บทที่ 2 ตอน 3

“เล่นตัวอะไรกัน ปริมโทรหาเมื่อไหร่ผมไม่เคยปฏิเสธปริมเลยสักทีมาหาตลอดเลย ผมนี่ของตายของปริมชัดๆ”

พริมาหัวเราะขำให้คำว่าของตายที่ออกจากปากของเขา คนอย่างเขาเนี่ยเหรอที่จะเป็นของตายของใคร ผู้ชายคนนี้เกลียดการผูกมัดจะตาย

“ของตายแน่เหรออย่าคิดว่าปริมไม่รู้นะ ว่านัทเสน่ห์แรงแค่ไหน มีใครบ้างอย่าคิดว่าปริมไม่รู้ ขึ้นกับว่าจะพูดหรือเปล่า แต่จะยังไงปริมก็ไม่ว่าหรอกนะ แค่นัทให้ปริมสำคัญที่สุดก็พอ”

เพราะแบบนี้ไงเขาเลยชอบเธอมากกว่าใคร พริมาไม่งี่เง่าไม่เรื่องมาก เป็นผู้หญิงฉลาดมากๆและเข้าใจผู้ชายแบบเขาที่สุด ความสัมพันธ์ที่เขากับเธอมีต่อกันเลยยาวนานมาตั้งหลายปี ตั้งแต่เขาอยู่ปีหนึ่งเธออยู่ปีสี่

จนทุกวันนี้เธอทำงานแล้ว เป็นเออีในบริษัทโฆษณาชื่อดังแห่งหนึ่ง แต่เธอและเขาก็ยังคงกินกันมาเรื่อยๆ

ไม่ต้องมีสถานะ ไม่ต้องพูดคำว่ารัก ไม่ต้องหึงหวง มันคืออิสระที่เขาสบายใจที่จะให้มันเป็นแบบนี้

พริมาไม่ใช่ผู้หญิงน่ารำคาญแบบหลายๆคนที่เขาเคยเจอ เขาและเธอเลยคบกันได้นาน และที่สำคัญเรื่องเซ็กส์เขาและเธอเข้ากันได้ดีมาก

“ใครจะลืมปริมได้ลง ไม่ว่าผมจะไปที่ไหน สุดท้ายผมก็กลับมาตายรังที่ปริมอยู่ดี”

พริมาสวมเครื่องป้องกันให้เขาเสร็จ เธอก็สบัดกางเกงตัวน้อยออกจากตัว คงไว้แค่ชุดนอนไม่ได้นอนที่ปิดอะไรก็ไม่มิดสักอย่าง ก่อนจะมานั่งคร่อมเขาเอาไว้

“พูดจาดีแบบนี้ พร้อมจะกินปริมออนท็อปหรือยัง”

เธอเบียดความเป็นหญิงถูไถที่ตัวเขา

“ซี้ด~ ปริม อยากกินที่สุด ใส่มาเลยคนดี”

เขาจับที่ความเป็นชายจ่อที่ความเป็นหญิงของเธอ ก่อนที่พริมาจะกลืนกินเขาไว้ด้วยตัวเธอทั้งหมด

เพลิงสวาทครั้งที่สองก่อตัวขึ้นเสียงหอบหายใจ สลับกับเสียงครวญครางที่ดังอยู่เป็นระยะ จนน่ากลัวว่าถ้าใครสักคนเอาหูแนบที่ประตูด้านนอกคงได้ยินเสียงเหล่านี้อย่างชัดเจน

กว่าความต้องการที่ถูกเก็บเอาไว้เป็นเดือนจะถูกระบายออกจนหมด

ณัฐนันท์ก็ออกจากคอนโดแห่งนี้ในเวลาสี่นาฬิกาของวันใหม่ เขาเดินผิวปากมาขึ้นรถด้วยอารมณ์ที่ชื่นมื่นสุดๆ เบาสบายตัวจนรู้สึกว่า เช้านี้คงนอนหลับสนิทมากๆ

