บทที่ 2 เพื่อนไม่จริง 1.2

"ฮา ฮา/ฮา ฮา" สองแฝดที่นั่งมองตั้งแต่ต้นยังไม่มีจังหวะพูดก็พากันขำปราณที่ถูกตบจนหัวทิ่ม ต้องบอกว่าหัวมันเกือบทิ่มจริง ๆ       เพราะธชาตบอย่างไม่เบาแรงเลยทีเดียว

"ก็มึงพูดมากเองครับเพื่อน" ธชาที่นั่งจิบเหล้าข้าง ๆ พริกหวานก็เนียนเอามือพาดไปด้านหลังโซฟานิ้วเรียวจับปลายผมสลวยพันเล่นด้วยความเคยชินไม่วายยักคิ้วให้ปราณกับสองแฝดโดยที่พริกหวานไม่เห็น สิ่งที่ปราณพูดนั้นก็เป็นเรื่องจริงทั้งนั้นแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่เคยโป๊ะแตกให้พริกหวานได้รู้ว่าที่ไม่มีคนเข้ามาจีบเพราะมีเพื่อนคอยช่วยกันท่าให้ แต่ตอนนี้เหมือนเจ้าตัวนั้นเพิ่งจะรู้ถึงได้พูดออกมา

"เห๊อะ!! แล้วหวานอยากมีแฟนไหมกูแนะนำให้ได้นะเว้ย...คนที่มาเที่ยวที่นี่ระดับมหาเศรษฐีเลยนะ" ด้วยความหมั่นไส้ปราณเลยอยากเอาคืนไอ้เพื่อนตัวดีสักหน่อยอยากรู้จริงว่ามันจะทำยังไง

"โอ๊ะ! ไม่เอาจ้า..กูไม่อยากไปเป็นภาระใครแค่นี้ชีวิตกูก็ปวดหัวพออยู่และวัน ๆ ขลุกตัวอยู่กับท่านประธานอย่างคุณธชาผู้แสนจะเคี่ยวลากดินแล้วกูจะเอาเวลาที่ไหนไปให้แฟนกัน" พริกหวานได้ทีก็บ่นเพื่อนกึ่งเจ้านายเสียเลยยัดเยียดงานให้เธอจนหัวฟูทุกวันจนแทบไม่มีเวลาส่วนตัวเลยทีเดียว

"โห...ไอ้ชามึงใช้งานพริกหวานหนักขนาดนั้นเลยเหรอวะ" มินเพื่อนอีกคนพูดเสียงดังหันไปถามไอ้เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อของพริกหวานคิ้วขมวดเป็นปมเพราะคิดว่าเจ้าตัวใช้งานเพื่อนหนักจริง

"หนักอะไรก็แค่ฝึกไว้อนาคตก็ของตัวเองทั้งนั้น.." ท่านประธานคนดีถือโอกาสเนียนหยอดจนเพื่อนพากันโห่แซว

"ฮิ้ววววว!!!!/ฮิ้ววววว..."

"ไอ้บ้า..ชาพูดอะไรเนี่ยะ! ใครเขาจะไปอยากได้ของมึงกัน" พริกหวานพูดแย้งเสียงดังใบหน้าสวยของเธอเห่อร้อนไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หรือเพราะคำพูดของเพื่อนสนิทที่ช่วงนี้ชอบพูดอะไรออกมาแปลก ๆ ออกมาอยู่เรื่อยและการที่พริกหวานพูดจากูมึงก็เพราะเป็นเพื่อนสนิทพูดกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ จนติดปากและตอนนี้ก็อยู่นอกเวลางานเธอถึงพูดได้อย่างเต็มปากแต่ถ้าในเวลางานเธอก็ยังให้เกียรติธชาที่มีตำแหน่งเป็นถึงเจ้านาย

