ตอนที่ 4 คุณป๋าใจดี(4/6)

พลอยชมพูเลือกที่จะพูดไปแค่ว่าคนสองคนรักกันแต่ไม่ได้บอกว่าคือความรักแบบไหน เธอพยายามส่งสารให้คุณป๋ารับรู้ว่าเธอไม่ได้คิดกับเขาแค่ความเป็นพ่อลูก แต่ดูเหมือนคุณป๋าของเธอจะไม่รับรู้ความในใจของเธอเลยด้วยซ้ำ หรืออาจจะรับรู้แต่แค่ปิดกั้นสิ่งเหล่านั้นเรื่อยมา 

" รีบกินเถอะ ไอศครีมกับเค้กมาแล้วสั่งมาเยอะขนาดนี้กินให้หมดด้วยนะ คุณป๋าไม่ช่วยกินนะ เพราะคุณป๋าไม่ชอบทานอะไรหวานๆ " 

" ชมพูรู้แล้วค่ะ เห็นมาที่นี่ทีไรคุณป๋าก็เอาแต่สั่งกาแฟร้อนไม่เห็นจะสั่งอย่างอื่นกินบ้างเลย ชมพูเห็นยังเบื่อแทนเลยค่ะ " 

" ก็คุณป๋าเป็นผู้ชายจะให้สั่งนมชมพูปั่นเหมือนเรามากินได้ยังไงล่ะ " 

" ไม่เห็นแปลกตรงไหนเลยค่ะ เป็นผู้ชายก็กินนมชมพูปั่นได้ " 

คำว่านมชมพูของผู้เป็นลูกสาวทำให้เขาแทบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เพราะในจิตใจของร่างสูงไม่ได้หมายถึงนมชมพูปั่นที่อยู่ในแก้วตรงหน้าของลูกสาว แต่เขายังมองเลยไปถึงหน้าอกหน้าใจคัพดีของผู้เป็นลูกสาวที่อยู่ภายใต้เสื้อนักศึกษาที่แสนรัดติ้วจนกระดุมที่ติดอยู่แทบจะกระเด็นเข้าตาของเขาอยู่แล้ว เมื่อมองไปยังหน้าอกหน้าใจของหญิงสาวก็พลันทำให้ร่างสูงคิดไปไกลจินตนาการไปถึงยามที่อยู่บนเตียงด้วยกันสองคนแล้วยังไม่ทันที่เขาจะได้จินตนาการไปไกลกว่านั้นบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในกางเกงของเขาก็ดุนดันออกมา แล้วดูเหมือนถ้าหากเขาไม่หยุดคิดอะไรบ้าๆพวกนี้ลูกสาวต้องจับได้เป็นแน่ 

" แต่คุณป๋าจะไม่มีทางกินนมชมพูปั่นเด็ดขาด รีบกินเถอะจะได้ไปเลือกดูเสื้อผ้ากัน " 

หลังจากคำพูดของคุณป๋าก็ทำให้ชมพูถึงกับหน้างอเป็นตูดลิง ซึ่งนั่นก็ทำให้คุณป๋าของเธออดจะแซวไม่ได้ แล้วชมพูก็ก้มหน้าก้มตากินของหวานที่อยู่ตรงหน้าจนหมด จากนั้นก็ให้คุณป๋าของเธอพาไปเลือกเสื้อผ้า ด้วยความที่คุณป๋าก่อนหน้านี้พูดไม่ถูกใจเธอสักเท่าไหร่ วันนี้เธอจึงเลือกเสื้อผ้าไปแบบชนิดที่ว่าแทบจะหมดล็อตเพื่อเป็นการลงโทษคุณป๋าที่ขัดใจเธอ แต่สำหรับร่างสูงแล้วต่อให้ลูกสาวของเขาเหมาหมดทั้งห้างขนหน้าแข้งของเขาก็ไม่มีทางล่วงหรอก เพราะเขานั้นรวยระดับอภิมหาเศรษฐี ไม่มีทางที่ลูกสาวของเขาแกล้งแล้วจะระคายผิวเขาได้เลย 

พลอยชมพูควงแขนของคุณป๋าเดินเข้าออกร้านโน้นร้านนี้เป็นว่าเล่น จนมาถึงร้านจิวเวลรี่แห่งหนึ่ง ซึ่งเธอกำลังจะเดินเลยผ่านไปแต่ก็โดนมือหนารั้งเอาไว้เสียก่อน 

" คุณป๋าหยุดทำไมคะ จะเข้าไปดูเครื่องเพชรหรอ " 

" ใช่ เดี๋ยวเราเข้าไปดูเรื่องเพชรในร้านกันสักหน่อยดีกว่า เผื่อว่ามีเครื่องประดับสวยๆสักชิ้นคุณป๋าจะซื้อให้เราเป็นของขวัญที่เราตั้งใจเรียนจนจะจบแล้ว " 

เขาพูดว่าจะให้เป็นของขวัญกับหญิงสาวเขาก็พูดไปแบบนั้นเอง เพราะเขาตั้งใจจะซื้อให้เธออยู่แล้วต่างหาก แต่ไม่มีโอกาสสักทีและวันนี้เขาก็เห็นว่าเป็นเวลาที่เหมาะสมแล้ว พลอยชมพูโตเป็นผู้ใหญ่พอที่จะรักษาของสิ่งนี้เอาไว้ได้แล้ว 

