EP.11 ทยอยออกจากหอพัก [ผีเลียหัว]ตอนสำคัญ

ผู้หญิงที่มีร่างกายคล้ายกับคนปกติ แต่ใบหน้ากลับไร้อวัยวะ ไม่มีหูตาจมูกหรือปาก เป็นเพียงผิวหนังสีเนื้อที่ปูดโปนด้วยน้ำเลือดน้ำหนองน่าสยดสยอง เสียงร้องโหวกเหวกโวยวายของชายที่วิ่งกลับขึ้นชั้น 4 ตะโกนดังลั่น

"ช่วยด้วย ผะ...ผีหลอก!!"

เธอเป็นใคร? ต้องการอะไรกันแน่?

คืนต่อมา

"ไปไหนเจ้าแมวน้อย" นักศึกษาชายผู้เรียบร้อยเคร่งธรรมะซึ่งอาศัยอยู่ชั้น 3 เดินลงมาพร้อมกับถ้วยชามใส่ข้าวคลุกปลาทู เขามักจะนำมาให้แมวจรจัดที่อาศัยอยู่รอบหอพัก

วันนี้เป็นคืนเดือนดับ แทบจะไม่เห็นแสงสว่างจากดวงจันทรา แต่ก็ยังมีไฟกิ่งจากถนนสาดเข้ามา ให้มองเห็นหนทางแม้ต้องเพ่งมอง

ตึก ตึก ตึก

ย่ำเท้าเดินอ้อมไปยังด้านหลังตึกใกล้กับศาลพระภูมิ ยังคงตะโกนเรียกแมวจรที่มักออกมากินข้าวปลาอาหาร ระหว่างนั้นสายตาก็เหลือบไปเห็นพุ่มหญ้าขยับ

"อยู่ตรงนั้นหรือเปล่า มากินข้าวเร็ว เมี๊ยว" ยังคงส่งเสียงเรียกพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ ก่อนที่จะเห็นเงาตะคุ่มพุ่งออกมา

"เฮ้ยยย!! อ๊ากกก"

ทันทีก็รีบวิ่งใส่เกียร์หมาออกไปจากตรงนั้น เนื่องจากเห็นร่างผู้หญิงมอมแมมหัวฟูกำลังกินตับไตไส้พุงของแมวจรจัด ลักษณะภายนอกดูยังไงก็ไม่ใช่คน

เช้าวันต่อมา

แน่นอนว่าข่าวแพร่สะพัดไปทั่ว จนทำให้คนในหอพักต่างหวาดกลัว หลายคนถูกผีหลอกไม่เว้นวัน กระเป๋าหลายใบถูกลากออกมาพร้อมทั้งคืนกุญแจห้อง เนื่องจากขอย้ายออกกันเป็นจำนวนมาก แม้จะลดค่าเช่าแต่ก็ไม่มีใครอยู่ต่อ

เจ้าของหอพักอย่างสายพิณตัดสินใจ ไปเช่าพระดังละแวกใกล้เคียงมาหลายองค์ วางไว้ตรงโต๊ะหน้าเคาน์เตอร์ โมรียืนเท้าเอวก่อนจะถามอย่างสงสัย "แม่ไปเอาพระเครื่องพวกนี้มาจากไหน"

"บางองค์ก็บูชาเช่ามา บางองค์ก็ไปเอาจากที่วัด เฮ้อออ เหนื่อยใจ คนเช่าก็ทยอยออกไป"

"แม่เหมาหลวงพ่อมาหลายวัดขนาดนี้ ถ้าผีมันมาจริงๆ หลวงพ่อไม่ทะเลาะแย่งกันช่วยเราเหรอ.."

"โอ๊ยยย อีลูกเวร วันๆ ปากหาแต่เรื่อง กูอุ่นใจได้ห้านาที อีฉิบหายกูคิดหนักอีกละ!!"

