คลั่งรักพี่ชายมาเฟีย

คลั่งรักพี่ชายมาเฟีย

บทนำ

ในยามค่ำคืนที่มืดมิดดวงจันทร์ มีเพียงแต่แสงไฟที่ส่องประกายวาวทั่วท้องผืนดิน หญิงสาวผู้หนึ่งยืนกอดอกมองด้านล่างผ่านกระจกบนคอนโดนับ30 ชั้น สายตาของเธอบ่งบอกถึงความเหนื่อยหน่าย และกำลังหงุดหงิดกับเรื่องในครอบครัว หญิงสาวคนนี้เธออายุเพียง 20 ปี สถานะของเธอยังคงโสด และยังไม่เคยแต่งงานยังคงศึกษาอยู่มหาลัยดังแห่งหนึ่ง เธอมีชื่อว่าดารินทร์เป็นลูกสาวผู้มีอิทธิพลมากที่สุดในประเทศไทย เธออยู่กับผู้เป็นพ่อสองคน ตั้งแต่เล็กตั้งแต่แม่เธอเสีย พ่อของเธอนั้นไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้ามาแทนที่แม่ของเธอเลย แต่เธอก็ไม่ได้รับความรักจากครอบครัว ได้แต่เงินซื้อของทุกอย่างด้วยเงิน ถึงจะมีอำนาจมีลูกน้องก็จริง

"ไหนแด๊ดบอกว่ารักฉัน แต่ทำไมฉันต้องถูกใช้เป็นเครื่องมือในเรื่องธุรกิจของเขาด้วย"ดารินท์เธอพูดพร้อมกับน้ำตาคลอด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจให้กับผู้เป็นพ่อ

ครืด!!! ในขณะที่เธอกำลังยืนเศร้าเหม่อมองไกล เสียงมือถือของเธอดังขึ้นมือขวาของดารินท์ หยิบมือถือราคาแพงขึ้นมาดูหน้าจอพร้อมกับถอนหายใจ

"ฮัลโหลค่ะแด๊ด"

"ในวันพรุ่งนี้ แด๊ดจะพาไปเจอกับพี่ชายของดารินท์นะ เขาไม่ใช่พี่ชายที่แท้จริงของลูกและสิ่งที่แด๊ดขอให้ดารินท์ทำให้แด๊ด หวังว่าคงไม่นานนะ"

"ค่ะ"เมื่อเธอกดวางสายเธอสูดลมหายใจเข้าและปล่อยออกมาอีกครั้ง ในความรู้สึกของเธอนั้น ไม่อยากทำในสิ่งที่พ่อของเธอต้องการ

"ฉันจะต้องไปเจอพี่ชายที่ไม่ใช่พี่ชายอย่างนั้นหรอ และฉันจะต้องทำให้พี่ชายคนนี้รักฉันและก็เอาในสิ่งที่แด๊ดต้องการมา"ดารินท์ได้เพียงยืนพร่ำพูดกับตนเองก่อนที่จะวางโทรศัพท์มือถือลง

ในความคิดของเธอนั้นกำลังคิดอะไรหลายๆอย่าง เธอยอมตกลงทำในสิ่งที่พ่อของเธอขอ ถึงแม้ว่าในความรู้สึกของเธอไม่อยากทำก็ตาม เวลาผ่านไปไม่นานนักเธอลุกขึ้นแต่งตัวสวย โดยที่สวมชุดราตรีเว้าหน้าเว้าหลังพร้อมกับโชว์เนินอก เพื่อที่จะออกไปดื่มให้หายเครียด

ณ.ผับ

"ทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้ครับ"ภูผาลูกน้องคนสนิทของพ่อดารินท์ เขาถูกมอบหมายหน้าที่ให้มาดูแลลูกสาวอย่างใกล้ชิด โดยที่พ่อของดารินไม่รู้ว่าดารินท์กับภูผานั้นมีใจให้กัน แต่ทั้งคู่นั้นยังไม่เคยล่วงเลยกันสักครั้ง

"พี่ภูผาคะ"ดารินหันมองหน้าภูผากำลังจะพูดอะไรสักอย่าง แต่กลับเงียบและชะงักในคำพูดของตนเอง

"มีอะไรหรือเปล่าครับ"สายตาของภูผานั้นจ้องมองยังดารินท์พร้อมกับแววตาที่เป็นห่วงและอยากรู้คำพูดต่อของดารินท์

