Chapter 5 กระท่อมปลายนา 2

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ...”

มุกอ่อนครางกระเส่าเมื่อใกล้ถึงจุดหมายปลายทาง ธงชัยจึงกอดรัดร่างนุ่มไว้แล้วกระแทกสวนขึ้นอย่างเมามันส์!

ตั้บ! ตั้บ! ตั้บ! ตั้บ!

ชายหนุ่มกัดฟันแน่น โหมแรงกระแทกจนมุกอ่อนหัวสั่นหัวคลอน หล่อนจิกไหล่เขา ข่วนจนเป็นรอยเล็บยาว ก่อนแหงนหน้าเริ่ดรับความหฤหรรณ์ที่สาดเข้าใส่พร้อมแรงอัดฉีดของน้ำคาวเข้ามาในร่างหนักหน่วง

“อ๊าาาา!!!”

หล่อนแอ่นหยัดเกร็งไปทั่วร่างตั้งแต่ใบหน้าจรดปลายเท้า ดวงตาหรี่ปรือมองออกไปเห็นรูผนังของกระท่อมเหมือนมีร่างมนุษย์วิ่งอยู่ไหวๆ ด้านนอกสองคน

มุกอ่อนสะดุ้ง ผลักธงชัยที่กำลังเกร็งรับความฟินออกแล้ววิ่งไปเปิดหน้าต่างมองออกไปที่ทุ่งนาขาวโพลนด้วยเม็ดฝน หล่อนเห็นพ่อกับแม่กำลังวิ่งมาหน้าตาโกรธเกรี้ยวก็ได้แต่อุทาน

“ชิบหายแล้ว ธง! ธง! เราต้องหนีแล้ว เร็วเข้า!!”

ธงชัยรู้ทันทีว่ามุกอ่อนบอกให้หนีอะไร เขารีบสวมกางเกงหยิบเสื้อมาถือแล้วกระโดดออกทางหน้าต่างอีกฝั่งของกระท่อม ร่างหนุ่มวิ่งไปด้วยสวมเสื้อไปด้วย แผ่นแน่บไปท่ามกลางฟ้าฝนคำราม!

ทิ้งให้มุกอ่อนมองตามอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา ไอ้ธง... หนีเอาตัวรอดคนเดียวเลยนะมึง

ไอ้สัตว์!

สาวน้อยก่นด่าในใจและรีบใส่เสื้อผ้าแต่ไม่ทัน กิตติถีบประตูกระท่อมพังแล้วกระโดดขึ้นมาเห็นลูกสาวกำลังกลัดกระดุมกางเกงพอดี บิดากระชากแขนลูกสาวมากระหน่ำตีไม่ยั้งด้วยแรงโทสะ! ปากก็ก่นด่าท่ามกลางเสียงฟ้าร้องครืนๆ และเม็ดฝนหล่นลงกระแทกหลังคา

“แร่ดนักหรือมึง อีมุก! อยากมากใช่มั้ยถึงต้องแล่นมาเอากับผัวมึงถึงที่นี่ ทั้งที่กูห้ามแล้ว ห้ามแล้ว!”

“อย่า พ่อ มุกเจ็บ ฮือๆ”

มะลิจะเดินเข้าไปห้ามก็เหยียบเข้ากับซองกระดาษที่ธงชัยวางทิ้งไว้พอดี หล่อนเก็บขึ้นมาเทยาในซองออกมาดูแล้วเบิกตากว้าง เม็ดแบบนี้มันยาขับเลือด หล่อนเคยไปหามากินตอนเล่นชู้แล้วเกิดท้องขึ้นมาทั้งที่ผัวไปทำงานใช้แรงงานอยู่เมืองนอก ตอนมุกอ่อนยังเด็ก

“พี่! พี่!” มะลิเขย่าแขนกิตติจนเขาละมือจากลูกสาวหันมา “ไอ้ธงมันจะเอายาขับเลือดมาให้ลูกเรากิน!”

กิตติไม่รู้จักยาขับเลือด และยังไม่ทันคิดว่ามะลิรู้จักได้อย่างไร อารมณ์ของเขาปะทุแรงดั่งไฟโลกันต์ กิตติล้วงมือเข้าไปด้านหลังกางเกงที่สวม ดึงปืนออกมาขึ้นนกด้วยใบหน้าแดงจัด ดวงตาแดงก่ำ

“อย่าอยู่เลย ไอ้เด็กจัญไร!”

ธงชัยหนีกระเจิดกระเจิงกลับบ้านมาไม่เจอพ่อที่คอยคุ้มกะลาหัว เขาไม่รู้จะทำอย่างไรดี และคิดว่าคราวนี้กิตติต้องฆ่าเขาตายแน่ๆ ชายหนุ่มจึงรีบเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าด้วยความรีบร้อน ต้องหนี! ต้องหนีเท่านั้น! เขาอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว

เมื่อเป้เต็มก็รีบวิ่งลงมาจากห้องนอนชั้นสอง เจอพ่อเดินเข้าบ้านมาพอดี ธนาหุบร่มแขวนไว้หน้าบ้าน เขาถามงงๆ

“จะไปไหนวะไอ้ธง”

เมื่อเห็นหน้าตาดุดันมีเค้าความหล่อของพ่อ ธงชัยก็แทบจะทรุดลงนั่งร้องไห้อยู่แทบเท้าธนา ถึงกิตติจะดุอย่างกับหมา แต่พ่อเขาดุกว่า เขาเชื่ออย่างนั้น

“พ่อ ช่วยด้วย...”

ร่างสูงกำยำที่จะสูงกว่าบิดาอยู่แล้วรีบเดินไปหาธนาด้วยใบหน้าของลูกแหง่ไม่รู้จักโต ด้วยอารมณ์ของเด็กที่ถูกสปอยด์ในทางที่ผิดจนไม่รู้จักคำว่าผิดชอบชั่วดี

แต่ยังไม่ทันก้าวไปถึง กิตติก็เดินอาดมาพร้อมเสียงฟ้าคำรามและปืนในมือ! ธงชัยยืนตัวแข็งทื่อ อ้าปากค้าง ขนหัวลุกชันราวกับเห็นผีตอนกลางวัน

ธนาหันไปทางด้านหลัง มองตามลูกชาย แต่ยังไม่ทันโฟกัสสายตาได้อย่างชัดเจน เสียงปืนก็ดัง

ปั้ง!!!