ตอนที่ 1

ค-น-ง-า-น

ในตำนาน

นิยายเรื่องนี้อยู่ใน Set เรื่องสั้นสุดมันส์

ผู้เขียน กาสะลอง

ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ

หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ

เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น

เรื่องสั้นสุดมันส์

มาถึงลำดับที่สามแล้วครับ

เล่ม1

เล่ห์กามพี่ชายสามี

เล่ม 2

พลีกามเมืองลับแล

เล่มที่ 3

พ่อเลี้ยงสอนรัก

เล่มที่ 4

คนงานในตำนาน

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น

ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล

และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา

อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ

……….

นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา

ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์

ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง

ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง

*เราเตือนท่านแล้ว*

ไอ้ใหญ่… ค่อยๆ เอามือดันเข่าสองข้างของเรไรแหกอ้าออกจากกัน ทำท่าเหมือนกำลังจะฉีกทุเรียน

“ผมอยากเห็นทุเรียนของคุณเรไรชัดๆ ว่ายวงของมันจะใหญ่แค่ไหน รสชาติจะหวานมันส์สักแค่ไหน”

น้ำเสียงตื่นเต้นจัด มือหยาบใหญ่ค่อยๆ แหกเข่าของเมียนายจ้างออกจากกัน ดวงตาเบิกโพลงเพ่งมองพูทุเรียนยวงใหญ่ เบียดอัดกันแน่นอยู่ระหว่างง่ามขาของเรไร โอบล้อมไว้ด้วยเส้นไหมสีดำระยับ

“โอ้ว… พูใหญ่สุดๆ”

ไอ้ใหญ่ตะลึงลาน ก้มลงปาดลิ้นชิมรสชาติหวานมันส์ของพูทุเรียนในทันที ทั้งเลียสลับดูดเสียงดังซ่วดๆ ทำเอาสะโพกของเรไรบิดส่าย ดิ้นไปดิ้นมาด้วยความเสียวซ่านทรมานหอย

ค-น-ง-า-น

ในตำนาน

พุทธศักราช 2562

ที่บ้านไม้ชั้นเดียวหลังย่อม ตั้งอยู่ท่ามกลางไร่ข้าวโพดในจังหวัดนครราชสีมา มองเลยไปจากหลังบ้านเห็นไซโลเก็บอาหารสัตว์ ขนาบด้วยคอกม้าและโรงเก็บฟาง

“เถ้าแก่… นั่นใคร”

‘เรไร’ ทอดสายตามองชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ผิวสีน้ำตาลเข้ม ใบหน้าคมคร้ามหล่อเหลาสะดุดตา กำลังแบกก้อนฟางออกมาจากโรงเก็บฟาง เอามาโรยเป็นกองไว้หลายจุด วัวเกือบสิบตัวกรูกันเข้ามาหาเมื่อกลิ่นฟางโชยมาแตะจมูก

“อ๋อ… คนงานใหม่ มันชื่อไอ้ ‘ใหญ่’ ฉันเพิ่งรับมันเข้ามาทำงานเมื่อวานเย็น”

เถ้าแก่สุ่นตอบข้อสงสัยของภรรยาผู้ยังสาว ที่ต้องเน้นคำว่า ‘ยังสาว’ ก็เพราะว่าเถ้าแก่สุ่นอายุมากกว่าเรไรหลายปี

ตอนนี้เรไรเพิ่งย่างยี่สิบห้า ส่วนเถ้าแก่สุ่นนั้นปาเข้าไปตั้งห้าสิบห้า อีกไม่กี่ปีก็แซยิด

“รับคนงานใหม่… ทำไมไม่เห็นบอกฉันเลย”

ภรรยาสาวตัดพ้อ

“ก็ฉันไม่ได้เห็นว่ามันเป็นเรื่องสำคัญอะไรที่จะต้องบอก มันก็แค่คนงานใหม่คนนึงเท่านั้นเอง”

เถ้าแก่สุ่นกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ

นั่นสิ… เรไรถามตัวเองอยู่ในใจ ว่าทำไมหล่อนต้องให้ความสนใจผู้ชายคนนี้

“เมื่อกี้เถ้าแก่บอกว่ามันชื่ออะไรนะ”

เรไรสะดุดหูกับชื่อของคนงานใหม่

“ชื่อไอ้ใหญ่… ”

เถ้าแก่สุ่นกล่าว ชื่อที่ได้ยินทำเอาหัวคิ้วของเรไรชิดเข้าหากันด้วยความสงสัยที่ถึงมาของชื่อสะดุดหู ก่อนที่ภาพเรือนร่างสูงใหญ่กำยำของไอ้ใหญ่จะผุดวาบเข้ามาในหัวของหล่อนอีกครั้ง

“อย่าไปสนใจเรื่องคนอื่น… มาสนใจเรื่องของเราดีกว่ามั้ย?”

ด้วยน้ำเสียงและแววตาหวานวาวบอกความหื่น เถ้าแก่สุ่นก้าวเข้ามาโอบสะโพกของเมียสาว กอดจูบด้วยแรงกระสันหา

“วันนี้ฉันอยาก… ”

สามีชรากระซิบเสียงกระเส่าข้างหูของเมียสาว เพราะว่าหลายวันมาแล้วที่กิจกรรมทางเพศของเขากับหล่อนต้องมีอันว่างเว้นมานาน ด้วยปัญหาสุขภาพของเถ้าแก่สุ่นที่สามวันดีสี่วันไข้

วันนี้เรไรสวมเสื้อกล้ามบางๆ โนบราจนเห็นหัวนมแทงตุงขึ้นมาจากเสื้อบางๆ นุ่งกางเกงขาสั้นจู๋อวดช่วงขาเรียวยาว ผิวขาวเนียนเปล่งปลั่งเปี่ยมไปด้วยออร่าของวัยสาวสะพรั่ง ความเย้ายวนใจของหล่อนทำเอาเถ้าแก่สุ่นรู้สึกมีอารมณ์ทางเพศขึ้นมากะทันหัน

“อุ๊ย… สงสัยวันนี้ฝนตกท่วมฟ้าแน่ๆ”

เมียสาวตกใจ เถ้าแก่จะจัดให้?

เรไรกล่าวเขินๆ แปลกใจที่วันนี้เขาเป็นคนเริ่มก่อน ต่างจากหลายๆ ครั้งที่หล่อนต้องปลุกปล้ำทั้งโม๊คทั้งเลียจนไส้กรอกมินิค็อกเทลดุ้นน้อยสอดใส่ได้ เพราะปกติมันมักจะอ่อนยวบเป็นมะเขือเผา ไม่แข็ง ไม่สู้ ทำเอาเรไรรู้สึกเบื่อหน่ายชีวิตคู่ที่นับวันจะหาความสุขไม่ได้

และในระยะหลังๆ มานี้ เถ้าแก่สุ่นก็สามวันดีสี่วันไข้ เพราะโรคเบาหวานและหัวใจที่รุมเร้าสังขารหนักขึ้นทุกวัน

ความชราเป็นอีกสาเหตุที่ส่งผลโดยตรงกับพลังทางเพศที่ลดลงเรื่อยๆ ด้วยโรคเบาหวานมีผลต่อการแข็งตัวของอวัยวะสืบพันธุ์ อาวุธของผัวแก่จึงไม่อาจใช้งานได้เหมือนก่อน

“ไปรอในห้องนะ”