บทที่ 6

"ทำไมพนักงานของคุณถึงมองฉันแปลกๆ" หญิงสาววิ่งตามหลังชายหนุ่มมาจนถึงหน้าลิฟต์ เพื่อที่จะกดขึ้นไปชั้นห้า

บริษัทนี้ชั้นผู้บริหารอยู่ชั้นที่ห้า เพราะมันคือชั้นสูงสุด..ที่ไม่ทำสูงมากเพราะพวกเขาเซฟเรื่องแผ่นดินไหวมากกว่า

"สวัสดีค่ะท่าน"

ผู้หญิงคนหนึ่งเดินตามหลังมา และพูดไทยได้คล่องมาก เลิฟยูหันไปมองโดยอัตโนมัติ

"เมื่อวานนี้เป็นไงบ้าง"

"เรียบร้อยดีค่ะ ส่วนแฟ้มเอกสาร ส้มจี๊ดเอาไว้ที่โต๊ะของท่านแล้วนะคะ"

เมื่อวานนี้เขาต้องได้รีบกลับก่อนเวลา กลัวว่าแม่จะถูกพ่อเลี้ยงตำหนิเรื่องผู้หญิงคนนี้ ส่วนส้มจี๊ดก็คือผู้ช่วยเลขาหน้าห้องของเขา

ส้มจี๊ดเป็นนักศึกษาไทยเรียนจบก็เลยขอฝึกงานที่นี่ และบริษัทนี้คนไทยไม่ได้มีแค่ส้มจี๊ด คนไทยยังมีอีกหลายคน เพราะตั้งแต่มังกรเข้ามาบริหารงานที่นี่ ถ้ามีคนไทยคนไหนมาขอความช่วยเหลือ เขาก็จะรับเข้ามาทำงานไม่เว้นแม้แต่ยามหน้าบริษัท

พอลิฟต์เปิดออกทุกคนก็ก้าวเดินเข้าไปข้างใน ส้มจี๊ดแอบมองดูหน้าผู้หญิงที่ถือกระเป๋าเอกสารให้กับเจ้านายของเธอ และแอบสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร

เพียงไม่นานลิฟต์ก็ได้เปิดออกที่ชั้นผู้บริหาร

ขาแกร่งก้าวเดินออกไปหยุดที่หน้าโต๊ะทำงานของเลขาหน้าห้อง

"*ช่วยหางานให้ผู้หญิงคนนี้ทำหน่อยนะ ให้เธอเป็นผู้ช่วยคุณเหมือนกับส้มจี๊ดแล้วกัน*" ชายหนุ่มพูดกับเลขาหน้าห้องด้วยภาษาญี่ปุ่น

"*ค่ะ*" ยูริรับคำสั่งพร้อมกับมองดูหน้าเลิฟยู

"คุณๆๆ" เลิฟยูเห็นเขาเดินเข้าไปในห้อง หญิงสาวรีบเดินตามไปก่อนที่เขาจะปิดประตู เธอได้เอาเท้าไปขัดประตูไว้ก่อน

"เธอไม่ต้องเข้ามา ให้ทำงานอยู่ข้างนอก" เขาคว้าเอากระเป๋าในมือของเธอมาถือไว้

"คุณจะให้ฉันทำงานอะไร"

"ฉันสั่งเลขาหน้าห้องไว้แล้ว"

"ที่คุณพูดภาษาญี่ปุ่นเมื่อกี้อ่ะนะ"

"ใช่"

"ก็คุณไม่แปลให้ฉันฟังแล้วฉันจะรู้เรื่องไหม"

"งานฉันมีเยอะไม่มีเวลามายืนทะเลาะกับเธอหรอก" ชายหนุ่มใช้เท้าตัวเองเขี่ยเท้าเธอออกจากประตู แล้วเขาก็ปิดมันลง

"เอ้าา..จะรีบไปไหนนักหนา" หญิงสาวพูดพร้อมกับค่อยๆ หันหลังกลับมา ตอนนี้สายตาของผู้หญิงทั้งสองคนจ้องมองมาที่เธอ "เอ่ออ.. จะให้ฉันทำงานอะไรคะ" ยังดีหน่อยที่มีคนพูดภาษาไทยได้

"*คุณพูดภาษาญี่ปุ่นได้ไหมคะ*" ยูริถามเลิฟยู เพราะคิดว่าเธออาจจะพูดภาษาญี่ปุ่นได้เหมือนกับส้มจี๊ด

"คะ?" เลิฟยูมองไปเพื่อขอความช่วยเหลือจากคนที่พูดภาษาได้ แต่เหมือนกับเธอคนนั้นจะไม่สนใจ

"ขอโทษนะคะฉันฟังคุณไม่รู้เรื่อง"

"*อะไรนะ*"

"แล้ววันนี้จะรู้เรื่องกันไหมเนี่ย" หญิงสาวบ่นพึมพำคนเดียว เพราะไม่กล้าขอความช่วยเหลืออีกแล้ว เห็นผู้หญิงคนที่พูดไทยได้มองเธอแบบบอกบุญไม่รับ

จังหวะนั้นเลิฟยูเดินไปที่ประตูห้องเขาอีกครั้งพร้อมกับเปิดเข้าไปแบบถือวิสาสะ

"คุณ..คุณ.." เลิฟยูหวังจะมาขอความช่วยเหลือจากเขา แต่พอเปิดประตูเข้ามาก็ไม่เจอเขานั่งอยู่ที่เก้าอี้ประจำตำแหน่ง

"ไปไหนแล้ว ก็เห็นว่าเข้ามาในนี้นี่" เธอเดินไปที่ห้องน้ำ เห็นประตูมันเปิดแง้มอยู่นิดนึงหญิงสาวก็เลยผลักเข้าไป

"กรี๊ดดดด!!"

"เอ๊ยย!!" มังกรรีบเก็บไอ้มังกรน้อยของตัวเองอย่างไว..โชคดีที่ปัสสาวะเสร็จพอดี ถ้าไม่งั้นมีราดกระจายพื้นแน่..เพราะเขาหันมาทั้งยวงเลย 

ที่เขาต้องรีบเข้ามาในห้อง เพราะกำลังปวดเบาอย่างหนัก คิดว่าคงไม่มีใครบ้าเปิดประตูมาส่องดูในห้องน้ำหรอก ชายหนุ่มก็เลยใส่สะเต็มที่

"ทะ..ทำไมคุณไม่ปิดประตูดีๆ" หญิงสาวยังไม่กล้าเอามือออกจากที่ปิดตาอยู่ แต่ถึงจะปิดก็ไม่ทันแล้ว เพราะเห็นเข้าเต็มเปา

"จะร้องทำไม!" มังกรรีบเดินมาปิดปากเธอไว้เพราะกลัวว่าข้างนอกจะเข้ามาดูว่าเธอร้องกรี๊ดทำไม

"อี๊ดดดด!!" เลิฟยูพยายามจะกรี๊ดร้องแต่ถูกมือหนาปิดไว้ซะสนิท ที่เธอจะกรี๊ดอีกครั้งเพราะว่าเมื่อสักครู่เขายังไม่ล้างมือเลย