Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 2
เขาหยุดยืนข้างรถยนต์สีดำเงาของตัวเอง ใบหน้าหล่อจัดบูดบึ้งเต็มไปด้วยความเดือดดาล
“เธอคงคิดว่านี่คือเกมที่จะต้องเอาชนะให้ได้สินะ ฟ้าลดา”
ชายหนุ่มกำมือแน่น ดวงตาคมเข้มลุกโชนไปด้วยไฟโทสะ มือใหญ่กระชากประตูจนเปิดกว้างออก กำลังจะก้าวขึ้นไปนั่ง แต่เสียงทักทายของใครบางคนก็ดังขึ้นเสียก่อน
“อ้าว พ่อใหญ่ มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
เขาผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ เพื่อเรียกสติ ก่อนจะหมุนตัวไปเผชิญหน้า
“สวัสครับคุณน้าพิม”
พิมลวรรณคือมารดาของฟ้าลดา
“ผมมาได้สักพักแล้วล่ะครับ กำลังจะกลับพอดี”
“รีบหรือเปล่า ถ้าไม่รีบร้อนอะไร อยู่ทานมื้อเช้ากับน้องฟ้าก่อนสิจ๊ะ”
“ผมมีประชุมตอนเช้าน่ะครับ ถ้าไม่รีบไปตอนนี้ เดี๋ยวจะไม่ทันน่ะครับ”
พิมลวรรณผงกศีรษะขึ้นลงอย่างเข้าใจ แต่ก็อดที่จะเสียดายไม่ได้
“เสียดายจังเลย เช้านี้น้องฟ้าเป็นคนทำอาหารเช้าเองเสียด้วย”
อคิราห์ทำได้แค่ฝืนยิ้มบางๆ ให้กับพิมลวรรณเท่านั้น
“งั้นเอาอย่างนี้ดีไหม เดี๋ยวน้าจะให้น้องฟ้าทำอาหารกลางวันไปส่งให้พ่อใหญ่ที่บริษัทฯ”
“อย่าเลยครับคุณน้า ผมเกรงใจน่ะครับ”
“โอ๊ย ไม่ต้องเกรงใจเลย น้องฟ้าน่ะเต็มใจทำเพื่อว่าที่เจ้าบ่าวของตัวเองอยู่แล้วล่ะ”
ใบหน้าของพิมลวรรณเต็มไปด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ ตรงกันข้ามกับเขาที่รู้สึกอึดอัดเหลือเกิน เขาเกลียดการคลุมถุงชนแบบนี้ที่สุด และก็ยิ่งเกลียดมากเข้ากระดูกดำ เมื่อต้องกลายเป็นตัวเลือกของผู้หญิงน่ารำคาญอย่างฟ้าลดา
“แต่ผมว่า...”
“เอาน่ะ ไม่ต้องเกรงใจหรอกนะพ่อใหญ่ น้าเชื่อว่าน้องฟ้าต้องดีใจแน่ๆ ที่จะได้ทำอาหารไปให้พ่อใหญ่กินที่ทำงาน”
นี่เขาควรทำยังไงดี
อคิราห์รู้สึกหงุดหงิด แต่ก็ระเบิดความรู้สึกนั้นออกไม่ได้
“งั้น... ผมขอตัวก่อนนะครับคุณน้า เดี๋ยวสายกว่านี้แล้วรถจะติด”
“จ้ะ ขับรถปลอดภัยนะพ่อใหญ่”
“ขอบคุณครับ”
พิมลวรรณยกมือขึ้นโบกไปมาให้กับอคิราห์ และก็รอจนรถคันงามแล่นออกไปจากรั้วใหญ่ จึงหมุนตัวเดินกลับเข้าบ้าน
“น้องฟ้า พี่ใหญ่มาหาเรื่องอะไรเหรอลูก”
เมื่อเข้ามาในห้องรับแขกก็เห็นลูกสาวนั่งตาแดงๆ จึงอดที่จะแปลกใจไม่ได้
“เอ่อ...”
“แล้วทำไมร้องไห้ล่ะลูก มีอะไรหรือเปล่าน้องฟ้า หรือว่าทะเลาะกับพ่อใหญ่”
หล่อนไม่มีวันทำให้คุณแม่ต้องเดือดเนื้อร้อนใจเด็ดขาด
“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรค่ะคุณแม่”
“แต่น้องฟ้าของแม่กำลังร้องไห้นี่จ๊ะ ไหนบอกแม่มาสิว่าเกิดอะไรขึ้น”
พิมลวรรณแปลกใจจึงคาดคั้นถามหาความจริงกับลูกสาวสุดที่รัก แต่ฟ้าลดาไม่ยอมบอก เพราะไม่อยากทำให้ผู้มีพระคุณต้องไม่สบายใจ
‘ฟ้ากับพี่ใหญ่เรา... รักกันค่ะคุณแม่’
นี่คือคำพูดที่ทำให้คุณแม่ของหล่อนยอมไปพูดกับพ่อแม่ของอคิราห์
‘ฟ้าอยากเป็นเจ้าสาวของพี่ใหญ่ คุณแม่ช่วยฟ้าด้วยนะคะ’
หลังจากที่หล่อนโกหกคำโต คุณแม่กับคุณพ่อก็เชื่อสนิทใจ และเดินทางไปยังบ้านนั้น เพื่อเอ่ยทวงสัญญาที่เคยมีต่อกันในอดีต
และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของการคลุมถุงชนสำหรับอคิราห์ แต่มันกลับคือจุดเริ่มต้นของความฝันที่กำลังจะกลายเป็นจริงของหล่อน
หล่อนรักอคิราห์ เฝ้าฝันมาตลอดว่าจะได้เป็นเจ้าสาวของเขาในวันหนึ่ง และในที่สุดวันนั้นที่ฝันถึงก็เดินทางเข้ามาใกล้จนเกือบจะเป็นความจริง แม้ว่าเจ้าบ่าวของหล่อนจะไม่พอใจเลยก็ตาม
หล่อนจะทำ... จะพยายามทำให้อคิราห์รักหล่อนให้ได้
ฟ้าลดามุ่งมั่น ตั้งใจ แม้ว่าความเกลียดชังที่อคิราห์แสดงออกมาให้เห็นนั้นมันจะมากมายเกินกว่าที่จินตนาการเอาไว้ก็ตาม
“เอ่อ... พอดีพี่ใหญ่แวะมานัดวันไปเลือกชุดน่ะค่ะ ฟ้าก็เลยดีใจมาก จน... น้ำตาไหล...”
