ตีญ่า Chapter1 สาวน้อยแสนซื่อ 1

“ผมยาวแล้วนะตีญ่า ไปเล็มปลายออกหน่อยดีไหมลูก”

มือนุ่มนวลใช้หวีซี่ห่างแปรงเส้นผมหยักศกอ่อนนุ่มของกฤติยาอย่างทะนุถนอม หญิงสาวมองภาพสะท้อนในกระจก เห็นตัวเองในชุดนักเรียนมัธยมปลายแขนตุ๊กตา เอวคอดกิ่วถูกรัดไว้ด้วยเข็มขัดหนังสีดำ ด้านหลังหล่อนคือมารดาวัยสามสิบเจ็ดปี นฤดีปล่อยผมยาวถึงกลางหลัง ย้อมเป็นสีน้ำตาลอ่อนๆ และเริ่มไว้หน้าม้าเมื่อปีที่แล้วทำให้ยิ่งดูเด็กลงไปกว่าเดิมอีก

ทุกวันนี้เวลาเดินกับแม่นอกบ้าน ใครๆ ก็ชอบคิดว่าเธอเดินกับพี่สาว กฤติยามองแม่จากเงากระจกแล้วยิ้มอย่างภูมิใจเมื่อคิดว่าถ้าตนเองอายุมากขึ้น ก็คงยังหน้าเด็กและสวยเหมือนแม่ตอนนี้

ทุกวันนี้พวกผู้ใหญ่ยังบอกเลยว่าหล่อนเหมือนแม่ตอนอายุสิบแปดปีอย่างกับแกะ ทั้งหน้าตา ความสูง รูปร่าง...

คิดถึงคำสุดท้าย สาวน้อยก็รู้สึกหวามในอก หล่อนจับปกเสื้อนักเรียนแล้วแย้มยิ้มอย่างเขินอายเมื่อคิดถึง ‘เรื่องเมื่อวานนี้’ ความสยิวเสียวซ่านที่บังเอิญเกิดขึ้นในห้องนี้ ระหว่างเธอกับเขา...

“เอ้า แม่ถามทำไมไม่ตอบ” นฤดีหัวเราะเบาๆ “ต๊องใหญ่แล้วลูกคนนี้ เสร็จแล้วจ้ะ ไปกินข้าวกัน”

กฤติยาเห็นเส้นผมหยักศกสีน้ำตาลเข้มของหล่อนถูกถักเป็นเปียคู่เรียบร้อยแล้วด้วยฝีมือแม่ จึงหันไปยกมือไหว้มารดา

“ขอบคุณค่ะแม่”

สองสาวต่างวัยเดินกอดเอวกันออกมาจากห้องนอนเล็กๆ ของกฤติยา เธอรู้มาว่านี่เป็นห้องนอนเก่าของแม่เมื่อครั้งที่พ่อกับแม่ยังไม่ได้อยู่กินด้วยกัน ห้องนี้มีประตูเชื่อมกับห้องนอนใหญ่ของบ้านด้วยนะ กฤติยาเพิ่งคิดได้ตอนโตเป็นสาวแล้วว่า... ประตูนั่นมีไว้ทำอะไร

คงมีไว้ให้พ่อแอบเข้ามาหาแม่ แล้ว...ทำ...แบบที่สถิตคุณทำให้เธอเลือดออกซิบๆ ตรงหว่างขาเมื่อวานในห้องนอน

“นั่นแม่เขาปัดแก้มให้ด้วยเหรอ”

กฤติยาเพิ่งรู้ตัวว่าเดินมาถึงโต๊ะอาหารแล้วก็ตอนที่บิดาเอ่ยทัก กฤตภาคเป็นหนุ่มสูงวัยที่ยังแข็งแรงหล่อเหลาสมวัย หล่อจนอาจารย์บางคนของกฤติยาพากันร่ำลือถึงผู้ปกครองของเธออย่างมีจริต แต่ก่อนนี้เวลาพ่อไปรับกลับจากโรงเรียนก็มักถูกครูสาวๆ จีบอยู่เรื่อย

แต่พ่อไม่เคยชายตาแลหญิงใดเลย...นอกจากแม่

กฤติยาเห็นตัวอย่างความรักยืนยาวของพ่อแม่แล้ว ก็ได้แต่ภาวนาขอให้สถิตคุณเป็นคนรักจริงแบบพ่อของเธอ หรือจะแบบปีเตอร์ พ่อของเขาก็ได้ รายนั้นก็รักน้าแสนดาคนเดียว ไม่เคยเหลียวมองใครเลย

“เปล่าเสียหน่อยค่ะพ่อ” กฤติยายิ้ม ก่อนนั่งลงบนเก้าอี้ของโต๊ะอาหาร “ว้าว วันนี้มีไข่เจียวปูด้วย”

“พ่อสั่งให้ลดาทำไว้ให้ เป็นรางวัลที่เมื่อวานลูกทำการบ้านเสร็จเรียบร้อยดี คุณเขาโทรไปเล่าให้พ่อฟังแล้ว เก่งมากเลยลูก”