บทที่ 8 มาแสดงความยินดีที่บ้าน!

"อะ อะไรนะ?"สีหน้าของหญิงเฒ่าพลันแข็งทื่อ ประธานหลงมาขอพบที่นอกประตู!เขามาถึงนอกประตู นี่เป็นบุคคลสําคัญของเมืองหยุนเฉิงเลยนะ ทั่วทั้งภูมิภาคซีหนาน เจียงซื่อใหญ่ที่สุด แต่เขาเป็นผู้รับผิดชอบของเจียงซื่อในเมืองหยุนเฉิง คนใหญ่คนโตเช่นนี้ไม่ใช่คนที่ตระกูลหลู่ของพวกเขาจะสามารถไปประจบสอพลอได้

เธอพูดอย่างลุกลี้ลุกลนว่า"เร็วๆ รีบเชิญเลย!"

"เดี๋ยวก่อน!"หลู่หานเฟิงจู่ๅก็เรียกเสียงหนึ่ง แล้วพูดว่า"คุณย่า ปกติประธานหลงคนนี้ไม่ใช่คนที่ใครอยากเจอก็สามารถเจอได้ ตอนนี้จู่ๆก็มาหาเราที่บ้าน คุณย่าไม่กังวลเหรอว่าเขาจะมาหาเรื่องที่บ้าน?"

"หาเรื่องเหรอ"หญิงเฒ่านึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงมองไปที่ลู่หานเยว่ทันที

หลู่หานเฟิงตอบและกล่าวว่า"หลู่หานเยว่คนนี้ขี่มอเตอร์ไซค์ไปหาประธานหลง นี่ไม่เพียงแต่ทําให้ครอบครัวของเราเสียหน้าเท่านั้น แต่ยังดูถูกประธานหลงอีกด้วย! ถ้าอย่างนั้นการดูถูกประธานหลงจะต้องถูกลงโทษอย่างแน่นอน! ไม่ต้องสงสัยเลยว่าประธานหลงต้องมาหาเรื่องหลู่หานเยว่แน่ๆ"

ไม่เพียงแต่หญิงเฒ่าเท่านั้น แม้แต่หลู่หานเยว่ก็เชื่อความจริงของคําพูดนี้!เธอกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง ในใจสับสนวุ่นวาย ไม่รู้ว่าจะทําอย่างไรดี!

หญิงเฒ่าโกรธจนคิ้วโก่ง เธอทําเสียงฮึดฮัด ยกมือขึ้นชี้หน้าหลู่หานเยว่แล้วพูดด้วยความโกรธว่า"แกคอยดูนะ ถ้าเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จริงๆ ดูสิว่าฉันจะจัดการแกยังไงตอนฉันกลับมา"

พูดจบ หญิงเฒ่าก็เดินออกไป ข้างหลังมีหลู่หานเฟิง หลู่หานซวงและคนอื่นๆตามอยู่

หลู่หานเยว่ยืนอยู่ในห้องโถง สมองว่างเปล่า หรือว่าประธานหลงจะใจแคบขนาดนั้น มาหาเรื่องเพราะเรื่องแบบนี้หรือ ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงๆแล้วเมื่อกี้ตัวเองโง่จริงๆ ยังคิดอย่างโง่เขลาว่าได้รับสัญญาแล้วเลย

หลังจากนั้นไม่นาน หญิงเฒ่าก็พาคนพวกหลู่หานเฟิงและคนอื่นๆมาต้อนรับที่ประตูด้วยรอยยิ้ม หลงซานและลูกน้องหลายคนยืนอยู่หน้าประตูตระกูลหลู่ ด้านข้างยังมีรถเบนซ์สีดําระดับ S จอดอยู่คันหนึ่ง

"สวัสดีค่ะท่านประธานหลง!ไม่รู้ว่าท่านมาเพราะเรื่องอะไรหรือคะ"หญิงเฒ่าหลู่กล่าวทักทายด้วยสีหน้าประจบประแจง

หลงซานกวาดตามองทุกคนในที่นี่ แต่ไม่เห็นหลู่หานเยว่ เขาจึงพยายามถามด้วยน้ำเสียงสุภาพว่า"ขอถามหน่อยว่าคุณหนูหลู่หานเยว่อยู่หรือไม่ครับ"

หญิงเฒ่าหลู่ส่งเสียงอ๊ะออกมา เมื่อได้ยินคําพูดของหลงซานก็สุภาพอยู่ แต่รอยยิ้มนี้ต้องซ่อนมีดไว้แน่ๆ พอคิดอย่างนั้น เธอก็รีบพูดว่า"เธอออกไปแล้ว ยังไม่กลับมาเลย เราก็ไม่รู้ว่าเธอไปไหนแล้ว”

หลู่หานเฟิงก็รีบเสริมอีกประโยคหนึ่งว่า"ใช่สิ ตอนนี้เธอกําลังทําอะไรอยู่ บ้านเราไม่รู้เลยครับ"

หลงซานได้ยินถึงตรงนี้ก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรไร้สาระกับคนเหล่านี้ ดังนั้นเขาจึงส่งเสียงอ้อ แล้วพยักหน้าเล็กน้อย"ก็ได้ งั้นรอให้คุณหนูหลู่หานเยว่กลับมา ผมค่อยมาหาเธอครับ!"

