คุณพ่อ(ไม่)เลี้ยงเดี่ยว

จูบแรก บนสังเวียนรัก

(ตะวันเล่าเรื่อง)

ผมเมา และไม่ใช่อาการเมาดิบ ทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะอารมณ์หงุดหงิดล้วนๆ เมื่อครู่พี่คีย์ หรือ คีรี ดำรงวัฒนาบริบูรณ์ เดินมาบอกผมว่า อาทิตย์หน้าเขาจะออกทริปกับเพื่อนๆ ด้วยการไปตระเวนเที่ยวแถวยุโรป หลังจากนั้นถึงจะกลับมาเที่ยวทางภาคใต้ หรือไม่คงเป็นประเทศเพื่อนบ้านใกล้เคียง และที่น่าเสียใจอย่างที่สุดก็คือ เขาไม่คิดชวนผมสักคำ!

“แล้วผมล่ะ พี่จะให้ผมอยู่คนเดียวได้ไง”

“ตะวัน พี่ไปแค่สองสามอาทิตย์ แป๊บเดียวเดี๋ยวก็กลับ”

พี่คีย์ทำเสียงนุ่มทุ้มปลอบผม แต่ตอนนี้มันไม่ได้ผล ผมไม่ใช่คนงี่เง่า แต่สถานการณ์ตอนนี้แจ้งชัดว่าเขากำลังมีเรื่องปกปิด อาจมีอีหนูซ่อนอยู่ หรือไม่ก็ต้องเป็นไอ้หนูตัวโตๆ หน้าตาหล่อๆ หุ่นล่ำๆ

“โอ๊ะ นานขนาดนั้นแล้วพี่คีย์เพิ่งมาบอกผมเนี่ยนะ ทำไมไม่รอให้ถึงพรุ่งนี้ก่อนขึ้นเครื่องแล้วแปะโน้ตไว้บนกระจกห้องน้ำแทนล่ะครับ”

ผมโวยใส่เขา มันไม่ใช่อาการคนพาล เอาจริงๆ คือผมตั้งหลักไม่ทันมากกว่า ก่อนหน้านั้นผมมีชีวิตค่อนข้างดีเลยทีเดียว เป็นนักกีฬาบาสเกตบอลตัวหลักของมหาวิทยาลัย และพ่วงด้วยนักกีฬาว่ายน้ำ แต่พี่คีย์ทำให้ผมเจ็บตัว

เมื่อตอนต้นปีผมประสบอุบัติเหตุรถยนต์พุ่งชนต้นไม้ ผมสลบไปเกือบสามวันเต็มๆ ตื่นขึ้นมาก็กลายเป็นมัมมี่ และเขาก็เข้ามาดูแลผมทุกอย่าง

หลังจากอาการดีขึ้น ผมได้ทราบว่าตัวเองไม่สามารถเล่นกีฬาทั้งสองอย่างได้เหมือนเดิม ดังนั้นโอกาสที่จะได้เป็นนักกีฬาที่ได้ทุนของมหาวิทยาลัยจึงหายวับไปกับตา แต่ผมไม่ได้เป็นคนพิการ ยังหล่อเหลาและชวนให้ผู้คนหลงใหลอยู่เสมอ ผิดแต่ถ้าหากออกแรงเล่นอะไรโลดโผนหนักๆ มันอาจส่งผลเสียต่อร่างกาย คุณหมอบอกให้ผมพักฟื้นสักระยะ แต่พอพักนานไปหน่อยผมก็เคยตัว จากนั้นจึงยึดเอาพี่คีย์เป็นที่พึ่ง เมื่อมองเผินๆ จึงเหมือนผู้ชายที่เขาเลี้ยงเอาไว้

“งอแงเก่ง” พี่คีย์ว่าและบีบปลายจมูกโด่งๆ ของผม

“เปล่าสักหน่อย ผมเป็นห่วงพี่ต่างหาก”

“แต่มันถึงเวลาที่เราต้องแยกกันบ้าง ทำตัวติดกันตลอดแบบนี้เดี๋ยวคงขายไม่ออกทั้งคู่”

“ก็ผม...” ผมกลายเป็นคนบื้อใบ้เสียอย่างนั้น

“เห็นไหม ถึงกับพูดไม่ออกเลย พี่เป็นลูกชายคนเล็กของตระกูลน้า ยังไงต้องปล่อยให้ไปโปรยเสน่ห์บ้าง อีกอย่างเมื่อก่อนพี่เนื้อหอมแค่ไหนนายก็รู้ดี” เขาว่าอย่างอวดๆ ซึ่งมันเป็นความจริง พี่คีย์เป็นถึงอดีตเดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์และเดือนมหาวิทยาลัย เขามักขายหน้าตามากกว่าเรื่องการเรียนอยู่แล้ว อีกอย่างตระกูลเขาร่ำรวย เป็นเจ้าของธุรกิจรีสอร์ตขนาดใหญ่ มีสวนผลไม้ และอีกหลายธุรกิจที่ผมไม่ทราบ

“เฮอะ พี่คีย์น่ะเหรอเนื้อหอม โอ๊ย อาศัยชื่อผมมากกว่า คนเลยตามไปฟอลโล่อินสตาแกรมหลักหมื่น”

ผมกัดเขาพอหอมปากหอมคอ เราทั้งสองคนทันกันตลอด และเมื่อได้ใกล้ชิดกันทุกคนจึงตามเชียร์ ตามกรี๊ด โดยเฉพาะกลุ่มสาววายและเก้งกวาง แน่ละ มีคนชอบย่อมมีคนเกลียดผม โดยเฉพาะพวกฝั่งตรงข้าม อย่าให้นับเลย เพราะผมไม่ใช่คนดีเด่อะไร มีด้านมืดที่สุ่มเสี่ยงต่อการถูกขุดคุ้ยเยอะแยะไปหมด

“ตะวัน...”

