9 ขู่

หลายปีก่อน ..... ย้อนกลับไปหลายปีตอนนั้นเธอเพิ่งเรียนจบ ม.หก เธอตั้งใจจะเรียนต่อปริญญา แต่ป้าแท้ๆของเธอไม่ยอมให้เธอเรียนต่อ

"มึงจะมีปัญญาหาเงินที่ไหนไปเรียนต่อห๊ะอีน้ำ"

"เงินจากประกันชีวิตของแม่ที่ฝากป้าไว้มันก็ตั้งเยอะนี่จ๊ะ "

"นี่มึงทวงเงินกูเหรอวะ ห๊ะ อิหลานเนรคุณ" ป้าตบเข้าที่ใบหน้าของเธออย่างแรง จนเลือดไหลออกมาจากมุมปาก แต่เธอก็อดทนไม่ร้องไห้ออกมา

"น้ำไม่ได้ทวงจ๊ะ แต่เงินตั้งหลายแสนมันไม่น่าจะหมดนี่จ๊ะ เพราะที่ผ่านมา น้ำก็ได้รับทุนเรียนฟรีมาตลอด เงินของแม่ที่ฝากป้าไว้มันน่าจะยังเหลืออยู่"

"กูก็ต้องกินต้องใช้สิวะเงินน้องสาวกูทำไมกูจะใช้ไม่ได้ห๊า!!!!"

"แต่...แต่เงินนั้นแม่บอกไว้ก่อนตายว่าเอาไว้ให้น้ำเรียนต่อ"

"นี่มึงจะทวงเงินของแม่มึงจากกูให้ได้เลยใช่มั้ย"

ป้าตรงเข้ามากระชากผมของเธออย่างแรง

"ไม่ใช่นะจ๊ะป้า"

"ไม่ใช่แล้วมึงจะถามทำไม ถามทำไม!!!!"

ป้ากระชากผมของเธอและลากออกมาหน้าบ้านก่อนจะวิ่งไปเอาไม้เรียวที่ใช้ตีเธอเป็นประจำมาตีเธอด้วยความโมโห

เพี้ยะ!! เพี้ยะ!! เพี้ยะ!! เสียงไม้เรียวที่มันกระทบลงบนเนื้อตัวของเธอดังไปทั่วบริเวณ

ชาวบ้านแถวนั้นรีบวิ่งมาดู แต่ก็ช่วยเหลืออะไรเธอไม่ได้อยู่ดี เพราะมันเป็นภาพที่ชินตามาหลายปีที่เห็นป้าทำร้ายร่างกายเธอแบบนี้

"โอ๊ย น้ำเจ็บจ๊ะ ป้าอย่าตีน้ำ ฮือ ฮือ ฮือ " เธอยกมือไหว้ผู้เป็นป้า เธอมองท่านด้วยสายตาอ้อนวอนให้หยุดตีเธอแต่มีเหรอที่ป้าจะหยุด ถ้าไม่เหนื่อยก็ไม่เคยหยุด เธอโดยจนชินแล้ว

"หยุดนะ!!!!"

แต่ จู่ๆก็มีเสียงใครคนหนึ่ง ดังแทรกเสียงไม้เรียวขึ้นมา มันทำให้ป้าหยุดชะงักไม้ไปในทันที

"มึงมาห้ามกูทำไมห๊ะอิคุณนาย มึงจะมาแจกของก็แจกไป ไม่ต้องมาเสือกเรื่องของกู!!!!"

"แต่เธอกำลังทำร้ายร่างกายเด็กคนนี้"

"นี่มันหลานกู กูจะตีมันจนตายก็เรื่องของกู ไม่เกี่ยวไรกับมึง"

"งั้นฉันคงจะต้องเรียกตำรวจมาจัดการถ้าเธอยังไม่หยุด"

พอได้ยินแบบนั้นป้าของเธอก็เริ่มกลัวที่จะโดนจับเพราะที่ผ่านมาป้าของเธอก็โดนจับเป็นประจำข้อหาเล่นการพนัน

"มึงไม่ต้องมาขู่กู" ป้าพูดจบก็รีบทิ้งไม้ลงกับพื้นและเดินออกจากบ้านไป

"เจ็บมากมั้ยหนู อาว่าหนูไปทำแผลที่โรงพยาบาลก่อนดีมั้ย ดูสิเนื้อตัวมีแต่รอย เลือดก็ซึมออกมาด้วยเนี้ยะ ถ้าทิ้งไว้แผลคงจะอักเสบแน่ๆเลย.... สมพงษ์ ไปเอารถมารับฉันที่นี่ฉันจะพาแม่หนูคนนี้ไปทำแผลที่ โรงพยาบาล"

คุณอาใจดีพูดกับเธอก่อนจะหันไปสั่งให้คนของท่านนำรถมารับเธอไปโรงพยาบาล

"ได้ครับ คุณท่าน"

"เอ่อ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แผลแค่นี้ เดี๋ยวน้ำทายาเอาเองก็ได้ค่ะ"

เธอเอ่ยออกมาด้วยความเกรงใจ