บทที่ 3 อุบัติเหตุ

อีกด้านหนึ่งของหมิงเผิง

เจ้าของร่างสูงลืมตาขึ้นมาสบตากับเพดานในห้อง VIP ของผับด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่งเมื่อคืนเขาคงจะดื่มหนักไปหน่อย เพราะก่อนที่จะมาประชุมเขาได้ดื่มมาก่อนอยู่แล้ว อีกอย่างทุกครั้งที่เขามาที่นี่มักจะให้เจ้ผู้จัดการร้านหาผู้หญิงไม่ซ้ำหน้ามานอนกับเขาทุกครั้ง

ส่วนสาเหตุที่ต้องนอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า เนื่องจากเขาไม่อยากผูกมัดกับใคร จะมีอะไรกับผู้หญิงคนไหน ก็จะมีแค่เพียงครั้งเดียวโดยไม่กลับไปกินซ้ำอีก และผู้หญิงเมื่อคืนก็เช่นกัน

หมิงเผิงได้แต่คิดอยู่ภายในใจ และนึกสงสัยว่าผู้หญิงที่นอนกับเขาเมื่อคืน มันต่างจากผู้หญิงโดยทั่วไป ท่าทางของเธอเงอะงะ ทำตัวเหมือนกับผู้หญิงบริสุทธิ์ แต่มันก็เหมือนจริง ๆ นั่นแหละ

เขาคิดพลางหันไปทางด้านข้างไม่พบว่าผู้หญิงที่เขานอนด้วย นอนอยู่ ชายหนุ่มได้แต่ขมวดคิ้ว โดยปกติแล้ว ถ้ายังไม่ได้ค่าจ้าง พวกเธอจะไม่มีทางไปไหน หรือออกจากห้องไป พลันสายตาอันคมกริบของเขาเหลือบไปเห็นจุดสีแดงเป็นวง ๆ มันคือเลือดอย่างแน่นอน นั่นทำให้หมิงเผิงขมวดคิ้ว ทำหน้าประหลาดใจมากขึ้นไปอีก ว่าเธอคือผู้หญิงบริสุทธิ์ไม่ผิดแน่

~ ครืด ครืด ~

เสียงโทรศัพท์มือถือราคาแพง เริ่มสั่นทำให้ชายหนุ่มหลุดจากภวังค์ มือหนาหยิบมือถือขึ้นมา พลางขมวดคิ้วเป็นปม เพราะหน้าจอโชว์หราเป็นชื่อเลขาคนสนิท

เลขาของหมิงเผิง ชื่อว่าสาลี่ เป็นหญิงเจ้าระเบียบอายุ 30 ปี โดยปกติแล้ว หากไม่มีงานเร่งด่วน สาลี่จะไม่โทรมาตาม เพราะงานทุกอย่างที่สาลี่ทำ ล้วนไว้วางใจได้

“อืม ว่า...”

ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียง กดรับสาย พลางติดกระดุมเสื้อเชิ้ตมือเดียว ก่อนจะส่งเสียงถามปลายสายออกมาว่ามีธุระอะไรกันแน่

[คุณหมิงเผิงคะ สาลี่มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วยค่ะ รบกวนมาเข้ามาที่บริษัททีได้ไหมคะ]

เสียงหวานของเลขาสาวคนสวยพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง นั่นทำให้ชายหนุ่มเริ่มสงสัยมากขึ้นกว่าเดิม แต่ก็ได้ตอบเธอไปว่า

“ครับ”

สิ้นคำพูดของคนตัวสูง มือหนากดตัดสายของสาลี่ทิ้งทันที

ก่อนจะเดินออกจากห้องไปยังลานจอดรถชั้นที่ 2

~ซ่า ซ่า~

จู่ ๆ ฝนก็ตกลงมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่มีสัญญาณเตือนมาก่อนว่าฝนจะตก ทำเอาชายหนุ่มที่อยู่บนรถค่อนข้างที่จะหงุดหงิด เนื่องจากฝนตกทีไร การจราจรบนท้องถนนมักจะติดขัดเสมอ วันนี้ก็ไม่ต่างกัน

เอี๊ยด...

เสียงเบรครถอย่างกะทันหันของรถคันด้านหน้า เนื่องจากรถที่อยู่อีกแยกหนึ่งขัยรถผ่าไฟแดง

“ซื้อใบขับขี่มาหรือไงวะ”

ชายหนุ่มสบถอย่างหัวเสีย หากเมื่อครู่เบรกไม่ทัน คงจะชนท้ายรถด้านหน้าไปแล้ว มันจะเสียเวลาเดินทางมากขึ้นไปอีก

จนกระทั่งรถด้านหน้าได้ขับออกไป โดยมีหมิงเผิงขับตามมา

ติด ๆ ทว่าชายหนุ่มต้องเหยียบเบรกอีกครั้ง เพราะติดไฟแดง หากไม่เป็นเพราะรถคันที่ขับผ่าไฟแดงนั่น ป่านนี้เขาคงจะไปได้ไกลแล้ว

“ควายขับรถจริง ๆ”

เสียงทุ้มสบถออกมาอย่างดังอยู่ภายใต้รถซีดานสีบรอนซ์เงิน

คันหรู

ผ่านไปไม่ถึง 5 นาที

รถของหมิงเผิงก็ได้เคลื่อนตัวไปทางด้านหน้า เนื่องจากไฟเขียวแล้ว ทว่าขับไปได้ไม่เพียงกี่เมตร รถกระบะคันสีขาวจากฝั่งซ้าย ได้ขับผ่าไฟแดงมาด้วยความเร็ว จนทำให้มาชนเข้ากับรถซีดานคันสีบรอนซ์เงินเข้าอย่างจัง

โคร้ม !!!

