จอมมารลงทะเบียนรัก

ตอนที่ 1.เมื่อนความซวยถาโถมเข้าใส่

เบนท์ลี่ย์คันนั้นดูแล้วคุ้นตาพิกล ณิรินสะกิดแขนอังคณาแรฃ “อังๆ แกเห็นเบนท์ลี่ย์คันนั้นมั้ย?”

“ทำไมมีอะไร?” อังคณามองตามแล้วก็ถามกลับ เธอจ้องรถยนต์คันที่อยู่ตรงหน้าตาเขม็ง

“เหมือนจะเป็นรถของคุณธันมั้ยวะ?” ณิรินขยับขาแว่น ช่วงนี้เอนอนน้อย สายตาเลยค่อนข้างมัวหน่อยๆ

“ใช่เลย มีอะไรมั้ย?” อังคณาตอบ ก๊วนของเธอประกอบด้วย ณิริน ทานตะวันและตนเอง ความที่สนิทกันมากๆ เรื่องส่วนตัวเลยไม่เคยปิดบังกัน

“พี่ตะวันบ่นให้ฟังน่ะ หมู่นี้คุณธันเขาห่างเหินแปลกๆ” ณิรินเปรยลอยๆ

สัญชาติญาณผู้หญิงค่อนข้างมีเซ้นส์ ไม่ว่าจะรู้สึกสะกิดใจนิดหน่อย หรือบางทีก็มีเรื่องหยุมหยิมกวนใจ พอตามสังเกตเข้าจริงๆ ส่วนห็มักจะจับโป๊ะได้

ผู้ชายอาจคิดว่าน่ารำคาญ แต่หลายครั้งเขาก็อาจทำให้ความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นสั่นคลอนได้

“มีหญิงใหม่เหรอไง?” อังคณาถามต่อ

“ไม่แน่ใจไม่เข้าเค้าอะไรเลย บางทีอาจเป็นพี่ตะวันที่คิดมากไปก็ได้” ณิรินถอนใจแรงๆ ผู้ชายอย่างติณไม่ค่อยมีความน่าเชื่อถือ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวแย่ๆ ออกมาปละปลาย มันเลยเป็นการยากที่ทานตะวันจะไว้ใจคนรัก แม้ทั้งสองคนจะวางแผนแต่งงานกันช่วยปลายปีที่จะถึงนี้แล้วก็ตาม

“เห้ย!!” จู่ๆ อังคณาก็ร้องเสียงหลง “ตามมั้ยณิริน ทางนั้นมันไปผับนะ เขานัดใครไว้หรือเปล่า” คงเพราะเส้นทางที่คุ้นเคย อังคณาเป็นนักข่าวสายบันเทิง เธอตามดาราดังหลายคน ที่แอบมาเที่ยวที่ผับแห่งนั้น

“แน่ใจนะ?” ณิรินยิ้มแหยๆ

เธอฝังตัวอยู่กับบ้านเป็นส่วนใหญ่ งานของเธอไม่จำเป็นต้องออกมาเจอะเจอผู้คน นานๆ ออกมาทีเลยไม่ชินเว้นทางนัก

“แกลืมแล้วเหรอว่าฉันทำงานอะไร?” อังคณาย้อนถาม หมุนพวงมาลัยตามแบบไม่ต้องรอคำตอบ

“เอาก็เอา” ณิรินผ่อนลมหายใจยาวเหยียด

ไม่ใช่เรื่องของเธอแท้ๆ แต่ก็ปล่อยผ่านไม่ได้ ผู้หญิงที่นิสัยดี มีจิตใจโอบอ้อมอารีไม่ควรถูกคนรักสวมเขาให้ หากเป็นเช่นนั้นจริงๆ ณิรินตั้งใจจะกระชากหน้ากากของติณ เพื่อให้พี่สาวแสนดีของเธอหลุดพ้นจากคนชั่วๆ นั่น

ณิรินเป็นเด็กกำพร้า เติบโตมาได้เพราะบิดา มารดาของทานตะวัน ทับแก้วเป็นป้าของเธอ ท่านรับเธอมาอุปการะหลังบิดา มารดาของเธอประสบอุบัติเหตุ ตะวันคือลุง เป็นบิดาของทานตะวัน คนในครอบครัวนี้รักและเอ็นดูเธอ ณิรินเลยยอมไม่ได้หากใครก็ตามจะทำให้พี่สาวของเธอเสียใจ

เรื่องของติณ ณิรินไม่ค่อยเห็นด้วย ผู้ชายคนนั้นมีข่าวฉาวมากเกินไป ผู้หญิงอย่างทานตะวันควรเจอผู้ชายที่ดีกว่านี้ แต่ณิรินท้วงมากไม่ได้ เพราะทั้งลุงและป้า เห็นดีเห็นงาม หลังทานตะวันพาติณมาทำความรู้จักกับครอบครัว

“บางทีฉันก็งงกับพี่ตะวันเขานะ ทั้งๆ ที่รู้ว่าถนนเส้นนี้มันเสี่ยงเจ็บตัว ทำไมถึงอยากกระเสือกกระสนขึ้นไปเดินนัก” อังคณาบ่นอุบอิบ

เธอเป็นนักข่าวสายบันเทิงที่คุ้นหน้าคุ้นตาติณเป็นอย่างดี ผู้ชายคนนี้เป็นไฮโซเบอร์ต้นๆ ที่นิยมมีคู่ควงเป็นดารา หรือเซเลป ติณเปลี่ยนคู่ควงบ่อยพอๆ กับรถยนต์ที่เขาใช้ อังคณากับณิรินถือเป็นคนนอก ที่เหมือนคนน้ำท่วมปาก พูดมากจะพลอยให้กินแหนงแคลงใจกันเปล่าๆ

ณิรินเห็นด้วยกับความคิดของเพื่อน ทานตะวันไม่มีทางตามทันผู้ชายอย่างติณ อนาคตที่ไม่ต้องเดามีทางเกิดขึ้นแน่นอน ต่อให้ตอนนี้รักกันจี๋จ๋าแค่ไหน วันหน้าไม่พ้นการหย่าร้างอย่างแน่นอน

ผู้ชายอย่างติณขี้เบื่อ และไม่มีทางยอมจบแค่ผู้หญิงคนเดียวอย่างทานตะวัน

“เห้อ...” ณิรินถอนใจ “ฉันขวางมากก็ไม่ได้ เดี๋ยวจะกลายเป็นว่าฉันอิจฉาพี่ตะวัน” เสียงบ่นพึมพำ

“ลุงกับป้าแกโอ๋หมอนั่น โดยไม่ห่วงอนาคตลูกสาวได้ไงวะ?” อังคณนาบ่นต่อ สองตายังจับจ้องไฟท้ายรถยนต์ของติณตาไม่กะพริบ

“อัง ครั้งนี้ฉันต้องจับผิดหมอนั่นให้ได้” รถยนต์คันหน้าชลอตัวทำท่าจะจอด อังคณาฟังเสียงณิรินแล้วก็ชลอตัวเตรียมจะจอดด้วย

“เดี๋ยวณิริน แกตามหมอนั่นเข้าไปในสภาพนี้ไม่ได้ แกเดินเข้าไปทั้งอย่างนี้หมอนั่นรู้ตัวก่อนแล้ว” อังคณาหันมามองแล้วก็ส่ายหน้า