บทที่ 13 ตอน 5

สามทุ่มนิดหน่อยที่ณัฐนันท์มาเคาะห้องของพริมา ก่อนมาเขากังวลนิดหน่อยว่าเธอจะว่าอะไรเขาไหม ที่เห็นเขาควงพัลลภาไปเดินห้างวันนี้

นี่คือครั้งแรกในรอบสี่ปีที่พริมาเห็นเขาไปกับคนอื่น เลยเดาปฏิกิริยาของเธอไม่ออก

อดหนาวๆร้อนๆไม่ได้ในตอนที่รอเธอมาเปิดประตู แต่พอประตูเปิดออก พริมาในชุดกางเกงขาสั้นมาก เสื้อยืดรัดรูปสีขาวและโนบรายิ้มให้เขา ไม่ได้มีวี่แววว่าจะโกรธเคืองหรืองอนอะไรเลย

ตอนที่รอเธอมาเปิดเผลอกลั้นหายใจไปเหมือนกัน แต่พอเห็นรอยยิ้มของเธอก็ดูเหมือนจะโล่งใจ

“นัทเข้ามาก่อนสิ”

เธอเอ่ยทักทายเขาแล้วเดินเข้าห้องไป ณัฐนันท์ก้าวตามเห็นว่าเธอกำลังเก็บเสื้อผ้าลงเครื่องซักผ้าอยู่ ขาเรียวยาวก้มๆเงยๆอยู่หน้าเครื่องซักผ้า

กางเกงที่สั้นอยู่แล้วยิ่งสั้นเข้าไปอีก มองจากมุมนี้สั้นจนเห็นแก้มก้น บ้าฉิบหายพริมาแก้ผ้าทั้งตัวเขาก็เคยเห็นมาแล้ว มาตื่นเต้นอะไรกับการที่เธอแต่งตัวแบบนี้วะ

“รอแป๊บนึงนะขอปริมซักผ้าก่อน”

เธอหันหลังคุยกับเขาโก้งโค้งจนสะโพกกลมลอยเด่น เอวเป็นเอว ตูดเป็นตูดโคตรเอ็กซ์เลย

“ปริม”

ณัฐนันท์เดินเข้าไปประชิดที่ด้านหลังเธอ จับเอวคอดของเธอไว้หลวมๆ แล้วเบียดเป้ากางเกงถูบั้นท้าย

“โคตรเอ็กซ์เลยว่ะ น่าเอาฉิบหาย”

ณัฐนันท์บีบก้นกลมอย่างมันเขี้ยว พริมาหันมาหาเขา มองสบตาท้าทายลากนิ้ววนที่หัวนมของเขา เสียวจนอยากร้องซี้ดออกมา

“ไปนั่งรอก่อน ยังไม่ให้เอาหรอก ลงโทษที่วันนี้ทำเป็นไม่รู้จักกัน”

เธอยิ้มยั่วก่อนจะบุ้ยหน้าไปทางโซฟาบอกให้เขาไปนั่งรอ แล้วหันหลังไปกดปุ่มเครื่องซักผ้าไม่สนใจเขาอีก

ณัฐนันท์ไม่สนใจคำสั่งนั่น แต่กลับกอดเธอจากด้านหลัง แนบหน้าลงกับผมของเธอ มือขยำหน้าอกที่ไร้บราของเธอเล่น

“อยากให้ทักจริงๆอ่ะ เห็นมากับเพื่อน ถ้าผมทักปริมผมกลัวปริมจะอายน่ะสิที่มาคบเด็ก ตอนอยู่ข้างนอกปริมอาจจะไม่อยากให้ใครรู้ก็ได้ ว่ารู้จักกับผม”

พริมากดเครื่องซักผ้าเสร็จก็หันมาหาเขา

“ทำเป็นพูดดี กับปริมไม่ต้องมาลูกเล่น พูดตรงๆได้เลย ไม่อยากทักเพราะกลัวเด็กที่มาด้วยสงสัย ไม่ใช่กลัวปริมอาย ปริมพูดถูกไหมว่าแต่เด็กนั่นเป็นใคร”