แม่สบถพร้อมกับหงุดหงิดขึ้นมาในทันที สาวน้อยก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ มองผู้คนทยอยขนย้ายข้าวของออก

เจ๊แต๋วร้านเสริมสวยตรงดิ่งเข้ามาพูดคุย "มีคนย้ายออกอีกแล้วเหรอสายพิณ"

"ใช่จ้ะ ฉันเหนื่อยใจจริง"

"เอาหน่า คนที่ยังอยู่ก็ยังเหลืออีกเยอะ"

"เหลือเยอะก็แค่ชั้น 1 ชั้น 2 ส่วนชั้น 3 ถึงชั้น 5 วังเวงมาก มีแค่ไม่กี่ห้อง"

"เราค่อยๆ ช่วยกันแก้ปัญหาไปนะ น่าแปลกที่ครั้งนี้มีคนเห็นลักษณะผีตัวเดียวกัน ปกติมันจะมาไม่ซ้ำเลยนะ"

พักเที่ยง

โมรีถือถุงข้าวผัดขึ้นไปยัง ชั้น 3 ของหอพัก เดินไปเคาะประตูห้องของคอสเสียงดังสนั่น

ก๊อก!ก๊อก!ก๊อก!

แกร๊ก

"รวดเร็วทันใจจริงนะ เข้ามาก่อนสิ เคาะประตูเสียงดังเชียว" เจ้าของห้องเชิญชวนก็ไม่อาจปฏิเสธ "คนย้ายออกอีกแล้วเหรอ"

"ใช่ค่ะ ชั้นนี้เหลือพี่คนเดียวแล้วนะ บอกไว้ก่อน ถ้าย้ายออกก่อนกำหนด ไม่คืนมัดจำด้วย"

"จะว่าไปที่นี่ก็แปลกๆ บรรกากาศชวนหลอน ดึกๆ เปิดสามช่าไหม...คนจะได้ดึกคัก

"ตำรวจจะมาลากคอเข้าคุกนะสิ! รบกวนชาวบ้านชาวช่อง"

แม้ชายหนุ่มจะแสดงความคิดเห็น แต่ดูเหมือนจะช่วยไม่ได้เท่าไหร่นัก โมรีถอนหายใจลากเก้าอี้โต๊ะเขียนหนังสือมานั่ง พร้อมด้วยสีหน้าผิดหวัง คอสเดินมานั่งปลายเตียงหันหน้าปะทะพูดดัง "คิดมากเพราะว่ากลัวจะไม่มีเงินทำนมใช่ไหม"

"อันนั้นก็ใช่ แต่สงสารแม่มากกว่า" โมรีทำหน้าเศร้า

"ที่จริง..เธอไม่ต้องทำนมก็ได้นะ"

"เพราะแบบนี้น่ารักอยู่แล้วใช่ไหมคะ อิอิ"

"เก็บเงินไว้ทำหน้าเถอะ"

"!!!!"

ดวงตากลมโตถลนอย่างไม่พอใจ อีกฝ่ายกลับหัวเราะเยาะเย้ยกระตุกยิ้มมุมปากเชิงขบขัน

"ฉันล้อเล่น ที่จริงก็เพราะมันไม่จำเป็นขนาดนั้น ตอนเอากันก็ดูดได้แค่หัวนม" คอสพูด

"คนลามก"

"ตอนดูดนมเธอวันนั้น..มันก็ดีออก"

"อะ ไอ้คนลามก!"

ตุบ

'อักกกกก'

โมรีรีบพุ่งไปคว้าหมอนที่อยู่ริมข้าง ฟาดเข้าใส่คอสที่นั่งอยู่อย่างไม่ยั้ง ชายหนุ่มหัวเราะลั่น แต่ก็รีบจับสองข้อแขนเหนี่ยวรั้ง กระชากแรงจนร่างบางหงายหลังนอนแผ่ราบ

"อยากลองจูบดูไหม รสชาติของการโตเป็นสาว มันสนุกจะตายนะ" น้ำเสียงคอสพูดแผ่วแต่แววตาเอาจริงเอาจัง โน้มใบหน้าหล่อเข้าใกล้ "ตอนคืนวันนั้น เธอบอกว่าผีเข้า? แต่นี่ตอนกลางวัน ผีมันไม่มาหรอก แต่ในห้องนี้ก็มีผีอยู่ตัวหนึ่งมันไม่น่ากลัวหรอก แต่มันจะเสียวหน่อย ผีเลียหัว..โดยเฉพาะหัวโหนก มันเลียไม่ยั้งเลย"

______________

ผีจะเลียหัวน้องแล้วจ้าาาา! กริ๊ดดดด

คอมเมนต์ ให้โฉมมีกำลังใจเขียนตอนต่อไปด้วยค่ะ

______________

คอมเมนต์หน่อยนะคะ โฉมมาอ่านทุกวัน

กดหัวใจ✅ เพิ่มเช้าชั้น✅ ให้กำลังใจด้วยค่ะ

(อัปเดตทุกวันเวลา 11.15 น.)