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แต่งตัวแบบนี้ก็ไม่เห็นแปลกเลยนี่คะ ปกติดารินก็แต่งตัวแบบนี้ออกงานอยู่แล้ว พี่ภูผาไปนั่งดื่มกับดารินท์ไหมคะ"

"ไม่ได้หรอก ถ้าแด๊ดของดารินท์รู้ เราทั้งสองคนจะไม่ได้อยู่กันแบบนี้ พี่ก็จะไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดดารินท์เลยนะ"มือซ้ายของภูผา ขยับเอื้อมมากุมมือขวาของดารินท์ ในขณะที่นั่งขับรถอยู่ดารินทร์เธอเลือกที่จะนั่งเบาะหน้าคู่กับภูผาไป

"พี่รักดารินท์มากไหมคะ"ในแววตาของดารินท์พร้อมกับใบหน้าที่จ้องมองยังภูผา ภูผาหันกลับมามองดารินท์เล็กน้อย พร้อมกับรอยยิ้มเขาพยักหน้าให้กับดารินท์โดยที่ไม่มีติดขัด

"รักสิครับ ถึงแม้ว่ามันจะยากและก็ไม่รู้ว่าอนาคตจะสามารถเป็นไปได้ไหม แต่พี่อยากบอกกับดารินว่าพี่รักดารินมากนะ"

"ขอบคุณนะคะ"ดารินท์ขยับตัวพร้อมกับเอ็นกายใช้หัวของตนเองพิงไปที่ไหล่ของภูผาด้วยรอยยิ้ม

"แล้วดารินล่ะรักพี่มากไหม"

"ไม่ขอตอบนะคะ"

"อ้าวแบบนี้ก็โกงพี่สิ"

"ฮ่าๆ พี่ภูผารู้ไหมคะนอกจากแด๊ดก็คือพี่ที่เป็นผู้ชายอีกคนที่ดารินอยู่ด้วยแล้วสบายใจ และไว้ใจมากที่สุด"

"พี่สัญญานะว่าพี่จะคอยปกป้องและดูแลดารินท์ไปตลอด จะไม่มีใครมาทำร้ายดารินท์ได้"

"ขอบคุณนะคะ"ถ้ำกลางแสงสี ที่ผับแห่งนี้เป็นร้านที่มีระดับต้นๆของประเทศ คนธรรมดาสามัญไม่สามารถเข้าได้จะมีเพียงแต่มาเฟียและนักธุรกิจระดับต้นๆผู้มีอิทธิพลมากมายที่สามารถใช้บริการ

"พี่ภูผา ไม่เข้าไปนั่งด้วยกันจริงๆหรอคะ"ดารินท์หันมองหน้าภูผาอีกครั้ง เขาเป็นลูกน้องคนสนิทก็จริงแต่ไม่สามารถเข้าไปใกล้ชิดดารินได้ขนาดนั้น

"พี่จะคอยแอบมองอยู่ห่างๆนะ"ความดูแลของเจ้าของร้าน เขาจะไม่ให้ลูกน้องขึ้นไปใกล้เจ้านาย เพราะว่าเขามีคนคอยดูแลเจ้านายอยู่แล้วส่วนลูกน้องจะอยู่ด้านล่าง

"เชิญครับคุณผู้หญิง"ดารินท์เธอเดินขึ้นไปด้านบนและนั่งอยู่ที่โซฟาหรู ในไม่ช้าพนักงานก็ได้มาเสิร์ฟไวน์ราคาหลักแสนให้กับเธอหนึ่งแก้ว

"อึก"มือซ้ายของเธอจับแก้วไวน์กะดกดื่มจนหมดแก้ว

"ใครกันนะ"เมื่อฉันหันไปด้านซ้าย ในขณะที่ฉันรู้สึกว่ามีคนจับตามองฉันอยู่ และฉันก็ได้เจอเขาคนนั้นจริงๆ ในแว๊บแรกที่ฉันเห็นเขา ฉันรู้สึกว่าเขาสะดุดสายตาฉันมากๆ ใบหน้าของเขาหล่อเหลาตามสเปคของฉันเลยทีเดียว แต่ในแววตาของเขานั้นดูน่ากลัว และดูดุร้ายและฉันก็มั่นใจเลยว่าเขาต้องเป็นมาเฟียอย่างแน่นอน ไม่น่าจะใช่นักธุรกิจ

