บทที่ 5

คิดแบบนี้กับมาลีไม่ได้ คิดไม่ได้...

ริชาร์ทย้ำในใจหลายสิบหลายร้อยครั้ง เพื่อให้ประโยคนี้ฝังอยู่ในสมอง จะได้ไม่คิดฟุ้งซ่าน มันดูเหมือนทำง่าย แต่ในความเป็นจริงคือเรื่องยากที่สุดในชีวิตของเขาก็ว่าได้

เสียงปรบมือดังขึ้นหลังจากการแสดงชุดแรกจบลง นักเต้นสาวทั้งเจ็ดยืนเรียงหน้ากระดาน ประสานมือกันตั้งแต่คนแรกยันคนสุดท้าย ก่อนก้มศีรษะลงพร้อมเพรียง จากนั้นจึงหมุนตัวเดินเข้าไปหลังผ้าม่านที่ค่อยๆ ปิดลง

“พี่เอมม่า พี่เคธี่ มาลีทำได้แล้ว ทำได้แล้วค่ะ”

อัญญ์มาลียังตื่นเต้นไม่หาย รู้สึกโล่งใจที่การแสดงครั้งแรกในชีวิตจบลงด้วยดี

“ฉันดี...” เคธี่ยังไม่ทันพูดจบประโยค เสียงหนึ่งดังแทรกขึ้น

“ใช่เธอทำได้แล้ว แต่ทำได้ไม่ดีพอ มีจังหวะหนึ่งเธอเต้นผิดจังหวะ มันทำให้โชว์ไม่สมบูรณ์” แพรีสพูดแทรก สีหน้าบึ้งตึง “เธอเป็นคนออกแบบท่าเต้นเพลงนี้เองแท้ๆ แต่ทำไม่ได้ดี ถ้าคิดว่าตัวเองไม่พร้อมก็ไม่ต้องเสนอหน้าขึ้นโชว์” แม้ว่าอัญญ์มาลีจะเป็นลูกสาวบุญธรรมเจ้าของบาร์เดอะมูน แต่แพรีสก็ไม่สน หล่อนต่อว่าอย่างไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น จ้องมองอัญญ์มาลีด้วยสายตาไม่พอใจ

“เธอนี่ยังไงนะแพรีส มาลีเต้นครั้งแรกทำได้แค่นี้ก็ดีหนักหนาแล้ว อย่างกับว่าการเต้นของเธอครั้งแรกไม่มีอะไรสะดุด ฉันจำได้ว่า ครั้งแรกที่เธอเต้นเท้าเธอพลิกจนล้มไปนอนบนพื้นเวที ฉันก็ไม่เห็นว่าใครจะเสนอหน้าว่าเธอเลยสักคน วันนี้เธอก็ไม่ต้องเสนอหน้าต่อว่ามาลี”

เคธี่สวนกลับแพรีส ออกโรงปกป้องอัญญ์มาลีเต็มที่ มองหน้าแพรีส ลูกน้องแสนเอาแต่ใจ หยิ่งผยอง คิดว่าตัวเองเก่งและมีชื่อเสียงด้านการแสดงโชว์ ถึงได้ชูคอเป็นกิ้งก่าได้ทอง ไม่สนใจใครทั้งนั้น

“อย่าเถียงกันเพราะมาลีเลยค่ะ มาลีรู้ว่า จังหวะนั้นมาลีเต้นไม่ทัน มาลีขอโทษ แต่ครั้งต่อไปมาลีจะพยายามตั้งใจให้มากกว่านี้ค่ะ” อัญญ์มาลีรู้ตัว กล่าวคำขอโทษ

“มาลีขอโทษแล้วก็แล้วกันไป” เคธี่สรุป หันมาทางแพรีส “เธอไปเตรียมตัวแสดงชุดต่อไปได้แล้ว”

“เธอนี่โชคดีจังนะมาลี เฮนรี่ตายไปแล้วเธอยังมีคนคุ้มกะลาหัว ขอให้โชคดีและเก่งไปตลอดนะ รักษาบาร์นี้ไว้ดีๆ ก็แล้วกัน ระวังมันจะตกไปอยู่ในมือคนอื่น”

แพรีสสะบัดหน้าเดินไปห้องแต่งตัวทันทีที่พูดจบ ปล่อยให้อัญญ์มาลียืนนิ่ง อึ้งไปกับคำพูดของอีกฝ่าย

ความที่อัญญ์มาลีจมอยู่กับความเสียใจ หล่อนไม่ได้คิดเรื่องการบริหารบาร์เดอะมูน หล่อนไม่มีความรู้เรื่องนี้ รู้เพียงการเต้น การร้อง พอแพรีสพูดเรื่องนี้ขึ้นมา หล่อนถึงกับกลัวว่า จะดูแลที่นี่แทนเฮนรี่ไม่ได้

“ไม่ต้องคิดมากหรือกังวลไปหรอก ฉันกับเอมม่าจะช่วยเธอเอง แล้วมันก็ไม่ได้ยากอย่างที่คิดด้วย ก็เหมือนการฝึกเต้นไงล่ะ ค่อยๆ เรียนรู้ ค่อยๆ ศึกษาไปเดี๋ยวก็เป็นเอง” เคธี่ให้กำลังใจ “ฉันอยู่กับเฮนรี่มาตั้งแต่บาร์เปิดวันแรกจนมาถึงวันนี้ ฉันไม่ยอมให้ใครมาเอาบาร์นี้ไปครอง มันจะต้องเป็นของเธอคนเดียว”

เคธี่เป็นน้องสาวเพื่อนสนิทของมาริสา เคธี่ที่เป็นครูสอนเต้นรำได้เข้ามาช่วยฝึกสอนเหล่านักเต้นมือใหม่ ก่อนจะมาทำงานให้เฮนรี่แบบเต็มตัวในอีกสองเดือนต่อมา ได้ตำแหน่งหัวหน้านักเต้นโชว์ และในอีกหนึ่งปีครึ่งต่อมา เคธี่ได้ตำแหน่งผู้จัดการบาร์แทนคนเดิมที่ลาออกไปทำที่ใหม่ หล่อนทำงานที่นี่มาจนถึงทุกวันนี้ หากนับจำนวนปีก็ร่วมสิบสองปี

“ฉันก็ยังอยู่ ฉันจะช่วยเธอกับพี่เคธี่ดูแลที่นี่ ถึงแม้เราไม่ใช่พี่น้องกันแต่ก็เหมือน ฉันไม่มีวันทิ้งเธอ ไม่มีวันทิ้งบาร์เดอะมูนไปแน่ๆ” เอมม่ารับปากอีกคน

“ขอบคุณพี่เคธี่กับพี่เอมม่ามากค่ะ มาลีสัญญาว่าจะทำทุกอย่าง ทุกเรื่องให้ดีที่สุด”

“พี่ว่ามาลีไปเปลี่ยนชุดดีกว่านะ จะได้ออกไปหาคุณริคไง”

เอมม่าพูด อัญญ์มาลีพยักหน้า ยิ้มให้สองสาวที่เปรียบเสมือนพี่สาว ก่อนเดินไปเปลี่ยนชุด แล้วเดินออกมาหาอาหนุ่มด้านนอก