8 - โดนหลอก

พี่ผู้ชายที่มารับเขาไม่ตอบคำถามอะไรเลย พาฉันมาที่ตึกแห่งหนึ่ง มันใหญ่โตมโหฬาร หรูหรามาก ๆ คาดว่าที่นี่น่าจะเป็นคอนโด มาถึงเขาก็พาฉันขึ้นลิฟต์แล้วกดไปที่ชั้นบนสุด

“ที่นี่เป็นคอนโดของเครือคุณธนดลครับ มีคอนโดสิบแห่งในอังกฤษ คอนโดนี้เป็นคอนโดที่พรีเมียมที่สุดในเครือ”

คุณธนดลคือคนที่มอบทุนการศึกษาให้ฉันกับเพื่อน เป็นพ่อของคุณเพลิง ฟังแล้วมันก็รู้สึกขนลุกให้กับความรวยของเขา ชาตินี้ทั้งชาติฉันก็คงไม่มีโอกาสได้สัมผัสความรวยแบบนี้

“ตามผมมาครับ” เมื่อลิฟต์เปิดออกเขาก็หันมาบอกก่อนจะเดินนำ ฉันเองก็รีบเดินตาม

พี่เขาพามาหยุดที่หน้าห้อง ๆ หนึ่ง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออก

“มาถึงแล้วครับนาย”

ฉันได้แต่ยืนตัวสั่นเทาเพราะความตื่นเต้นกับการมาทำงานในที่สุดหรูแบบนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต

ที่ผ่านมาเคยทำแต่งานเสิร์ฟในร้านอาหาร ล้างจานอะไรพวกนี้ ไม่เคยทำในที่หรู ๆ แบบนี้เลย

“คุณเอยเปิดประตูเข้าไปได้เลยครับ” พี่ผู้ชายคนที่มาส่งพูดขึ้นแล้วทำเหมือนจะเดินจากไปฉันจึงเรียกเอาไว้ “ไม่เข้าไปด้วยกันเหรอคะ”

“ผมมีหน้าที่แค่มาส่งคุณเอยครับ”

“อะ… อ๋อค่ะ ๆ” ฉันพยักหน้าตอบแล้วพี่เขาก็เดินไปที่ลิฟต์

ส่วนตัวฉันเองก็ยืนจับสายกระเป๋าสะพายแน่นสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเอื้อมมือที่สั่นเทาไปเปิดประตู

เมื่อขาก้าวเข้ามาในห้อง ความเย็นของเครื่องปรับอากาศมันก็กระทบลงมาบนผิวเนื้อ ทำให้ขนลุกซู่ไปทั้งตัว

“… เปิดแอร์หนาวจัง” ฉันลูบแขนตัวเองไปมาแล้วบ่นพึมพำ ก่อนจะใช้สายตาสำรวจไปรอบ ๆ ห้อง แต่ไม่เจอใคร

แล้วฉันต้องทำยังไง คุณเพลิงให้มาทำความสะอาดห้องงั้นเหรอ แค่ทำความสะอาดห้องมันได้เงินเดือนเป็นแสน ๆ เลยเหรอเนี่ย

“มาเร็วดี”

“อ๊ะ!” ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงทุ้มดังมาจากทางด้านหลังใกล้ ๆ กับใบหู เมื่อหันมาแล้วเจอใบหน้าของคุณเพลิงที่อยู่ใกล้แค่คืบก็รีบขยับหนีทันที

ไม่รู้ว่าคุณเพลิงเดินมาเมื่อไหร่ฉันไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ตอนนี้เขาอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำสีดำ มันดูน่าเกรงขามมาก ๆ แล้วฉันก็ค่อนข้างอายที่เห็นเขาอยู่ในชุดนี้จึงรีบเบือนหน้าหนี

“ไปอาบน้ำ”

“… คะ ?” จู่ ๆ ก็ถูกบอกให้ไปอาบน้ำ ทำเอาฉันงุนงงจนต้องหันมามองคุณเพลิงอย่างไม่เข้าใจ “เอยอาบมาแล้วค่ะ ก่อนจะมานี่เอง ให้เอยเริ่มงานเลยไหมคะ”

“ดูท่าเธอจะใจร้อนมากกว่าฉันซะอีกนะ”

“เอยอยากทำงานแล้วนี่คะ ^_^” ตอนนี้ฉันพร้อมลุยเต็มที่งานอะไรขอให้บอกไม่ว่าจะเป็น กวาดห้อง ถูห้อง ล้างจาน เช็ดกระจก ล้างห้องน้ำ ฉันทำได้ทุกอย่าง

“ฉันให้เธอเลือกว่าอยากทำที่ไหนในห้อง โซฟาห้องโถง ริมระเบียง ห้องครัว ห้องน้ำ ห้องนอน”

ฉันคิดครู่หนึ่งให้เลือกทำไมกัน หรือให้เลือกว่าอยากจะเริ่มทำความสะอาดส่วนไหนในห้องก่อนแบบนี้หรือเปล่านะ

“เริ่ม… ที่ห้องโถง ต่อด้วยห้องครัว ห้องน้ำ ห้องนอน จากนั้นก็ปิดท้ายที่ริมระเบียงก็ได้ค่ะ ^_^” ฉันเรียงตามจุดทำความสะอาด

“เธอไหว ?” คุณเพลิงขมวดคิ้วเข้มถาม มันน่าแปลกมากเลยเหรอเขาถึงได้ดูแปลกใจมากขนาดนั้น

“ไหวสิคะงานถนัดเอยเลยนะ ^_^”

“เคยทำมาแล้ว ?”