ตอนแรกที่ทำงานเป็นเลขาให้กับธชาใหม่ ๆ เธอชอบหลุดปากพูดมึงพูดกูบ่อย ๆ จนถูกพ่อกับแม่ดุเพราะเสียภาพพจน์ของท่านประธานอย่างธชาหมดแถมพ่อกับแม่ยังมาขู่อีกว่าถ้าเธอไม่เปลี่ยนคำพูดกับธชาใหม่จะไม่ให้มางานเป็นเลขาของธชา เพราะถือว่าเธอวางตัวไม่เหมาะสมไม่สมควรจะทำตำแหน่งนั้นส่วนธชานั้นไม่เคยเลยที่จะออกปากว่าพริกหวานรวมถึงครอบครัวของธชาก็ไม่เคยว่าเลยสักครั้ง แต่พริกหวานก็คิดได้เอง มันก็จริงอย่างที่พ่อกับแม่พูดหากเธอยังใช้คำพูดไม่เพราะกับท่านประธานบริษัทต่อหน้าคนอื่นที่ไม่ใช่ครอบครัวหรือเพื่อนสนิทใครเขาจะคิดยังไงและความน่าเชื่อถือของประธานบริษัทยังจะมีอยู่หรือแล้วไหนจะพนักงานอีกจะคิดกันยังไงหากว่าเลขาพูดจาไม่ให้เกียรติคนเป็นเจ้านายเลย เธอจึงปรับปรุงตัวและพอถึงเวลางานอยู่กับคนนอกเธอก็วางตัวดีและให้เกียรติธชามาตลอดไม่เคยมีหลุดคำพูดหยาบคายให้ใครได้ยินเลยยกเว้นก็ต่อเมื่ออยู่กันสองคนกับเพื่อนสนิทเท่านั้นอย่างตอนนี้ที่เหมือนจะเริ่มตีกันแล้ว

"อ่ะ..พอค่ะสองผัวเมียกลับไปทะเลาะกันที่บ้านนู้น" ม่อนพ่อพระที่แสนดีของกลุ่มพูดห้ามทัพทันทีที่สองผัวเมียมโนเริ่มจะกัดกัน พริกหวานที่ดื่มไปหลายแก้วความห้าวที่มีมาแต่กำเนิดก็เริ่มออกลายเสียงเข้มตึงจัด

"ไอ้ม่อนมึงนี่ก็อีกคนนะแซวไม่เลิกนะคอยดูเถอะปีนี้กูจะมีผัวให้ได้" พริกหวานหันมาทำเสียงดุใส่ม่อนทำเอาม่อนตัวหดไอ้หวานถึงตัวมันเล็กนิดเดียวแต่พอมันได้โมโหขึ้นมามันก็น่ากลัวอยู่

ดุเหมือนแมวเลยไอ้ห่า...

กริ๊ก!! เสียงแก้วเหล้าถูกวางลงบนโต๊ะเสียงดังจนเพื่อนทั้งสามคนสะดุ้งไปตาม ๆ กันหลังจากพริกหวานพูดว่าจะหาผัว สายตาสี่คู่หันไปมองคนกระแทกแก้วไม่กลัวแตกเป็นตาเดียวมันจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากไอ้ผัวมโนของพริกหวาน ที่นั่งจ้องมาที่พริกหวานด้วยสายตาดุดันโดยที่เจ้าตัวไม่มีทีท่าว่าจะรู้เลยว่าคำพูดของเธอส่งผลยังไงกับเพื่อนอีกคนบ้างเพราะตอนนี้เจ้าตัวยังบ่นนู่นบ่นนี่สอดส่ายสายตาไปที่ด้านล่างหน้าเวทีพลางเอามือชี้ผู้ชายคนนั้นทีคนนี้ทีว่าจะเอามาทำผัวให้ได้ พวกเพื่อนที่มองอยู่ก็อยากจะสะกิดบอกเหลือเกินว่าคนที่นั่งข้างมันตอนนี้กำลังจะกลายร่างแล้ว

"ไอ้หวานมึงท่าจะเมาแล้วนะ" มินที่ได้ยินพริกหวานพูดว่าจะหาผัวพอหันไปมองสายตาไอ้ธชาก็กลืนน้ำลายลงคอดังเฮือก เฮ้อ..ไอ้หวานนะไอ้หวานหาเรื่องใส่ตัวโดยแท้มีหวังคืนนี้มันได้ผัวสมใจแน่