รถสองคันเข้าปะทะกันเสียงดังสนั่นไปทั่วบริเวณ อยู่ท่ามกลางสายฝนที่กำลังตกลงมาอย่างหนัก โดยขณะนี้รถทั้งสองคันพังจนยับเยินทั้งคัน ไม่รู้ว่าคนขับเป็นอย่างไรบ้าง

หมิงเผิงที่อยู่ภายในรถซีดาน เริ่มมีเลือดสีแดงสดไหลออกมาจากบริเวณศีรษะ เพราะเศษกระจกที่แตกกระแทกมาโดนเข้าที่ศีรษะของเขาอย่างแรง แต่โชคดีที่ไม่ใช่กระจกปลายแหลม จนเวลาผ่านไปไม่นานมากเท่าไหร่ ด้วยปริมาณเลือดที่ไหลออกมาอย่างไม่หยุด มันทำให้สติของชายหนุ่มค่อย ๆ ดับลงไปทีละน้อย

จนในที่สุดชายหนุ่มก็สลบไป

อีกด้านของน้ำค้าง

“คุณยายของฉันเป็นยังไงบ้างคะ คุณหมอ”

เสียงหวานเอ่ยถามแพทย์เฉพาะทาง ซึ่งตอนนี้กำลังทำหน้า

นิ่วคิ้วขมวดอยู่

“สถานการณ์ของคุณยายไม่ค่อยดีเท่าไหร่ครับ เท่าที่ดูจากแผ่นฟิล์มเอกซเรย์ เนื้องอกในสมองเริ่มโตขึ้นเรื่อย ๆ หากไม่ผ่าตัดเร็ว ๆ นี้ หมอเกรงว่าคนไข้จะทนไม่ไหวเอานะครับ”

“แล้วฉันจะทำยังไงได้บ้างคะ ฉันต้องทำยังไง”

เรียวปากสีหวานเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่สั่น

“ทางโรงพยาบาลของเรา หมดหนทางที่จะรักษาแล้วครับ ทำได้เพียงประคับประคองอาการไว้เท่านั้น หากคนไข้มารักษาเร็วกว่านี้ อาจจะรักษาได้อยู่ แต่ตอนนี้กลายเป็นเคสหายาก

แล้วครับ”

“....!!!”

เรียวปากสีหวานเม้มเข้าหากันแน่น เธอหมดคำที่จะเอ่ย ทั้งหัวใจดวงน้อย เริ่มใจสั่นจนแทบยืนไม่อยู่

“แต่ก็มีโรงพยาบาลในต่างประเทศ สามารถทำการผ่าตัดให้ได้อยู่ครับ”

“หมายความว่ายังไงคะ”

“ที่ประเทศของเราเครื่องมือไม่ได้ทันสมัยเท่าที่นั่น จะให้ลองส่งตัวไปรักษาที่นั่นดูไหมครับ”

“ฉันอยากจะส่งไปนะคะ แต่ขอประมาณเรื่องค่าใช้จ่ายหน่อยได้ไหมคะ”

“ประมาณ 7 หลักครับ”

“ค่ะ ฉันจะหาเงินให้ได้ภายใน 3 เดือนค่ะ รบกวนคุณหมอช่วยคุณยายฉันให้เต็มที่ก็พอ”

เสียงหวานเอ่ยอย่างแน่วแน่ เงินจำนวนมากขนาดนี้ แค่งานในบาร์คงไม่พอเสียแล้ว เธอคงต้องหางานเพิ่ม

“ครับ ผมจะพยายามช่วยอย่างเต็มที่”

“ขอบคุณมากค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวไปดูคุณยายก่อนนะคะ”

น้ำค้างพูด พลางโค้งศีรษะลงเล็กน้อย เพื่อเป็นการขอบคุณ

คุณหมอ

“ครับ”

ไม่กี่นาทีต่อมา เจ้าของใบหน้าสวยก็ได้ออกมาจากห้องของแพทย์เฉพาะทาง ก่อนจะเดินมาเรื่อย ๆ เพื่อมาหายายของตัวเอง

ในจังหวะนั้นได้มีเตียงพยาบาลผ่านหน้าของเธอพอดี คนที่นอนอยู่ที่เตียงนั้นคือหมิงเผิง ทว่าน้ำค้างไม่ได้สนใจเลยด้วยซ้ำ เพราะตอนนี้ใจของเธอได้อยู่ที่ห้องของคุณยายเรียบร้อยแล้ว