"เครียดหรอถึงได้ดื่มขนาดนี้"ในขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรหลายๆอย่าง จู่ๆเขามายืนอยู่ตรงหน้าของฉัน ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

"เอิ่มคือ"

"หึ"เขายิ้มด้วยมุมปาก ในมุมมองที่ฉันมองเขาและใบหน้าของเขาเปรียบเสมือนผู้ชายเจ้าเล่ห์ ที่กำลังจ้องมองฉันอยู่ซึ่งฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นเขากำลังคิดว่าฉันกำลังจะ

"ขอโทษนะคะ เชิญกลับไปที่โต๊ะของคุณค่ะ"นี่ฉันบอกให้เขากลับไปที่โต๊ะของเขาหรือว่าฉันเชิญเขานั่งกันแน่นะ สิ้นสุดคำพูดของฉัน เขานั่งลงด้านข้างฉันทันทีโดยที่นั่งข้างขวา และเขาใช้มือซ้ายของเขาโอบกอดเอวฉัน

"ขะคุณ"

"อ่อนหรอ หรือว่ากลัวกันแน่ยังเป็นลูกแหง่อยู่หรือเปล่าน๊า"สิ่งที่ฉันไม่ชอบที่สุดคือการดูถูกฉัน และยิ่งพูดว่าฉันเป็นเด็กเป็นคนขี้กลัวฉันยิ่งไม่ชอบ เขาเหมือนกับพูดท้าทายฉัน รองกับดารินทร์หรอได้แล้วคุณจะรู้ว่าฉันเป็นลูกแหง่หรือเปล่า

"ฉันอยากดื่มไวน์แก้วของคุณจะได้ไหมคะ"ฉันยิ้ม และเอนลำตัวซบลงไปที่แผงอกของเขา ในความรู้สึกของฉันตอนนี้มันบอกไม่ถูกเมื่อได้ชิดแผงอกที่สัมผัสได้เลยว่ามันแข็งแล้วเด้งมาก

"เอาสิ"ดูแล้วผู้ชายคนนี้เหมือนกับผู้ชายที่เย็นชาไม่รู้สึกอะไรแต่ก็ดูน่ากลัว ลองเล่นดูสักตั้งจะกลัวอะไร

"ฉันชื่อว่าดารินท์คุณชื่อว่าอะไรหรอคะ"

"ไบรอันท์"

"ชื่อเพราะจัง"

"หึ"เขาใช้แก้วไวน์ยื่นให้ฉัน โดยการที่ใช้แก้วไวน์นั้นมาสัมผัสตรงเนินอกฉัน คุณคิดว่าคุณกำลังเล่นอยู่กับอะไรนะ ฉันเริ่มสนุกกับคุณแล้วสิ

"อื่มไม่อยากดื่มไวน์จากแก้วของคุณแล้วฉันต้องทำยังไงคะ"ฉันใช้สายตาของฉันจ้องมองยังใบหน้าของเขา ยิ่งจ้องมองใบหน้าของเขายิ่งหล่อ ทำให้ฉันหวั่นไหวจนฉันรู้สึกว่าใจฉันสั่น เขากระดกไวท์เข้าปากทันที เมื่อสิ้นสุดคำพูดของฉัน

"อื้ม"ลำตัวใหญ่ของเขานั้นเอนลงมาหาใบหน้าของฉัน พร้อมกับประกบจูบโดยที่เขานั้นปล่อยไวน์ในปากของเขาเข้ามาที่ปากของฉัน จริงๆแล้วฉันรู้สึกว่าฉันชอบในสิ่งที่เขากำลังทำ และฉันเคลิบเคลิ้มจนไม่อยากออกจากตรงนี้ มือของฉันทั้งสองข้างโอบกอดคอของเขา

"อ๊ะ อื้ม"ยิ่งฉันหลับตาฉันยิ่งเคลิบเคลิ้มกับสิ่งที่กำลังทำ ไม่เคยทำแบบนี้กับใครและที่สำคัญฉันยังไม่เคยมีความสัมพันธ์กับใครเลย แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าฉันอยากลองสัมผัสรสชาติของการมีเพศสัมพันธ์