“อ๋อ ที่แท้ก็ดีใจจนน้ำตาไหลนี่เอง แม่ก็ตกใจนึกว่าลูกสาวแม่เป็นอะไรไปเสียอีก” พิมลวรรณยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ
“แล้วนี่จะไปดูชุดกันเมื่อไหร่ล่ะ ต้องรีบๆ หน่อยนะ ฤกษ์แต่งมันต้นเดือนหน้าแล้ว”
“ก็คงจะภายในอาทิตย์นี้แหละค่ะคุณแม่”
หล่อนตอบมารดา และเสหลบสายตา เพราะตัวเองกำลังโกหก
“แม่ดีใจนะที่ลูกสาวของแม่กำลังจะเป็นฝั่งเป็นฝา กับคนดีๆ อย่างพ่อใหญ่”
หล่อนช้อนตามองมารดาและพยายามฝืนที่จะยิ้มออกมา แต่มันกลับเป็นรอยยิ้มจางๆ ไม่สดใสจนพิมลวรรณสังเกตได้
“ทำไมยิ้มอย่างนั้นล่ะน้องฟ้า ยิ้มไม่มีความสุขเหมือนคนที่กำลังจะได้แต่งงานกับคนที่ตัวเองรักเลยนะ”
“ฟ้า... คงจะเหนื่อยๆ น่ะค่ะคุณแม่”
“นั่นสิ เพราะน้องฟ้าตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้าตั้งแต่มืด” พิมลวรรณยกมือขึ้นลูบต้นแขนเรียวของบุตรสาวอย่างเป็นห่วง
“พรุ่งนี้ให้แม่ครัวทำอาหารเช้าเถอะ น้องฟ้าจะได้นอนเต็มอิ่ม”
“ฟ้าทำได้ค่ะคุณแม่”
“ไม่เอา... เดี๋ยวเกิดไม่สบายไปจะทำยังไง งานแต่งก็ใกล้เข้ามาทุกทีแล้วนะ”
ฟ้าลดาทำได้แค่นั่งฟังมารดาเงียบๆ
“อ้อ นี่แม่เกือบลืมบอกเลย กลางวันนี้น้องฟ้าทำอาหารไปส่งให้พ่อใหญ่ที่ทำงานด้วยนะ”
“เอ่อ... พี่ใหญ่บอกคุณแม่เหรอคะ” หล่อนอดถามอย่างแปลกใจไม่ได้
“ก็ใช่น่ะสิน้องฟ้า พ่อใหญ่บอกเองว่าอยากชิมฝีมือของน้องฟ้ามาก”
แม้จะไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยินนัก แต่ฟ้าลดาก็อดที่จะหัวใจพองฟูไม่ได้ ใบหน้าที่เปื้อนความเศร้าหมองอยู่เมื่อครู่นี้ ตอนนี้เปลี่ยนแปลงเป็นสดใส ดวงตากลมโตเป็นประกายสุกสกาว
“น้องฟ้าต้องตั้งใจทำให้สุดฝีมือเลยนะลูก”
“ค่ะคุณแม่”
พิมลวรรณเห็นลูกสาวยิ้มหวานอย่างมีความสุขก็อดที่จะอิ่มเอมหัวใจไม่ได้
“แล้วนี่น้องฟ้าคิดออกหรือยังลูกว่าจะทำอะไรไปให้พ่อใหญ่ทาน”
“คิดออกแล้วค่ะคุณแม่...”
“แล้วน้องฟ้าจะทำอะไรล่ะลูก”
“พี่ใหญ่ชอบทานแกงเขียวหวานกับทอดมัน ฟ้าจะทำสองอย่างนี้ไปให้พี่ใหญ่ทาน แล้วก็อบคุ๊กกี้ธัญพืชไปให้ด้วยค่ะ”
ดวงตาของฟ้าลดาสดใสและเต็มไปด้วยความหวังเต็มเปี่ยม
หล่อนหวังว่าอคิราห์จะชอบอาหารที่หล่อนนำเอาไปให้ และรู้สึกดีกับหล่อนมากขึ้นจากเดิมสักนิดก็ยังดี
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
