บ่อน้ำพุร้อน

เสียงเตาไฟและหม้อดินลอยละลิ่วตกกระแทกพื้นแตกดังโพละ

ทำให้ฟางหลันที่นั่งแช่น้ำร้อนอยู่สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงนั้นอยู่ไกลๆ แต่นางยังคงรื่นรมย์ยิ่งนักจึงนั่งแช่น้ำต่อไปอย่างใจเย็น เนื่องจากเป็นปกติที่มักจะมีเสียงไม่พึงประสงค์ที่กลางป่าแห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นเสียงหมาป่ากัดกันเพื่อแย่งอาหาร เสียงเสือคำรามลั่นป่าเพื่อข่มขู่ยึดเขตแดน วันดีคืนดียังมีพรานป่าเข้ามาอย่างอุกอาจล่าสัตว์กันอย่างสนุกสนาน เสียงอันหลากหลายนั่น นางชินเสียแล้ว

เวลาผ่านไปราวครึ่งก้านธูป ฟางหลันที่กำลังแช่น้ำร้อนอยู่จึงได้ยินเสียงฝีเท้าของคนเดินย่ำเหยียบใบไม้แห้งเข้ามาใกล้บ่อน้ำร้อนที่นางแช่ตัวอยู่ นางแยกเสียงนั้นได้ เสียงแกรกๆ ที่เหยียบใบไม้แห้งนั้น เป็นเสียงของฝ่าเท้าใหญ่คู่หนึ่ง กับเสียงของฝ่าเท้าเล็กคู่หนึ่ง ลักษณะการเดินมิได้ย่องคล้ายการลอบสังหารแต่อย่างใด แต่เป็นเสียงเดินแบบหนักแน่นใจเย็น ทั้งยังมีเสียงหวานใสของสตรีดังแว่วมา หญิงสาวจึงตัดสินใจซ่อนตัวอยู่ในน้ำหลังซอกหินอันเป็นมุมอับ

“พี่หง” เสียงของเหม่ยหลินดังขึ้น “ตรงนั้นมีบ่อน้ำพุร้อน” นางกล่าวอย่างตื่นเต้นดีใจมากนักเมื่อมองเห็นบ่อน้ำพุร้อนในระยะสายตาห่างออกไปราวๆ สี่จั้ง

ลักษณะของบ่อน้ำพุร้อนแห่งนี้นับได้ว่าธรรมชาติช่างสรรสร้างอย่างแท้จริง มีน้ำพุร้อนที่ผุดขึ้นจากผิวดินไหลลู่ลงไปยังแอ่งน้ำขนาดกำลังดี สามารถนั่งแช่ได้ มีก้อนหินล้อมรอบและยังมีดอกไม้นานาชนิดขึ้นปกคลุม ขนาดมองเห็นอยู่ไกลๆ ยังนับได้ว่างดงามมากนัก มีคุณลักษณะเหนือชั้นกว่าน้ำพุร้อนส่วนพระองค์ในเขตอุทยานหลวงนอกวังเสียอีก

“เจ้าควรอาบน้ำ” เสียงทุ้มห้าวเอ่ยขึ้นเมื่อมองเห็นสตรีข้างกายมอมแมมมากนัก ใบหน้านวลเนียนมีสีดำของถ่านเต็มไปหมด เสื้อผ้าก็เปรอะเปื้อนจากการทำอาหารเมื่อครู่ ชายกระโปรงยังมีริ้วรอยถูกไฟไหม้เล็กน้อยอีกด้วย

เหม่ยหลินพยักหน้าตอบรับอย่างยินดี นี่คือสิ่งที่นางต้องการ หลังจากทำครัวพังจนไม่สามารถทำอาหารได้ ทั้งยังเนื้อตัวเหม็นไปหมด นางจึงชักชวนเขาออกมาหาแหล่งน้ำสะอาด แล้วก็เจอในที่สุด เสียงสดใสเอ่ยอีกครา “ตรงขอบบ่อน้ำตรงนั้น มีเสื้อผ้าสตรีแขวนอยู่ด้วย ดีเหลือเกิน” ทุกอย่างช่างสรรสร้างได้อย่างเหมาะเจาะ มิรู้ได้ว่าเป็นของใคร

