4 เสียว 2

นักรบเดินทางกลับเข้าห้องอย่างสิ้นแรงหลังจากเข้าบริษัทแล้วถูกเรียกให้ไปพบกับบอร์ดของบริษัท เขาไม่มีสมาธิฟังเกี่ยวกับการปรับโครงสร้างภายในเพื่อลดค่าใช้จ่าย โดยคำสั่งปลดเขาออกโดยมอบซองขาวให้โดยมีเงินเดือนจำนวน 10 เดือนเป็นการจ้างออก ซึ่งเป็นจำนวนไม่น้อยเพราะมันเป็นเงินก้อน

แต่ถ้าเขายังคงทำงานอยู่ที่นี่จนกว่าจะเกษียณอายุ เขาจะได้มากกว่านี้

ทว่าเมื่อบริษัทไม่เห็นความสำคัญ เขาก็ไม่มีสิทธิ์คัดค้านใดๆ เขาคงต้องทำงานส่วนตัว แต่ในสภาวะเศรษฐกิจอย่างนี้ เขาจะทำอะไรที่พอจะเลี้ยงตัวเองและเจนจิราให้กินดี อยู่สบาย

เขารู้ว่าเจนจิราใช้เงินเก่ง แม้รายได้จาการเป็นพริตตี้ของเธอได้เงินไม่น้อย แต่ก็ไม่พอ เขาต้องจ่ายรายเดือนให้เธอ ถ้าเขาไม่มีเงินเธอคงเดินออกไปจากชีวิต

นักรบจะลองใจเจนจิรา ว่าไม่ได้เงินตอบแทน อยากรู้ว่าเธอจะทำอย่างไร เรื่องแบบนี้คงจะต้องเสี่ยงดู

เขากลับเข้าห้องก่อนเที่ยง เมื่อเปิดประตูเข้าไป เจนจิรายังคงนอนเล่นโทรศัพท์อย่างเพลิดเพลินและสะดุ้ง โทรศัพท์พลัดตกบนที่นอนเมื่อเห็นเขาโผล่เข้ามา

“อุ๊ย! นักรบ ทำไมถึงรีบกลับมาคะหรือว่าลืมของ”

เธอถามเสียงสั่นและมือที่จับโทรศัพท์ขึ้นมาก็สั่นอย่างเห็นได้ชัด แต่นักรบเครียดเรื่องงานจึงไม่ใส่ใจที่จะสอบถาม

“ผมถูกให้ออกจากงาน”

“ห๊า! ถูกให้ออกจากงาน เป็นไปได้ยังไงคะ”

“มันเป็นไปแล้ว ผมถูกบริษัทให้ออกจากงาน นึกแล้วเชียว ว่าจะโดน ทำไมซื้อหวยไม่ถูกอย่างนี้นะ”

เขานั่งบนเตียงอย่างสิ้นแรงแล้วค่อยๆ ก้มหน้า สองมือขยำเส้นผมจนยุ่งเหยิง เจนจิรารีบลบข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์อย่างรวดเร็วแล้วเข้าไปคลอเคลียชายหนุ่มอย่างอ้อนๆ

“อย่าคิดมากน่า มันต้องมีทางออก อย่างน้อยเงินชดเชย คุณต้องได้เป็นก้อน ใช่ไหมคะ”

นักรบนั่งตัวตรง มองหน้าคนรักแล้วสบถอย่างโกรธๆ

“เป็นก้อนกะผีอะไรล่ะ ให้แค่เดือนเดียวเท่านั้น”

“อ้าว! อย่างนี้จะทำยังไง ค่าอยู่ ค่ากินแล้วค่าเช่าห้องนี่อีก เงินเก็บคุณก็มีไม่เท่าไหร่ไม่ใช่รึ”

เขาไม่ได้บอกเรื่องเงินเก็บก้อนใหญ่ให้เจนจิรารู้ โดยฝากธนาคารแบบประจำ เขาให้เธอรู้เห็นแค่เงินเก็บแบบสะสมทรัพย์เท่านั้น

“นั่นสิ จะทำยังไง เจนก็มีรายได้เยอะ ช่วยผมหน่อยก็แล้วกัน ผมหางานใหม่ได้หรือสร้างเงินขึ้นมาได้ ผมจะจ่ายให้คุณกลับคืน”

“เรื่องเงินค่อยว่ากันอีกทีค่ะ เจนจะอาบน้ำ เตรียมตัวไปทำงานแล้ว คืนนี้อาจกลับดึกเพราะมีงานติดกันสองงาน คุณหิวก็หากินเองนะ เจนคงไม่ได้ซื้อของมาเผื่อคุณหรอก”

เมื่อเจนจิรารู้ถึงสถานะทางการเงินของเขา เธอมีท่าทีที่เปลี่ยนไป เขารู้แล้วว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนที่จะใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกันอีกต่อไป

เธออยู่กับเขาเพื่อหาผู้ชายคนใหม่ที่รวย ถ้าเจอเธอก็ไป และเวลานี้รู้ว่าเขาอยู่ในสภาพใกล้สิ้นเนื้อประดาตัว ลายเธอจึงออกทันที

ไม่เป็นไร เขารู้ตัวเวลานี้ก็ดีแล้วจะได้เตรียมรับสถานการณ์ได้ทันท่วงที จากนี้ไปเขาคงต้องหาที่อยู่ใหม่ แต่ยังคงมืดแปดด้าน ไม่รู้ว่าจะไปอยู่ที่ไหน

พรุ่งนี้เขาคงจะออกไปเดินตามถนนต่างๆ เพื่อที่จะดูว่ามีอะไรพอที่จะทำเงินได้บ้าง ระหว่างที่เจนจิราอาบน้ำเขาได้แต่คิดและคิดจนปวดหัว

เจนจิราอาบน้ำเสร็จแล้ว เธอมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ และไม่พูด ซึ่งทำให้เขาเครียดหนักยิ่งกว่าเดิม

เขาจะทำอย่างไรกับชีวิตในวัย 30 ปี