เธอโอบเอวเขาเอาไว้ ไม่ได้มีท่าทีหึงหวง แต่สายตาที่มองจ้องมาก็ทำเอาหนาวๆร้อนๆอยู่เหมือนกัน

“คงไม่มีอะไรที่ผมจะโกหกปริมได้สักอย่างเลยสินะ”

ณัฐนันท์ถอนหายใจ แต่ก็อดยิ้มไม่ได้พริมาฉลาดเกินไป รู้จักเขาดีเกินไป

“ใช่ เพราะฉะนั้นไม่ต้องคิดจะโกหกปริม ว่าแต่ได้กันยัง”

พริมาเอนหลังพิงเครื่องซักผ้าแล้วกอดอกมองหน้าเขา

“ทำไมทำเหมือนเมียซักฟอกผัวแบบนี้เนี่ย”

ณัฐนันท์หลบตาเธอแกล้งเดินไปที่ตู้เย็นแล้วเปิดน้ำออกมาดื่ม รู้สึกร้อนวูบๆที่หลัง เหมือนโดนสายตาของเธอจ้องอยู่

“อืมก็อยากจะลองซักดูบ้างฝึกสกิลเมีย จะเล่าได้ยัง”

พริมาเดินมาเปิดตู้เย็นที่เขายืนขวางอยู่แต่เธอไม่ได้หยิบน้ำดื่มแต่หยิบเบียร์ออกมาแทน เธอเปิดกระป๋องเบียร์ออกดื่ม ท่าทีของเธอสบายๆเหมือนคนที่ถามไปอย่างนั้น

“ยังไม่ได้ เพิ่งรู้จักกันเดือนนิดๆเอง”

พริมาอมยิ้มเหมือนคนพยายามกลั้นขำ แล้วก็หลุดหัวเราะออกมา

“หัวเราะอะไรปริม”

เขาดึงเบียร์ในมือของเธอมาดื่มต่อ

“ขำที่นัทบอกว่ารู้จักกันเดือนนิดๆเอง ฝีมือตกป่ะเนี่ย รู้จักเป็นเดือนแต่ยังไม่ได้ฟัน”

ณัฐนันท์รู้สึกเสียหน้าหน่อยๆเมื่อพริมาล้อเขาแบบนั้น เหมือนเขาไม่มีฝีมือ

“เดี๋ยวก็ได้แล้ว”

พริมากลั้นขำ ก่อนจะโน้มคอเขาลงมา แล้วจูบที่ปากของเขาเบาๆซึ่งเป็นไปในทางหยอกล้อ

“เอาใจช่วยนะ ขอให้ได้ฟันเร็วๆนี้ แต่เหมือนเดิมนะ ห้ามติดใจใครมากกว่าปริมเด็ดขาด ปริมต้องเป็นที่หนึ่งของนัทเสมอ เนี่ยเมียหลวงเข้าใจไหม ส่วนคนอื่นน่ะเมียน้อยหรือไม่ก็นางบำเรอ”

พริมาชี้ที่หน้าอกตัวเองให้เขารู้ว่าเธอคือเมียหลวง

ณัฐนันท์ขำให้กับสิ่งที่เธอบอก ลึกๆก็รู้สึกโล่งใจที่พริมาไม่ได้มีปัญหากับการที่เห็นเขาไปกับผู้หญิงคนอื่น

กับพริมาอารมณ์มันเหมือนคู่ขาเหมือนพาร์ทเนอร์ที่เข้ากันได้ดี เขายังไม่พร้อมจะเสียเธอไป

อยู่กับพริมาเขามีอิสระดีอยากไปไหนก็ไป อยากทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องดูแลไม่ต้องเทคแคร์อะไรมาก วันหนึ่งเบื่อหันมาข้างๆก็เจอเธออยู่เสมอ เป็นแบบนี้ผู้ชายที่ไหนจะไม่ชอบ จริงไหม