ตอนที่ 6 ของเล่นหาย

เพล้ง!

เซริวปาแก้วกาแฟลงพื้น เขาติดต่อแพรไหมไม่ได้ตลอดสองวันที่ผ่านมา ได้เขาแล้วกับไม่รับผิดชอบเขาตื่นมาก็ไม่เห็นแม้แต่เงา หากแพรไหมถามหาความรับผิดชอบจากเขาก็ยังดี แต่นี้เล่นหนีหายงานไม่ยอมมาทำ

“เซริวลูกเป็นอะไร” เคลวินเห็นสภาพห้องทำงานของลูกชายแล้วส่ายหัว

“ปาป๊ามาทำอะไรครับ”

“ไม่มาจะรู้เหรอว่าเจ้าลูกชายกำลังทำนิสัยไม่ดี” โมโหขนาดไหนเซริวก็ไม่เคยทำลายข้าวของ หรือพาลไปทั่วแต่เห็นแววตาของพนักงานแล้วเดาว่าลูกชายของเขามีเรื่องเครียด

“ผมแค่เครียดนิดหน่อยครับ”

“เรื่องงานมีเหรอที่ลูกจะจัดการไม่ได้”

“ผ ผมขอตัวทำงานก่อนนะครับ” เซริวเลือกที่จะไม่ตอบคำถามของพ่อ

“ถ้าไม่อยากให้มามี้จับคู่ให้ลูกควรรีบหาคนรักซะ” เขาเข้าใจดี ภรรยาอยากให้ลูกมีชีวิตคู่ที่ดี แต่ความรักไม่สามารถบังคับกันได้

เซริวเห็นว่าประตูห้องทำงานปิดลงแล้วเขาจึงพิงผนักเก้าอี้อย่างหมดแรง และหลับตาลงใช้มือนวดขมับทั้งสองข้าง เขาไม่เข้าใจตัวเองแค่ผู้หญิงคนเดียวทำไมต้องเป็นถึงขนาดนี้

เขาจะบุกเข้าไปให้แพรไหมที่บ้านเลยก็ไม่ได้ ปากของแค่เป็นของเล่น แต่เป็นของเล่นแบบใดถึงได้คิดถึงใบหน้าของเขาเช้าเที่ยงเย็น

แพรไหมมาทำงานหลังจากที่นอนป่วยมาสองวันเต็ม เพราะเขาคนเดียว มาทำงานวันนี้ขออย่าได้เจอหน้าผู้ชายใจร้ายคนนั้นอีก

“น้องแพรไม่สบายดีขึ้นแล้วเหรอครับ”

“แพรดีขึ้นแล้วค่ะ”

“พี่ซื้อให้เครื่องเก่าพังใช่ไหมมีเงินค่อยเอามาคืนพี่” ถ้าไม่รีบพูดแพรไหมคงไม่รับความหวังดีจากเขา เขาซื้อโทรศัพท์ไว้รอหญิงสาว

“เอ่อ แพรเกรงใจค่ะ”

“ไม่ต้องเกรงใจมีเงินก็ค่อยมาคืนพี่ ไม่คิดดอก” เขายืนถุงใส่มือถือให้ พร้อมกับใช้มือแตะหน้าผากของแพรไหมเบาๆ เป็นจังหวะนรกที่เซริวเดินมาเห็นภาพนั้นพอดี

“อยากจะจีบกันกลับไปจีบที่บ้านดีกว่าไหม! ที่นี่คือที่ทำงาน” ถ้าเขามาไม่ทันไม่รู้จะทำอะไรต่อไปบ้าง เห็นหน้าเงียบๆ หาเป้าหมายใหม่อยู่นี่เอง

“ขอโทษครับคุณเซริว”

“แพรเอาของไปเก็บก่อนนะคะ” หญิงสาวเดินหลีกหนีออกมา เธอไม่อยากเจอหน้าแม้แต่วินาทีเดียว แต่ก้าวขาไม่กี่ก้าวต้องหยุด

