ตอนที่ 4

“โอ้ว... ผมเห็นใจคุณนายเหลือเกิน... คุณนายช่างน่าสงสาร”

ทอมมี่ทำสุ้มเสียงเวทนาในตัวฉัน เมื่อรู้ว่าวิลเลี่ยมทำให้ฉันนอนทุรนทุรายบ่อยๆ จนต้องแอบย่องเข้าไปในครัวทุกครั้งที่เกิดอาการอารมณ์ค้าง เพื่อพึ่งพากล้วยน้ำว้าบ้าง... แตงกวาบ้าง

แม้รู้ว่าตัวช่วยเหล่านั้นไม่อาจทดแทนได้เลย กับความแข็งแกร่งแห่งบุรุษเพศที่ถูกสรรค์สร้างขึ้นมาเพื่อเติมเต็มความต้องการของผู้หญิงมากราคะอย่างฉันคนนี้

“อย่าชักช้าน่ะ... รีบเถอะลุงจ๋า จะมัวลังเลอยู่ทำไม หรือว่าลุงไม่อยากเอาฉัน”

ฉันเร่งเร้าทอมมี่ หรี่ตาเย้ายวนชวนเชิญด้วยท่าทางตอแหลสุดๆ ด้วยตระหนักดีว่าเวลาเป็นสิ่งมีค่า ถ้าขืนมัวชักช้าร่ำไรประเดี๋ยวป้ามาธาร์ขึ้นมาตามทอมมี่ก็จบเห่กันพอดี

ฉันไม่อยากมัวเสียเวลาไปกับการสนทนาปรับทุกข์ซึ่งฟังดูว่าชีวิตฉันนั้นแสนรันทดนักหนา

“มีผู้ชายคนไหนบ้างล่ะที่ไม่อยากเอาคุณนาย... แต่ผมกลัวว่าเรื่องนี้จะรู้ถึงหูวิลเลี่ยมเข้าสักวัน”

ทอมมี่เป็นบ่าวผู้ภักดีเสมอ ไม่เสียทีที่สามีของฉันเพิ่งเลื่อนขั้นให้แกเป็นหัวหน้าคนสวน รับผิดชอบดูแลงานภานนอกบ้านทุกอย่าง ส่วนงานในบ้านปล่อยให้เป็นหน้าที่ของป้ามาธาร์ภรรยาแกเป็นคนดูแล

“ไม่ต้องกลัวหรอกน่ะ ถ้าลุงไม่พูด... ฉันไม่พูดสักคน... แล้วใครที่ไหนจะรู้ล่ะ”

ฉันรีบหว่านล้อม ทาบมือสองข้างลงบนทรวงอกอวบใหญ่ของตัวเอง บีบคลึงไปมาจนทอมมี่กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอเป็นครั้งที่นับไม่ถ้วน ก่อนจะสืบเท้าเข้ามาหาฉันด้วยแววตาหื่นกระหาย ความเย้ายวนใจของฉันทำให้เขาสูญเสียความยับยั้งชั่งใจในที่สุด

“มาสิจ๊ะ... ”

ฉันกระชากมือทอมมี่เมื่อแกเดินเข้ามาใกล้ในระยะเอื้อมคว้า รั้งแขนให้แกลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้น แล้วถ่างขาอ้ากว้างอวดกลีบดอกไม้เบ่งบาน เบียดแน่นเหมือนเอาส้มโอสองกลีบใหญ่ๆ มาประกบหนีบเอาไว้ตรงง่ามขา

“โอ้ว... น่ากินเหลือเกินคุณนาย”

น้ำลายของทอมมี่ไหลย้อยลงมาจากริมฝีปาก แกยกหลังมือขึ้นปาดน้ำลาย สายตาแทบไม่ละจากกลีบเนื้ออวบสะอาดของฉัน

“น่ากินก็กินสิจ๊ะ... ลุงจะดูด จะเลียหรือจะทำอะไรต่อมิอะไรยิ่งกว่านั้นก็ได้ คืนนี้ฉันยอมให้ลุงทุกอย่าง”

เสียงที่เปล่งออกมาอย่างผู้หญิงร่านราคะทำให้ฉันเกือบจำเสียงตัวเองไม่ได้

ความต้องการมืดดำที่ซ่อนเร้นอยู่ในใจมานานกำลังจะทำให้ผู้หญิงอีกคนที่ซ่อนตัวอยู่ในร่างของฉันพร้อมแล้วที่จะเผยตัวตนออกมา

ได้ยินฉันเอ่ยอนุญาต มือหยาบใหญ่ของทอมมี่ก็ยุ่มย่ามเข้ามาคว้าหมับเข้าที่หัวเข่ากลมกลึงของฉัน แล้วดันให้แบะอ้ารับใบหน้าครึ้มเคราที่ซุกไซ้ไล้เลียลงมาเฟ้นฟอนโคกเนื้ออวบสะอาดของฉันอย่างหิวกระหายที่จะได้เชยชมให้สมใจ

