บทที่ 3 ของหวง

“ฌะ…ฌอห์ณ”

ของเหลวสีขาวขุ่นที่ถูกปล่อยเข้าไปก่อนหน้า ค่อยๆ ทะลักไหลออกจากช่องทางฉ่ำเยิ้มยามที่ท่อนเอ็นลำใหญ่กระแทกเข้าออกจนเปรอะเปื้อนต้นขาขาวเนียน สองขาเรียวยกเกี่ยวเอวสอบไว้แน่นเพื่อให้แฟนหนุ่มผ่อนแรงลง

ฌอห์ณเข้ามามีอะไรกับเธอทุกวันจนพอใจ เสร็จแล้วขังเธอเอาไว้ในห้องนอน ส่วนเขาออกไปเที่ยวสังสรรค์กับเพื่อน กว่าจะกลับมาก็เกือบรุ่งสาง

เป็นแบบนี้ทุกวัน จากวันเลื่อนเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์เลื่อนไปเป็นเดือน

เดือนกว่าที่ครีมต้องใช้ชีวิตอยู่ในคอนโดไม่ได้ออกไปพบเจอผู้คนภายนอก

“วันนี้ฌอห์ณสัญญาแล้วนะ ว่าจะให้ครีมโทรหาพ่อกับน้อง”

“ขึ้นอยู่ที่ครีมนั่นแหละว่าจะทำให้ฌอห์ณพอใจมากแค่ไหน”

“…..”

“ตอนที่เอากันอย่าพูดถึงเรื่องอื่น ถ้าฌอห์ณหมดอารมณ์ขึ้นมาระวังจะเจ็บตัว”

“อื้ออ…เข้ามาลึกเกินไปแล้วนะ”

ครีมยกมือขึ้นกุมหน้าท้องของตัวเองไว้แน่น กลีบดอกไม้งามเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงช้ำหลังจากโดนเสียดสีอย่างรุนแรงเป็นเวลานาน

ดวงตาคู่สวยจ้องมองแฟนหนุ่มที่กำลังเสพสมอยู่บนเรือนร่างของเธอ ได้แต่ภาวนาให้เรื่องทั้งหมดรีบผ่านไปสักที

“เมียฌอห์ณบอบบางจังเลยนะ โดนเอาทุกวัน ยังไม่ชินอีกเหรอ”

ชายหนุ่มเปล่งเสียงน้ำเสียงแหบพร่า ก้มหน้าลงมองแฟนสาวที่นอนเปลือยกายอยู่ใต้ร่างด้วยความหลงใหล

ร่องสวาทตอดรัดดูดกลืนท่อนเอ็นของเขาจนมิดลำ ร่างกายของครีมยังคงตอบสนองให้เขารู้สึกเหมือนเป็นครั้งแรกอยู่เสมอ

มือสากลูบไล้ไปตามใบหน้าแสนหวานไล่ลงมาจนถึงเนินอกอวบทั้งสองข้าง ปลายนิ้วลูบคลึงไปตามยอดอกชูชันสีหวานจนหญิงสาวเผลอกัดปากอย่างแรงเพื่อกลั้นเสียงคราง

“ถ้าเสียวก็ครางชื่อผัวออกมาสิ จะกลั้นไว้ทำไม”

“ไม่อยากทำแล้ว เมื่อไหร่ฌอห์ณจะหยุด”

“ไม่อยากให้ทำแต่ครีมก็เสร็จก่อนทุกรอบไม่ใช่เหรอ?”

“ฌะ…ฌอห์ณ” ใบหน้าแสนหวานเบ้เบี้ยวด้วยความจุกแน่น พยายามหุบขาเข้าหากันแต่เขาก็จับมันแยกออกทุกที

“ให้ฌอห์ณแตกในอีกสักสองรอบสิถึงจะพอ”

หัวใจดวงน้อยหวั่นไหว เมื่อแฟนหนุ่มโน้มริมฝีปากลงมาประกบจูบอย่างนิ่มนวล เธอจึงเผลอไผลยอมให้เขาสัมผัสอย่างง่ายดาย

“รักฌอห์ณไหม”

“แล้วอยากให้ครีมตอบว่าไง?”

“พูดว่าครีมรักฌอห์ณที่สุด”

“…..” เธอมองหน้าแฟนหนุ่มด้วยสายตาตัดพ้อ ฌอห์ณทำเหมือนว่าเธอเป็นแค่สิ่งของไม่มีชีวิตหรือความรู้สึก

“พูดออกมาสิว่าครีมรักใคร”

“ครีมรักฌอห์ณที่สุด”

“ถ้าเสร็จรอบนี้แล้วจะพาเข้าบ้านใหญ่ แม่เพิ่งโทรมาบอกว่าอยากเจอครีม”

“…..”

ร่างสูงคอยเหลือบสายตามองคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆ ตั้งแต่ขับรถออกจากคอนโด ครีมมีท่าทางผิดปกติจนเขาสังเกตได้

“เป็นอะไร?”

“ครีมเวียนหัว เหมือนจะอ้วกเลย”

“เมารถเหรอ” ที่เขาถามแบบนี้เพราะมันคือรถไฮเปอร์คาร์ป้ายแดงคันใหม่ที่เพิ่งซื้อเงินสดมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว

“ครีมคงนอนน้อยล่ะมั้ง”

“เปลี่ยนรถไหม เดี๋ยวฌอห์ณวนรถกลับไปเอาคันเดิมให้”

“ไม่เป็นไร เรารีบไปเถอะเดี๋ยวแม่ฌอห์ณจะรอนาน”