“คุณเซริวคะ” พลอยนิตาเดินเข้ามาหาเซริวด้วยความดีใจ กว่าจะเจอตัวเขาไม่ใช่เรื่องง่าย

“วันนั้นคุณอาแอลลี่นัดเราไปดูตัวกัน เสียดายจังที่คุณติดงาน”

คำพูดนั้นทำให้แพรไหมรู้สึกแปลกๆ แสดงว่าพลอยนิตาน่าจะเป็นคู่หมายของเซริว ไม่ได้การละต้องไม่มีใครรู้ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาเด็ดขาด

เซริวมองตามแพรไหมที่เดินออกไปพร้อมกับถุงที่ไอ้หมอนั่นให้ คงจะได้ยินทั้งหมดแล้ว เขากำลังจะตามแพรไหมไป

“คุณเซริวจะไปไหนคะ”

“ผมจะไปไหนแล้วมันใช่ธุระคุณเหรอ”

เขาเดินออกมาโดยไม่สนใจพลอยนิตาอีก แพรไหมกำลังหลบหน้าเขาอยู่ ต้องหาวิธีที่จะได้เข้าใจเธอให้มากกว่านี้

“ไอ้ภูผา”

“ครับคุณเซริว”

“ไปซื้อไอโฟนรุ่นใหม่ราคาแพงที่สุดมา”

“โทรศัพท์คุณพังเหรอครับ” ภูผายังเห็นเขาใช้อยู่เลย ทำไมจู่ๆ ถึงอยากได้ใหม่

“มึงอยากหางานใหม่?”

“เปล่าครับคุณต้องการวันไหน” เขาจะได้รีบจัดการถูก

“ตอนนี้ เดี๋ยวนี้!” ภูผาทำหน้าเซ็งมีใครเป็นแบบเจ้านายเขาไหม แต่มีหรือที่ภูผาจะทำไม่ได้คนมีเงินทำอะไรก็รวดเร็วไปหมด ไม่ถึง 20 นาที มือถือรุ่นล่าสุดก็ได้มาอยู่ในมือของเซริว

“อุ้ย ปล่อยค่ะ”

“เอาโทรศัพท์มันมา!”

“พูดเรื่องอะไร”

แพรไหมเริ่มจะหงุดหงิดเมื่อเขามาขัดขวางการทำงานของเธอ กำลังจะอ้าปากด่าอีกรอบเซริวคว้าเอาโทรศัพท์ที่รุ่นพี่ซื้อให้ไปไว้ในมือ

“ชอบมันมากใช่ไหม!”

“คุณกำลังเอาแต่ใจรู้ตัวหรือเปล่า”

“ใครมันจะไปน่ารักเท่าไอ้ผู้กำกับนั่นละ” เขาโมโหที่เห็นแพรไหมส่งยิ้มให้มัน รอยยิ้มนั่นมันควรจะเป็นของเขา ไวเท่าความคิดเขาโยนโทรศัพท์เครื่องนั้นทิ้งจนแตกกระจาย

“คุณเซริว!”

“มันพังแล้วแย่จังเลย จะไปไหน!” เขาคว้ามือของแพรไหมไว้ แปลกรอบนี้ไม่ต่อว่าเขา

“ฮึก คุณต้องการอะไร” แพรไหมน้อยใจที่เขาทำตัวแบบนั้น เรื่องคืนนั้นมันจบไปแล้วเธอไม่เรียกร้อง

“ฉันซื้อมาให้ต่อไปใช้เครื่องนี้ห้ามใช้ของคนอื่น อย่าเข้าใกล้มันอีก”

แพรไหมมองเซริวเดินออกไปจนลับสายตา และมองโทรศัพท์เครื่องใหม่ที่อยู่ในมือ แล้วจะเอาเงินที่ไหนไปคืนดนุพล แพรไหมไม่รู้เลยว่าเซริวให้ลูกน้องเอาเงินไปคืนดนุพลเรียบร้อย

