พอจะซื้อซิงเธอได้ไหม

“ ฉัน... ฉันไม่เอาแล้วค่ะ เจ็บเหมือนตัวจะฉีกออกจากกัน ”

“ นี่เธอ...”

“ เดี๋ยวฉันคืนเงินให้คุณทั้งหมด นะคะ ขอร้องล่ะ ” เธอพูดตัดบท

นี่อาจจะเป็นแผนโก่งราคาหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่คนอย่างเฮียคินถ้าเงี่ยนแล้วมีหรือจะหยุดลง แต่เขาไม่ใช่ผู้ชายประเภทที่จะใช้กำลังขืนใจใคร มันจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่ออีกฝ่ายยินยอมพร้อมใจแต่โดยดี

“ กลัวอะไรนักหนา ทำเหมือนไม่เคยไปได้ ! ”

“ ก็... ไม่เคย ” คำสารภาพพร้อมหน้าซีด ๆ ที่ตัดกับเส้นผมสีชมพูนั้นทำให้เฮียคินเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ

“ แต่ทรงเธอมันเหมือนกร้านโลก ดูแต่งตัวเข้าสิ ”

“ ก็ฉันเป็นเด็กเชียร์เบียร์ คุณจะให้สวมชุดไทยบรมพิมานเดินไปเดินมาหรือไง ”

เออ ก็ถูกของเธอนะ !

เขาก้มลงมองหน้าของเธอ กวาดมองไปทั่วเรือนร่างเปลือยเปล่าน่าฟัดนั้นแล้วเสนอข้อต่อรอง

“ แสนนึง พอจะซื้อซิงเธอได้ไหม ”

ดวงตาหวานนั้นเบิกกว้างอย่างตกใจ

“ เพิ่มให้เป็นสองแสน ถ้าเธอให้ฉันได้ทั้งคืน ”

“ หมายความว่าคุณจะทำ.. เอ่อ กับฉันทั้งคืนเลยเหรอคะ ”

“ มันก็ต้องมีพักหายใจหายคอบ้าง ใครมันจะซอยยิกได้ทั้งคืน เธอเองก็ต้องเป็นฝ่ายขึ้นให้ด้วย ” คำพูดนั้นทำให้เธอนึกประหวั่นพรั่นพรึง นี่มันคืนแรกแห่งการสูญเสียพรหมจรรย์ จะมาให้ขึ้นให้ลงอะไรทั้งคืนเล่า

“ คิดให้ดีนะ เงินสองแสนภายในคืนเดียว มันไม่ได้ลำบากอะไรมากนัก เจ็บไม่นานเดี๋ยวก็หาย เธอก็มันส์ฉันก็เสียว มีแต่ได้กับได้ ”

เขาโน้มน้าวพลางก้มลงจูบที่บริเวณต้นขาขาวอวบริมฝีปากชื้นดูด ลมหายใจอุ่นร้อนลวกเลีย หนวดเครารกครึ้มครูดสี เธอเสียวจนตัวสั่นเทา ขนลุกเกรียวไปหมด

จะว่าไปมันก็รู้สึกดี ดีเป็นบ้า แถมได้เงินสองแสนไปปลดหนี้เชียวนะ

เรื่องอะไรจะไม่เอา !

“ เอาไหม ”

“ เอา.. เอาค่ะ ”

“ ก็แค่นั้น ” เขาพูดพลางขยับจะคว้าตัวเธอแต่เธอขืนเอาไว้

“ รบกวนโอนเข้าบัญชีส่วนที่เหลือเพิ่มให้ด้วย ”

เขาถอนหายใจอย่างหงุดหงิด

“ เธอจะงกอะไรนักหนา ให้ฉันแตกสักน้ำก่อนไม่ได้หรือไงนะ เงี่ยนจะบ้าอยู่แล้ว ”

“ นะคะ คุณแค่โอนผ่านมือถือให้ฉันแป๊บเดียวเอง คงไม่เสียเวลาเท่าไหร่หรอก ” เธอปะเหลาะ

ไม่ได้หรอก คนเดี๋ยวนี้เชื่อไม่ได้ เห็นหน้าตาดีแต่งตัวดี อาจจะไม่ได้มีเงินจริง ๆ ก็เป็นได้

นี่มันพรหมจรรย์เธอนะ ไหน ๆ จะเสียแล้วก็ขอให้คุ้มค่าเงินหน่อย

เขาเดินเปลือยโทง ๆ ไอ้นั่นอันเท่าแขนเด็กชี้โด่เด่กระดกขึ้นลงยามเคลื่อนไหวไปหยิบมือถือแล้วเดินกลับมา เธอก้มหน้าหลบ แก้มแดงฉ่าเมื่อหัวแดงก่ำผงกอยู่ตรงหน้าอย่างน่ากลัวเหลือเกิน

“ บอกเลขบัญชีมา ”

“ ธนาคารร่ำรวยเหลือเฟือ เลขบัญชี 5699666969 ”

เขากดตามที่เธอบอกและเมื่อกดโอนเรียบร้อยก็ต้องอ้าปากค้าง

“ ได้ไหมคะคุณ ”

“ เธอ.. ไหนว่าชื่อบุญเหิ่ม ”

หญิงสาวหน้าร้อนฉ่าแล้วรีบก้มหลบตาเขาที่ถูกจับได้ว่าบอกชื่อหลอก ๆ ไป

“ ฉันก็แค่.. ไม่อยากใช้ชื่อจริง แต่มันก็ไม่ได้ผิดอะไรนี่คะ ”

“ ฉันโอนแล้ว ”

“ ทราบแล้วค่ะ ข้อความเตือนแล้ว ขอบคุณนะคะ ”

“ ดูนี่สิ ดู ! ” เขาพูดเสียงดังจนเธอตกใจ นึกหงุดหงิดว่าทำไมจะต้องบังคับให้ดูด้วยนะ ก็บอกว่าได้รับแล้วไง แต่ไม่อยากขัดใจเขาให้มากความจึงเงยหน้ามองโทรศัพท์มือถือราคาแพงของเขาที่โชว์หลักฐานการโอนมาให้เธอ

นายอคิน สมปณิธาน

โอนเงินให้

นางสาววานิสา วสุธราศ

ดวงตาของเธอเบิกกว้างอย่างตกใจสุดขีดแล้วตวัดขึ้นไปมองเขาที่จ้องมองเขม็งมาที่เธอเช่นกัน ริมฝีปากทั้งคู่เผยอเรียกแต่ละฝ่ายอย่างตื่นเต้น

“ น้องวา ! ”

“ พี่คิน ! ”

สายตาสองคู่ประสานกัน มันตื่นเต้น ตกใจ แปลกใจ ดีใจ ปนเปกันไปหมด

แม้วันจะผันผ่านไปเป็นสิบปี หากความเลือนรางนั้นยังสลักแน่นอยู่ในส่วนลึกของความทรงจำ

ความทรงจำคราวนั้น เมื่อสิบปีที่แล้ว...