“อ๊า... เสียวเหลือเกินทอมมี่จ๋า”

จมูกโด่งเป็นสันชำแรกลึกลงไปตามรอยแยกของร่องเนื้อ แกสูดดมคาวสวาทของฉันเสียงดังฟืดฟาด ยัดปลายลิ้นเข้าไล้เลียผนังเนื้อสีชมพูบอบบางที่โดนมือหยาบทั้งสองข้างปลิ้นออกมาดูดเลียตะลีตะลาน

“คาวคุณนายหอมดีเหลือเกิน”

ทอมมี่ละล่ำละลัก ทั้งที่ปลายลิ้นยังสลักแน่นคาอยู่ในกลีบเนื้อขมิบรัด

“อ้ววว...”

ฉันห่อริมฝีปาก มือขยำแน่นอยู่กับศีรษะล้านเลื่อมของแก รั้งใบหน้าครึ้มเคราให้เข้ามาเกลือกกลั้วกับกลีบมาลีแฉะฉ่ำที่กำลังโดยปลายลิ้นสอดเข้ามากระหน่ำเลียงึมงำ ทำเอาน้ำหล่อลื่นของฉันซึมเอ่อ ก่อนจะทะลักหลั่งสวนลำลิ้นของแกออกมาเปียกเปรอะไปทั้งริมฝีปากรกไปด้วยแพหนวด

“อร๊ายยย... เลียเก่งเหลือเกินทอมมี่จ๋า”

ฉันเสียวจนขมิบกลีบเนื้อหนีบรัดปลายลิ้นของเขา ที่ปาดลิ้นเลียกินคราบคาวอย่างเอร็ดอร่อย เมือกลื่นติดอยู่ตามแผงหนวดเหนือริมฝีปากของแกเต็มไปหมด

“ให้ตายสิ! ผมไม่เคยเจอของใครสวยเหมือนของคุณนายโรสมาก่อน”

จากนั้นเขาก็แนบเน้นริมฝีปากเข้ากับผนังเนื้ออ่อนนุ่มแล้วจ้วงเลียแรงๆ จนตัวของฉันบิดตะแคง ด้วยเนื้อเยื่อสีชมพูบางๆ เผยอติดริมฝีปากของทอมมี่ออกมาจนเห็นได้ชัด เขาขบเม้มติ่งเนื้อน้อยๆ ที่เรียกว่าปุ่มกระสันจนมันผุดโผล่พ้นออกมาจากส่วนปลายของเนินเนื้อแดงช้ำ หลังจากโดนกระหน่ำเลียอย่างไม่ปราณี

“อู้ววว... ลุงเก่งเหลือเกิน”

แม้ว่าอายุก็ไม่ใช่น้อยๆ หากแต่แรงขับทางเพศของทอมมี่ก็ยังมากมายจนเหลือเชื่อ เมื่อเทียบกับวิลเลี่ยมสามีของฉันซึ่งไม่เอาไหน

ทอมมี่บดขยี้ติ่งประสันของฉันด้วยปลายลิ้นจนฉันแทบลงไปชักดิ้นชักงอกับพื้นพรมเปอร์เซียหนานุ่ม

ฉันไม่คิดว่าคนแก่รุ่นราวคราวพ่อจะเร่าร้อนและเชี่ยวชาญในชั้นเชิงกามถึงเพียงนี้ ราวกับว่าทอมมี่ล่วงรู้ไปหมด... ว่าตรงส่วนไหนในสรรพางค์กายของฉันที่โดนจู่แล้วแล้วจะทำให้ฉันเสียวซ่านจนน้ำหล่อลื่นร่านไหล ทะลักรินออกมาโชยกลิ่นคาวคลุ้งได้รวดเร็วอย่างที่เห็น

“นมคุณนายน่าดูดเหลือเกิน”

ทอมมี่ตาวาว จ้องมองสองเต้าเต่งตึงของฉันไม่วางตา รีบทาบฝ่ามือเข้าหาหนั่นเนื้ออวบใหญ่จนล้นมือของแกที่ลูบไล้ขึ้นมาตามลำตัวเพื่อบีบขยำ ทั้งที่ใบหน้ายัง

ก้มงุดดูดเลียงึมงำอยู่ที่หว่างขาแฉะฉ่ำของฉัน มือซึ่งสากระคายยิ่งกว่ากระดาษทรายที่แตะต้องลงมาบนผิวเนื้อนุ่มอ่อน ทำเอาเส้นขนของฉันลุกซู่ชูชันไปทั้งร่าง