ทั้งสามคนพากันส่ายหน้าหันไปมองธชาทีพริกหวานทีแล้วแต่เวรแต่กำเน้อ..ทั้งสามคนได้แต่สวดมนต์ภาวนาให้กับเพื่อนตัวน้อยให้รอดพ้นเสือที่กำลังจะกลายร่างในค่ำคืนนี้

…

คอนโดธชา

"อื้อ!! ช..ชาจ๋า บะ...เบาหน่อย อ๊า..กระแทกแรงไปอึก..แล้วอื้อ! " เสียงร้องครางกระเส่าของพริกหวานที่กำลังอ้อนวอนเพื่อนสนิทที่ตั้งหน้าตั้งตาตอกอัดท่อนลำแกร่งเข้าออกช่องทางรักของเธออย่าไม่ปรานีตั้งแต่เข้ามาในห้องเธอก็ไม่รู้อะไรอีกเลยนอกจากความเสียวซ่านที่เพื่อนมอบให้และเป็นครั้งแรกที่เธอถูกคนที่ได้ชื่อว่าเพื่อนสนิทจับเธอกระแทกเสียยับเยินแต่ถึงอย่างนั้นเธอกลับปล่อยกายปล่อยใจไปกับความรัญจวนที่เพื่อนสนิทชักนำ ร่างแกร่งที่คร่อมอยู่บนร่างของเธอยังกระแทกกระทั้นรัวเร็วไม่ผ่อนแรงเหมือนกับโกรธเธอมาแต่ชาติปางก่อน ตัวเธอก็แค่นี้มันจับมันบีบไม่ยั้งแรงเลย

   มือหนากระชับเอวคอดกิ่วกดลึกล็อกเอาไว้แน่นจนเห็นรอยบุ๋มตามนิ้วชัดเจนและคิดว่าพรุ่งนี้ต้องขึ้นรอยแย่ ๆ แต่ถึงอย่างนั้นธชาก็ไม่ผ่อนแรงแต่อย่างใด

สะโพกสอบเร่งตอกอัดสะโพกงอนงามที่เด้งที่แอ่นบั้นท้ายรับทุกการกระแทกอย่างหนักหน่วงไม่ปรานี ตอนนี้ร่างอรชรอ้อนแอ้นก้นงอนลอยโด่งคุกเข่าชิดขอบเตียงสองขาถ่างอ้าออกกว้างส่งให้ร่างสูงส่งท่อนลำเข้ามาได้ถนัดร่องงามที่ไม่เคยผ่านมือชายใดดูดรัดท่อนเอ็นจนเสียวซ่านร่างสูงส่งเสียงครางทุ้มออกมาด้วยความหฤหรรษ์สองมือหนาลูบไล้ทั้งร่างงามอย่างหลงใหลไม่มีส่วนไหนที่เขาไม่ได้จูบไม่ได้เลีย ฝ่ามือหน้าสัมผัสไปทุกพื้นที่ตอนนี้ก็แวะหยอกเย้าเต้าอวบเกินตัวบีบนวดคลึงสร้างความรัญจวนนิ้วเรียวเขี่ยสะกิดป้านชมพูจนแข็งเป็นไตสลับนิ้วบีบบี้ขยี้อย่างเต็มอารมณ์อีกมือหนึ่งก็แวะเวียนไปตรงซอกกลีบกุหลาบสะกิดเม็ดงามเพิ่มความเสียวซ่านให้กับหญิงใบหน้าคมซุกไซ้ไปทั่วซอกคอขบเม้มทิ้งรอยเรื่อยมาไว้จนทั่วแผ่นหลังขาวสร้างความเสียวซ่านให้กับหญิงสาวมากขึ้นส่วนล่างก็ตอกกระหน่ำไม่หยุด ส่วนพริกหวานตอนนี้ก็หลุดลอยไปในห้วงอันซ่านสวาทเรียบร้อย

“อือ อ๊ะ ชะ..ชาไม่ไหวแล้ว หวาน อ๊า..อ๊ะ เสียว..มันเสียว..”