ปรารถนา ที่ 2 เสียงในใจที่ดังออกมา

ปรารถนา ที่ 2

เสียงในใจที่ดังออกมา

ข้าได้ยิน...

/โถวคุณหนูของข้า วันนี้เหตุใดจึงน่ารักเสียจริง เห็นทีว่าข้าต้องเข้าครัวทำขนมมาให้คุณหนูเสียแล้ว/

คนตัวเล็กที่นั่งอยู่หน้ากระจกเพื่อให้แม่นมหวีผมให้ถึงกับกะพริบตาปริบๆ เมื่อได้ยินสิ่งที่แม่นมคิด โดยที่ภาพสะท้อนแม่นมในกระจกเงานั้นไม่มีการขยับปากเพื่อเอื้อนเอ่ยถ้อยคำเลยสักนิด

“เมื่อครู่แม่นมพูดว่าอะไรนะ”

“ข้ายังไม่ได้พูดอะไรเลยเจ้าค่ะคุณหนู”

แม่นมตอบพลางหันไปหยิบผ้าผูกผมสีขาวมามัดที่ปลายผมเปียอย่างเบามือ

/ช่วงนี้ผมคุณหนูเงางามยิ่งนัก ดูท่าเส้นผมเล็กละเอียดนี้คงถูกกับน้ำมันกุหลาบบำรุงผมไม่น้อยเลย/

หลี่เยว่ชื่อขมวดคิ้วมุ่น มั่นใจว่าได้ยินเสียงแม่นม ทว่าแม่นมกลับไม่ได้ขยับปากพูด

ข้าหูแว่วงั้นเหรอ!

ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ด้วยความสับสน ภายในเวลาไม่กี่ชั่วยามมีเรื่องราวน่าอัศจรรย์มากมายเกิดขึ้นในชีวิต นางย้อนกลับมายังอดีตที่มีวัยเพียงเก้าปี อีกทั้งยังได้ยินเสียงความนึกคิดของแม่นมอีกด้วย

“นมแพะร้อนๆ มาแล้วเจ้าค่ะคุณหนู”

จังหวะนั้นเอง ‘จิงเหอ’ สาวใช้ส่วนตัวก็เดินเข้ามาพร้อมกับถาดแก้วนมที่กรุ่นควันร้อนลอยอวลอยู่เหนือปากแก้ว

“อาจิ้ง!”

เจ้าของน้ำเสียงกังวานเอ่ยเรียกสาวใช้ด้วยความคิดถึง ชาติก่อนชีวิตของนางดำเนินไปด้วยความยากลำบากจนบางขณะนางก็หลงลืมสิ่งสำคัญไป จิงเหอคือสาวใช้ที่อยู่กับนางมาตั้งแต่นางเพิ่งหัดคลาน จนกระทั่งนางอายุสิบสองปีจิงเหอก็ถูกใส่ร้ายว่าขโมยสร้อยพลอยเขียวของมารดา จึงถูกขับไล่ออกจากตระกูล ทว่าก้าวออกไปยังไม่ทันพ้นสองชั่วยามนางก็ได้ข่าวว่าจิงเหอถูกขบวนม้าเหยียบจนเสียชีวิต

เป็นสิ่งที่ติดค้างในใจเหลือเกิน

นางไม่เชื่อและไม่เคยเชื่อว่าจิงเหอจะเป็นขโมย แต่นางก็เด็กเกินไปจนไม่สามารถกางปีกปกป้องสาวใช้คนสนิทได้

หากเป็นชาตินี้ นางจะไม่ยอมให้โศกนาฏกรรมดั่งครั้งก่อนเกิดขึ้นอีกครั้งแน่

“คุณหนูเจ้าขาดื่มนมร้อนๆ ก่อนเถอะเจ้าค่ะ”

“ขอบใจนะอาจิ้ง”

เด็กหญิงรับแก้วนมมาถือไว้ สูดกลิ่นนมร้อนๆ ก่อนจะใช้ริมฝีปากอวบอิ่มเป่าลมไล่ความร้อน แล้วค่อยๆ ดื่มนมอย่างช้าๆ

/วันนี้แก้มของคุณหนูก็ดูนุ่มนิ่มน่าหยิกเหลือเกิน ถ้ามีโอกาสขออยากลองขอจับแก้มคุณหนูดูสักครั้งจัง/

เยว่ชื่อกะพริบเปลือกตาปริบๆ เมื่อนางได้ยินเสียงความคิดของจิงเหอ ในคราแรกนางคิดว่าตนเองได้ยินเสียงความคิดของแม่นมเท่านั้น แต่กลายเป็นว่านางได้ยินเสียงความคิดของสาวใช้ด้วยงั้นหรือ

หรือว่านี่จะเป็นพลังจากไข่มุกกันนะ

ฉุกคิดเพราะ ‘ไข่มุกสีรุ้ง’ คือสิ่งเดียวที่หวนย้อนอดีตกลับมาพร้อมๆ กับนาง

เมื่อคิดเช่นนั้นนางจึงตั้งใจพิสูจน์โดยการหยิบไข่มุกใส่ในหีบไม้เก็บเครื่องประดับ จากนั้นจึงพูดคุยกับแม่นมและจิงเหอด้วยเรื่องทั่วไป ทว่ากลับไม่ได้ยินเสียงในใจของทั้งสองอีกเลย

“คุณหนูสวมชุดนี้ดีหรือไม่เจ้าคะ วันนี้ท่านประมุขและฮูหยินจะเดินทางกลับมา หากคุณหนูแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีสันสดใสออกไปต้อนรับคุณท่านคงดีไม่น้อยเลย”

“ได้เลย”

หญิงสาวตอบพลางหันไปเปิดหีบอัญมณี คว้าไข่มุกมากำไว้ ทันทีที่ไข่มุกสัมผัสร่างกาย นางก็ได้ยินเสียงความในใจของแม่นมทันที

/สีเหลืองหวงหลัน เข้ากับคุณหนูที่สุด ขับให้ผิวของคุณหนูยิ่งขาวผุดผาด/

ได้ยินอีกแล้ว!

ไม่ผิดแน่...

นี่คือพลังจากไข่มุกที่ทำให้ข้าสามารถได้ยินความในใจของคนรอบข้างที่มีต่อข้าได้ แต่กลับไม่ได้ยินเสียงในใจเกี่ยวกับผู้อื่นหรือเรื่องอื่นๆ

ต้องเป็นความคิดที่เกี่ยวข้องกับข้าโดยตรงเท่านั้นข้าจึงจะได้ยินสินะ

หลี่เยว่ชื่อก้มมองไข่มุกแวววาวในมือด้วยความอัศจรรย์ใจ หัวสมองวิ่งวุ่นเต็มไปด้วยเรื่องราวมากมายที่ผุดขึ้นมาในห้วงแห่งความทรงจำ

บางที ‘ไข่มุกสีรุ้ง’ เม็ดนี้อาจช่วยให้นางหาข้อผิดพลาดในอดีตก็เป็นได้

‘ขอบใจมากนะเจ้าไข่มุก’