“เคยสิคะ อย่าดูถูกเอยเชียวนะ เอยน่ะทำมาตั้งแต่อายุสิบห้าเลยมั้งคะจริงๆ ๆ ก็จำไม่ค่อยได้ ตอนแรก ๆ ก็เหนื่อยแต่พอทำจนชินตอนนี้เอยสู้ตายค่ะ ^_^”

“ครั้งแรกของเธอตอนอายุสิบห้า ?”

“ใช่ค่ะ หรือสิบสี่นะเอยลืม ๆ เพราะนานมาแล้ว”

ไม่รู้ว่าฉันพูดมากไปหรือเปล่าแต่ตอนนี้คุณเพลิงเงียบไปเลย

“งั้นก็ถอดเสื้อผ้าออกซะ” เขาพูดแบบไม่ค่อยสบอารมณ์ แต่ที่น่าตกใจคือทำไมต้องให้ฉันถอดเสื้อด้วยล่ะ

“ถะ… ถอดเสื้อทำไมคะ”

หัวคิ้วหนาขมวดชนกันยุ่งเหยิงอีกครั้งพร้อมกับแววตาเย็นยะเยือกที่จ้องมองฉันเหมือนกำลังใช้ความคิดอยู่

“ที่พูด เธอหมายถึงเรื่องอะไร ?”

“พูดเรื่องทำความสะอาดห้องค่ะ คุณเพลิงจ้างเอยมาทำความสะอาดห้องไม่ใช่เหรอคะ”

ฉันสังเกตเห็นว่าตินนี้คุณเพลิงกำลังขบกรามแน่นก่อนจะพ่นหายใจออกมาหนัก ๆ “ใครเป็นคนบอกว่าฉันจ้างเธอมาทำความสะอาดห้อง”

“…” จู่ ๆ ฉันก็สัมผัสได้ถึงความอำมหิตจากน้ำเสียงเข้มที่เอ่ยถาม ทำเอาไม่กล้าอ้าปากตอบกลับเลย

“เมื่อวานเธอได้อ่านเอกสารที่ส่งไปให้เซ็นหรือเปล่า”

“มะ ไม่ได้อ่านค่ะ” ฉันก้มหน้าตอบ

“หึ! ดี ฉันชอบคนที่ไม่รอบคอบ”

“คะ ?” ปกติได้ได้ยินแต่คนว่าชอบคนที่รอบคอบ แต่ที่คุณเพลิงพูดมันสวนทาง หรือเขาจะอยู่ต่างประเทศนานจนลืมภาษาไทยไปแล้วนะ จะท้วงก็ไม่กล้าว่าเขาพูดผิด

“อยากอ่านเอกสารหรือเปล่าฉันจะเอามาให้อ่าน”

“ค่ะ เอยอยากอ่าน”

คุณเพลิงเดินหายไปในห้องนอน ไม่นานเขาก็เดินกลับมาพร้อมกระดาษแผ่นสีขาวในมืออก่อนจะยื่นมันมาให้ฉัน

“อ่านซะ”

ฉันรับเอกสารมาเมื่อวานไม่ได้อ่านพอคุณเพลิงรู้เขาคงจะไม่พอใจจึงให้มาอ่านอีกรอบ

เมื่อบรรจงอ่านมันก็รู้สึกแปลกใจกับข้อความที่พิมพ์ลงมาในใบกระดาษ ระบุคร่าว ๆ ว่า สัญญาว่าจ้างจนกว่าฉันจะจบการศึกษา โดยที่ฉันต้องยินยอมมีเซ็กส์และไม่ขัดขืนใด ๆ ไม่ว่าคุณเพลิงจะทำอะไร เอกสารนี้เป็นความลับห้ามบอกใครเด็ดขาด หากต้องการยกเลิกสัญญาต้องจ่ายหนึ่งล้าน

นะ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ทำไมข้อความในกระดาษถึงเขียนออกมาแบบนี้ คุณเพลิงต้องหยิบผิดมาแน่ ๆ

“ยะ หยิบเอกสารมาผิดใบหรือเปล่าคะ” มือของฉันมันสั่นเทาเมื่อจับใจความข้อความในกระดาษใบนี้ได้ แต่บางทีมันอาจจะมีอะไรผิดพลาด

“ถ้ามีลายเซ็นของเธออยู่แปลว่าฉันหยิบมาไม่ผิด”

ฉันรีบก้มมองที่แผ่นกระดาษอีกครั้ง มันมีลายเซ็นของฉันอยู่จริง ๆ ด้วย

“อะ… เอยขอไม่รับงานนี้ค่ะ” สัญชาตญาณทำให้ฉันรีบปฏิเสธออกไปเมื่อรู้สึกถึงความผิดปกติ

“ได้สิ… ถ้าเธอจ่ายหนึ่งล้าน”

ฉันมองคุณเพลิงอย่างหวาดกลัว เขาน่ากลัวมาก ๆ ทำไมถึงหลอกฉันแบบนี้ ภาพลักษณ์ที่ดูดีมันต่างจากความอำมหิตของเขาสิ้นเชิง