2 แค่นี้คงไม่ตาย

"เฮ้ยยมึงทำเกินไปรึเปล่าวะไอ้โยนั่นเมียมึงนะ"

เปรมถามด้วยความตกใจ เขากำลังจะลงไปช่วยน้ำใสขึ้นมาจากน้ำก่อนที่เธอจะจมลงไปแต่วาโยดึงเขาเอาไว้ไม่ยอมให้เขาหรือใครลงไป

"หึ เกินไปตรงไหนวะ"

"เมียมึงจะจมน้ำตายอยู่แล้วนะมึงจะไม่ทำห่าไรเลยรึไง"

"มึงเชื่อว่ายัยนั่นว่ายน้ำไม่เป็น?? "

"แต่เมียมึงกำลังจะจมน้ำมึงไม่เห็นเหรอ มึงมันบ้า มึงมันใจร้ายเกินไปว่ะ วันนี้วันเกิดมึงแต่อาจจะเป็นวันตายของน้ำใสก็ได้นะถ้ามึงไม่ลงไปช่วยตอนนี้"

"ไอโย!! มึงถ้ามึงไม่ช่วยงั้นกูจะลงไปช่วยน้ำเอง"

แสงเหนือพูดด้วยความโมโห เขาถอดเสื้อของตัวเองออกเพื่อจะกระโดดลงไปช่วยน้ำใสขึ้นมาจากน้ำ

"มึงไม่ต้อง"

วาโยห้ามเพื่อนตัวเองเอง ก่อนที่เขาจึงรีบกระโดดลงไปช่วยน้ำใสขึ้นมาจากสระน้ำ ซึ่งตอนนี้เธอหมดสติไปแล้ว หวังว่าจมน้ำแค่นี้คงยังไม่ตายหรอกนะ

ทุกคนอาจคิดว่าเขาคงจะปล่อยให้ยัยนี่ตาย หึ เขาไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก

มันคงจะง่ายเกินไปถ้าจะมาตายตอนนี้ ผู้หญิงคนนี้ต้องได้รับบทเรียนที่แสนเจ็บปวด

เขาสาบาน..........

วาโย

เมื่อเขาช่วยผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาจากน้ำสำเร็จ แต่ดันหมดสติไปซะแล้ว เขาจึงต้องจำใจผายปอดให้เธอ ถ้าถามว่าต็มใจที่จะเม้าทูเม้ามั้ย บอกเลยว่าไม่แม้แต่นิดเดียว โคตรจะขยะแขยงตัวเองที่ต้องสัมผัสร่างกายของผู้หญิงคนนี้

แต่ไอ้ห่าเปรมมันเสือกพูดว่าผมต้องรับผิดชอบเพราะผมทำให้ยัยนี่เป็นแบบนี้ ส่วนไอ้เหนือก็ยืนทำหน้านิ่งตามสไตล์มันนั่นแล่ะ แม่งเป็นห่าไรกันวะ จะสงสารยัยนี่ทำไมคนที่ควรสงสารคือเขานี่!!!

น้ำใส

เธอรู้สึกเหมือนมีใครมาป้วนเปี้ยนอยู่ที่ริมฝีปากและบริเวรหน้าอกของเธอ สักพักเธอก็สำลักน้ำออกมา ซึ่งมันก็เยอะมาก จนทำให้เธอปวดแสบปวดร้อนตรงจมูก ปาก และคอ

เธอค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆและตั้งสติ ใช่ เธอจมน้ำนี่นา เธอมองหน้าคนที่อยู่ตรงหน้าของเธอ เขาก็ คือ ผู้ชายใจร้ายที่ผลักเธอตกลงไปในสระ

นี่อย่าบอกนะว่าเขาเป็นคนช่วยเธอขึ้นมา เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด

เธอพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง และมองไปรอบๆ ตอนนี้เหลือแค่เธอ วาโย เปรม แล้วก็แสงเหนือเท่านั้นส่วนคนอื่นๆคงกลับกันหมดแล้ว

"จำไว้นะ ต่อไปอย่ามาปากดีกับฉันอีก"

พูดจบเขาก็เดินกลับเข้าบ้านไป

ส่วนตัวเธอก็ยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น มันลุกไม่ไหวเลยจริงๆ

"ฉันว่าเธอกลับบ้านไปกินยาดีกว่านะฉันว่า อย่าลืมนะว่าพรุ่งนี้เธอมีสอบ ฉันกลับล่ะ " นั่นคือคำพูดของแสงเหนือเขาพูดก่อนจะเดินไปอีกคน เหลือแค่เธอกับเปรม เธอจึงถามเรื่องทียังสงสัยอยู่

"เอ่อ เปรม เมื่อกี้ใครลงไปช่วยเราขึ้นมาเหรอ" เพราะต้องการความแน่ใจว่าใครช่วยเธอขึ้นมาจึงถามออกไป

"ใครผลักเธอลงไปก็คนนั้นแล่ะ"

"วาโย....ช่วยเราขึ้นมาจริงๆเหรอ"

"แล้วมะกี้เธอไม่ดูสภาพมันรึไง"

อืมมนั่นสินะเสื้อผ้าเขาเปียกหมดเลยนี่นาคงเป็นเขาจริงๆที่ช่วยเธอขึ้นมา