พี่คีย์ทอดเสียงนุ่มทุ้มและมองหน้าผม อันที่จริงเขาอายุห่างผมแค่สามสี่ปี แต่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเขาทำตัวเด็กกว่าผมเสียอีก ดังนั้นพอจะทำตัวเป็นพี่เพื่อปรามผม จึงช่วยไม่ได้ที่ผมจะแอบปีนเกลียวเขา

“ครับ...” ผมตอบเสียงนุ่มๆ แบบเอาใจเช่นกัน

“นายอยู่คนเดียวได้ เชื่อพี่ และยังไงทุกอย่างมันต้องไปได้สวย เพราะยังไงวันหนึ่งนายก็จะมีเมีย ส่วนพี่คงได้ผัว...เอ๊ย เมียสวยๆ สักคนเหมือนกัน”

พี่คีย์มีมุกสนุกส่วนตัวเสมอ และผมแปลกใจตลอดมาว่าสถานะระหว่างผมกับเขาควรเรียกว่าอะไร

“แฮะๆ เดี๋ยวคอยดู ถ้าคนไหนมันกล้ายุ่งกับพี่ มันต้องข้ามศพผัวคนนี้ไปก่อน” ผมขู่เสียงดัง ทั้งนี้คงเป็นเพราะเมานั่นเอง

“อุ๊ยๆ นี่ อย่าปากโป้งไป เดี๋ยวใครได้ยินเข้า พี่จะเอาก้น เอ๊ย เอาหน้าหล่อๆ ไปไว้ที่ไหนล่ะ”

เขากล่าวจบจึงหัวเราะรื่นเริง พร้อมคว้าแก้วเหล้าแล้วดื่มรวดเดียวหมด

ผมมองพี่คีย์อยู่แวบหนึ่ง มองแล้วความคิดเลื่อนเปื้อนก็ผุดขึ้นมาในหัว ตอนนี้สิ่งเดียวที่ผมอยากรู้เหลือเกิน คือผมต้องการสิ่งใดกันแน่ เงิน หรือว่าหัวใจพี่คีย์

อึดใจต่อมา ริมฝีปากผมก็ประกบกับเขา เมื่อพี่คีย์พยายามขัดขืน ผมจึงใช้มือเรียวยาวของตัวเองจับท้ายทอยสวยเอาไว้ แล้วออกแรงขืนไม่ให้เขาขยับ

กระนั้นต้องยอมรับว่ามันเป็นจูบที่โคตรห่วย แต่ได้ภาพสวย สวยมากทีเดียว สายตาหลายคู่หันมามอง พร้อมแสงแฟลชจากมือถือที่สว่างวูบวาบอย่างไม่ได้นัดหมาย

“ตะวัน...นายทำบ้าอะไรวะ!”

“จูบไงพี่ จูบอย่างดูดดื่มด้วยนะ” ผมเอ่ยพร้อมยิ้มหวาน

“ทำงี้ได้ไงวะ ผิดผีหมด ไอ้น้องเวร!” เขาเอ่ยพร้อมใช้หลังมือถูปากตนเองแรงๆ ไม่ใช่อาการรังเกียจ แต่คงเพราะอายมากกว่า

“โอเคพี่คีย์ ผมทำผิดเอง แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าระหว่างเรามันไม่ใช่ว่ะ”

“เออ ถ้างั้นก็ปล่อยพี่ไปหา ‘เมีย’ และ ‘ผัว’ ได้แล้วใช่ไหม”

“ก็คงงั้น ในเมื่อผมไม่เร้าใจพี่แล้วนี่นา” เอ่ยจบผมก็หัวเราะแก้เก้อ แต่ดูเหมือนทุกอย่างมันไม่เป็นเช่นนั้น ด้วยเพื่อนๆ ที่กำลังดื่มกินอยู่หลายคนหันไปซุบซิบกัน

“เฮ้ย มากินฟรีแล้วถ้ายังแอบนินทาเจ้าของงาน กูแช่งให้ตายห่าตายโหงกันทุกคนเลยนะโว้ย”

เขาประกาศเสียงดัง เพื่อนที่กำลังสนุกปากกับภาพเมื่อครู่เลยพากันหน้าเสีย ก่อนจะเข้ามาขอชนแก้วกับพี่คีย์เพื่อเป็นการขอโทษขอโพย

จากนั้นพี่คีย์ก็ไปสนุกสนานกับเพื่อนของเขาบริเวณด้านนอกซึ่งเป็นสระว่ายน้ำเล็กๆ ของห้องพักหรู วันนี้เขาปิดชั้นบนของโรงแรมไว้ทั้งชั้น โดยได้รับความอนุเคราะห์จากเจ้าของตัวจริงก็คือเฮียหนอน หรือสลิล พี่ชายของเขาผู้ซึ่งผมเคยได้ยินเพียงแต่ชื่อ