เส้นเสียงทุ้มห้าวเพียงเอ่ย “เจ้าอาบน้ำรอข้าอยู่ตรงนี้ จนกว่าข้าจะหาอาหารกลับมา”

หญิงสาวพยักหน้าหงึกหงักอย่างเชื่อฟังพร้อมคลี่ยิ้มงดงาม

“ให้เฟยเฟยอยู่เป็นเพื่อน” หงซือกวนเอ่ยสั่งการแค่นั้น ก่อนผละร่างสูงแยกเดินออกไปอีกทางหนึ่ง

เจ้านกตัวใหญ่รีบบินทะยานไปเกาะบนกิ่งไม้เหนือบ่อน้ำเพื่อทำหน้าที่องครักษ์ของตนในทันที

เหม่ยหลินรีบปรี่เข้าไปยังบ่อน้ำร้อนทันทีเช่นกัน ด้วยไว้ใจเจ้านกเฟยเฟยเป็นอย่างมาก นางจึงหลบตรงซอกหินแล้วเปลื้องผ้าออกอย่างไม่รีรอก่อนจะลงแช่น้ำอย่างรื่นเริง เมื่อแช่น้ำได้เพียงชั่วครู่ สตรีงดงามนางหนึ่งพลันโผล่ขึ้นมาจากในน้ำ

“...!?”

เหม่ยหลินตกใจจนลืมกรีดร้อง

ฟางหลันเพียงหรี่ตามอง

ทั้งสองจ้องหน้ากันนิ่งงัน

ดวงตาสีแววแดงของเฟยเฟยบนต้นไม้จึงหยั่งเชิงเพื่อระวังภัย หากแต่ปฏิกิริยาของสาวงามที่โผล่เหนือผิวน้ำมาหาได้มีวี่แววของอันตรายไม่ พลังลมปราณอันใดนางก็มิได้ขับออกมา เฟยเฟยจึงทำเพียงจ้องเขม็งพร้อมโฉบก็เท่านั้น

ฟางหลันมิได้มีท่าทีประทุษร้ายกระทั่งสายตา เพราะนางเอาแต่พิจารณาสตรีที่เป็นถึงคนรักของท่านประมุขหงซือกวนผู้ยิ่งใหญ่ สตรีตรงหน้าของนางในยามนี้นั้น พูดได้คำเดียวว่างดงามมาก ใบหน้ารูปไข่ ผิวพรรณขาวนวลผ่องอำไพ สายตาสวยหวานใต้แพดกดำที่มีคิ้วเรียวงามชวนติดตรึง ริมฝีปากสีชมพูสดใสน่ากดจูบ จมูกโด่งเล็กๆ น่าขบกัด หน้าอกหรือก็เต่งตึงกลมใหญ่ เอวเล็กคอดรับกับสะโพกผายน่าหลงใหล หัวไหล่กลมมนน่าโอบกอด อา...น่าจับขยำยิ่งนัก!

เหม่ยหลินได้แต่กะพริบตาปริบๆ เมื่อถูกสตรีด้วยกันเอาแต่จ้องมองไม่วางตา กระทั่งดำน้ำลงไปมองนางจากปลายเท้าใต้น้ำเลยเชียว

ฟางหลันผลุบๆ โผล่ๆ ในน้ำเพื่อสำรวจสตรีของท่านประมุขจนพอใจ กระทั่งโผล่มาหยุดตรงแผ่นหลังเปล่าเปลือยของเหม่ยหลิน นางทำท่าดมกลิ่นคล้ายสุนัขจิ้งจอกกระนั้น ทำเอาเหม่ยหลินขนลุกขนชันไปทั่วร่าง

