ของเก่าที่ไม่ต้องการ

ข้าวฟ่าง...

ฉันเดินตามเขาจนมาถึงหน้าห้องห้องนึงที่มีป้ายแปะไว้ตรงหน้าประตูว่าห้องประธานชมรมฉันมองดูเขาไขกุญแจเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปแต่ฉันไม่ได้ตามเข้าไปฉันยังยืนอยู่ตรงหน้าห้องเพราะฉันไม่ไว้ใจเขา ฉันคิดว่าในห้องนั้นคงไม่มีใครอยู่แน่ๆ

"ทำไมไม่เข้ามา" เขาเดินออกมาถามเมื่อเห็นว่าฉันไม่เดินตามเขาเข้าไปข้างใน

"มีอะไรก็พูดตรงนี้"

"ทำไม..กลัวเหรอ"

"เปล่า" ใครจะบอกว่ากลัวล่ะ

"ถ้าไม่กลัวก็เข้ามา"

"ไม่เข้า"

"จะเข้ามาดีๆ หรือจะให้อุ้มเข้ามา"

"อย่ามาทำอะไรบ้าๆ นะเตอร์"

"ดีใจจังที่ยังจำผัวตัวเองได้"

"ฉันไม่เคยมีผัวพูดให้มันดีๆ "

"สงสัยจะลืมงั้นไม่เป็นไรเดี๋ยวจะทบทวนความทรงจำให้" ว่าไม่ทันขาดคำเขาก็กระชากแขนฉันเข้าไปในห้องแล้วจัดการล็อกประตูห้องโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว

"ปล่อยนะจะทำอะไรล็อคห้องทำไม!! " ฉันถามเขาพร้อมกับพยายามสะบัดแขนออกจากเกาะกุมของเขาแต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจฟังในสิ่งที่ฉันพูดเขาลากแขนฉันแล้วเหวี่ยงฉันลงบนโซฟาที่วางอยู่ตรงมุมห้องก่อนที่เขาจะเอามือทั้งสองข้างยันพนักพิงเอาไว้เขากักฉันไว้ทำให้ฉันไม่สามารถลุกไปไหนได้

"จะ...เอ่อจะทำอะไร"

"ทำไม กลัวเหรอ"

"ทำไมฉันต้องกลัวนายด้วย" เขายิ้มให้ฉันก่อนจะใช้สายตามองฉันตั้งแต่เส้นผมไล่ลงมาจนถึงใบหน้าแล้วไล่ลงมาจนถึงเอ่อ...จนถึงหน้าอกของฉันฉันรีบเอามือปิดเอาไว้ถึงจะไม่ได้โป๊ะจนน่าเกลียดแต่มันก็รัดหน้าอกจนเห็นได้ชัด

"ไม่เจอกันนานดูสวยขึ้นจนจำแทบไม่ได้เลยนะครับเมีย...เก่า" คำพูดน้ำเสียงและแววตายียวนกวนประสาทของคนตรงหน้าทำให้ฉันต้องกำหมัดแน่นข่มอารมณ์โกรธของตัวเองก่อนจะแสร้งทำเป็นยิ้มแล้วตอบกลับเขาไป

"ขอบคุณที่ชมนะคะผัว...เก่า^^"

"หึ ผัวเก่า แปลว่าตอนนี้มีผัวใหม่แล้ว"

"ก็คงจะเหมือนนายที่ไม่รู้ว่าตอนนี้มีกี่เมียแล้ว"

"เมียของฉันมีแค่เธอ" เขาพูดแบบนี้หมายความว่าไงฉันไม่เข้าใจความหมายของมันหรอกนะจะว่าฉันโง่ก็ได้

"นายพูดอะไรฉันไม่เข้าใจ"

"ฉันก็แค่จะบอกว่าฉันไม่เคยให้สถานะเมียกับผู้หญิงคนไหนนอกจากเธอ"

"เหอะ แล้วฉันต้องดีใจไหมที่ได้รับเกรียติได้เป็นเมียของนาย"

"ไม่ต้องหรอกเพราะถึงยังไงเธอก็เป็นแค่เมีย..เก่าแค่ของเก่าๆ ที่ฉันไม่ต้องการแล้ว" เจ็บดีไหมล่ะกับสิ่งที่ได้ยินแต่ฉันจะไม่ให้เขารู้หรอกว่าฉันรู้สึกยังไงกับคำพูดของเขา

"แล้วนายคิดว่าฉันต้องการนายงั้นสิ"

"ถ้าเธอไม่ต้องการแล้วเธอจะมาเรียนที่นี่ทำไมทั้งที่รู้ว่าถ้ามาเรียนที่นี่ยังไงก็ต้องเจอฉัน"

"เพราะฉันอยากทำให้นายรู้ยังไงล่ะว่าฉันไม่ได้คิดอะไรกับนายฉันสามารถที่จะกล้าเผชิญหน้ากับผู้ชายสารเลวแบบนายโดยที่ไม่รู้สึกอะไร"

"เธอคงจะเจ็บปวดมากสินะกับสิ่งที่ฉันเคยทำกับเธอแต่เธอไม่ต้องหวังว่าจะได้รับคำขอโทษจากฉันหรอกนะ"

"ฉันไม่เคยหวังอยู่แล้วล่ะเวลาสามปีที่ผ่านมามันทำให้ฉันได้เรียนรู้อะไรมากมายมันทำให้ฉันรู้ว่าบนโลกใบนี้มันไม่ได้มีแต่คนเลวๆ แบบนาย บนโลกใบนี้ยังมีผู้ชายดีที่เข้ามาในชีวิตของฉันทำให้ฉันมีความสุข"

