล้ำ” บุรุษผู้หนึ่งเอ่ยคำขึ้นมาทันทีเมื่อมองมาเห็นเหม่ยหลิน เขาทำท่าทางเจ้าชู้กรุ้มกริ่มเปิดเผยฉายแววล่วงเกินอย่างหยาบคาย

“อา...ศพพวกนี้คือ...” บุรุษอีกคนหนึ่งที่เดินตามมาอุทานขึ้นเมื่อมองเห็นศพปริศนานอนตายอนาจอยู่บนพื้น

“เจ้าจะสนใจอันใด สนใจแค่แม่นางหน้าตาน่าขย้ำนางนั้นดีกว่า ข้าจะให้ส่วนแบ่งที่ขโมยมาแก่เจ้า ขอเพียงได้เชยชมนางก่อน” บุรุษอีกคนเอ่ยคำพลางย่างสามขุมเข้าหาเรือนร่างระหงอ่อนแรงของเหม่ยหลิน

หญิงสาวถึงกับจ้องมองอย่างตระหนกตกใจ แต่ทว่า...นางไม่สามารถขยับเรือนกายของตนได้แต่อย่างใด นางไม่มีแรงแม้แต่จะเอ่ยคำอันใดออกมาเสียด้วยซ้ำ

โจรป่าพวกนั้นยังคงก้าวย่างเข้าหาเหม่ยหลินอย่างย่ามใจ พวกมันทำท่าทางหยาบคายหมายล่วงล้ำล่วงเกินนางอย่างหมายมาดฉายชัด สายตาของพวกมันจ้องมองเหม่ยหลินอย่างจาบจ้วง ปลายลิ้นเลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหายยามย่างกรายเข้าหา

ทันใดนั้นเรือนร่างของบุรุษสูงใหญ่ที่อยู่ไกลออกไปพลันปรากฏกายอยู่เบื้องหน้าของเหม่ยหลินได้อย่างรวดเร็วชนิดตายังไม่ทันได้กะพริบก่อนที่พวกโจรป่าจะเข้าถึงร่างบางของนางในอีกอึดใจ

บุรุษผู้นั้นคือบุรุษลึกลับแซ่หงนั่นเอง

เขาพรางตัววูบไหวเพียงเสี้ยวเวลาก็มายืนตระหง่านอยู่ตรงด้านหน้าของเหม่ยหลิน

หญิงสาวยิ่งตาโตตกใจเนื้อตัวสั่นเทาเพิ่มขึ้นมามากกว่าเดิม

“ฆ่าชายผู้นั้นแล้วนำสตรีมา” เสียงเข้มข้นของบุรุษอีกคนหนึ่งเอ่ยสั่งการเมื่อมองมาเห็นบุรุษในอาภรณ์สีดำรัตติกาลท่าทางทมิฬมายืนขวางทางสตรีที่พวกมันกำลังต้องการปลดปล่อยอารมณ์บุรุษเพศ

บุรุษอีกสองคนจึงไม่รอช้ารีบเดินย่างสามขุมเข้ามาทางสตรีงดงามและชายหนุ่มสูงสง่า

ชายแซ่หงยืนอยู่นิ่งๆ จ้องมองพวกมันอย่างเยือกเย็น