“แม่นาง” เหม่ยหลินรีบเอ่ยเรียกสติของสตรีแปลกประหลาดในทันที

ฟางหลันจึงเคลื่อนกายจนน้ำกระเพื่อมไหวมาหยุดอยู่ตรงด้านหน้าของเหม่ยหลิน

“ท่านเป็นสตรีที่งามมาก ผิวพรรณดีขนาดนี้ รูปโฉมเหนือสามัญเช่นนี้ ไม่บอกก็รู้ว่าสูงศักดิ์ปานใด เหมาะสมกับท่านประมุขเพียงไหน” เสียงแหลมหวานของฟางหลันเอ่ยออกมาให้ได้ยิน นางกล่าวตามจริงทุกประการ

ถึงแม้จะยังงุนงง หากแต่มารยาทสังคมยังคงมี เมื่อถูกชมซึ่งหน้าเยี่ยงนี้ เหม่ยหลินจึงคลี่ยิ้มเป็นมิตรส่งไมตรีให้

“ขอบคุณเจ้ามาก เจ้าเองก็งดงามมากเช่นกัน”

นางมิได้โป้ปดมดเท็จ สตรีแปลกประหลาดตรงหน้า นับได้ว่างดงามโดดเด่น ถึงแม้จะมิได้แต่งแต้มสีชาดบนกลีบปากหรือพวงแก้ม แต่กลับโฉบเฉี่ยวสะกดสายตา ริมฝีปากของนางสีแดงสดมาก พวงแก้มซับสีเลือดฝาด ดวงตาของนางเรียวดั่งหงส์ คิ้วโค้งโก่งอย่างบรรจง โครงหน้าประหนึ่งประติมากรรมสลักอย่างตั้งใจ

อืม...แต่เดี๋ยวนะ เหมาะสมกับท่านประมุขหรือ?

เหม่ยหลินเอียงหน้าน้อยๆ นึกสงสัยเมื่อมองสตรีที่กำลังหมุนตัวเล่นในน้ำอย่างอารมณ์ดีคล้ายปีศาจมัจฉาวารีที่สำรวจกันอย่างไม่เกรงใจ นางจึงเอ่ยถามออกไปตามตรง “เจ้าพูดว่าข้าเหมาะสมกับท่านประมุข หมายความว่าอย่างไร?”

ฟางหลันหยุดหมุนกายเล่นน้ำทันใด “ท่านประมุขหงซือกวนผู้หล่อเหลาแต่โหดร้ายนั่นประไร” นางขมวดคิ้วพันกันแล้วถามเสียงเบา “ข้าเห็นพวกท่านสองคนคุยกันประหนึ่งจะจูบกันกระนั้น อย่าบอกนะว่าไม่รู้จักกัน”

หญิงสาวผู้ถูกปรามาสว่าคุยกับบุรุษประหนึ่งจะจูบกัน ใบหน้างามพลันแดงซ่านขึ้นมาอย่างเก้อกระดาก “เจ้าเป็นใคร?” ถึงแม้จะรู้สึกอับอายอยู่มาก หากแต่เหม่ยหลินยังคงถามออกไป ด้วยนึกขัดเคืองบางเบา “เหตุใดจึงรู้จักกับพี่หง”

ฟางหลันถึงกับสำลักลมหายใจ “พี่หงรึ?” นางทำตาโตคล้ายไข่ห่าน “แม่นางกล้าเรียกท่านประมุขผู้ยิ่งใหญ่เหนือทุกสำนักในใต้หล้าว่าพี่หงรึ? โอ้...ช่างกล้า” หญิงสาวทำท่าตกใจมาก นางยกฝ่ามือเรียวงามขึ้นป้องปากที่กำลังอ้าเผยอ ทำตาโตได้อย่างสวยงามเป็นที่สุด