"หมายความว่าเธอมีผัวใหม่จริงๆสินะ"

"ก็แล้วแต่นายจะคิด ต่อให้ฉันจะมีผัวใหม่อีกสักกี่คนมันก็คงไม่เกี่ยวอะไรกับนายอยู่แล้ว"

"แน่นอนมันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเพราะฉันไม่ได้สนใจว่าเธอจะไปมีผัวใหม่อีกกี่คน"

"ก็ดี"

"ว่าแต่..ผัวใหม่เธอมันทำให้เธอครางได้แบบที่ฉันเคยทำให้เธอหรือเปล่า" เขาก้มลงมากระซิบข้างหูของฉันมันเป็นคำถามที่น่าเกลียดทำเอาฉันพูดไม่ออก

"ในหัวสมองของนายคงคิดแต่เรื่องแบบนี้สินะ"

"อ้าวฉันแค่ถามด้วยความเป็นห่วงในฐานะผัวเก่าเผื่อผัวใหม่ของเธอมันทำให้เธอมีความสุขไม่ได้ฉันก็ยินดีสนองให้"

"ขอบใจนะที่เป็นห่วงแต่นายไม่ต้องมาสนองให้ฉันหรอกเพราะทุกวันนี้ฉันแทบจะสำลักความสุขตายอยู่แล้วเขาทำให้ฉันมีความสุขมากกว่าตอนที่ฉันคบกับนายก็แล้วกัน" พอฉันพูดแบบนี้เขาก็ชักสีหน้าไม่พอใจขึ้นมาทันทีฉันโคตรสะใจเลย

ฮันเตอร์...

ทุกวันนี้ฉันแทบจะสำลักความสุขตายอยู่แล้วเขาทำให้ฉันมีความสุขมากกว่าตอนที่ฉันคบกับนายก็แล้วกัน

คำตอบที่ได้ทำไมฟังแล้วรู้สึกจุกแปลกๆ แต่ก็ช่างมันเถอะผมจะแคร์ทำไมเพราะตอนนี้ผมกำลังต้องการ.....ทบทวนความทรงจำระหว่างเธอกับผมที่ครั้งหนึ่งเราเคยมีความสุขกัน

"ฉันว่าเราลองมาทบทวนความทรงจำกันหน่อยดีมั้ยเผื่อเธอจะลืมไปแล้วว่ารสชาติลีลาบนเตียงของฉันมันเร้าใจเธอขนาดไหนมันสู้ผัวใหม่ของเธอได้หรือเปล่า"

"นี่อย่าทำอะไรบ้าๆ ที่นี่นะเตอร์นี่มันมหาลัยนะ!! "

"อ้อ แปลว่าถ้าเป็นที่อื่นเธอไม่ขัดสินะ"

"ไม่ว่าที่ไหนฉันก็จะไม่ยอมให้นายทำอะไรแบบนั้นกับฉันอีก"

"เธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งถ้าฉันต้องการถ้าฉันอยากได้ฉันก็จะเอา"

"ทุเรศ!!! "

"แล้วไงยังไงฉันก็ได้ชื่อว่าเป็นผัวเก่าเธอเป็นคนแรกของเธอซ้ำยังโชคดีที่ได้เปิดซิงเธอ"

"คนเลว!!! " เธอด่าผมจบผมก็ดึงเธอเข้ามาจูบ จูบแบบรุนแรงและเร่าร้อนข้าวฟ่างพยายามดิ้นรนขัดขืนแต่เธอสู้แรงผมไม่ได้หรอก ผมจูบเธออย่างเอาแต่ใจ จูบแบบโหยหาจูบด้วยความคิดถึงทั้งที่ผมไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนยิ่งเป็นผู้หญิงที่ผมทิ้งไปแล้วผมไม่เคยคิดที่จะกลับมากินของเก่าซ้ำหรอกนะ แต่กับข้าวฟ่างผมไม่รู้เป็นอะไรทำไมถึงรู้สึกแบบนี้ ก่อนจะปล่อยเธอเป็นอิสระ

เพี๊ยะ!!! หน้าผมหันไปตามแรงตบถามว่าเจ็บไหมมันก็ไม่ได้เจ็บมากหรอกนะแค่ชาๆ นี่เป็นครั้งที่สองที่ผมโดนตบครั้งแรกก็คือวันที่ผมกับข้าวฟ่างเลิกกันตอนนั้นเธอตบผมและครั้งนี้คนที่ตบผมก็เป็นเธอคนเดิม

"นายมันเลวไม่เคยเปลี่ยนเลยนะเตอร์ฉันไม่รู้ว่าเมื่อก่อนฉันรักคนอย่างนายได้ยังไง"

"แต่เธอก็เคยรักฉันมาแล้วนี่"

"เพราะตอนนั้นฉันมันโง่ยังไงล่ะแต่ตอนนี้ฉันตาสว่างแล้ว แต่ก็ขอบใจนายนะที่ทำให้ฉันได้ลิ้มรสความเจ็บปวดมันเลยทำให้ฉันเข้มแข็งมาจนถึงทุกวันนี้"

พูดจบข้าวฟ่างก็ผลักผมออกให้ห่างจากตัวด้วยสีหน้าและแววตารังเกียจแล้วเดินออกไปจากห้อง ผมมองเธอเดินออกไปโดยที่ไม่ได้รั้งเอาไว้