บทที่ 2

เย็นวันเดียวกัน..

"มันออกมากินข้าวกินน้ำบ้างหรือเปล่าล่ะน้า"

ธิมาพรได้แต่ส่ายหน้า เป็นการตอบคำถามของทอรุ้ง

"เดี๋ยวรุ้งขอเข้าไปดูมันหน่อยนะ"

"ฝากหนูทอรุ้งด้วยนะลูก"

หญิงสาวที่อยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์แบบตัดขา ที่จริงแต่ก่อนมันเคยเป็นกางเกงยีนส์ขายาว แต่เธอก็ตัดมันทิ้งเพราะเกะกะ ได้ก้าวเดินเข้าไปในห้อง

"เหล้ามันกินไม่อิ่มเหมือนข้าวหรอกนะ กี่วันแล้วข้าวไม่ตกถึงท้องเนี่ย" ว่าแล้วทอรุ้งก็เดินไปแย่งขวดเหล้าที่ดินกำลังยกขึ้นจะดื่มออกจากมือ

"ขนาดแม่กูยังไม่ว่าอะไรสักคำเลย"

"แล้วมึงคิดว่าน้าพรไม่อยากจะพูดหรือไง!"

ตอนนี้เขาไม่เหมือนดินคนเดิม ไม่ว่าจะพูดกรอกหูเท่าไรก็ไม่อยากจะรับฟังใครทั้งนั้น

"มึงกลับไปเรียนต่อให้จบ พอจบแล้วมึงจะเหลวไหลยังไงกูไม่ว่าอะไรสักคำเลย"

"มึงมายุ่งเกี่ยวอะไรกับชีวิตของกูนักหนาวะ เอาคืนมา!!" ถึงแม้เขาจะเมาแทบไม่ได้สติอยู่แล้ว แต่แรงผู้ชายก็มีมากกว่าผู้หญิง มือหนาเอื้อมไปกระชากขวดเหล้านั้นกลับมาได้แบบง่ายดาย

"โอ๊ย!" แต่ทอรุ้งไม่ยอมปล่อยมือร่างของเธอก็เลยกระเด็นตามขวดเหล้านั้นไป ชนเข้ากับร่างหนาที่นั่งอยู่บนเตียงนอน จนทั้งสองล้มกลิ้งลงไปที่เตียงด้วยกัน

"เหล้ากู" และเหล้าขวดนั้นก็ได้หกเลอะที่นอน "มึงจะลุกออกได้หรือยัง" ร่างของดินถูกทับไว้โดยคนตัวเล็ก

"กูไม่ลุก ถ้ามึงไม่สัญญามาก่อนว่าจะเลิกกินเหล้า"

"หึ!"

"กรี๊ดด! ไอ้ดิน!!" แค่ดินพลิกกายลงทอรุ้งก็กลายเป็นคนที่อยู่ด้านล่างได้อย่างง่ายดาย "กูหายใจไม่ออก!"

ดินแค่ทับร่างของเธอไว้ แต่อีกมือเอื้อมไปจับเหล้าขวดนั้นขึ้น เพราะตอนนี้มันหกใกล้จะหมดขวดอยู่แล้ว

"มึงเห็นไหมเนี่ย เสียของหมดเลย!"

"กูหายใจไม่ออก ตัวเท่าควาย ลุกเดี๋ยวนี้เลย!!" ทอรุ้งพยายามทุบคนร่างหนาให้ออก .. แต่ดินไม่สนใจ เขาคิดว่าจะดื่มเหล้าขวดนี้ให้หมดก่อนค่อยปล่อย

"รุ้งมานี่ไหมพร"

"อ้าวเดือนกลับมาแล้วเหรอ"

"เพิ่งมาถึงนี่แหละ ไม่เห็นรุ้งอยู่บ้าน" เดือนเป็นแม่ของทอรุ้ง ที่ธิมาพรถามแบบนั้น เพราะเดือนตามสามีทุกครั้งที่ออกรถ ซึ่งสามีเป็นพนักงานส่งของให้กับบริษัทที่อยู่ในตัวเมือง ถ้าไปส่งต่างจังหวัดก็ได้ค้างคืนที่นั้น

"รุ้งมันอยู่นี่แหละ"

"แล้วมันอยู่ไหน ทำไมไม่เห็น"

"อยู่ในห้องของไอ้ดิน"

"มันเข้าไปทำอะไรกันในห้องนั้น" เดือนดูไม่แปลกใจอะไรมากนัก เพราะทั้งสองเป็นเพื่อนสนิท กินนอนด้วยกันมาก็หลายครั้ง แต่นั่นมันสมัยตอนเรียนประถมและมัธยม

"ไอ้ดินมันอกหัก" เรื่องนี้ธิมาพรรู้ดี และก็รู้จักคนที่ทำให้ลูกชายอกหักเป็นอย่างดีด้วย

"เดี๋ยวฉันเข้าไปดูหน่อยแล้วกัน ว่าจะให้ไอ้รุ้งมันไปซื้อกับข้าวที่ตลาดให้พ่อหน่อย" ว่าแล้วเดือนก็เดินไปที่ประตูห้องของดิน แล้วเอื้อมมือไปบิดลูกบิดประตูบานนั้น...