พูดจบหลงซานก็หันหลังและเข้าไปในรถ เขาไม่ได้พูดอะไรที่เกินความจําเป็นกับหญิงเฒ่าหลู่เลย

หญิงเฒ่าอยากจะถามว่าคุณมาหาหลู่หานเยว่ทําไม แต่พอนึกได้ว่านี่เป็นประโยคที่ไม่จําเป็น ดังนั้นจึงไม่กล้าถามอะไรมาก

รอจนกระทั่งรถของหลงซานเพิ่งไปไม่กี่นาที หญิงเฒ่ากับคนอื่นยังไม่ทันได้หันหลังกลับเข้าบ้าน ก็มีรถพาณิชย์คันหนึ่งมาถึงหน้าประตูวิลล่าตระกูลหลู่ มีชายวัยกลางคนอายุประมาณ 50 ปี เดินลงมาจากรถ ชายคนนี้ปลูกฟันสีทองขนาดใหญ่ซี่หนึ่ง ทําธุรกิจเกี่ยวกับอัญมณี เขาได้รับฉายาว่าจ้าวจินหยา หลังจากลงจากรถ เขาพูดอย่างยิ้มแย้มว่า"ขอแสดงความยินดีกับท่านหญิงเฒ่า ขอแสดงความยินดีกับท่านหญิงเฒ่าด้วย!"

หญิงเฒ่าได้ยินเสียงของจ้าวจินหยา หันกลับไปมองจ้าวจินหยาด้วยสีหน้างุนงง จากนั้นทักทายอย่างสุภาพว่า"สวัสดีค่ะ เจ้านายจ้าว!"

จ้าวจินหยายิ้ม ฟันทองซี่ใหญ่ก็เผยออกมา เขาอุทานว่า"ท่านหญิงเฒ่า คุณเรียกผมว่าเสี่ยวจ้าวก็ได้แล้ว เรียกผมว่าเจ้านายจ้าวทําไมครับ เกรงใจเกินไปครับ!"

หญิงเฒ่าเข้าใจว่าฐานะของตระกูลตนเองเป็นอย่างไร จ้าวจินหยาอย่างน้อยก็มีทรัพย์สินหลายร้อยล้าน นี่ไม่ใช่สิ่งที่ตระกูลชั้นสองจะเทียบได้ เธอถามอย่างไม่ค่อยเข้าใจ"เจ้านายจ้าว เมื่อกี้ท่านแสดงความยินดีกับเรา ขอถามหน่อยว่าความยินดีนี้มาจากไหนคะ?"

จ้าวจินหยายิ้มและพูดว่า"ท่านหญิงเฒ่า ท่านจงใจปิดบังผมใช่ไหม ท่านไม่พูดผมก็ได้รับข่าวว่า วัตถุดิบของอสังหาริมทรัพย์เจียงซื่อได้รับการยืนยันแล้วว่าจะมอบให้ตระกูลหลู่จัดหา ด้วยความสัมพันธ์นี้กับเจียงซื่อ ตระกูลหลู่ของท่านจะสามารถก้าวขึ้นไปเป็นตระกูลชั้นหนึ่งได้อย่างแน่นอน เมื่อกี้ผมเห็นรถของประธานหลง ท่านว่า ประธานหลงมาส่งสัญญาให้ท่านด้วยตัวเองหรือเปล่าครับ?"

คําพูดนี้ทําให้หญิงเฒ่าสั่นเทิ้มไปทั้งตัว ตอนที่เธอเพิ่งเผชิญหน้ากับหลงซาน เธออกสั่นขวัญแขวน กลัวว่าหลงซานจะเล่นงานตระกูลหลู่ ตอนนี้เจ้านายจ้าวนําข่าวแบบนี้มาอีก ทําให้ใบหน้าของหญิงเฒ่าพลิกเปลี่ยนไปอย่างมาก

เธอถามอย่างประหลาดใจว่า"เจ้านายจ้าว ท่านพูดจริงหรือเปล่า?"

สีหน้าของจ้าวจินหยาเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน สังเกตหญิงเฒ่าตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วพูดอย่างแปลกใจว่า"แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องจริง หรือว่าเมื่อกี้ประธานหลงไม่ได้มาเซ็นสัญญากับท่านหรือครับ?"

หญิงเฒ่าตื่นเต้นเล็กน้อยยังไม่ทันได้ตอบ โทรศัพท์ของจ้าวจินหยาก็ดังขึ้น เขารับโทรศัพท์และบอกลาหญิงเฒ่าและออกจากบ้านตระกูลหลู่ไป ก่อนที่เขาจะจากไป เขายังไม่ลืมที่จะแสดงความยินดีกับหญิงเฒ่า