" โห!! สวยทุกชิ้นเลยค่ะคุณป๋า " 

ชมพูกวาดสายตามองเครื่องประดับที่วางเรียงรายจนสุดลูกหูลูกตา แต่ละชิ้นล้วนมีราคาแพงด้วยกันทั้งนั้น เนื่องด้วยเป็นเพชรน้ำดีบางชิ้นก็หาได้ยาก ร่างสูงสอดส่ายสายตาไปจนเจอกับกำไลข้อมือเส้นหนึ่ง ซึ่งสะดุดตาของเขาเป็นอย่างมาก " 

" ผมขอดูกำไลข้อมือเส้นนั้นหน่อยครับ " 

การันต์ชี้ไปยังกำไลข้อมือ เพื่อให้พนักงานเอาออกมาให้เขาได้มองอย่างถนัดตา จากนั้นเขาก็หยิบกำไลข้อมือเส้นนั้นมาสวมใส่ให้กับชมพู 

" กำไลข้อมือเส้นนี้เหมาะกับคุณผู้หญิงมากเลยนะคะ แล้วเพชรที่ประดับอยู่บนกำไลเส้นนี้คือเพชรที่หาได้ยากค่ะ และเมื่อสวมอยู่บนข้อมือของคุณผู้หญิงทำให้คุณผู้หญิงดูสง่างามมากขึ้นไปอีกนะคะ " 

พนักงานสาวเอ่ยชม แต่ไม่ใช่เพราะอยากขายของแต่อย่างใด.เพราะกำไลข้อมือเส้นนี้เหมาะกับพลอยชมพูมากจริงๆเหมือนผลิตมาเพื่อให้เธอได้สวมใส่ก็ไม่ปาน 

" หนูชอบไหมลูก " 

ร่างสูงถามความคิดเห็นของผู้เป็นลูกสาวนอกใส้ของเขา เพราะถ้าหากเธอชอบก็ไม่มีอะไรที่แพงสำหรับเขา 

" ชมพูชอบมากเลยค่ะคุณป๋า สวยมากเลย " 

" งั้นผมเอาเส้นนี้ครับ " 

ไม่ต้องตัดสินใจให้ยุ่งยากเมื่อหญิงสาวบอกว่าชอบ เขาก็พร้อมที่จะซื้อเป็นของขวัญให้กับเธอได้ทันที 

" ได้เลยค่ะ ราคากำไลข้อมือชิ้นนี้อยู่ที่ราคาสิบล้านบาทค่ะ " 

ด้วยราคาที่แพงหูฉี่ทำให้ชมพูกำลังจะเอื้อมมือเพื่อปลดตะขอกำไรนั้นออกจากแขนเล็ก แต่แล้วก็โดนมือหนารั้งเอาไว้เสียก่อน 

" ผมเอาเส้นนี้ครับ " 

ร่างสูงควักบัตรเครดิตออกมาจากกระเป๋าสตางค์ซึ่งเป็นบัตรแบล็คการ์ดไม่จำกัดวงเงินสำหรับนักธุรกิจแบบเขา 

" คุณป๋าคะ มันแพงเกินไปหรือเปล่า.ชมพูเอาเส้นอื่นก็ได้นะคะ " 

" อย่าพูดแบบนั้นสิชมพู สำหรับชมพูไม่มีอะไรแพง คุณป๋าซื้อให้เราได้อยู่แล้ว เราเป็นเหมือนแก้วตาดวงใจของคุณป๋า ไม่มีอะไรที่แพงเกินไปหรอก " 

" คุณป๋า... " 

พลอยชมพูเดินเข้ามาสวมกอดร่างสูงเอาไว้ด้วยความสูงของเขาทำให้ใบหน้าของเธออยู่ในระดับหน้าอกของเขาเท่านั้น แล้วร่างสูงก็ยกมือหนาขึ้นมาลูบศีรษะเธอด้วยความเอ็นดู 

" คุณป๋าใจดีกับชมพูตลอดเลย จนชมพูไม่รู้ว่าจะต้องตอบแทนคุณป๋ายังไงแล้ว " 

" ถ้าอยากตอบแทนคุณป๋าก็เป็นเด็กดีให้คุณป๋าปลื้มใจก็พอ อย่ามีเรื่องผู้ชายที่ทำให้คุณป๋ารู้สึกหนักใจแล้วต้องกลายร่างเป็นปีศาจเพื่อปกป้องลูกสาวของคุณป๋าก็พอแล้ว " 

การันต์เอ่ยบอกกับลูกสาวที่อยู่ในอ้อมกอดตอนนี้ ที่เขาพูดแบบนั้นไม่เกินจริงสักนิด เขารู้ตัวดีว่าเป็นคนรักแรง แล้วก็โกรธแรง แต่เขาไม่เคยแสดงด้านมืดนั้นให้กับหญิงสาวได้เห็นเลยแม้แต่ครั้งเดียว นั่นจึงทำให้ลูกสาวของเขาเข้าใจว่าเขาเป็นคนดี จริงอยู่ที่เขาเป็นคนดีแต่นั่นก็แค่กับร่างบางเพียงคนเดียวเท่านั้น ส่วนกับคนอื่นเขาก็คือมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลของประเทศดีๆนี่เอง