พริมาก็ยังเด็ดเหมือนเดิมที่เคยเป็น เป็นของแซ่บที่กินได้ไม่รู้เบื่อ แต่ถ้าถามว่าอยากจะกินอาหารจานเดิมแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆไหม ก็ไม่นะ บางทีก็อยากกินรสชาติที่แตกต่างบ้าง

นั่นเลยเป็นสาเหตุที่ไม่ได้คบพริมาแบบแฟน ไม่รู้สิ เขามันประเภทรักสนุกยังไม่อยากผูกพัน ความสัมพันธ์แบบนี้มันดีมากๆแล้ว

วันหนึ่งถ้าอยากหยุดแล้วพริมายังอยู่ตรงนี้ บางทีเขาและเธออาจจะพัฒนาความสัมพันธ์กันดูก็ได้ แต่คงไม่ใช่ตอนนี้แน่ๆ ตอนที่เขายังเรียนไม่จบและชีวิตยังมีอะไรสนุกๆให้ทำอีกเยอะมาก

ยังไม่คิดจะหาห่วงมาผูกคอ

ณัฐนันท์เปิดประตูเข้าไปในคอนโดแบบวันเบดรูมขนาดสามสิบห้าตารางเมตรที่ตั้งอยู่หลังมอ ห้องชุดสำหรับชายโสดที่เป็นโลกส่วนตัวของเขา

โลกส่วนตัวที่ไม่เคยให้ใครเข้ามาที่นี่เลย เขาเป็นคนหวงพื้นที่ ดูภายนอกอาจจะมองว่าเขาเป็นคนสนุกสนานเฮฮาชอบเขาสังคม แต่จริงๆลึกเป็นคนชอบเก็บตัว ชอบใช้เวลาอยู่เงียบๆคนเดียว เวลานอนคือนอนจริงๆ ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย

ห้องต้องเงียบมากๆ เสียงดังนิดเดียวเขาก็ตื่นแล้ว เลยไม่ชอบไปนอนค้างที่ไหน ถ้าไม่เหนื่อยจริงๆ จะพาตัวเองกลับมานอนในพื้นที่ของตัวเองอยู่เสมอ เขาวางนาฬิกาข้อมือราคาแพงไว้บนโต๊ะข้างเตียง ถอดเสื้อผ้าออกแล้วหยิบกางเกงขาสั้นมาสวมก่อนจะล้มตัวลงนอน หยิบโทรศัพท์มาตั้งเวลาปลุก เห็นแจ้งเตือนว่ามีข้อความเข้าเมื่อหลายชั่วโมงที่แล้ว เลยเปิดเข้าไปอ่าน

Pearl : Goodnight นะคะพี่นัท

เพิร์ลงั้นเหรอ เขาจิ้มเข้าไปดูรูปโปรไฟล์ของเธอ ผิวเธอขาวยังกับไข่มุก ตาโตบ๊องแบ๊ว นี่คือผู้หญิงในTypeที่เหมาะจะคุยเล่นมากกว่าจะชวนขึ้นเตียง ดูตาเดียวเขาก็รู้แล้วว่าเธอน่ะเป็นเด็กดี ไม่เหมาะกับผู้ชายแบดๆแบบเขาเลยสักนิด หน้าใสขนาดนี้เคยกินเหล้าบ้างหรือเปล่า สงสัยก่อนนอนจะสวดมนต์ก่อนนอนด้วยล่ะมั้ง

ณัฐนันท์ส่งสติกเกอร์Goodnightกลับไป อย่างน้อยก็เอาไว้คุยเล่นเวลาเหงาๆ สายดาร์คแบบเขา มีอะไรใสๆมาหล่อเลี้ยงบ้าง ชีวิตจะได้มีรสชาติ

เขาตั้งเวลาปลุกก่อนจะหลับตาลง

แต่ทำไมในหัวมันเห็นแต่ภาพไข่มุกวะ