3

ข้าวสวย....

"เห้อออ เสร็จซักกะที^^" ฉันยืนปาดเหงื่อพร้อมกับยิ้มอย่างภูมิใจในผลงานความสำเร็จของตัวเองหลังจากจัดการแต่งห้องพร้อมกับเปลี่ยนผ้าปูที่นอนและปลอกหมอนทั้งสี่ใบบนเตียงนอนห้องพี่ฟ้าครามเรียบร้อยจนเสร็จเรียบร้อยซึ่งผ้าปูผืนนี้ฉันเลือกเองกับมือเป็นลายหมีน้อยน่ารักสองตัวจูบกันและฉันก็หวังว่าพี่ฟ้าครามจะชอบมันเหมือนที่ฉันชอบ

"ฝีมือใช้ได้เลยนะเราเนี๊ยะพี่ครามมาเห็นต้องภูมิใจมากแน่ๆ" จากนั้นฉันก็หยิบเอาตุุ๊กตาหมีสองตัวที่เอามาจากบ้านของตัวเองนำมาวางไว้ตรงหัวเตียงมันคือหมีน้อยในชุดเจ้าชายกับเจ้าหญิงที่เป็นความทรงจำของฉันในวัยเด็กเพราะมันคือตัวแทนของฉันและพี่ฟ้าคราม

แอร๊ดดดด เสียงประตูห้องพี่ฟ้าครามถูกเปิดออกพร้อมกับคนมาใหม่สองคนที่หน้าเหมือนกันยังกับแกะฉันหันหลังไปมองสองแฝดโฟกัสกับเฟย่าที่เปิดประตูเข้ามา สองคนนี้เป็นน้องสาวฝาแฝดของพี่ฟ้าครามและเป็นเพื่อนสนิทแบบสุดๆ ของฉันด้วยเพราะเราเป็นญาติกันแถมยังเกิดเวลาไล่เลี่ยกันอีกห่างกันแค่ไม่กี่เดือนเราทั้งสามคนสนิทกันมาตั้งแต่เกิดเลยล่ะกินนอนเที่ยวเล่นเรียนโรงเรียนเดียวกันตั้งแต่เด็กยันโต แต่อีกไม่กี่อาทิตย์ทั้งสองคนรวมถึงเจ้าสายฟ้าน้องชายคนเล็กต้องย้ายไปเรียนที่สวิตพร้อมกันสามคนเหมือนที่พี่ฟ้าครามไปเรียน ซึ่งตอนแรกทั้งสามคนจะไปพร้อมพี่ฟ้าครามแต่อาฟิวไม่ยอมให้ไปบอกไปอาฟิวบอกว่าทำใจไม่ได้ที่ลูกๆจะไปเรียนต่อกันหมดก็เลยให้ทยอยกันไปอาฟิวบอกว่าเหงาทนคิดถึงลูกไม่ไหวแน่ๆถ้าไปกันหมดทำให้พอพี่ฟ้าครามกลับมาทั้งสองแฝดกับสายฟ้าก็ไปเรียนต่อทันที เห้อคิดแล้วก็เศร้าที่ต้องห่างเพื่อนรักอีกหลายปี คือตอนแรกแม่กับพ่อบอกให้ฉันไปเรียนต่อพร้อมสองแฝดแต่ฉันไม่ไปเพราะถ้าฉันไปนั่นก็เท่ากับว่าฉันต้องห่างกับพี่ฟ้าครามอีกหลายปีเลยน่ะสิเรื่องอะไรฉันจะไปฉันไม่ไปหรอกจ้างให้ก็ไม่ไป ฉันเลยตัดสินใจสอบเข้ามหาลัยที่นี่แทนถึงแม้สองแฝดจะพูดเป่าหูฉันทุกวันว่าที่สวิตสวยอย่างนั้นดีอย่างนี้ผู้ชายก็หล่อลากดินน่ากินมากๆแต่ฉันก็รักเดียวใจเดียวกับพี่ฟ้าครามต่อให้ผู้ชายบนโลกใบนี้จะหล่อและดีกว่าพี่ฟ้าครามมากแค่ไหนฉันก็ไม่สนใจ จนฉันโดนสองแฝดแซวอยู่บ่อยๆแถมยังชอบเรียกฉันพี่สะใภ้อีกเวลาที่มีหนุ่มๆมาจีบฉัน และที่อาฟิวกับอาบัวส่งลูกๆไปเรียนที่โน่นก็เพราะที่สวิตมีบ้านทั้งของอาฟิวกับอาบัวถึงสองหลังด้วยกันทำให้เวลาไปเที่ยวหรือไปเรียนที่นั่นไม่ต้องหาห้องเช่าให้ลำบาก ถามว่าฉันเคยไปไหมฉันก็เคยไปแต่ตอนนั้นฉันเด็กมากๆอายุแค่ไม่กี่ขวบซึ่งก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเท่าไหร่เห็นมีแต่รูปถ่ายเท่านั้นแล่ะที่ทำให้ฉันรู้ว่าตัวเองเคยไปที่นั่นมาก่อน

"โอ้ ว๊าวววว" 

"โห นี่แกทำเองจัดเองหมดเลยเหรอยัยสวย"

"แน่นอนสิจ๊ะเราทำเองหมดเลยแถมยังเป็นครั้งแรกเลยนะที่เราทำอะไรแบบนี้อ่ะ คิดแล้วก็อดภูมิใจตัวเองไม่ได้ เห้อ"

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เด็กๆลงไปทานอาหารเช้ากันได้แล้วค่ะ โอ้ โหน้องข้าวสวยของอาจัดห้องได้น่ารักมากๆเลยลูก" อาบัวเอ่ยปากชมทำเอาตัวฉันแทบลอยจนติดเพดาน

"ขอบคุณค่ะ^^"

หลังจากนั้นเราทุกคนก็ลงมานั่งทานอาหารเช้ากันที่ห้องทานข้าว อาฟิวที่กำลังเดินลงมาในชุดทำงานพอเดินมาที่โต๊ะอาหารสิ่งแรกที่ทำก็คือหอมแก้มอาบัวซึ่งภาพแบบนี้พวกฉันเห็นกันจนชินตาแล้วล่ะค่ะ