เซริวนั่งดื่มเหล้าตั้งแต่หัวค่ำ หลายวันมานี่เขาเอาแต่ดื่มเหล้าจนไม่เป็นอันทำอะไร เขาไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องคิดถึงแต่ใบหน้าของแพรไหม

“พี่เซริวขา พรุ่งนี้ไปงานประมูลเครื่องเพชรกับแคนดี้หน่อยสิคะ”

“มาทำไมแคนดี้พี่ไม่ว่าง”

“พี่เซริวทำตัวยังกับคนอกหัก” แคนดี้น้อยใจที่พี่ชายไม่มีเวลาว่างให้ เธอจึงหันหน้าหนีแต่สายตามองไปเห็นรูปหญิงสาวคนหนึ่งที่เธอคุ้นตา

“พี่เซริวมีรูปน้องแพรได้ยังไงคะ”

“น้องแพร แคนดี้รู้จักเหรอ” เขาวางแก้วเหล้าลงเมื่อเห็นว่าน้องสาวรู้จักแพรไหม

“ใช่ค่ะ เราเคยทำงานด้วยกันน้องแพรน่ารักมากเลยนะคะ แคนดี้ว่าจะแนะนำให้รู้จักกับพี่เซบ”

เพล้ง!

“ว้าย พี่เซริวเลือดไหลเลย” แคนดี้เรียกให้แม่บ้านเอาอุปกรณ์ทำแผลมาให้ พี่ชายเป็นอะไรก็ไม่รู้อยู่ๆ ก็กำแก้วจนแตกคามือ

“พี่มันทำไม!” เขาไม่ดีหรือยังไงถึงจะแนะนำให้เมียเขารู้จักกับไอ้ไคโร เขาบอกเลยว่าสันดานมันไม่ต่างจากเขามันแค่เสแสร้งทำตัวน่ารักให้พ่อกับแม่ได้เห็น

“อะไรของพี่เซริวแคนดี้ตกใจ”

“พี่มันไม่ดีเหรอถึงไม่อยากให้พี่รู้จักกับน้องแพร” บอกไว้เลยว่าเขากับแพรไหมเป็นมากกว่านั้น ใครมันคิดจะมาแทรกกลางระหว่างเขาข้ามศพเขาไปก่อน

“พี่เซริวหวงหรือไง เอ๊ะแล้วพี่มีรูปน้องแพรได้ยังไงแถมยังถ่ายคู่กันอีก”

“กลับบ้านได้แล้วมันดึก”

“ถ้าพี่เล่าเรื่องทั้งหมดให้แคนดี้ฟัง เดี๋ยวแคนดี้นัดน้องมากินข้าวด้วย” อย่าคิดว่าคุณหนูแคนดี้จะไม่รู้ทันพี่ชาย ออกอาการหวงเขาเสียขนาดนี้

“พี่ชอบน้องแพรใช่ไหมคะ ถ้าพูดความจริงเดี๋ยวแคนดี้โทรหาน้องเขาเลย” ตอนที่ทำงานร่วมกันเห็นว่าแพรไหมน่ารักจึงแลกเบอร์ไว้เผื่อว่าแคนดี้มีอะไรให้ช่วยเหลือ

“พ พี่แค่เห็นว่าน้องเขาน่ารัก”

“แคนดี้ไม่แนะนำพี่เซบให้แล้ว นัดทานข้าวพรุ่งนี้เลยดีไหมคะ” ปกติพี่ชายไม่เคยจะไม่ค่อยชมใครว่าน่ารักคนนี้ดูเหมือนจะพิเศษกว่าใคร เธอไม่อยากให้แม่จับคู่ให้พี่เซริวด้วย ได้น้องแพรมาเป็นพี่สะใภ้ก็ไม่เลว